واضح آرشیو وب فارسی:19دی آنلاین: کی میگه جنگ تموم شده؟ جنگ هر روز صبح تو ذهن یه مادر که به عکس پسر شهیدش نگاه می کنه تکرار میشه. جنگ هنوز که هنوزه برای پدری که با پسرش رفته بود جبهه و بدون اون برگشت مرور میشه. جنگ هرروز برای مادری که چشم انتظاره شنیدن یه خبر از پسرشه ورق می خوره.برنامه خندوانه در ادامه حرکات خوب و غافلگیرکننده اش شب گذشته و در آستانه هفته دفاع مقدس میزبان جانبازان اعصاب و روان دوران جنگ بود. همان هایی که در یکی دو آسایشگاه معروف تهران نگهداری می شوند و غالبا در جامعه آفتابی نمی شوند. اما به مدد رامبد جوان و برنامه اش آنها در قاب دوربین جای گرفتند و چه خوب همراه همه خندیدند و شادی کردند تا یادمان باشد که نگهداری از آنها در آسایشگاه هایی دور از جامعه باعث نمی شود تا فراموش شوند. به گزارش تابناک، برنامه خندوانه این روزها مهم ترین اتفاق تلویزیون است. پر کردن یک جای خالی بزرگ در صدا و سیمای ایران و نه فقط در صدا و سیما که در جامعه ایرانی. خندیدن و آسان خندیدن. چیزی که گویا خیلی از ماها آن را فراموش کرده بودیم و حالا قرار است به مدد شوی رامبد جوان و با خلاقیت های خندوانه و طنازی های جناب خان به زندگی ما بازگردد. اگر ماه عسل با برنامه های پرحاشیه اش و اغراق در برانگیختن احساسات مخاطبان با خیل فراوان بینندگانش، حاشیه و جنجال فراوانی را ایجاد کرده بود اما برنامه ویژه صدا و سیما برای خندان مردم، خیلی آرام و بی حاشیه مخاطبان فراوانش را جذب کرده و حالا با دست گذاشتن روی موضوعات خاص هم به خوبی نشان می دهد که می تواند از پتانسیل های شاد بودن برای میان کشیدن موضوعات جدی تر هم استفاده کرد. شاید خیلی ها در انتقاد از این برنامه مدعی باشند که طنز موجود در آن شانه به شانه لمپنیسم می زند اما ساده و بی پیرایه پیش کشیدن مسائل در این برنامه تاکنون برگ برنده آن بوده است. یک سورپرایز خندوانه ای: می شود با جانبازان جنگ هم در تلویزیون خندید چیزی که موجب می شود بدانیم این برنامه خندیدن صرف نیست و قرار است در آن پدیده های اجتماعی موجود در زندگی مان را ببینیم و با آن ها ساده کنار بیاییم. برنامه شب گذشته خندوانه بی شک یکی از بهترین نمونه های آن بود. جایی که جانبازان اعصاب و روان مهمان خندوانه بودند و با ما خندیدند و با رامبد آواز خواندند و شعر و لطیفه تعریف کردند تا به ما بفهمانند که هنوز حضور دارند و هنوز با یادگاری هایی که از جنگ با خودشان آورده اند زندگی می کنند و اگر ما فراموششان دلیلی بر عدم حضورشان در جامعه نیست. این برنامه خیلی ساده می توانست به یک برنامه اغراق شده و کلیشه ای بدل شود تا به ما یادآوری کند که جانبازان جنگ را فراموش کرده ایم و از مصائب آن ها سخن بگوید. اما هوشمندی رامبد جوان و تیم خندوانه موجب شد تا همه بینندگان این برنامه در پایان به خودشان بیاییند که چه زود فداکاری های ادم هایی که برای این میهن از جان گذشتند را فراموش کرده اند و برای این کار اصلا لازم نبود در لباس پند و نصیحت و اندر فرو روند. همان لحظاتی که این عزیزان با شادی آهنگ های برنامه را زمزمه می کردند و هیجان دست می زدند کافی بود این فراموشکاری بزرگ یادمان بیایید. شاید بهترین توصیف را در این زمینه خود رامبد جوان انجام داد وقتی در بخشی از برنامه بخشی از یک متن را درباره جنگ خواند. متنی که می گفت: کی میگه جنگ تموم شده؟ جنگ هر روز صبح تو ذهن یه مادر که به عکس پسر شهیدش نگاه می کنه تکرار میشه. جنگ هنوز که هنوزه برای پدری که با پسرش رفته بود جبهه و بدون اون برگشت مرور میشه. جنگ هرروز برای مادری که چشم انتظاره شنیدن یه خبر از پسرشه ورق می خوره. جنگ هنوز که هنوزه تو خیلی از خونه ها ادامه داره چون یادگاری هایی از اون روزها توی اون خونه نفس می کشه. دیگه نگرانی و اضطراب از سلامتی عزیز به جنگ رفته جای خودش رو به درد و رنج تماشای یادگاری های از جنگ اومده داده. یادگارایی که شاید خیلی از ما طاقت تحمل ثانیه ای ازش رو نداشته باشیم. آدمایی با یه یادگاری از جنگ برگشتن که روزی هزار بار ازش ناراحتن چون هر لحظه ممکنه کاری رو بکنن که دوست ندارن و دست خودشونم نیست. ما باید مسکن آرامش روح و روانشون باشیم و بگیم رفیق، یادگاری که تو واسه ما آوردی تو رو عزیزتر کرده. برای من و همه تو عزیزترین شدی. برای سرزمین ما تو عزیزترینی و دور سر همتون هم می گردیم.
سه شنبه ، ۳۱شهریور۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 19دی آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]