تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833395721
تاریخچه ي بسکتبال در ایران و جهان
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: View Full Version : تاریخچه ي بسکتبال در ایران و جهان gole mordab27th July 2008, 11:23 PMتاریخچه ی بسکتبال در ایران (کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند******.com/post-7.aspx) بسكتبال در ايران در سالهاي 1310 به بعد بطور غيررسمي فعاليتش در بعضي از مدارس دنبال شد تا اينكه در سال 1314 اين ورزش بطور رسمي بوسيله آقاي فريدون شريف زاده معرفي شد و بطور سريع در كليه استانهاي كشور از طريق مدارس مدارس اشاعه پيدا كرد. در سال 1324 فدراسيون بسكتبال ايران تاسيس شد. در سال 1948 براي اولين بار تيم ملي ايران در المپيك لندن شركت كه بازيكنان تيم ايران افراد مشروحه ذيل بودند : دكتر صعودي پور-حسين سروري-حسين جبارزادگان-اصغر احساسي-اسفندياري-رفعت جاه-حسين هاشمي- كارانديش-اشتري-ابوالفضل صلبي-شادمان-صادقي كه تيم ايران بازي هاي خوبي انجام داد. در سال 1950 تيم ايران در يك جام اروپايي كه در كشور تركيه بين تيم هاي فرانسه ، يوگسلاوي ، ايتاليا ، مصر ، اتريش و تركيه بود شركت داشت كه با بازي هاي خوبي كه انجام داد پس از پيروزي بر ايتاليا ، اتريش و مصر در جاي سوم قرار گرفت. در سال 1951 در اولين دوره بازي هاي آسيايي كه در دهلي بود شركت نمود كه در اين دوره از بازي ها تيم ايران در جاي سوم آسيا قرار گرفت. در سال 1962 در بازي هاي چهارجانبه كه بين تيم هاي پاكستان ، سيلان ، تركيه و ايران در لاهور پاكستان انجام شد شركت نمود. در سال 1963 باز در بازي هاي چهارجانبه در سيلان حضور يافت. در سال 1964 در تهران تيم ايران موفق شد بازي هاي چهارجانبه را با پيروزي به پايان برساند. در سال 1966 تيم ايران در بازي هاي آسيايي بانكوك حضور يافت و پس از شكست از تيم هاي فيليپين ، اسرائيل و كره جنوبي و پيروزي بر تيم هاي برمه و ويتنام در جاي هفتم قرار گرفت. در سال 1970 دوباره بازي هاي آسيايي در كشور تايلند بود و اين بار هم تيم ايران هفتم شد. در سال 1974 تيم ملي ايران در مسابقات قهرماني بسكتبال آسيا در كشور فيليپين شركت نمود و بازي هاي خوبي كه انجام داد در جاي پنجم قهرماني آسيا قرار گرفت. در اين بازي ها بود كه آقاي محسن خلخالي بعنوان عضو تيم آسيا انتخاب شد و آقاي امير ايلياوي جزو بهترين هاي آسيا شد. در سال 1974 د ر بازي هاي آسيايي تهران تيم ايران در جاي هفتم قرار گرفت كه پس از حذف تيم كره شمالي يك پله بالاتر قرار گرفت و ششم شد. در سال 1976 در بازي هاي سه جانبه كه در كشور پاكستان بين تيم هاي ايران ، تركيه و پاكستان بود حضور يافت و سوم شد. در سال 1357 تيم ملي بازي هاي خوبي در كشور شوروي انجام داد كه با شكست و يك پيروزي به ايران بازگشت. در سال 1358 به بازي هاي آسيايي اعزام شد. در سال 1360 به مسابقات قهرماني آسيا كه در كشور هند بود در شهر كلكته شركت داشت و در جاي هشتم قرار گرفت. در سال 1361 با وجود اينكه تيم ملي ايران از هر لحاظ در آمادگي بسر مي برد و مدت سه ماه در اردو بود يك هفته قبل از مسابقات اجازه شركت به اين تيم داده نشد. در سال 1362 آخرين باري كه تيم ملي ايران در بازي هاي رسمي شركت داشت در يك سال قبل بود كه در اين دوره از بازي ها چهره خوبي از خودش نشان داد و پس از 5 پيروزي بر تيم هاي پاكستان ، اندونزي ، هنگ گنگ ، هند و اردن و يك شكست از تيم چين در جاي پنجم قرار گرفت. در اين دوره بود كه مرحوم مجيد پاشا مقدم به عضويت تيم آسيا درآمد. در سال 1381 تيم ملي جوانان بسكتبال نايب قهرمان آسيا و جواز حضور در جام جهاني مالزي را بدست آورد و به مقام شانزدهم رسيد. در سال 1383 تيم هاي ملي جوانان در كشور هندوستان و اميد در تهران هر دو براي اولين بار در تاريخ تاسيس اين فدراسيون مقام اول آسيا و برنده مدال طلا گرديدند و تيم ملي اميد به جام جهاني راه پيدا نمود كه در مرداد ماه 84 به آرژانتين اعزام مي گردد. در سال 1383 و 1384 تيم ملي مردان قهرمان اول مسابقات غرب آسيا در تهران و لبنان شد. در سالهاي 1382 و 1383 تيم ملي نوجوانان قهرمان غرب آسيا شد. در سال 1384 جام ملت هاي آسيا در كشور قطر با حضور 16 تيم در چهار گروه برگزار شد كه تيم هاي چين ، لبنان و قطر مقام هاي اول تا سوم را بدست آوردند و تيم ايران در جاي ششم ايستاد. پيدايش و توسعه ورزش بسكتبال تا قبل از سال 1891 ميلادي ورزش هاي فوتبال آمريكايي و بيسبال نزد مردم ايالات متحده بسيار محبوب و مورد توجه بودند. اين دو ورزش بعلت ويژگي هاي خاص خود و نياز به مكان بسيار بزرگ در فضاي آزاد و بنابراين در فصول معيني از سال قابل اجرا بودند. لذا در فصل زمستان فعاليت هاي ورزشي بسيار كم رونق و به ژيمناستيك ، حركات سوئدي و راهپيمايي خلاصه شده و در بعضي نقاط بصورت تعطيل در مي آمد. از اين رو دست اندركاران امر بر آن شدند تا ورزشي ابداع نمايند كه از طرفي امكان اجراي آن در تمام فصول سال ميسر باشد و از طرف ديگر حد فاصل زماني بين فوتبال و بيسبال را پر كند. علاوه بر اين ، هدف ديگري كه با ابداع اين ورزش در مدنظر قرار داشت ادامه فعاليت هاي ورزشي ورزشكاران دو رشته فوق بود تا بدينوسيله بتوانند با ادامه اينگونه فعاليت ها در خارج از فصل آغاز نمايند. با توجه به نكات فوق بود كه بسكتبال در سال 1891 توسط يكي از اساتيد ورزش كالج اسپرينگ فيلد به نام دكتر جيمز نيسميت اختراع شد. چون در اين بازي از سبد و توپ استفاده مي شد و هدف پرتاب و قرار دادن توپ در داخل سبد بود لذا نام بسكتبال را بر روي آن نهاد. در اين سال براي اولين بار بود كه اين ورزش در كالج مذكور در ايالت ماساچوست آمريكا اجرا گرديد. وسايل اوليه عبارت بودند از يك سبد هلو ، لاستيك داخل توپ فوتبال. پنج اصل اساسي در شكل گرفتن اين ورزش مورد توجه قرار گرفت كه عبارت بودند از : 1- اين بازي به يك توپ نياز دارد كه بايستي بزرگ ، سبك و بوسيله دو دست حمل شود. 2- هيج كس اجازه ندارد زمانيكه توپ را دراختيار دارد بدود. 3- هنگاميكه توپ در جريان است هيچ يك از بازيكنان مجاز نيستند محدوديتي براي بدست آوردن توپ توسط ساير بازيكنان بوجود آورند. 4- هر دو تيم منطقه مشابهي را اشغال مي نمايند. 5- سبد (حلقه) بايستي افقي بوده و در مكاني بالاتر از بازيكنان قرار داشته باشد. نحوه قرار كگرفتن سبد هلو به اين صورت بود كه يا آن را روي پايه اي نصب مي كردند و با به بالكن موجود در سالن متصل مي شد. در كنار اين پايه يا بالكن نردباني قرار داشت كه هر موقع توپ به ثمر مي رسيد يكي از بازيكنان از آن بالا مي رفت و توپ را از داخل آن خارج نموده بازي مجددا از نيمه زمين آغاز مي گرديد. در سال 1982 يعني به فاصله يك سال پس از اختراع بسكتبال مسابقه اي توسط دو تيم به نمايش گذاشته شد كه يكي از تيم ها را دكتر نيسميت و ديگري را آموس آلونرواستگ رهبري مي نمود. پس از اجراي اين نمايش بود كه ورزش بسكتبال به سرعت توسعه و گسترش يافته و روز به روز محبوبيت بيشتري بين جوانان كسب نمود. بسكتبال برخلاف بسياري از ورزش هاي ديگر از ابتداي امر مورد توجه خانم ها نيز قرار گرفت و اولين تيم بانوان در سال 1891 در محل كار يا دانشكده مخترع آن تشكيل و در سال 1899 ميلادي براي اولين بار كتاب قانون بسكتبال براي بانوان منتشر گرديد. بررسي و مطالعه قوانين و مقررات اين بازي در گذشته و تغييرات آن بازگوكننده جالبي از جنبه هاي مختلف گسترش اين ورزش مي باشد. بدين معني كه بسكتبال در ابتدا خيلي آرام و آهسته اجرا مي شد و به قدرت جسماني كمتري نياز داشت. زمين بازي در مراحل اوليه گسترش اين ورزش به سه قسمت تقسيم مي شد و بازيكنان هر ناحيه تنها مي توانستند در منطقه مربوط به خود به فعاليت بپردازند. بعدها كه بازي از سرعت بيشتري برخوردار شد زمين بازي نيز به دو قسمت تبديل گرديد. در آغاز پيدايش بسكتبال بازيكنان مجاز بودند تنها يكبار توپ را زمين بزنند. بعدها اين تعداد به دو يا سه بار افزايش يافت. در حال حاضر اين تعداد محدود نبوده و بازيكن مجاز است با توجه به موقعيت خود در زمين بازي پس از دراختيار گرفتن توپ هرچند بار كه مايل باشد آن را به زمين بزند. نكات جالبي كه در مجموعه سيزده گانه قوانين مقدماتي بسكتبال در آن زمان جاي داشت عبارت بودند از : 1- امكان ضربه زدن به توپ وجود داشت اما نه با مچ دست. 2- هرگاه بازيكني بهر دليلي از بازي اخراج مي شد بازيكن ديگري بجاي وي به بازي وارد نمي شد. 3- يك امتياز به نفع تيم مقابل تيمي كه مرتكب سه خطا شده بود ثبت مي شد. 4- وقتي توپي از زمين خارج مي شد اولين فردي كه آن را لمس مي كرد صاحب آن شناخته شده و مي توانست توپ را به داخل زمين پرتاب نموده و آن را به جريان بگذارد. بازي از دو نيمه 15 دقيقه اي و يك استراحت 5 دقيقه اي بين دو نيمه تشكيل مي شد. تعداد بازيكناني كه يك تيم را تشكيل مي دادند به اندازه زمين بستگي داشت و بين 3 الي 40 نفر متغير بود. تعداد كمتر از حالت تكنيكي و علمي بيشتر و تعداد زيادتر از جنبه تفريحي بيشتري برخوردار بود. بهترين شكل يك تيم از نظر تعداد و تركيب نفرات به اين صورت بوده كه دروازه بان دو گارد ، سه سانتر ، دو فوروارد و يك بازيكن در انتهاي زمين. بنابراين در آغاز تعداد مطلوب براي يك تيم 9 نفر بود. وظيفه دروازه بان و دو گارد جلوگيري از كسب امتياز توسط بازيكنان تيم مقابل. فورواردها مسئول كسب امتياز و سانترها نقش تغذيه كننده بازيكناني را در جلو بهترين فرصت را دراختيار داشتند عهده دار بودند. بازيكنان در اين زمان از لباس ژيمناستيك كه عبارت بود از يك شلوار بلند و بلوز آستين كوتاه استفاده مي كردند. فقدان قوانين و مقررات در دوره مقدماتي بسكتبال باعث پيدايش مسائل اجرايي بسيار و درنتيجه كاهش جذابيت اين بازي شد. بطور مثال بازيكنان بلندقد در كنار سبد مي ايستادند و با دريافت توپ از ساير بازيكنان آن را به ثمر مي رساندند و از انجام حركات جالب كه در حال حاضر در بازي بسكتبال و بويژه در تاكتيك هاي حمله مشاهده مي شود خبر و اثري نبود. مسئله ديگري كه از تحرك بازي مي كاست آن بود كه بازيكن هرقدر مايل بود مي توانست توپ را نزد خود نگاه دارد. بهمين نحو يك تيم مي توانست به مدت دلخواه توپ را حفظ نمايد. اين وضع تا سال 1930 با تغييرات جزئي كه به نمونه هايي از آن اشاره خواهد شد ادامه داشت. 1- ابتدا به هر پرتاب يك امتياز و به پرتاب هاي دورتر از 6 متر ، 3 امتياز تعلق مي گرفت. 2- تعداد خطاهايي كه به اخراج بازيكن منتهي مي شد از 2 به 5 نفر افزايش يافت. 3- تعداد متغير بازيكنان در سال 1897 روي 5 نفر تثبيت شد. 4- دريبل كننده تنها مي توانست با يك دست دريبل كند و تا سال 1901 اجازه شوت نداشت. 5- در سال 1908 استفاده از هر دو دست در دريبل مجاز شد. در سال 1930 تحول چشمگيري در اين ورزش بوجود آمد و با تجديدنظر در مقررات موجود و تكميل آنها بسكتبال بسمت تكامل هرچه بيشتر گام برداشت. در اين سال بود كه هنك لوئي ستي دانشجوي دانشگاه استانفورد كاليفرنيا براي اولين بار شوت جفت را به نمايش گذاشت و باعث افزايش تحرك و درنتيجه محبوبيت اين ورزش در بين جوانان گرديد. اين اختراع بهمراه قوانيني نظير قانون 3 ثانيه و 10 ثانيه (1936) كه به افزايش تحرك بازيكنان منجر گرديد باعث شد كه اين مرحله بعنوان نقطه عطفي در توسعه و گسترش بسكتبال محسوب شود. زيرا علاوه بر افزايش قابل ملاحظه سرعت در بازي ، از نقطه نظرهاي تكنيكي و تاكتيكي باعث پيدايش عوامل مختلف نسبت به دستيابي به هدف و پرتاب توپ در سبد شد. امروزه در بسياري از كشورهاي جهان بازي بسكتبال جاي خود را در بين ورزش ها پيدا نموده و طرفداران زيادي دست و پا كرده است بطوريكه در اكثر مدارس و دانشگاهها و ساير موسسات آموزشي جوانان به اجراي آن مبادرت مي ورزند تا سال 1932 بسكتبال در جمع ورزش هاي المپيكي قرار نداشت. در المپيك 1936 برلين بود كه براي اولين بار اين رشته به ليست ورزش هاي متداول المپيك افزوده گشت و اولين دوره مسابقات آن با شركت 21 تيم برگزار گرديد. اين بازي در سالهاي 1314 . 1315 شمسي براي اولين بار توسط آقاي فريدون شريف زاده كه در آن زمان تحصيلات عاليه خود را در كشور تركيه به پايان رسانيده بود ارائه شد. نامبرده در كالج البرز اين ورزش را متداول نمود و سپس ساير مربيان ورزش در كشور به ترويج آن مبادرت ورزيدند. آهنگ گسترش بسكتبال در ايران نيز مانند ساير كشورهاي جهان بسيار سريع بود بطوريكه بيش از 10 سال از آن تاريخ نگذشته بود كه تيم بسكتبال كشور ما در بازي هاي المپيك 1948 لندن شركت نمود rtech6th August 2008, 08:46 PMورزش بسکتبال در سال 1981 ميلادی توسط آموزگاری به نام دکتر جميزناسميت ابداع و در استاديوم اسپرينگ فيلد ماساچوست به نمايش در آمد. در آن زمان به جای حلقه های گل از سبدهای مخصوص که به شکل زنبيل بودند استفاده می شد که توپ پس از گل شدن در درون آنها قرار مي گرفت که پس از هر بار گل شدن توپ را به وسيله نردبان از درون سبد بيرون می آوردند و به وسيله بين طرفين در جريان بازی قرار می دادند. هدف اصلی از ابداع چنين ورزشی ايجاد فعاليت در محيط سر بسته ای در فصل زمستان بود تا ورزشکاران بتوانند در اين فصل نيز فعاليت داشته و با ورزش فرم بدنی و وضعيت جسمانی خود را در حد مطلوب حفظ نمايند. به همين جهت تعداد بازيکنان نامحدود بود و هر دفعه می توانستند از هر تعداد دلخواه برای بازی استفاده نمايند که کم کم قوانينی برای انجام بازی و ساير قسمت ها وضع نمودند به طوري که تعداد بازيکنان هر طرف 9 نفر تعيين گرديد وسپس به 7 نفر تقليل يافت و بالاخره اين تعداد به 5 نفر تثبيت يافته است. هر بازيکن می توانست در موقع وقوع خط به جای کليه بازيکنان تيم خود پرتاب آزاد را انجام دهد. هر تيم می توانست از شروع تا پايان بازی توپ را در زمين خود به طور دلخواه نگهداری نمايد. هر دفعه که توپ گل مي شد بازی يا بين طرفين يا ( جامپ بال ) از وسط زمين ادامه می يافت. بازيکنان بلند قد می توانستند در نزديک سبد قرار گيرند و توپ را به آرامی در سبد جای دهند ( قانون سه ثانيه وجود نداشت ) با اجرای مسابقاتی چند زمينه تحول و پيشرفت بسکتبال را فراهم کردند ليکن بعد از جنگ جهانی اول ( 1918 ) بسکتبال ورزش رقابت آميز و بزرگی نشد. درآن ايام سعی شد توجه رؤسای مدارس و گردانندگان سازمان های ورزشی را به تعليم و آموزش بسکتبال جلب نمايند. با اين وجود و اين همه تلاش مداوم و پيگير تعليم بسکتبال برای مربيان حالت جنبی داشت و اساساً فعاليت آنها در ورزش های رقابت آميز ديگری مانند فوتبال آمريکائی متمرکز بود. چند سالی چنين وضعيتی ادامه داشت بعد از جنگ جهانی اول تدريجاً مربيان بسکتبال وضعيت ثابتی پيدا کردند و فعاليتشان مؤثر واقع شد و اين ورزش شناخته گرديد و به اروپا نيز کشيده شد در سال 1924 اولين مسابقات بين المللی بين تيم های بسکتبال فرانسه، ايتاليا، انگلستان و آمريکا در پاريس برگزار گرديد و از سال 1932 فدراسيون آماتوری بسکتبال در ژنو با نمايندگی چند کشور تشکيل شد و در مسابقات المپيک 1936 برای اولين بار 23 کشور در مسابقات رسمی بسکتبال شرکت نمودند و آمريکا قهرمان المپيک گرديد . امروز با اينکه ورزش بسکتبال يکی از سريعترين و پرطرفدارترين ورزش های جهان مي باشد و بعضی از اصول آن نيز تغيير يافته ولی هنوز اصول اساسی آن مانند زمان دکتر نايسميت که در سبدهای هلو انجام ميگرفت به قوه خود باقی است. اين ورزش توسط آقای فريدون شريف زاده به ايرانيان شناسانده شد و خدمات ارزنده ای برای پيشبرد ورزش بسکتبال انجام داد به طوري که برای اولين بار ايران در سال 1948 توانست در مسابقات المپيک لندن شرکت نمايند. سعید ایزدی23rd December 2009, 06:40 PMبسكتبال مانند سایر رشته های ورزشی تاریخچه خاص خود را دارد و از زمان پیدایش آن تاكنون ، تغییرات قابل ملاحظه ای در قوانین ، مقررات ، شكل بازی و دیگر ابعاد آن بوجود آمده است. قبل از اختراع رسمی ورزش بسكتبال ، ورزشهایی بوده اند كه شباهت زیادی به بسكتبال داشته اند. در قرن دهم قبل از میلاد ، نوعی بازی به نام ’’پوك-تا-پوك‘‘ در قبایل اولمك (Olmecs) مكزیك رواج داشت كه در آن از حلقه و توپی شبیه بازی بسكتبال امروزی استفاده می شد. ’’پوك-تا-پوك‘‘ بعنوان یك جشن مذهبی شناخته می شد. توپ بازی ، از برگ و ساقه گیاهان مقدس ساخته شده بود و حفره هایی به منزله سبد وجود داشت و در اطراف زمین ، مجسمه خدایان آن زمان تعبیه شده بود. در قرن شانزدهم نوعی بازی شبیه به بسكتبال به نام ’’اولامالیتزلی‘‘ (Ollamalitzli) در میان آزتكهای مكزیك رایج بود. در این بازی ، بازیكنان تلاش می كردند توپ لاستیكی توپری را وارد یك حلقه سنگی نمایند و بازیكن برنده می توانست تمام لباسهای تماشاچیان را تصاحب كند و كاپیتان تیم مغلوب اعدام می گردید. در سال 1891 میلادی (1270 هجری شمسی) یك آموزگار ورزش بسكتبال را ابداع كرد. این استاد ورزش ، آقای دكتر ’’جیمز نیسمیت‘‘ از ایالت ماساچوست آمریكا بود. او برای نخستین بار ، ورزش بسكتبال را در استادیوم ’’اسپرینگ فیلد‘‘ به نمایش درآورد. چون در فصول سرما برنامه ای برای آماده نگهداشتن بازیكنان رشته های بیسبال و فوتبال آمریكایی وجود نداشت ، نیاز به یك ورزش سالنی كه بتواند با حداقل امكانات و كمترین خطر ، بدن بازیكنان این دو رشته را درفرم دلخواه نگه دارد ، جیمز نیسمیت را به ابداع این رشته ورزشی واداشت. در ابتدا بجای حلقه از سبدهای مخصوص میوه استفاده می شد كه شباهت زیادی به زنبیل داشتند. علت نامگذاری ’’BASKET BALL‘‘ نیز از همین جاست. چون ته سبدها بسته بود ، هربار كه توپ وارد سبد می شد با استفاده از نردبان توپ را كه در واقع لاستیك داخلی توپ فوتبال بود ، از سبد خارج می كردند. بعدها شكل سبد و توپ تكامل یافت و به شكل كنونی درآمد. در ابتدا بعد از هربار گل شدن ، توپ از نیمه زمین به جریان می افتاد. امروز بخاطر صرفه جویی در وقت ، بازی از زیر سبد ادامه می یابد. در ابتدا تعداد بازیكنان هر تیم نامحدود بود. بعدها هر تیم می توانست از 3 تا 40 نفر بازیكن تشكیل شود. بعد از مدتی ، تعداد بازیكنان هر تیم به 9 نفر و سپس 7 نفر و بالاخره در سال 1897 به 5 نفر رسید. در هنگام خطا ، هركدام از بازیكنان می توانستند پرتاب آزاد را انجام دهند. اما امروزه هر بازیكن ، تنها می تواند از پرتاب آزاد مربوط به خود استفاده نماید. در ابتدا بازیكنان بلند قد زیر سبد می ایستادند تا توپ را وارد سبد كنند. بعدها برای جلوگیری از این موضوع ’’قانون سه ثانیه‘‘ وضع شد. در ابتدا هر بازیكن بدون آنكه حق دویدن داشته باشد ، می توانست یكبار توپ را به زمین بزند. بعدها این تعداد به 2 و 3 رسید و سپس نامحدود گردید. درعوض ، قانون رانینگ(Running) و سپس دوبل (Double) وضع شد. در آغاز هیچ بازیكنی ، جایگزین بازیكن دیگری كه از زمین خارج شده بود نمی شد. ولی بعدها این قانون تغییر كرد و در عوض تعداد خطاهایی كه موجب اخراج بازیكن می شد از 2 به 5 افزایش یافت. امروزه چهار خطا از هر تیم موجب پرتاب آزاد تیم مقابل می گردد. در ابتدا ، بازی از دو نیمه 15 دقیقه ای تشكیل می شد. بعدها این زمان به 20 دقیقه برای هر نیمه و 15 دقیقه استراحت بین دو نیمه افزایش یافت. هم اكنون بازی از چهار پریود (دوره) 10 دقیقه ای تشكیل می شود كه زمان استراحت بین پریود اول و دوم 2 دقیقه ، زمان استراحت بین پریود دوم و سوم 15 دقیقه و زمان استراحت بین پریود سوم و چهارم هم 2 دقیقه است. همچنین در قوانین پیشین ، هر تیم می توانست از آغاز تا پایان بازی ، توپ را در زمین خود نگه دارد. برای جلوگیری از این وضعیت ، در سال 1936 ، قانون 10 ثانیه وضع گردید. امروز این زمان به هشت ثانیه كاهش یافته است. در ابتدا بازیكنان تنها با یك دست دریبل می كردند و دریبل كننده مجاز به شوت كردن نبود. این قانون ، بعدها بصورت فعلی اصلاح گردید. اولین مسابقه بین دو تیم در سال 1892 اجرا شد. رهبری یكی از تیم ها را ’’جیمز نیسمیت‘‘ و دیگری را ’’آمرس آلونر واستگ‘‘ بعهده داشت. پس از این مسابقه ، محبوبیت بسكتبال در بین جوانان بیشتر شد. در سال 1891 اولین تیم بانوان تشكیل گردید و قوانین بسكتبال بانوان در سال 1899 میلادی منتشر گردید. این ورزش در آغاز با سرعت كم و به كندی انجام می شد. زمین بازی نیز در ابتدا به سه قسمت تقسیم می شد و فعالیت بازیكنان هر ناحیه ، تنها در محدوده مربوط به خود مجاز بود. بعدها كه بازی سرعت بیشتری یافت ، زمین بازی نیز به دو قسمت تقسیم شد. شوت جفت نخستین بار در سال 1930 به نمایش درآمد. این نوع شوت را ’’هنگ لویی ستی‘‘ دانشجوی دانشگاه استانفورد آمریكا در ایالت كالیفرنیا ابداع نموده بود. این ابتكار جذابیت بسكتبال را نزد جوانان افزایش داد. در سال 1932 فدراسیون آماتوری بسكتبال (FIBA) در ژنو با نمایندگی چند كشور تشكیل شد. از آن پس بسكتبال به رشته های ورزشی المپیك پیوست. اولین دوره مسابقات در سال 1936 در المپیك برلین ، با شركت 21 تیم برگزار شد. این ورزش در سال 1314 شمسی ، توسط ’’فریدون شریف زاده‘‘ كه در آن زمان در كشور تركیه دانشجو بود به ایران شناسانده شد و ابتدا در ’’كالج البرز‘‘ رواج یافت. بالاخره ده سال بعد ، یعنی در سال 1948 تیم بسكتبال كشورمان در المپیك لندن شركت نمود. 336027th November 2010, 11:11 AMسلام دوستان اگر کسی در مورد تاریخچه بسکتبال باشگاهی ایران در قبل از انقلاب میدونه برای من بگه چون مسابقات باشگاهی در سال 1355-56و همچنین در 1356-57 برگزار شده دلم میخواد قهرماناش رو بدونم اگر بتونید برام جدولای رده بندیشو بزارید خیلی ممنون میشم چون دوست دارم بدونم چه تیمهایی تو اون زمان تو لیگ بودن خیلی ممنون ازتون سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 744]
-
گوناگون
پربازدیدترینها