واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها:
رسول خادم، همه کارهای که سوپرمن نیست
برهوت طلا در لاس وگاس برای کشتی ایران یک زخم عمیق است. زخم عمیقی در فاصله کمتر از یک سال مانده به المپیک میتواند ناسورتر از آنچه باشد که بتوان برای آن درمانی پیدا کرد.
ایران ورزشی: برهوت طلا در لاس وگاس برای کشتی ایران یک زخم عمیق است. زخم عمیقی در فاصله کمتر از یک سال مانده به المپیک میتواند ناسورتر از آنچه باشد که بتوان برای آن درمانی پیدا کرد. تیمی که با یک مشت ستاره ریز و درشت در مسلخ جهانی دستش به طلا نرسید؛ گویی طلا خرمایی بر نخیل بود که دست کشتی کوتاهتر از آن بود که به خوشههای طلا برسد.
خورجین کشتی حتی در بدترین روزهای خودش و در کم ستارهترین سالها در تمامی آوردگاههای جهانی و المپیک خالی از زر نبوده و از همین رو حالا چمدان خالی لاس وگاس بیش از پیش توی ذوق میزند؛ حتی اگر در این چمدان دو مدال نقره و دو برنز خوشرنگ به چشم بخورد. خورجین بدون طلا به اندازهای طعنه آمیز است که حتی کسی به این فکر نکند این تیم نایب قهرمان جهان شده، از 6 سهمیه المپیک، 5 سهمیه را به دست آورده و از 8 کشتیگیر اعزامی، 6 کشتیگیر ایران برای نخستین بار حضور در میدان جهانی بزرگسالان را تجربه میکردند.
در چرایی این برهوت طلا میتوان به نکات ریز و درشت بسیاری اشاره کرد و دلایل قابل توجهی را ردیف نمود اما در لابلای تمامی چراهای بیشمار بی تردید یک نقطه ضعف بزرگ بر سایر مشکلات و کاستیها سایه انداخته و مقصر شماره یک ناکامی تلقی میشود. ضعف کوچینگ در تیم ملی کشتی به اندازهای بزرگ و آشکار است که بتوان سهم اصلی این ناکامی را به پای آن نوشت. ضعفی که در هر دو تیم آزاد و فرنگی به یک اندازه در ناکامیها سهیم بود. اینکه در تیم ملی کشتی فرنگی مربی نبود که بتواند ستاره بزرگی چون حمید سوریان را کنترل کند و یا حبیب اخلاقی و سعید عبدولی را به گونهای کوچ کند که در عین شایستگی از طلا بازنمانند، نکتهای است که در آن تمامی کارشناسان و صاحب نظران کشتی اتفاق نظر دارند اما ضعف کوچینگ در تیم آزاد نیز نقش پررنگی دارد.
آنجا که میبینیم حسن رحیمی در 10 ثانیه طلا را با نقره عوض میکند و حسن یزدانی پدیده ایران در این رقابتها از پس حیله گری چون ماگومدوف روس برنمی آید و یا کیفیت شکستهای بهنام احسان پور و سیداحمد محمدی را مرور میکنیم. نقش کادر فنی تیم کشتی آزاد در این ناکامیها کمتر از ناتوانیهای کادر فنی تیم ملی کشتی فرنگی نیست. مجموعهای که رسول خادم به عنوان اول شخص کادر فنی تیم کشتی آزاد این تیم را کوچینگ میکند. در توانایی، درایت و هوش بالای رسول البته هیچ تردیدی وجود ندارد و بی گمان او شایستهترین فرد برای هدایت تیم کشتی آزاد است اما مشکل اینجاست که رسول خادم در نقش یک همه کاره تصمیم گرفته همه هندوانههای کشتی را خود بردارد. او رییس فدراسیون، رییس شورای فنی تیمهای ملی، مدیر تیمهای ملی و سرمربی تیم ملی است و برداشتن این همه هندوانه حتی از سوپرمن هم برنمیآید! و نتیجه این میشود که رسول همه هندوانهها را زمین میاندازد.
تقسیم قوای ذهنی و تمرکز رسول در این چند پست همان میشود که میبینیم. تفاوت آن 10 ثانیه لعنتی در کشتی خینچگاشویلی گرجستانی و حسن رحیمی در همین تعدد سمتهای آقارسول و تقسیم قوای ذهنیاش میان این سمتها عیان میشود. بدتر اینکه رییس فدراسیون در کنار خودش از دستیارانی استفاده کرده که هیچکدام توانایی فنی بارزی ندارند و کیفیت و دانش فنی آنها از ستارههایی که کوچ آنها را روی تشک بر عهده دارند، آشکارا کمتر است. رضا لایق، امیر توکلیان، علی اکبر دودانگه و حسین کریمی در خوشبینانهترین وضعیت از کم تجربهترین کشتیگیر تیم ملی پایینتر هستند و همین میشود که این دستیاران نه تنها باری از روی دوش آقا رسول برنمیدارند، بلکه در بهترین شرایط تنها تماشاگر صرف ناکامیها هستند.
رسول خادم بهتر است هندوانههای اضافی را زمین بگذارد و برداشتن آنها را به فرد دیگری محول کند. در فاصله کمتر از یک سال مانده به المپیک تقسیم وظایف در فدراسیون کشتی و تمرکز بیشتر خادم روی کوچینگ تیم بیتردید زخم ناسور ناکامی امروز را مرهم خواهد گذاشت و میتواند خورجین کشتی را در ریو دوباره طلایی کند. ای کاش رسول فقط رییس و سرمربی باشد.
تاریخ انتشار: ۲۵ شهريور ۱۳۹۴ - ۱۰:۵۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]