تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836951272
عقیلی: پایین آوردن همسرم از صحنه، تلخ ترین اتفاق زندگی هنری من برای همیشه باقی خواهد ماند
واضح آرشیو وب فارسی:رادیو پدیده: «سالار عقیلی» خواننده نام آشنای موسیقی ایرانی چندی پیش در آیین بازگشایی ارکستر ملی ایران به اتفاق محمد معتمدی به اجرای برنامه پرداخت و چندی بعد آلبومی را به آهنگسازی کیوان کیانیان روانه بازار کرد.صدای سالار که تا امروز فقط در آلبوم های موسیقی دستگاهی شنیده شده بود، این بار به موسیقی آلبومی با نام «سر هزار ساله» رنگ و لعاب بخشید و اگر کسی نام خواننده را روی جلد آلبوم نمی دید به سختی می توانست تشخیص دهد که این صدا همان صدای خواننده «وطنم» و «تبریز در مه» است. عقیلی که بار ها کار با ارکسترهای بزرگ را به عنوان ایده آل شخصی اش معرفی کرده در گفتگو با «موسیقی ایرانیان» از تشکیل ارکستر «راز و نیاز» صحبت کرد و گفت می خواهم در اجرا هایم به خاطر اجرا نکردن کارهای شور انگیز شرمنده مردم نشوم. مشروح گفت و گو با «سالار عقیلی» در ادامه آمده است. * در طول سال های اخیر، شما به عنوان یک چهره فعال موسیقی ایرانی خودتان را معرفی کرده اید و با انتشار آلبوم ها و اجرای کنسرت های مختلف به عنوان هنرمند ی شناخته شدید که صدایش را عموم مردم به خوبی می شناسند و با بسیاری از کار هایش خاطره دارند… این خواست هر هنرمندی است که مردم از کار هایش حمایت کنند و البته انتظار حمایت دولت هم برای هنرمندان مختلف به خصوص هنرمندان شاخه های مختلف هنرهای ملی وجود دارد که متاسفانه این حمایت تا امروز اتفاق نیفتاده است. باید پذیرفت که هرکاری در این حوزه انجام می شود کاملا خودجوش است و همین علاقه قلبی مردم و هنرمندان باعث شده که این هنر به جایگاهی که امروز دارد، برسد. هیچ کس به ما کمکی نکرده، هرچند عده ای توسط دولت مورد حمایت قرار می گیرند و این عده به هیچ عنوان نمی توانند نماینده همه جامعه هنری باشند. کمک های دولت کل جامعه هنری را در بر نمی گیرد. در صورتی که من معتقدم اگر قرار است کمکی از جانب دولت به جامعه هنری شود، باید کل این مجموعه را شامل شود. این کمک ها نباید به شکل شخصی باشد و نباید این اندیشه را در ذهن ایجاد کند که فقط کسانی می توانند مورد حمایت واقع شوند که از رانت خاصی برخوردارند. این قضیه همه هنرمندان (البته آنهایی که از حمایت های جهت دار برخوردار نیستند) را آزار می دهند. گاهی از من شنیده اید که گفته ام می خواهم صحنه را ترک کنم اما وقتی به مردم فکر می کنم می بینم که ان ها به هنرمندان نیاز دارند. بنا به این توضیح ما به عنوان هنرمندان مردم ناگزیریم که برای انجام هر حرکتی به خواست و علاقه مردم توجه کنیم و نیاز مردم را در نظر بگیریم. هر چند به خاطر مردم کار در این فضا را با جان و دل می پذیریم اما می سوزیم و می سازیم. * با توجه به تعداد هواداران و مخاطبان موسیقی کلاسیک ایرانی که این روز ها در مقایسه با مخاطبان موسیقی پاپ تعداد کمتری دارند، به نظر شما هنرمندان موسیقی ایرانی تا چه اندازه باید فضا را برای جلب بیشتر مخاطب تغییر دهند؟ من با انجام دادن کار ها برای جلب سلیقه مخاطب عام مخالفم. هنرمند باید کاری را که فکر می کند درست است انجام دهد و برای جلب مخاطب عام به پیکره موسیقی ایرانی آسیب نرساند. به نظر من این مخاطب عام است که باید سلیقه اش را به سطح موسیقی ایرانی ارتقاء دهد. با فرض اینکه همه دنیا هم بگویند آواز ایرانی بد است، هنرمند فعال در این موسیقی باید کار خودش را انجام دهد. به نظر شما آیا می توان به خاطر این عقیده که حوصله مردم از موسیقی ایرانی سر می رود قید آواز را بزنیم؟ واژه ای تحت عنوان اصالت موسیقی ایرانی وجود دارد که باید اساس کار قرار بگیرد چون هر چیزی که مردم می خواهند که نمی توان به عنوان اصل و روش درست قلمداد کرد. به نظر من به هر قیمتی که هست باید اصالت موسیقی ایرانی را حفظ کنیم. ممکن است، برخی از ما بخواهند ترانه «شیش و هشت» هم بخوانیم اما وظیفه ما چیز دیگری است و من فکر می کنم نباید به انجام هر نوع کاری تن دهیم. در مجموع روشی را که من از همه بهتر می دانم این است که باید با در نظر گرفتن اصالت ها به سلیقه مردم احترام گذاشت. شخصا هیچ گاه سعی نکرده ام، فقط به سلیقه مردم توجه کنم. به همین خاطر ممکن است برخی از کار هایم کمتر مورد توجه مردم قرار بگیرند و به لحاظ مالی چندان موفق نباشند اما به هر حال همان ها هم جزو کارنامه موسیقی دستگاهی ایران خواهند بود و در تاریخ می ماند و قضاوت در مورد آن ها را باید به آیندگان واگذار کرد. این ماجرا در دوره ما و در مورد هنرمندان گذشته ایران افتاده است و ما امروز کارهای «طاهر زاده» و «اقبال آذر» را با اینکه شاید سال ها از اجرایش گذشته باشد، گوش می دهیم. شخصا به کارهایی که هنرمندان گذشته ایران انجام داده اند، علاقه مندم و از زیر سنگ هم که شده آثارشان را پیدا می کنم و با جان و دل گوش می دهم. البته این توضیحات نباید باعث سوء برداشت شود و این تلقی را در ذهن ایجاد کند که هنرمند هر طور دلش خواست و بدون در نظر گرفتن زیبایی هنر کارش را ارائه دهد کار خوب را باید با استفاده از بیان خوب معرفی کرد. این نکته می تواند باعث جذب مخاطبی شود که در انتخاب نوع مورد علاقه موسیقی اش مردد است. برای مثال در آلبوم «فصل عاشقی» آوازهایی که خواندم باعث شد برخی از دوستان من که اصلا به موسیقی ایرانی علاقه نداشتند، جذب آواز ایرانی شوند و عملا بتوانند با موسیقی ایرانی ارتباط برقرار کنند. یکی از دوستانم می گفت کاری را که با تم تار در این آلبوم اجرا کرده ای را بار ها و بار ها گوش داده ام. این توضیحات را برای این مطرح کردم که بگویم بیان خوب می تواند کار خوب را بهتر معرفی کند. * چندی قبل از جانب برخی افراد در اجرای طرقبه با مشکلی رو به رو شدید و در چند ماهه تعدادی از کنسرت های موسیقی کشور لغو شد. به نظر شما این اقدامات چه اثراتی در موسیقی کشور خواهد داشت؟ بد ترین تاثیر این قبیل کار ها، ابتدا روی مردمی است که با علاقه آمده اند تا اجرای موسیقی را ببینند. مردم هنردوست در صورت تکرار چنین اقداماتی به بی اعتمادی دچار می شوند و این بی اعتمادی می تواند در دراز مدت ریزش مخاطب را به دنبال داشته باشد. اگر اوضاع این گونه ادامه پیدا کند، حتی اگر کنسرت با کیفیت هنری بالایی قرار باشد برگزار شود، عده زیادی برای رفتن به سالن بی میل خواهند شد و با ترس از بین رفتن پول و وقتی که برای رفتن به کنسرت گذاشته اند، عطای رفتن به کنسرت را به لقایش می بخشند. در چنین شرایطی نمی دانم پول های مردم در کنسرت های لغو شده چطور به آن ها بر می گردد اما در هرصورت این کار ها باعث آزار علاقه مندان خواهد شد. * به نظر می رسد این قبیل لغو کنسرت ها می تواند با زندگی کنسرت گذاران جوان و کم تجربه بازی کند و در این صورت زندگی چندین نفر را از بین ببرد… کنسرت گذار هر قدر هم دارا باشد، باز هم از لغو کنسرت آسیب می بیند، زیرا برای برگزاری کنسرتی با کیفیت، هزینه می کند و با ایجاد مشکل در اجرا نه تنها از نظر مالی آسیب خواهد دید بلکه از نظر شخصی هم دچار مشکل می شود. در مورد اجرا طرقبه همه هماهنگی های قبل از اجرا انجام شده بود و در روز اجرا هم اجازه همراهی نوازنده زن را به گروه دادند اما متاسفانه با ناهماهنگی هایی که اتفاق افتاد در میانه اجرا همسرم را دیدم که به پایین سن رفت و از این اتفاق به شدت ناراحت شدم. پایین آوردن هنرمند از صحنه آن هم وسط اجرا از نظر من بی احترامی بود. برای لحظه ای تصمیم به قطع اجرا گرفتم اما همسرم مرا به ادامه اجرا تشویق کرد. علاقه مندان زیادی به سالن آمده بودند و دوست نداشتم که به تهیه کننده برنامه آسیب مالی بزنم، به همین خاطر اجرا را ادامه دادم اما این ماجرا به عنوان یکی از تلخ ترین اتفاقات در زندگی هنری من برای همیشه باقی خواهد ماند. چنین اتفاقاتی روحیه هنرمند را خراب خواهد کرد، چه رسد که این هنرمند یک بانو باشد. وقتی هنرمندی بار ها به این صورت تهدید شود، پس از مدتی ممکن است هنر را رها کند. تکرار این حرکت بی شک همسرم را بیش از این ناراحت خواهد کرد و من چنین اقدامی را به هیچ عنوان تحمل نخواهم کرد. ما در ایران زندگی می کنیم و همگی خود را ملزم بر رعایت قانون و حرکت بر طبق آن می دانیم اما چرا باید کسانی در این کشور قانون را زیر پا بگذارند. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی متولی ارائه مجوز به اجراهای موسیقی است و وقتی کنسرتی را بر اساس قوانین موجود به هنجار تلقی می کند به آن مجوز می دهد. امیدوارم روزی برسد که همه به قانون احترام بگذارند و با چنین حرکاتی بی قانونی و زیر پا گذاشتن قوانین را باب نکنند. *خرداد ماه امسال برای کنسرت ملی ایران به عنوان نقطه عطف تلقی می شود چون پس از سال ها در روزهای بیستم و بیست و یکم و بیست و دوم این ماه ارکستر ملی ایران با رهبری استاد فرهاد فخرالدینی کارش را از سر گرفت و شما با همراهی محمد معتمدی به عنوان نخستین خوانندگان این گروه پس از بازگشایی در سه شب متوالی به اجرای برنامه پرداختید… بیستم، بیست و یکم و بیست و دوم خرداد ماه آیین بازگشایی ارکس تر ملی ایران برگزار شد و خوشبختانه مورد توجه مردم قرار گرفت. به همین خاطر، سه شب دیگر برنامه تمدید شد تا در روزهای دهم، یازدهم و دوازدهم تیرماه دوباره به روی صحنه تالار وحدت، بازگردیم وباز هم برای مردم برنامه اجرا کنیم. البته اجرای تیرماه با سه اجرای قبلی ارکس تر ملی در خردادماه کمی تفاوت داشت و آن هم قرار گرفتن قطعه امام علی به جای قطعه ابن سینا در لیست اجراهای تیر ماه بود. *پیش از این هم شما با ارکستر ملی اجراهای زیادی داشتید. با توجه به علاقه شما به خواندن در ارکسترهای بزرگ در مورد برنامه های مختلفی که در ارکس تر ملی ایران اجرا کردید، توضیح دهید… سابقه همکاری من با ارکستر ملی به سال ها پیش باز می گردد و در طول این سال ها برنامه هایی را در شهرستان ها و حتی کشورهای خارجی نظیر سوئیس و کویت اجرا کردیم. اولین همکاری من با ارکس تر در شهرستان زاهدان اتفاق افتاد که در آن اجرا من و علیرضا قربانی به طور مشترک خوانندگی کار را انجام دادیم. اتفاقا آن اجرا با استقبال زیاد مردم زاهدان رو به رو شد و حدود چهار هزار نفر برای آن اجرا به سالن ورزشی زاهدان آمدند. *این ارکستر به عنوان ارکستر ملی ایران بنا به خیلی دلایل بیشتر اجرا هایش را در تهران انجام می دهد درحالی که بسیاری از علاقه مندان در شهرستان ها از دیدن کنسرت هایش محرومند… حالا که ارکس تر ملی به رهبری استاد فخرالدینی کارش را از سر گرفته، امیدوارم زمینه ای فراهم شود تا بتواند در شهرستان ها هم مثل تهران به اجرای برنامه بپردازد و مردم علاقه مند در سایر شهر های ایران بتوانند مثل تهرانی ها از چنین برنامه هایی لذت ببرند. البته برگزاری این دست کار ها در شهرستان ها به خاطر هزینه های رفت و آمد، اسکان و خورد و خوراک بالا است اما امیدوارم شرایطی فراهم شود تا ارکس تر ملی بتواند به شهرستان ها هم سفر کند. *با توجه به بیشتر آلبوم های شما که فضای گروه های بزرگ را تداعی می کند و بیشتر قطعات خاطره انگیزی که از شما در ذهن مردم باقی مانده، خودتان گفته بودید کار در ارکسترهای بزرگ را نسبت به ارکسترهای کوچک ترجیح می دهید. لطفا در این باره برایمان بگویید… کار درهر یک از این گروه ها زیبایی خودش را دارد. همه خواننده ها کارشان را ابتدا با ارکسترهای کوچک آغاز می کنند. من هم کارم را با گروه های کوچک آغاز کردم، این گروه ها برای من قابل احترام هستند. شخصا هر کاری را که خوب و مورد علاقه مخاطبان بدانم فارغ از تعلقش به ارکس تر کوچک یا بزرگ انجام می دهم. تجربه کار در گروه های کوچک را با دو ساز در اجرای «یاد باد» با آقای سیامک آقایی داشتم و در آن اجرا با یک سنتور و یک تنبک، دو ساعت و نیم به اجرای برنامه پرداختیم. آن اجرا یکی از کنسرت های موفق من بود و با وجود استفاده از دو ساز مورد توجه مردم قرار گرفت. در هر صورت زیبایی کار برای من مهم است و هر کاری به موسیقی اصیل ایرانی کمک کند، حضور در آن را خواهم پذیرفت. با تمام این توضیحات همان طور که گفتید تمایل شخصی من به اجرا در ارکستر های بزرگ است. چون کار با ارکسترهای بزرگ نسبت به گروه های کوچک مشکل تر است. خواندن در ارکسترهای بزرگ به ویژه ارکس تر ملی ایران نیاز به دقت زیادی دارد. شرایط در ارکسترهای کم جمعیت در مقایسه با ارکستر های بزرگ متفاوت و از نظر من آسان تر است. در یک ارکس تر با آنسامبل پانزده نفره همگی خط ملودی را دنبال می کنند و در چنین شرایطی هر خواننده ای می تواند خوب اجرا کند. اما در ارکس تر ملی در بعضی از قطعات، خط ملودی را هیچ نوازنده ای اجرا نمی کند. با توجه به توانایی های ارکس تر بزرگ و رنگ آمیزی متنوع تر از نظر سازبندی و همچنین تفاوت در تنظیم ارکسترال و آنسامبل کلاسیک این دو تجربه تفاوت بسیاری دارند. چند صدایی بودن یک گروه ارکسترال تمایز واضح آن با یک آنسامبل کلاسیک است. تنوع صوتی بیشتر در یک گروه ارکسترال باعث این تفاوت ها می شود. حساسیت ویژه اجرای ارکسترال به این خاطر است که هارمونی و کنترپوان، زیر صدای خواننده نوشته شده و اگر خواننده در یک تکه عقب افتاد، دیگر نمی تواند به گروه برسد و به خاطر یک لحظه بی دقتی، حتی می تواند تا بیست میزان عقب بیفتد. باید بگویم که کار با یک گروه ارکسترال ویژگی های مثبتی به صدای خواننده می دهد که تأثیرگذاری صدای او را بیشتر می کند. تنظیم، هارمونی ها و کنترپوان هایی که در پس صدای خواننده هست، اجرای خواننده را زیبا می کند و رنگ تازه ای به صدا او می بخشد. در مجموع این ویژگی های ملودیک به صدای خواننده شکوه می بخشند و در اثرگذاری آن نقش غیر قابل انکاری ایفا می کنند. بنا به آن چه گفتم، علاقه شخصی من کار با ارکستر های بزرگ است هر چند از اجرا با گروه های کوچک نیز لذت می برم. اینجا لازم است بگویم که همکاری با ارکس تر ملی حق تمامی خوانندگان و اساسا هنرمندانی است که توانایی کار با ارکس تر ملی را دارند و در خیلی از اجرا ها ممکن است دوستان من در نقش خواننده بیایند و اجرا داشته باشند. ارکس تر ملی ملک شخصی هیچ کس نیست و همه به شرط دارا بودن شرایط لازم حق اجرا در آن را دارند. همانطور که دیدید آقای نوربخش به اتفاق آقای وطن دوست در اجرای مرداد ماه به عنوان خواننده با ارکس تر همراه بودند و کار را به خوبی جمع کردند. *شما در این اجرا با محمد معتمدی و تقریبا با اجرای قطعات به صورت مساوی همکاری کردید. علت استفاده از دو خواننده در این اجرا چه بود؟ نه تنها در ارکس تر ملی بلکه در بسیاری از اجراهای ارکسترال خارجی همیشه دو یا سه خواننده به طور مشترک به اجرای برنامه می پردازند و این اتفاق آن چنان تازه نیست. به نظر من استفاده از بیش از یک خواننده می تواند به اجرا تنوع و جذابیت بیشتری ببخشد. همکاری ما در این اجرا اتفاق خوبی بود، چون مردم دو رنگ صدا را شنیدند و گوش مخاطب تا می خواست از یک صدا خسته شود، صدای بعدی کارش را شروع می کرد و این تنوع باعث جذابیت کار می شد. به نظر من اگر سه یا چهار خواننده نه تنها از ایران که از سایر کشور ها با ارکس تر ملی همکاری کنند، می تواند برای مخاطب شنیدنی و ایده آل باشد. من با آقای برهان محمد قولوف از تاجیکستان و آقای رشید وطن دوست که در مرداد ماه با ارکس تر به اجرای برنامه پرداخت در همین ارکس تر ملی اجرای مشترک داشته ام و پاواروتی، کارراس و دومینگو یکی از بزرگ ترین متفاوت ترین کنسرت های جهان را در حالی برگزار کردند که به لحاظ صدایی با هم تفاوت های زیادی داشتند. *به تازگی آلبومی در زمینه موسیقی مقامی تنبور از شما منتشر شد که به عنوان اولین کار شما در این ژانر مورد توجه مخاطبین قرار گرفت و با توجه به تفاوت با سایر آلبوم های شما کار خوب و شنیدنی از آب در آمد… آلبوم «سر هزارساله» بر اساس مقام های تنبور ساخته شده و به عنوان اولین کار من در زمینه موسیقی نواحی به تازگی به مخاطبانم ارائه شد. با توجه به تفاوت ها میان موسیقی دستگاهی و موسیقی مقامی خواندن این کار بسیار سخت بود و فکر نمی کردم به این خوبی بشود اما وقتی منتشر شد، خودم هم تعجب کردم که چطور توانسته ام آن قطعات مشکل مقامی را اجرا کنم. همانطور که در رونمایی آلبوم هم گفته شد ما این آلبوم را به صورت تکه تکه در استودیو ضبط کردیم. قطعه ای از موسیقی را گوش می دادم و با توجه به آنچه که آقای کیانیان آهنگساز کار در نظر داشت، اجرا می کردم. کار ضبط به این صورت برایم مشکل بود اما در نهایت به آنچه می خواستیم، رسیدیم و استقبال مردم پس از انتشار آلبوم تحقق هدفمان در اجرای این آلبوم را نشان داد. در مجموع، از خروجی کار راضی بودم و فکر می کنم نسبت به کارهای دیگری که تا به امروز منتشر کرده ام، تجربه متفاوتی بود. در این کار گوشه های مربوط به موسیقی مقامی را در همراهی با تنبور خواندم. آموختن گوشه های موسیقی مقامی تنبور برایم سخت بود، درست به اندازه ای که از یک آلمانی بخواهند گوشه ابوعطای موسیقی دستگاهی را اجرا کند. هرچند به او اموزش هم داده شود. آلبوم دیگری را هم با آقای کیانیان در دست تولید داریم که در زمینه موسیقی مقامی است و با اشعار مولانا همراه شده است. *با توجه به فضای کارهایی که تا امروز و در زمینه موسیقی ایرانی انجام داده اید، این تلقی به ذهن می آمد که گرایش چندانی به موسیقی مقامی و نواحی ایران ندارید اما به کار در آلبوم سر هزار ساله و کار جدیدی که با آقای کیانیان می خواهید انجام دهید نشان داد، این باور درست به نظر نمی رسد. در این مورد کمی توضیح دهید… هر انسانی به چیزهای خوب گرایش دارد. اگر بخواهم یک مثال کاملا ملموس و در اصطلاح سردستی بزنم خانه خوب، ماشین خوب و کار خوب گرایشی است که همه انسان ها دارند. اما اگر پیشنهاد خوبی در زمینه موسیقی مقامی تا به امروز به من داده نشده به این معنا نیست که من به این نوع از موسیقی ایرانی گرایش ندارم بلکه نشان دهنده فعالیت کم سازندگان موسیقی در این زمینه است. اگر کار با کیفیت و خوبی به من پیشنهاد شود فارغ از دستگاهی یا مقامی بودن آن، قطعا خواندش را می پذیرم. در مجموع هماهنگی آهنگساز و خواننده و همین طور تناسب کار با نوع صدای خواننده برای موفقیت در یک آلبوم موسیقی جزء مهم ترین پارامتر ها است. در همین مورد خاطره ای از استاد فخرالدینی دارم که در دوران دانشجویی برایم پیش آمد. استاد فخرالدینی در راه پله های دانشکده مرا دیدند و گفتند سالار تو تا چه نتی راحتی که بخوانی؟ تعجب کردم و پرسیدم: استاد برای چی؟ استاد فخرالدینی به آهنگی که در حال نوشتنش بودند، اشاره کردند و گفتند می خواهم آن را طوری تنظیم کنم که بتوانی راحت اجرایش کنی. این برخورد استاد فخرالدینی نشان دهنده فهم و درک بالای یک موزیسین موسیقی است. در حالی که برخی آهنگسازان اصلا به این موضوع توجه نمی کنند و می گویند ما هر طور آهنگ را نوشتیم، خواننده باید آن را بخواند. با این وضعیت خواننده ای که جای صدایش بم است و نمی تواند فریاد بزند، وقتی در مواجهه با آهنگی که کاملا در اوج نوشته شده قرار می گیرد با مشکل رو به رو خواهد شد. در چنین کاری خواننده مجبور می شود همه را بم بخواند و قطعا کار بد از آب در خواهد آمد. مثال مخالفی هم وجود دارد و در شرایطی است که آهنگساز تمام کار را بم بنویسد درحالی که خواننده اش صدایی دارد که در اوج است. در این مثال هم خروجی کار خوب نخواهد بود. مرحوم ایرج بسطامی مثال خوبی برای این مورد بود. اگر بنا بود که همه کار ها را بم بخواند، قطعا آن جلوه و زیبایی صدا به دست نمی آمد. امروز هم که به صدای ایشان گوش می دهیم مشخص است که زیبایی کارشان در اوج معلوم می شد. به نظر من موسیقی ما به کسی مثل آقای شریفی نیا در سینما و تلویزیون نیاز دارد و همان طور که ایشان با در نظر گرفتن حال و هوای کار، بازیگرانی را متناسب با آن انتخاب می کند، کسی باید در موسیقی باشد تا خواننده مناسب با یک کار موسیقایی را انتخاب کند و در نتیجه کیفیت آلبوم های موسیقی افزایش یابد. البته چنین نقشی در صدابرداری موسیقی وجود دارد و معمولا کسی برای تنظیم و صدابرداری آثار موسیقایی انتخاب می شود که گوش خوبی داشته باشد. *چه شد که پس از سال ها فعالیت در موسیقی دستگاهی ایرانی، تصمیم به خواندن یک آلبوم موسیقی مقامی گرفتید؟ من همیشه با خانم شریعت زاده (همسرم) هم فکری می کنم و ایشان به عنوان بهترین راهنمای من در انتخاب کار ها به من مشورت می دهد. از او می خواهم مرا به عنوان خواننده ای که او را نمی شناسد در نظر بگیرد و اگر فلان کار را سالار عقیلی خواننده بخواند قضاوت کند که آیا از آن لذت خواهد برد یا نه؟ نهایتا اگر همسرم کاری را به من پیشنهاد کند، آن را می پذیرم و گرنه قطعا نخواهم خواند. در طول این سال ها عمق دید همسرم را دیده ام و بینش وسیعش را به وضوح تجربه کرده ام. در «یار مست» که قرار بود با آقای مولانیا همکاری کنم، وقتی قطعات را شنیدم احساس کردم که خیلی به هم شبیه هستند. می خواستم کار را نخوانم اما همسرم پیشنهاد کرد که کار را قبول کنم. همسرم می گفت نتیجه انجام این کار به شدت موفقیت آمیز خواهد بود. بعد از گذشت سال ها هنوز آن آلبوم جزء کارهای پرفروش است و این به خاطر مشورتی بود که همسرم به من داد. در مورد آلبوم «سر هزار ساله» هم همسرم به قطعه «یاهو» بسیار علاقه مند شده بود. آقای کیانیان این قطعه را با صدای یک خواننده دیگر برای من فرستاد و به اتفاق همسرم، آن را هر روز در اتوموبیل گوش می دادیم. با توجه به پیشنهاد ایشان جمع بندی های خودم را در مورد این کار کنار هم گذاشتم و در نهایت ایفای نقش خواننده در این آلبوم را پذیرفتم. در طول همین مدت کم به نظر می رسد، مردم با البوم ارتباط خوبی برقرار کرده اند و نکته جالب اینکه یکی از دوستان من یک کودک شش ساله دارد و می گوید فرزندش «پرده در پرده» را مداوم می خواند و طوری شده که باید هر روز آن را گوش دهد. مهم ترین دلیل خوشنودی یک هنرمند همین است. وقتی می بینم که کودکان کشورمان به واسطه کارهایی که کسانی مثل من انجام داده اند به موسیقی کشورشان علاقه مند می شوند (هرچند برخی ممکن است این گرایش را مقطعی بدانند) احساس غرور می کنم. این باعث افتخار من است که جوانان و نوجوانان کشورم با کارهای من به سمت فرهنگ و تاریخ کشورم متمایل می شوند و در اکثر کنسرت ها از من اجرای قطعاتی مثل وطنم را می خواهند. بنا به همین علاقه ها و به واسطه شور و انگیزه ای که مردم از اجرای قطعاتی از من که رنگ و بوی ملی دارند، می گیرند، تلاش کردم تا ارکستری را تاسیس کنم و در اجراهای مختلف شرمنده روی مردم عزیز نشوم. چون در اجراهایی که با ارکسترهای کوچک برگزار می کنم، امکان اجرای کارهای شور انگیز وجود ندارد، ارکس تر «راز و نیاز» را تشکیل دادم تا از این به بعد در اجراهای مختلف کارهای خاطره انگیز و مورد علاقه مردم را با کیفیت و شور فراوان اجرا کنم.
چهارشنبه ، ۱مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رادیو پدیده]
[مشاهده در: www.radiopadide.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها