تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816596897
تنها ماموستا هژار برای حُزنی موکریانی گریه کرد
واضح آرشیو وب فارسی:زریان: پایگاه خبری- تحلیلی زریان؛ "حسین حُزنی موکریانی" از روزنامه نگاران و تاریخ نویسان شاخص و پرکار کُرد است که جفا در حقش بخشی از سرنوشتش بوده است، چه آن هنگام که در حیات بود و چه الان که سالهاست از مرگش می گذرد و هنگامی که در بغداد فوت کرد تنها هژار در غم از دست دادن این بزرگمرد ادبیات کردی، گریه کرد.به گزارش زریان، در تاریخ ادبیات زبان کُردی اولینهای متعددی به نام "حسین حُزنی موکریانی" ثبت شده است، اولین فردی بوده که الفبای کُردی برای چاپ را طرح ریزی می کند، اولین فردی است که کتاب کُردی را در عراق به چاپ می رساند اولین تاریخ نویس کُرد درقرن بیستم است . علی رغم این کارنامه پربار حُزنی موکریانی، در خصوص محل تولد این ادیب برجسته نیز چون سایر ادبا شک و تردید وجود دارد . از مهاباد تا اروپا در حالیکه برادر حُزنی موکریانی یعنی "گیو موکریانی" می گوید: حُزنی در در 1883 در روستایی به نام حاجی حسن در شهر سابلاخ (مهاباد) به دنیا آمده است و ماموستا هژار مدعی است که حُزنی در روستای نیچکه ی بوکان متولد شده است . اسم واقعی او «حسین سید عبدالطیف» است که اصلتا از طایفه ای مشهوراز سادات بوکان است. که تخلص «حُزنی» را برای خود بر می گزیند . روحیه ماجرا جویی و علاقه مندی حُزنی به سفر و گردش سبب می شود که وی به بسیاری از سرزمین های اروپایی، حجاز و روسیه سفر کنند . در دوازده سالگی خانواده خود در مهاباد را ترک می کند و به مراغه و تبریز می رود و از انجا به ایروان در ارمنستان سفر می کند می گویند 12 سال لباس افغانی ها را می پوشد و برای جمع آوری اسناد تاریخی همه ی مناطق کردنشین ایران و عثمانی را می گردد . وى از آغاز جوانى به مسایل کردشناسى و تحقیق درباره زبان و ادبیات کُردى و روزنامه نگارى علاقه مند بود . حُزنی در سال 1915 به ارمنستان می رود و در آنجا یک چاپخانه را خریداری کرده و با خود به شام می برد و مدتی بعد این چاپخانه را به رواندز در عراق منتقل می کند . حُزنی علاوه بر شعر و ادب و روزنامه نگاری به حکاکی و خوشنویسی نیز اشتغال داشته و یکی از علایق او پرورش کرم ابریشم بوده و بر همین مبنا نیز در سال 1925 کتابی در این خصوص به زبان کُردی به رشته تحریر در می آورد . چاپ 18کتاب از حُزنی موکریانی حُزنی در طی عمر خود چندین بار به علت فعالیت سیاسی در امپراطوری عثمانی به زندان می افتد. وی چندین روزنامه نیز به چاپ رسانده از جمله روزنامه کردستان، مجله ی ده نگی گێتی تازه (صدای دنیای نوین) و در سال 1935 نیز در اربیل عراق 11 شماره روزنامه رووناکی (روشنایی) را منتشر کرده و در سال های 1926-1933 نیز 32 شماره ی مجله ی زاری کرمانجی (زبان کرمانجی) را بیرون داده است . حُزنی که هم دوره شاعر مشهور کرد پیره میرد بوده است با وی نیز همکاری های ادبی و روزنامه نگاری داشته و گفته می شود به شیوه ای غیر رسمی در انتشار مجله ی ژین با پیره میرد همکاری داشته است . در کتاب سلیمانیه که توسط «اکرمی صالح رشه» نگاشته شده آمده است: برای اولین بار حسین حُزنی موکریانی به همراه فردی لبنانی دوربین عکاسی را به شهر سلیمانیه می آورند و با آن به کار عکاسی می پردازند و سپس آنها این دوربین به شیخ لطیف دندانساز می فروشند. اما حسین حوزن موکریان علاوه بر این دوربین دوربین دیگری داشته است که با آن تصاویری تاریخی بیشماری را به یادگار گذاشته است از جمله با این دوربین از آثار ، کتب و روزنامه های خود عکس گرفته و سبب ماندگاری آنها شده است . وی اولین تاریخ نویس کُرد در قرن بیستم که با ظرافت و دقت ویژه ای به جمع آوری اسناد و تاریخ کُردها در کتبی می پردازد که به زبان های روسی، انگلیسی و فارسی، کُردی و عربی نگاشته شده اند و چون خود به این زبان تسلط دارد بخش های از آن را نیز ترجمه می کند . حُزنی یازده کتاب درباره تاریخ کردستان نوشته و از وی 18 کتاب در حوزه های مختلف به چاپ رسیده است : * ئاوڕێکی پاشه وه ، ڕواندز به رگی یه ک 1929، به رگی دوو ساڵی 1930 . * مێژووی میرانی سۆران ، ڕواندز ساڵی 1935 . * مێرگه ی دڵان * خونچه ی به هارستان * پێشکه وتن * میرانی سۆران * کوردستانی موکوریان * به کورتی هه ڵکه وتی دێریکی * لاپه ڕه یه ک له دێریکی کوردستانی موکوری * ناودارانی کورد " شیخ عمر وجدی" از اساتید برجسته دانشگاه الازهر که اصلتا کُرد بوده تعریف می کند: زمانی که قصد بازگشت از مصر را داشته چنان تحت تاثیر حسین حُزنی موکریانی قرار می گیرد که تصمیم می گیرد به مصر برگردد و همه ی باقی عمر خود را در خدمت با فرهنگ و ادبیات کردی صرف کند . جفاها بر حسین حوزن موکریانی حُزنی که دغدغه ی جز تاریخ و فرهنگ و ادبیات کردی نداشت . بارها به سبب بی احترامی و ناملایماتی های مردم در رواندز و سلیمانیه رنجیده شد . او که به سلیمانیه می رود و پیره میرد شاعر بزرگ کُرد در روزنامه ی ژیان مطلبی با عنوان «مژده مژده حسین حُزنی موکریانی به سلیمانیه آمد و در چاپخانه است....» اما این مژده و خوشی دیری نمی پاید و عده ای از اهالی سلیمانیه به او انگ جاسوسی می زنند و عده ای دیگر نیز او را مرد انگلیس خطاب می کند و همین سبب می شود که تنها پس از چهار ماه سلیمانیه را ترک و دوباره به رواندز برود . حُزنی در خصوص این تهمت ها در یادداشتی می نویسد: به واسطه ی کارها و پژوهش هایم با مردان بزرگ و شرق شناسان برجسته ای چون مینورسکی روسی، ادمونز، نیکتین و ... رابطه و رفاقت نزدیک داشته ام و همچنین با روشنفکران کردی چون جلادت بدرخان، امین ذکی، ماموستا هژار، شیخ محمود و.. دوستی نزدیک داشته ام و همین امر سبب شده بسیاری با من عناد و دشمنی بورزند . تهمت ها در رواندز نیز ادامه می یابد و سبب می شود که حُزنی شمال عراق ترک کرده و راهی بغداد شود و کارهای فرهنگی و ادبی را در آنجا پیگیری کند اما غم و اندوه این تهمت ها برای او مجالی نمی گذارد و در حالیکه تنها 54 سال از عمر پربارش می گذاشت در غربت دارفانی را وداع گفت . شاکر فتاح نویسنده برجسته کرد در خصوص این تهمت ها به حُزنی می گوید: دشمنان کرد که از کارهای حُزنی ناخشنود بودند و حسودان این تهمت ها را به حُزنی روا داشتند و ادعا کردند که کیسه کیسه از انگلیسی ها پول می گیرد . جفا در کاربرد تخلص حُزنی جفا در حق حُزنی موکریانی بعد از مرگش ادامه داشت و شاید بزرگترین ظلم بر حُزنی اشتباه در کاربرد تخلص اوست . حسین تخلص های زیادی را برای خود بر می گزیند. مانند (حُزنی) (خدۆک) (داماو) (بێژەن ) حُزنی از واژه ی عربی حزن به معنی غم و اندوه گرفته شده است و او بیشتر با این تخلص مطالب و نوشته های خود را منتشر می کرد ولی در اواخر عمر بیشتر دوست داشت از تخلص «داماو» استفاده کنند اما او را بیشتر با تخلص «حُزنی» می شناسند به طوریکه بسیاری فکر می کنند حُزنی بخشی از اسم او است. همین امر سبب شده که در ایران که کمتر با حسین حُزنی موکریانی آشنا هستند گاهی او را با بردارش «گیو موکریانی» که او نیز از برجستگان و فرهیختگان عرصه ی فرهنگ و زبان کردی است اشتباه بگیرند . این اشتباه فاحش به حدی در ایران رواج یافته که در اطلاعات ویکی پدیایی فارسی و کُردی این شخصیت آمده است که حسین حُزنی مکریانی ملقب به گیو مکریانی است این در حالی است که عبدالرحمان موکریانی برادر حُزنی به این تخلص شهرت داشته است . مرگ غم انگیز در غربت به روایت استاد هژار حُزنی در شهر بغداد دار فانی را وداع می گوید و ماموستا هه ژار نیز که آن زمان در بغداد در تبعید به سر می برد در کتاب مشهورش به نام «چیشتی مجیور» در خصوص مرگ حُزنی می گوید: یک روز صبح زود آشنایی به نزدم آمد و گفت حُزنی موکریانی ناگهان امروز از دنیا رفته است و بیا به مراسم خاکسپاری او برویم در مراسم خاکسپاری با صحنه های غم انگیزی روبرو شدم جنازه را بر روی خاک نشانده بودند تا قبرش آماده شود به جز من و آشنایی که بهم خبر داده بود کسی در مراسم خاکسپاری حاضر نشده بود به قدرنشناسی مردم کرد فکر می کُردم به شدت گریه ام گرفته بود و فکر کنم تنها کسی که برای حُزنی گریه کرده بود من بودم./ ارسال خبر از دکتر بای 09141661934زید عنایتی مهاباد [email protected] دبیر مهابادی به همراه دیگر محققان کشور های جهان در کنفرانس بین المللی پاریس چهار مقاله ارائه داد . به گزارش کردپرس - سرویس فرهنگ و هنر؛ ، «دکتر سید بایز عنایتی»با ارائه چهار مقاله تحت عناوین(بررسی تشابهات فرهنگی فارسی زبانان وفرانسوی زبانان- جایگاه حیوانات در تصویر سازی کنایه های زبان کردی- سنت و مدرنیته در اشعار گلچین گیلانی- جایگاه زن در جوامع کرد نشین با توجه به ضرب المثل های زبان کردی ) در همایش بین المللی زبان ، ادبیات و زبان شناسی در تیر ماه سال جاری به همراه محققان کشور های های مختلف جهان در ساختمان ایفل شهر پاریس شرکت نمود و عنوان پژوهشگر برتر همایش را از آن خود کرد . لازم به ذکر است مقاله مشترک سیامند قادری مدیر آموزش وپرورش مهاباد با دکتر عنایتی تحت عنوان «بررسی تشابهات فرهنگی فارسی زبانان وفرانسوی زبانانهم در این همایش با موفقیت ارائه شد . گفتنی است دکتر سید بایزید عنایتی تاکنون با ارائه 34مقاله در همایش های بین المللی چهارده کشور جهان شرکت داشته است . شایان ذکر است مقاله «تاثیر خواندن داستان های کوتاه در بهبود مهارت گرامری زبان آموزان» آخرین مقاله دکتر عنایتی در رم ایتالیا ارائه گردید .
سه شنبه ، ۳۱شهریور۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زریان]
[مشاهده در: www.ziryan.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها