واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>اجتماعی>هومونالدی؛ این کشف جدید است، کشفی از گونه جدید انسان باستانی. هفته پیش 1550 قطعه فسیل در غار ریزینگ استارآفریقای جنوبی کشف شد. این قطعات مربوط به ?? اسکلت تقریبا کامل بود.به گزارش شفا آنلاین ،اما این کشف با یک مشکل جدی روبه روست. بعد از کشف فسیل ها اولین تلاش ها بر این بود که مشخص شود آنها مربوط به چه دوره ای از تاریخ هستند. اما این سوال بدون جواب مانده است. کشف قدمت فسیل ها دشوار است و تیم تحقیقاتی نتوانسته اند سن فسیل ها را تخمین بزنند. در تخمین زمان مرگ از روش تاریخ گذاری کربنی استفاده می شود. بدن همه موجودات زنده، از ابتدای حیات تا زمان مرگ، کربن-?? (یک ایزوتوپ رادیواکتیو کربنیک) دارد که بعد از مردن به تدریج از بدن دفع می شود. با اندازه گیری مقدار آن در یک نمونه، دانشمندان می توانند زمان مرگ را محاسبه کنند. مشکل در تخمین سن همونالدی این جاست که کربن-?? خیلی سریع به عنوان یک ایزوتوپ رادیواکتیو محو می شود و این روش برای نمونه ای مناسب است که کم تر از ??هزارسال قدمت داشته باشد. احتمالا هومونالدی قدیمی تر از آن است. کریس استرینگر از موزه تاریخ طبیعی لندن، معقتد است تیم تحقیقاتی نالدی، می تواند از طریق تاریخ نگاری کربنیک و مواد نهفته داخل فسیل، بهتر استفاده کند. اما جان هاوکس، زیست شناس دانشگاه ویسکانسین و یکی از مسئولان تحقیقات گفته است: «آنها برای این کار برنامه دارند اما آن را برای بعد از توصیف ظاهری از اسکلت نالدی گذاشته اند، چرا که در تکنیک فوق باید مواد(فسیل) را از بین برد.» آنها قصد استخراج دی ان ای از فسیل ها را هم دارند. مطالعه دی ان ای های باستانی انقلابی در شناخت از فرگشت انسان ایجاد کرده اند، مثلا وجود دی ان ای نئاندرتال در تمام انسان های مدرن خارج از آفریقا، یا وجود دی ان ای گونه دنیسووا در بعضی از مردم شرق اقیانوس آرام. دی ان ای نالدی می تواند روابط فرگشتی بین ما و دیگر انسان های باستانی را آشکار کند. هاوس شانس پیدا کردن دی ان ای نالدی را کم می داند: «ما در حال بررسی این موضوع هستیم اما آنچنان امیدوارکننده نیست. شانس پیدا کردن دی ان ای سالم، زمانی است که در جای خشک و خیلی سرد باشد اما فسیل ها در شرایط گرم و مرطوب بودند. بااین حال فسیل ها خیلی خوب حفظ شده بودند.» یک روش جایگزین دیگر، روش تشدید پارامغناطیسی الکترون ( electron spin resonance ) یا ESR است که در آن نیازی به تخریب فسیل نیست و بهترین روش برای سنجش قدمت دندان است، چیزی که تیم تحقیقاتی از آن زیاد پیدا کرده اند.وقتی کریستال های مینای دندان تحت تاثیر تابش عوامل طبیعی ضربه می خورند، مثل اورانیوم زیرزمینی، الکترون داخل آنها برانگیخته می شود، یعنی انرژی آنها بالاتر می رود، در این جا دندان مثل یک دزیمتر( dosimeter ) عمل می کند. البته بستگی به عواملی دارد: میزان تشعشع طبیعی در محیط و مقدار زمانی که فسیل دفن شده است. اگر شما قبلی را بدانید، می توانید از دومی نتیجه بگیرید. از نظر هاوکس دانستن سطح طبیعی نوعی کابوس است. این شامل نصب دزیمتر، اندازه گیری اشعه واقعی و به دست آوردن سطح رسوب عمودی است. و حتی پس از آن، نتایج حاصل از ESR ، معمولا نیاز به بررسی دوباره از طریق داده های دیگر دارد. گاهی اوقات دیرینه شناسان می توانند قدمت فسیل را بر اساس استخوان سایر موجودات دیگر که نزدیک به محل کشف فسیل هستند، تخمین بزنند.(در یک بازه زمانی) اما در اینجا غیرممکن است. چراکه انسان نالدی تنها موجود ساکن در دخمه خود(اتاق دینالدی) بوده است. اگر استخوان های مجاور هم نتوانند سرنخی بدهند، محوطه نزدیک محل کشف شاید بتواند. در شرق آفریقا، فسیل انسان ها در یک لایه از سنگ حفظ شده است. مثل لایه های یک کیک اسفنجی که میلیون ها سال پخته باشد. این لایه ها عبارت اند از: لایه خاکستر فوران آتش فشان، دانشمندان می توانند ایزوتوپ های رادیواکتیویته پتاسیم درون آن را مثل تاریخ نگاری کربن شناسایی کنند. اما نیاز به نمونه های بسیار قدیمی دارد. زمانی که از سن لایه اطمینان پیدا کردند، می توانند سن فسیل داخل لایه را متوجه شوند. اما در جنوب آفریقا، فسیل انسان در جاهایی مثل غار پیدا می شود، جایی که لایه آتشفشانی مناسبی وجود ندارد و استخوان ها در لایه هایی از شن و ماسه در کف غار انباشته هستند. یک احتمال هم وجود دارد که قطعات با فلاوستون، ورق هایی از کانی کلسیت پوشانده شده باشند. آب حاوی محلول اورانیوم، که در فلاوستون باقی می ماند، در طول زمان به توریم و سرب تبدیل می شود. سطوح حاوی این عناصر می تواند سن لایه و سن فسیل را تشخیص دهد. به گفته هاوکس قبلا از این روش سن فسیل ها تشخیص داده شده است: «اگر فسیلی پیدا کردید که بالا و پایین آن فلاوستون باشد، یک قطعه ای دارید که سن آن قابل تخمین است.در مورد جنوبی کپی سدیبا، انسان تبار دیگری که لی برگر در یکی از غارهای آفریقای جنوبی پیدا کرد، این روش جواب داد. این فسیل در یک لایه کامل از فلاوستون نازک بود. معمولا هر لایه فلاوستون حدود ????هزارسال قدمت دارد که می توان سن فسیل را با توجه به لایه های تشکیل دهنده فلاوستون حدس زد. هاوکس می گوید فسیل جنوبی کپی یک غنیمت بود.» اما در مورد نالدی این روش جواب می دهد؟ در محل کشف نالدی، فلاوستون وجود دارد که به حداقل سن آن اشاره می کند. اما این بار هم یک مشکل وجود دارد؛ فسیل ها در سنگ های برشیاحفظ نشده اند و در رسوبات بسیار نرم تری بوده اند که احتمال دارد از محل اصلی خود با توجه به محل فلاوستون حرکت داده شده باشند. بدتر از آن هم این که تیم تحقیقاتی نمی داند اگر فلاوستون در حفره های زیرین فسیل نالدی باشد، چگونه می توانند حداکثر سن فسیل را تخمین بزنند. کار دیگری که آنها می خواهند انجام دهند، مصورسازی کف دخمه است تا تشخیص دهند نمونه چه قدر جابه جا شده است. هاوکس گفته است: «اگر شرایط خوب باشد، شاید بتوان قدمت حداکثر و حداقل فسیل را تا حد زیادی تخمین زد، البته ممکن است اشتباه محاسبه شود.» تیم تحقیقاتی می تواند از لایه های مواد معدنی که مغناطیسی هستند، مثل ذرات آهن استفاده کنند. البته باز هم بستگی به جریان مغناطیسی زمین دارد که جهت آن بارها و بارها از شمال و جنوب تغییر کرده است. تیم تحقیقاتی از این طریق هم می خواهد تلاش کند اما این روش، سخت بوده و زمان زیادی می خواهد. به هرحال همه این تکنیک ها قابل استفاده هستند اما سختی هایی دارند. مردم می خواهند بدانند چرا محاسبه قدمت فسیل کار مشکلی است؟ هاوکس این مشکلات را با اشاره به اسکلت یک آسترالوپیتاکوس مشهور به Little Foot که در دهه ???? پیدا شد، توضیح داده است: «دهه گذشته، افراد زیادی تلاش کردند با استفاده از نمونه های حیوانی، فلاوستون، دیرینه مغناطیس شناسی و..، قدمت این فسیل را محاسبه کنند که بعضی تخمین ها تا دو میلیون سال اختلاف داشت. ما امیدواریم این اتفاق در مورد نالدی نیفتد. به عنوان یک تیم تحقیقاتی، تا زمانی که از روش های گوناگون به یک جواب در مورد قدمت فسیل هومونالدی نرسیم، آن را منتشر نمی کنیم.»
پنجشنبه ، ۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]