واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۲۱ شهریور ۱۳۹۴ - ۱۶:۲۴
پس از اقدام به خودکشی ممکن است دیگر برای کمک دیر شده باشد، برای پیشگیری از آن باید برنامه های دقیق و صحیح، به ویژه برای گروه های در معرض خطر، تدوین و به مرحله اجرا در آید. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه گیلان، دهم سپتامبر به عنوان روز جهانی پیشگیری از خودکشی نامگذاری شده است، طبق آمار سازمان بهداشت جهانی در هر ۴۰ ثانیه یک نفر در جهان خودکشی می کند، بیشترین آمار خودکشی متعلق به چین و روسیه است. خودکشی عملی است آگاهانه و کاملاً ارادی که فرد برای پایان دادن به زندگی خویش انجام می دهد. پدیده ای است که سالیان دراز از روابط عشیره ای و سنتی تا روابط پیچیده شهرهای امروزی گریبان بشر را گرفته و در فراز و نشیب تحولات اجتماعی قلب و روح خانواده ها و اجتماع را آزرده است. امروزه جهان شاهد تغییرات عمده در نیازهای بهداشتی مردم خواهد بود. جهت اصلی این تغییرات تبدیل عوامل اصلی مرگ و میر از بیماری های واگیردار عفونی و سوء تغذیه به بیماری های غیرواگیردار نظیر افسردگی و بیماری های قلبی است. متأسفانه آمارها بیانگر آن است که چنین پدیده های اسرارآمیزی در جوامع انسانی رو به رشد بوده و نیاز به توجه جدی دارند. برای مثال، سازمان بهداشت جهانی برآورد کرده است که تعداد تقریبی موارد خودکشی از 000/850 نفر در سال 2000 میلادی به بیش از 000/500/1 نفر در سال 2020 میلادی خواهد رسید. این سازمان همچنین برآورد می نماید که به ازای هر مورد خودکشی، 10 تا 20 مورد اقدام به خودکشی رخ می دهد که موارد اقدام به خودکشی بیشتر در جوانان و زنان دیده می شود. بر اساس بررسی های محدود گزارش شده، آمار خودکشی در کشورهای اسلامی در مقایسه با کشورهای صنعتی فاصله زیادی دارد و در حد کمتری گزارش شده است. علت پایین تر بودن میزان خودکشی در این کشورها را می توان به این دلیل دانست که در نزد غالب ادیان الهی، و به ویژه دین اسلام این اقدام یک گناه کبیره به شمار می رود . سیده فاطمه شفیعی، کارشناس ارشد روانشناسی در گفت وگو با خبرنگار ایسنا با اشاره به نظریات امیل دورکهایم، جامعه شناس فرانسوی، اظهار کرد: خودکشی دگر خواهانه یکی از انواع خودکشی است، در خودکشی دگرخواهانه فرد وظیفه اخلاقی عمیقی را در خود احساس می کند و علاقه مند می شود تا خود را فدای دیگران کند. وقتی فردی به احساس همبستگی و انسجام قوی نسبت به یک گروه فوق العاده یک پارچه و مقید باشد. ارزش ها و هنجارهای گروه را از آن خود می داند و بین منافع خود و گروه فرقی نمی گذارد. وی خودکشی خودخواهانه را یکی دیگر از انواع خودکشی دانست و افزود:خودکشی خودخواهانه وقتی رخ می دهد که فرد رابطه ضعیفی را بین خود و جامعه احساس می کند و فشارهای اجتماعی نمی توانند او را علیه رفتار خود ویرانگرانه تحت تاثیر قرار دهند. فردی که در منطقه ای فقیرنشین در اطاقی محقر به تنهایی زندگی می کند و نه قوم و خویشی و نه دوستی دارد ممکن است دست به خودکشی خودخواهانه بزند. شفیعی خودکشی ناشی از بی هنجاری را یکی دیگر از انواع خودکشی براساس نظریات دورکهایم دانست و گفت: هرگاه نظارتی که جامعه بر رفتارها و هنجارها دارد ضعیف یا حذف شود حالت بی هنجاری یا نابه سامانی در جامعه به وجود میآید، این عدم تعادل میان آرزوهای افسارگسسته و وسایل ارضایشان ناگزیر کشمکش های حاد درونی برمی انگیزد که آنها را به خودکشی سوق می دهد. وی افزود: در این نوع خودکشی فرد به حیاتش نه از آن رو پایان می دهد که هنجاری را شکسته یا به قانون مورد پذیرش گردن ننهاده، بلکه بدین سبب دست به خودکشی می زند که بعد از تلاش بسیار زندگی را سراب و پیروزی ها را بی فرجام و حیات را پوچ یافته است. این کارشناس ارشد روانشناسی خودکشی جبری را از دیگر انواع خودکشی معرفی کرد و اضافه کرد:همان طور که خودکشی بی هنجاری از احساس بی نظمی در جامعه ناشی می شود خودکشی جبری مربوط می شود، به بی قدرتی که مردم احساس می کنند. بی قدرتی به حالتی گفته می شود که فرد قادر به تحت تاثیر قرار دادن محیط اجتماعی خود نباشد. شفیعی گفت: پدیده خودکشی پس از دورکهایم دچار تغییرات بسیاری شده است و در بعضی از موارد به شکل های نوین درآمده و در برخی دیگر، همان شکل های قدیمی خودکشی در قالب های نوینی به ظهور رسیده اند. وی تجمع خودکشی را یکی از واژگان به نسبت جدید در مطالعات مربوط به خودکشی دانست و بیان کرد: این واژه از نظر علمی به این معنی است که محققین با مواردی از خودکشی برخورد می نمایند که از نظر زمان و مکان آن قدر به هم نزدیک بوده که نمی توان عامل شانس را برای رخداد آنها در نظر گرفت. مواردی از این قبیل خودکشی ها در برخی از جوامع محلی یا بیمارستان های روانی گزارش شده است که در آن تعدادی از موارد خودکشی در فاصله کوتاهی از زمان رخ می دهد. محققین این ادعا را مطرح کردهاند که در این قبیل خودکشی ها، به نظر میرسد که از طریق پدیده تقلید یا کپی کردن، افکار خودکشی از فردی به فرد دیگر منتقل میگردد. همچنین افزایش خودکشی، پس از مرگ یا خودکشی یک شخصیت معروف نیز می تواند بیانگر شکل دیگری از تجمع خودکشی باشد. شفیعی با بین اینکه خودکشی مشکل عمده جوامع انسانی است، یادآور شد: در بسیاری از مشکلات روانی و بهداشتی پیشگیری مهم تر و مؤثرتر از درمان می باشد، در خودکشی نیز این مسئله صادق است، به ویژه آنکه پس از اقدام ممکن است دیگر برای کمک دیر شده باشد، لذا برای پیشگیری از آن باید برنامه های دقیق و صحیح، به ویژه برای گروه های در معرض خطر، تدوین و به مرحله اجرا در آید. این کارشناس ارشد روانشناسی در پایان گفت: ضروری است تا در طراحی، اجرا و ارزشیابی چنین برنامه های پیشگیرانه ای از نظر متخصصان رشته های گوناگون نظیر روانشناسان، روانپزشکان، جامعه شناسان، اپیدمیولوژیستها، اقتصاددانان و متخصصان آمار حیاتی نهایت بهره مندی به عمل آید. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 84]