تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837396746
شعری در سوگ کشته شدگان فاجعه منا
واضح آرشیو وب فارسی:صدای ایران: صدای ایران- شعر زیر را منصور نظری از مخاطبان صدای ایران سروده و برای ما ارسال کرده است. در شروع غمبار آدینه ای دیگر و در انتظار ظهور حضرت یار، مثنوی «به سوگ منا» تقدیم به منتظران راستین آن حضرت . جوی خون شد از منا جاری به حج- یوسف گم گشته عَجّل بر فَرَج شد زنو آدینه ای دیگر پدی د- بارِ دیگر جمعه ای غمگین رسید جمعه را غم همدمی دیرینه باز - همسُرایِ غِصّۀِ سوز و گداز غِصّۀِ زیبای عشق و انتظار - در فراق و دوری و حرمانِ یار می سرایم از غم و درد مِنا - شیعه را آن غِصّۀِ درد آشنا عاشقان را دیدۀِ مانده به راه - غِصّۀِ گم گشتن یوسف به چاه می سرایم در تب دلواپسی - عاشقان را مثنویِ بی کسی دیده های منتظر بر راه را - حُرم آتش، بر لبانِ آه را در غروبِ پُر غمِ آدینه ها - داغ او را می نهم بَر سینه ها دل پریشان غمِ چشمانِ یار - شیعه و دردِ فراق و انتظار انتظار وصل آن موعود عشق - در غروب سرد حُزن آلودِ عشق شیعه تنها مانده در وادیِ دَرد - می کِشد از سینۀ خون، آهِ سرد در بغل بگرفته زانویِ فِراق - سینه می سوزد ز داغِ اشتیاق بر لب دریایِ پر موجِ جنون - خاکِ چشمِ خیسِ ساحل، غرقه خون آتشین، دل ها ز داغِ انتظار - رفته از کف طاقت و صبر و قرار از عراق و از یمن تا از دمشق - دم به دم افزون تر آید شورِ عشق عرشیان و فرشیان بی تاب او - از حجاز آید شمیمِ ناب او سُرمه در چشمِ سَحَر، شب می کند - آسمان از داغ او، تب می کند بوی دیگر می دهد آدینه ها - گشته برپا کربلا در سینه ها از یمن آید شَمیمی دلنواز - فاشِ مستی می کند، پیمانه راز سینه ها لبریز شوق و اشتیاق - صبحِ صادق چیره بر شامِ فراق می رسد ما را سحرگاهِ ظُهور - رو به پایان می رسد این راهِ دور می زند سر از شفق، شمسِ ولا - دل پریشانِ غروبِ کربلا گَشته در وادیِ حیرانی رَها - از غُرور حُسن او، آیینه ها کُشتۀِ یک غمزۀِ او صد هزار - پیرِ کنعان را فراقَش، کُشته زار یوسفی گُم گَشته در مصرِ وَلا - صد هزارانش زلیخا مُبتلا دام چشمش نُه فلک را کرده بَند - طُرۀِ او عرشیان را در کَمَند ماه شیعه، یوسفِ زهرایِ عشق - می رسد خُنیاگر آوایِ عشق زیجِ دل ها کرده مِهرش را رَصَد - مژده یاران بوی مهدی می رسد آید از ره یوسفی حیدر قیاس- - تا بگیرد انتقامِ خونِ یاس غرقه در خون قلبِ او از ظُلمِ داس - می نماید قوم ظالم را قصاص پردۀ حق می زند زیبا چه ساز - می سُراید نغمه های دلنواز کآخر آید این شب دور و دراز - می رسد آن صبح صادق سَر فَراز می رسد آن یوسف گُم گشته باز - تا بخواند با شقایق ها نماز می رسد آن لنگر ارض و سماء - مهدی صاحب زمان، مُنجیِ ما می کند ما را ظهور آن خوب عشق - پرده از رخ افکند محجوب عشق کُشته ما را از عطش آبِ لَبَش - سینه می سوزد چو آتش در تَبَش فاشِ چشمِ غرقه خونش، رازِ عشق - قصد ما دارد نظر پردازِ عشق آید او آخر شبی از سمت نور - می خورد آخر تَرَک تُنگِ بلور بیرقِ سبز ولا در اِهتزاز - بوی زهرا آید از سمتِ حجاز آن به دوش افکنده را شولایِ نور - می رسد هِنگامۀِ سبز ظهور آن شقایق را به دل بِنهاده داغ - می رسد بوی ظهورش از عراق لم یزل را دلبرِ آیینه رو - آسمان را می شکافد سینه او ذوالفقار حیدری در کف رسد - ناجیِ انسانِ مُستَضعَف رسد آفتابی سر زند سبز از شَفَق - تا بَرافشاند جهان را نورِ حق می تراود بوی زهرا از پِگاه - می توان دیدن خدا را یک نگاه لن ترانی را به آتش کِشته عشق - دفترِ دل را به خون آغِشته عشق از شفق شهزاده ای دُل دُل سوار - کز لبش خیزد شمیم نوبهار هم چو حیدر از غم زهرا قتیل - آید از ره شَهسواری بی بَدیل می رسد ما را پِیَمبر زاده ای - چون حسین فاطمه آزاده ای پَردۀِ طاقت دریده دوری اش - کِشته آتش دل، تبِ مستوری اش آید از ره یوسفی انجم نشان - آفتاب گشته گُم در کهکشان بسته بر سر حیدری زُلفی دوتا - نفخۀِ او نُکهتِ مُشکِ خُتا جلوه اش آیینه ها را کرده مست - چون علی شوریده ای زهرا پرست ساغرِ سبز وِلا بِگرفته دست - می رسد ساقیِ صَهبای اَلَست آن محمد زادۀِ حیدر تبار - در میان بسته علی را ذوالفقار از سعودی ها بگیرد تا حرم - بیرق سبز ولا آرد علم نعرۀِ انِّی اَنالمهدی زند - اندرون کعبه بُتها بشکند می رسد آن مخزن الاسرار هست – تا دهد بر لشکر ظلمت شکست چون علی مردانه از جا خیزد او - خونِ ضحاکِ سعودی ریزد او از یمن بند سعودی وا کند - کربلایی در عَدن بر پا کند ظالمان بر منا را حد زند - بر بقیع عاشقی مرقد زند دل به امید قبس در دشت نور – عاشقانه می رود این ره صبور بر لبش ذکر فعَجِّل بر ظهور - می زند دل را به این دریای دور کِشتیِ دل را به طوفان بَلا - تا رسد نوحِ سبک بار وَلا تا رسد آن ساقیِ صهبایِ نور - وارثِ آن کُشتۀِ سَر در تنور در شبستانِ علی مهتابِ عشق - وز لبش جاری شرابِ نابِ عشق نغمۀِ چنگ و رباب و تار و دَف - می زند شوریده او را از شَعَف عرشیان در بزم او بنشسته مست - آسمان را زیب خاتم بسته است از سبویِ عشق زهرا باده ریز - مصرِ جانِ شیعه را آید عزیز می رسد ما را غزل پردازِ عشق - فاشِ چشمِ می پرستش رازِ عشق بر شب ظلمت پگاهی می رسد - همچو حیدر سر به چاهی می رسد بوی نرگس در جهان افکنده شور - اندک اندک می رسد وقت ظهور پرده از رو افکند محجوبِ عشق - می رسد رعنای شهر آشوب عشق تا برآشوبد فلک را شورِ او - جلوه می گردد رُخِ مَستورِ او شورِ شیدایی جهان را کرده مست - می رسد آن ساقیِ بَزمِ اَلَست آوَرَد ما را به مستی رهنما - خونِ دل، ریزد به ساغَرهای ما جاریِ چشم ترش کوثر مَهی - لم یزل را می رسد سِرّ آگَهی آن به یَغما برده از دل صبر و طاق - شهسوار مُلک هجران و فراق بسته مَحمل بر سَرِ دوشِ خیال - کرده قصدِ ترکِ وادیِ مَلال یوسفِ رویش، مَلَک را از جنون - می کِشَد از پردۀِ عصمت برون فاطمی آن زادۀ حیدر بَدیل - می برد دل را زِ دستِ جبرئیل تیغ ابرویش شکافد فرقِ نیل - وز لبانش می تراوَد سَلسَبیل نام مهدی در جهان افکنده شور - اندک اندک می رسد وقت ظهور زین تغزّل ها که بلبل می کند - شاخۀِ نرگس، سَحَر گُل می کند از حجاز آید شمیم ناب عشق - تا کند تعبیر شیعه خواب عشق کُشته قومی شد به رَمیِ آن مَرید - بو که باشد بر ظهور حق نوید شاید او را می رسد وقت ظهور - که ین چنین اندر جهان افتاده شور آسمان را بوی نورش می رسد - ازمِنا بوی ظهورش می رسد از منا شور شکفتن می رسد - رخت حیدر کرده بر تن می رسد می رسد از هر طرف بانگ جرس - بر ظهور او جهانی پر هوس از مِنا ما را نوایی جان گداز - عاشقی را غِصّه می گوید به راز شاید او بر بسته محمل را به نور - کرده بر تن خرقۀ سبز ظهور شاید او را وقت دیدار آمده - بر سر پیمان خود، یار آمده قصد کنعان کرده شاید ماه عشق - پا نهاده شاید او در راه عشق بر ظهورش گرچه آگه نیست کس - نا به جا ما را نباشد این هوس بر نشان های ظهورش، دل پریش - با خیالش دل خوشم در یاد خویش می چکد خون از سر و روی منا - کرده غم آشفته گیسوی منا از منا آوای غم آید به گوش - کعبه کرده رخت ماتم را به دوش در حریم امن آن معبود پاک - در مِنا قوم عزیزی شد هلاک گرچه دل ها خون از ین درد و غم است - هرچه گویم زین مصیبت او کم است هم ولی گویم به عشق و شعر و شور - شاید این باشد نشانی از ظهور گرچه ما را صحبت از مصداق نیست - اِدِّعایی بهر آن اشراق نیست لیک ما را شور او اندر سر است - غِصۀِ او ماجرایی دیگر است گرچه ما را آگهی از غِیب نیست -بر ظهورش آرزو هم عیب نیست آرزو داریم وصل یار خویش - در دل شوریدۀِ غمبارِ خویش «جوی خون شد از منا جاری به حج - یوسف گم گشته عَجّل بر فَرَج» به امید ظهور حضرت یار ... جمعه سوم مهرماه 1394-منصور نظری
جمعه ، ۳مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صدای ایران]
[مشاهده در: www.sedayiran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 106]
-
گوناگون
پربازدیدترینها