تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837489171
از قافله شهدا جا ماندیم اما یادشان تا ابد در خاطر ماست
واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: جانباز مدال آور بازی های آسیایی گفت: شهدا رفتند و ما ماندیم، با وجود اینکه از قافله آن ها عقب افتاده ایم، یاد بچه های جنگ و شهدا را در خاطرمان تا ابد زنده نگه می داریم.به گزارش دولت بهار به نقل از فارس از اصفهان، علی رنجبر در سن 19 سالگی در سال 1366 در مناطق جنوب و غرب در صحنه نبرد حق علیه باطل حضور پیدا کرد. وی سال 1367 و قبل از عملیات مرصاد در کردستان، منطقه حلبچه در خط پدافندی با اصابت تیر به ناحیه گردن قطع نخاع شده و از همین ناحیه به درجه جانبازی نائل شد. رنجبر پس از پشت سر نهادن دو سال دوران بستری در بیمارستان توانست به روی ویلچر بنشیند و با توجه به اینکه تا قبل از رفتن به جبهه در رشته بسکتبال در سطح باشگاهی فعالیت می کرده، بعد از بهبود و مرخص شدن از بیمارستان مجدداً به ورزش روی آورده و تنیس روی میز را به عنوان رشته ورزشی خود انتخاب کرد. البته این نکته حائز اهمیت است که بالاترین ضایعه نخاعی با دست ها ارتباط پیدا کرده و بر اثر ضعیف شدن عضلات دست، حرکات اولیه این عضو از بدن خود را از دست می دهد اما این قهرمان عرصه جهاد و ورزش در حالی که چوب راکت را به مچ دستش می بندد تا بتواند تعادل حرکت آن را محکم در دستش حفظ کند. در مسابقات رسمی داخلی و بین المللی شرکت کرده و با کسب مدال های خوش رنگ کشوری و آسیایی برای مملکت و هم شهریانش افتخارات بزرگی را به ارمغان آورده است. به مناسبت هفته دفاع مقدس به سراغ علی رنجبر رفتیم و با وی گفت وگویی داشتیم که در زیر می خوانید: فارس: از دوران آغاز فعالیت در زمینه ورزش صحبت کنید؟ فعالیت در رشته تنیس روی میز را به طور حرفه ای از سال 1370 آغاز کردم و در اولین تجربه ورزشی خود به صورت رسمی در مسابقات قهرمانی کشور با شرکت در جشنواره ای با حضور تعداد زیادی ورزشکار از سرا سر ایران در ورزشگاه آزادی تهران، موفق به کسب عنوان قهرمانی شدم. فارس: فعالیت حرفه ای شما از آن زمان تا به امروز ادامه داشت؟ خیر؛ بعد از شرکت در مسابقات قهرمانی کشور که در شیراز برگزار شد توانستم به مقام نخست دست پیدا کنم اما پس از آن به دلیل متأهل شدن با چهار سال وقفه و با توجه به اینکه ورزش نکردن موجب می شد سلامت روانی و جسمانیم در معرض خطر و آسیب قرار گیرد، دوباره ورزش کردن را از سر گرفتم. فارس: بازگشت دوباره به عرصه ورزش چه سختی هایی به همراه داشت؟ زمانی که وارد مسابقات شدم با انجام کلاس بندی ورزشکاران جانباز و قرار گرفتن در کلاس بالاتر و بهتر بودن وضعیت تنیس بازان در آن کلاس نسبت به شرایط جسمانی من، تا مدتی موفق به گرفتن مقام یا مدال نشدم. پس از سه سال نتیجه نگرفتن، با اراده قوی برای رسیدن به مدال در مسابقات قهرمانی کشور سال 88 شرکت کردم و توانستم با کسب مدال نقره به تیم ملی راه یابم. فارس: درباره سوابق ملی نیز توضحیاتی را ارائه کنید؟ به همراه تیم ملی 3 مسابقه برون مرزی انجام دادم و در اولین مسابقه آسیا - اقیانوسیه که در اردن صورت گرفت، موفق به کسب مدال برنز شدم و در مسابقات آسیایی هنگ کنگ در سال 1390 به مدال نقره و سال گذشته در رقابت های پاراآسیایی اینچئون کره جنوبی به مدال برنز دست یافتم. فارس: وضعیت رشته تنیس روی میز جانبازان و معلولان در کشور ما را چه طور ارزیابی می کنید؟ به دلیل اینکه مدال گرفتن در رشته تنیس روی میز به ویژه در مسابقات آسیایی سخت و دشوار است، این ورزش در اکثر استان ها به جز استان های خراسان و مرکزی، ضعیف عمل کرده است چرا تهیه رویه و چوب راکت با قیمت یک میلیون تومان و با توجه به تعویض آن به طور مرتب در سال 5 تا 6 میلیون تومان هزینه در بر دارد و تأمین چنین هزینه ای برای ورزشکاران بسیار مشکل است. فارس: برای بهبود این وضعیت چه پیشنهادی دارید؟ مسئولان باید به ورزش هایی که شانس مدال آوری شان در المپیک و پارالمپیک بالاتر است، بیشتر رسیدگی کنند. بهتر است مدیران ما که در رأس ورزش قرار می گیرند از افراد کاملاً ورزشی انتخاب شوند تا بتوانند با برنامه ریزی صحیح و درک بیشتر قشر ورزشکار در رفع مشکلاتشان تلاش کنند. کشور ما سال هاست که جانباز جنگی نداشته که بخواهد روی این قشر از جامعه در امر ورزش سرمایه گذاری کند اما مسئولان می توانند با مراجعه به بهزیستی با شناسایی افراد کم سن و سال مستعد که با معلولیت های مختلف جسمی دست و پنجه نرم می کنند، استعدادیابی کرده و با فراهم آوردن امکانات ورزش تنیس روی میز در آن مراکز از رده های سنی پایه سرمایه گذاری دراز مدت انجام دهد. فارس: چه مسابقاتی را در آینده پیش رو دارید؟ 29 مهر ماه سال جاری زمان اعزام به مسابقات آسیایی انتخابی کسب سهمیه پارالمپیک است و از ما خواسته شده برای حضور در این رقابت ها 11 میلیون تومان پول واریز کنیم که من در ابتدا مخالفت کردم اما با اصرار کمیته که یکی دیگر از ملی پوشان و من شانس بیشتری برای موفقیت در کسب سهمیه داریم، به سختی این مبلغ را تهیه و واریز کردم اما برای شرکت در این مسابقات هیچ انگیزه ای ندارم چه برسد به اینکه به گرفتن مقام و مدال موفق شوم. وظیفه فدراسیون و سایر سازمان های ورزش استان است که این هزینه را تأمین کنند، همان طور که برای فوتبال میلیاردی سرمایه گذاری می کنند، برای جانبازی که برای کشورش در میدان های بزرگ افتخارآفرین است نیز ارزش و اهمیت قائل شوند. فارس: به عنوان یک جانباز چه تأثیری از ورزش در زندگی روزمره دیده اید؟ مسلماً افرادی که ورزش می کنند سالم تر هستند به ویژه ما جانبازان که به خاطر شرایط خاص جسمانی و ضعیف نشدن بدن باید به ورزش کردن بیشتر اهمیت دهیم تا علاوه بر سلامت جسم در سلامت روح و روانمان نیز تأثیرگذار باشد.
پنجشنبه ، ۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[مشاهده در: www.dolatebahar.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
گوناگون
پربازدیدترینها