تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837399368
تصویری متفاوت از فرماندهان جنگ
واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: شراره داودی / وارد میدان که می شویم، سروصدای اطراف زیاد است، دود سیاه غلیظی آسمان را پوشانده، صدای انفجار از هر طرف به گوش می رسد و با هر انفجار از جای خود می پریم. روی خاکریز چند مصدوم نشسته اند، یکی شان دستش زخمی شده، کمی آن طرف تر مهمات را در گوشه ای گذاشته اند و هرکسی مشغول کاری است. حاج احمد هم اینجاست، کنار خاکریز. نشسته و با هم سنگرها صحبت می کند، در همین بین صدایش می کنند؛ بی سیم چی است، حاجی کنار ماشین می رود و بی سیم پی آرسی را برمی دارد و در حالی که از ماشین دور می شود به بی سیم هم گوش می کند، خشکش می زند، حالش دست خودش نیست و انفجاری که در کنارش اتفاق می افتد را نمی بیند. چهره اش در هم کشیده شده، ایام، ایام عملیات بیت المقدس برای آزادسازی خرمشهر است، نکند اتفاقی افتاده باشد؟ نکند خبر بدی به او داده باشند؟ کااات! اینها پلانی از یک سکانس فیلم «ایستاده در غبار» است؛ فیلم سینمایی ای که به روایتی از زندگی جاوید الاثر احمد متوسلیان می پردازد. محمدحسین مهدویان، کارگردان این اثر سینمایی است، پیدا کردنش کار سختی نیست، با کلاه و پارچه ای که روی سر انداخته، بر صندلی آبی کارگردانی نشسته و حالا در حال تماشای سکانس گرفته شده است. موقع دیدن سکانس گرفته شده همه دور تلویزیون جمع شده اند و تصویرهایی که با دوربین ۱۶ میلیمتری ضبط شده را با دور کند تماشا می کنند. به نظر می رسد هنوز کارگردان راضی نشده و دستور تکرار می دهد. مهدویان می گوید: «احمد وقتی می خواهی بی سیم را پایین بیاوری، برگرد به عقب، به سمت دوربین ها. آن طرف هم انفجار می خواهیم، واکنش های طبیعی به انفجار هم داشته باشیم.»توضیحات داده شده است و همه بر می گردند سرکار. دوربین در لحظه ای که بی سیم پایین می آید، روی صورت احمد زوم کرده و دوباره بوووم! فکر کردن به اینکه خود حاج احمد متوسلیان نیست و بازیگری نقش او را بازی می کند، هر لحظه سخت تر می شود؛ شباهت ها به قدری زیاد است که این تفکیک را سخت می کند. پشت موی حاج احمد کمی بیرون زده، گریمورها بنا به خواست مهدویان که این بخش از موهایش در تصویربرداری ها بیرون می زند، آن را اصلاح می کنند. سه باری سکانس قبلی را می گیرند تا کارگردان راضی شود، کار با این دوربین ها، در هوای گرم و با گروه زیادی از بازیگران سخت است، اما حال گروه خیلی خوب است و راضی از نتیجه کار. ظهر است و وقت ناهار همه به سمت قرارگاه راه می افتند. در میان خاکریزها حرکت می کنیم تا به جاده اهواز- خرمشهر برسیم؛ مسیری که برای این فیلم ساخته شده. کمی آن طرف تر هم ریل قطار آن روزهای اهواز بازسازی شده است. قرارگاه شلوغ شده، همه از فیلمبرداری برگشته اند، خاکی و خسته؛ مهدویان خوش خنده و سازنده مستند «آخرین روزهای زمستان» این بار هم عوامل مجموعه قبلی را با اضافه کردن چند نیروی تازه نفس جمع کرده تا او را در تهیه اثر دیگری که این بار با قاطعیت آن را سینمایی معرفی می کند، یاری دهند. کارگردان و فیلمبردار خاک ها را از لباس و صورت پاک می کنند و برای ناهار حاضر می شوند، در یکی از اتاق ها سربازخانه هایی که پیش از این در فیلم ها و سریال های زیادی دیده ایم، نشسته اند. روی همان تخت های آهنی با پتوهای خاکی رنگ. در حین ناهار و استراحت حرف های شان درباره شرایط فیلم و دنیایی که برای رسیدن به آن تلاش می کنند، حسابی گل می اندازد. سه سال قبل بود که مهدویان، مجموعه مستند «آخرین روزهای زمستان» را برای تلویزیون ساخت. مهدی زمین پرداز نقش شهید حسن باقری را بازی کرد؛ کاری بزرگ و عظیم که به گفته خودش مادر شهید باقری گفته: «تو حسن من هستی.» زمین پرداز بازیگر تئاتر است و حالا همکاری اش با مهدویان همچنان ادامه دارد و در این فیلم برای انتخاب بازیگر کمک کرده است. البته خودش هم در چند سکانس حضور دارد؛ همان هایی که در مجموعه قبلی برخورد های باقری و متوسلیان را از نگاه باقری دیده ایم، این بار از نگاه متوسلیان همان ها را می بینیم. زمین پرداز از برنامه اعلام فراخوان و دعوت بازیگران غیرچهره می گوید و توضیح می دهد چقدر برخی شباهت های عجیبی به این فرماندهان جنگ دارند. «فراخوان این امکان را به ما می داد که عکس بازیگران و افراد زیادی را ببینیم و حتی برای این نقش های غیرشبیه که برخی در حد چند سکانس کوتاه بودند، استفاده کنیم.»البته زمین پرداز ایده فراخوان ارسال عکس را خیلی خوب می داند و می گوید: «اگر می خواستیم فراخوان بدهیم و از افرادی برای کار در یک پروژه دعوت کنیم، کارمان خیلی سخت می شد، اما با دیدن عکس های آنها توانستیم بهترین گزینه ها را انتخاب کنیم.»این بازیگر با تاکید بر اینکه نقش های اصلی انتخاب شده اند، ادامه می دهد: «برای نقش احمد متوسلیان ما وسواس زیادی داشتیم و در نهایت از دوستان تئاتری خودمان که می شناختیم، کسی را انتخاب کردیم که هم چهره اش با گریم به چیزی که ما می خواهیم برسد و هم شخصیت و اخلاقی که دارد با کاراکتر مورد نظر ما یکسانی داشته باشد.»با مهدویان کارگردان این اثر درباره این پروژه گپ می زنیم. او «ایستاده در غبار» را داستان زندگی حاج احمد متوسلیان می داند و می گوید: «دراین فیلم سینمایی که روایتی داستان گونه دارد، برش هایی از زندگی احمد از سال ۴۶ تا ۶۱ را می بینیم و شاید ویژگی کار در داستان و نحوه پرداخت آن و وجود جزییات زیاد باشد؛ جزییاتی که معمولا در فیلم های جنگی نمی بینیم. روایت های کلیشه ای در فیلم های جنگی ما اتفاق تکراری است و شاید به همین دلیل است که توجه مخاطب را خیلی جلب نمی کند. این فیلم ها پای شان روی زمین نیست. اما آدم های این فیلم خیلی معمولی هستند و با اینکه شرایط اجتماعی خاصی هم داریم، اما آنها ویژگی های شخصیتی خاصی برای خودشان دارند. از همین رو خواه یا ناخواه وجوه واقع گرایی فیلم افزایش پیدا می کند و شاید مهم ترین پدیده فیلم هم همین واقع گرایی اش باشد.»او ادامه می دهد: «در فیلم شاهد روایت و فهم ما از واقعیتی که اتفاق افتاده، هستیم و تلاش می کنیم این به تصویر کشیدن برای مخاطب به راحتی قابل درک باشد و بتواند خودش را در دل ماجرا قرار دهد.»این کارگردان که در مجموعه قبلی خودش هم داستان یکی دیگر از فرماندهان جنگ را به شکلی مستندگونه روایت کرده است، می گوید که نمی خواسته بلافاصله کار بعدی اش هم با همان حال و فضا باشد و با وجود پیشنهادهای زیاد در ابتدا قبول نمی کرده، اما بعد تصمیم می گیرد روی چند پروژه به شکل موازی کار کند و در همین میان شخصیت حاج احمد متوسلیان برایش از بقیه جذاب تر می شود. خودش توضیح می دهد: «شخصیت احمد با شخصیت حسن باقری که در فیلم قبلی روی او کار کرده بودم، هم از نظر فرم و محتوا و هم شکل نمایشی خیلی فرق می کرد که تصمیم گرفتم این فیلم را برای سینما بسازم. کار متفاوتی می شود. البته تصویری که از متوسلیان در اینجا می بینیم، پیش از این در هیچ فیلم دیگری درباره فرماندهان جنگ ندیده ایم.»مهدویان می گوید ساختن فیلم درباره فرماندهان جنگ می تواند به شناخت آنها کمک کند، اما باید همه چیز واقعی باشد، گاهی فیلم هایی که درباره این افراد ساخته می شود، بیشتر قصه پردازی است. او ادامه می دهد: «برخی ممکن است بدون تحقیق کاری را انجام دهند که فاقد ارزش است، یا ممکن است تحقیق کنند و حقیقت هایی را که پیدا می کنند با چیزهایی که از قبل می دانند منطبق نبینند، از همین رو شاید اصلا آنها را منعکس نکنند و به زعم خودشان می خواهند تصویر بهتری از افراد نشان دهند، پس یعنی باور ندارد که آدمی با همه این خصلت های انسانی می تواند کارهای بزرگ انجام دهد. در این صورت تماشاگر یک آدم بی نقص و کامل را می بیند که خیلی نمی تواند با آن ارتباط برقرار کند چون نقص جزء جدانشدنی انسان است و قرار است به کمال برسیم. آدمی که نقص نداشته باشد، بشر نیست!» او درباره انتخاب بازیگران پروژه اش نیز چند نکته را یادآور می شود: «سه ویژگی برای بازیگر در نظر گرفتیم که باید داشته باشد، ابتدا اینکه توانایی بازی داشته باشد. دوم اینکه شبیه شخصیت ها باشد. سوم اینکه تحمل حضور در یک پروژه سخت را از نظر روحی و شخصیتی داشته باشد و البته یک ویژگی را هم نمی خواستیم داشته باشد و اینکه بازیگر شناخته شده ای به لحاظ چهره باشد و این موضوع به این دلیل بود که به خاطر ویژگی های واقع گرایانه ای که فیلم دارد، وقتی بازیگری که نقش های دیگری را بازی کرده و در نقش های مختلف دیده شده، در پس زمینه ذهن مخاطب تاثیر دارد که بازیگر قبلا در چنین کارهایی حضور داشته و حالا اینجا هم هست و این کار از بعد واقع گرایانه اثر کم می کرد. از همین رو برای نقش های اصلی به سمت بازیگرهای تئاتر رفتیم و بعد هم فراخوان برای کسانی که دوره های بازیگری دیده اند یا دیگر بازیگرهای تئاتری که شاید ما نمی شناختیم تا در نهایت توانستیم به گزینه هایی که می خواستیم دست پیدا کنیم.» این کارگردان جوان تجربه پروژه «آخرین روزهای زمستان» را بسیار مفید می داند و می گوید: «همه تجربه های خوب کار قبلی را در این کار آورده ایم که یکی از آنها دوربین ۱۶ میلیمتری بود. البته در ابتدا چون می خواستیم کار را برای سینما حاضر کنیم، کمی نگران کیفیت بودیم، اما در تست هایی که زدیم و استفاده از دوربین های سوپر ۱۶، در اصلاح رنگ ها و کیفیتی که به دست آوردیم به نتیجه های خیلی خوبی رسیدیم و حالا کار را با همان دوربین های سوپر ۱۶ برای سینما حاضر می کنیم.»مهدویان این اثر سینمایی را بازسازی نمی داند و می گوید که آنها تنها در شیوه ساخت از فیلم های مستندگونه الهام گرفته اند تا همه چیز واقعی تر به نظر برسد. فیلمبرداری این اثر سینمایی به تازگی شروع شده و به گفته کارگردان حدود ۱۵ درصد کار فیلمبرداری شده، اما برنامه ریزی های تیم به شکلی است که بتوانند فیلم را امسال در سی وسومین جشنواره فیلم فجر نمایش دهند. حالا ناهار و استراحت تمام شده و گروه برای چند سکانس دیگر به محل فیلمبرداری برمی گردند. آماده سازی محل کمی طول می کشد، در این میان کسی با سرعت ۱۰ کیلومتر ماشینی را داخل خاکریزها می برد و سرنگون می شود. اتفاقی نمی افتد، اما نمای ماشینی با چرخ های معلق در پس زمینه سکانس خوب از آب درمی آید. قرار است سکانس مربوط به پس از شهادت محسن وزوایی فیلمبرداری شود یعنی همان لحظه ای که این خبر را به حاج احمد متوسلیان می دهند.
سه شنبه ، ۳۱شهریور۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتماد]
[مشاهده در: www.etemadnewspaper.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 71]
-
گوناگون
پربازدیدترینها