محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831539485
نیویورک تایمز: پناه جویان سوری و بی مسئولیتی غیر اروپاییان و شیوخ عرب
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: نیویورک تایمز: پناه جویان سوری و بی مسئولیتی غیر اروپاییان و شیوخ عرب تهران - ایرنا - نیویورک تایمز نوشت: شعارهای زیبای غیر اروپاییان در مورد «حقوق بشر» و «مراقبت از مهاجران» در قبال بحران مهاجران سوری فراموش شده و شیوخ عرب هم گویی وظیفه شان فقط تامین سلاح برای مخالفان سوری است و وظیفه ای در قبال حمایت از پناه جویان سوری ندارند .
به گزارش روز دوشنبه ایرنا، در این نوشتار به قلم مایکل ایگناتیف استاد مدرسه کندی وابسته به دانشگاه هاروارد آمده است:ما همه روزه از رسانه های جمعی شاهد صحنه هایی دلخراش از وضعیت مهاجرانی هستیم که وارد مرزهای اروپا می شوند. ازدحام جمعیت مهاجران در ایستگاه راه آهن «کله تی» مجارستان ، جسد کودک غرق شده در آبهای ترکیه که آب آن را به ساحل آورد، خانواده های رنجدیده سوری که با به خطر افکندن جان خود شبانه عازم جزایر یونان هستند، نمونه هایی از این وقایع تکان دهنده است.ما پس از مشاهده این وقایع دلخراش خیلی راحت از آن شانه خالی می کنیم و می گوییم این مشکل اروپایی هاست، نه آمریکا.نگارنده مطلب سپس می افزاید:جنگ و درگیری در سوریه بیش از 4 میلیون مهاجر تولید کرده است و سهم آمریکا در پذیرش این مهاجران فقط پذیرش تعداد محدود 1500 تن است. آمریکا ومتحدانش در سوریه درگیر جنگ با داعش هستند چون داعش را تهدیدی جدی می شناسند. آیا واقعا ما در قبال سیل مهاجرت از این میدان بی حد و مرز نبرد می گریزیم و مسئولیتی نداریم؟این ما بودیم که مخالفان سوریه را مسلح کردیم و آیا اینک در کمک کردن به مردمی که می کوشند از این مهلکه بگریزند هیچ وظیفه ای نداریم ؟اگر ما تا به این لحظه نتوانسته ایم در راه ایجاد صلح در سوریه وساطت کنیم ، آیا از کمک کردن به مردمی که نمی توانند صبر کنند تا در کشورشان صلح برقرار شود هم عاجزیم؟آین فقط آمریکا نیست که مدعی است فاجعه مهاجران و پناه جویان مشکل اروپایی هاست؛ سایر کشورهای غیر اروپایی همچون کانادا، برزیل و استرالیا هم که به خود می بالند مأمن و پناهگاهی امن برای بی خانمانها هستند نیز چنین طرز تفکری دارند.کانادا از ماه اوت تعداد 1074 مهاجر سوری را پذیرفته است و سهم استرالیا فقط 2200 تن و برزیل هم کمتر از 2 هزار نفر بوده است .بد سابقه ترین کشورها در احساس مسئولیت در قبال پناه جویان سوری، کشورهای متمول نفت خیز هستند .واقعا فکر می کنید طبق گزارش سازمان عفو بین الملل تا به حال کشورهای حاشیه خلیج فارس از جمله عربستان به چه تعداد از پناه جویان سوری پناه داده اند؟پاسخ، صفر است.اکثر این کشورها سالهاست که برای مخالفان سوریه سلاح ارسال می کنند اما برای 4 میلیون انسانی که می کوشند راه فرار از مهلکه را بیابند، کاری انجام نداده اند.در منطقه تمام سنگینی بار این مهاجرت بر دوش کشورهایی مانند ترکیه ، مصر ، اردن، عراق و لبنان تحمیل شده است .کمکهای مالی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل هم کفاف مخارج هنگفت اسکان این مهاجران را نمی دهد. آلودگی و کثافت وحشتناک اردوگاههای پناهندگان در این کشورها حقیقتا غیر قابل تحمل است .حال، پناه جویان تصمیم خود را گرفته اند . آنها شاهدند که جامعه بین الملل ابدا به فکر آنها نیست؛ آمریکا و روسیه هم کاری برای خاتمه دادن به جنگ سوریه انجام نمی دهند . خوب، بدیهی است که دیگر منتظر نمی مانند و راه کشورهای ما را در پیش می گیرند و ما هم از دیدن این وضعیت شگفت زده می شویم.در قبال این بحران ، سرزنش کردن اروپاییان و عذر آوردن مبنی براینکه اوراق هویت پناه جویان قانع کننده نیست صرفا یک بهانه تراشی است. رهبران سیاسی در خارج از اروپا می توانند این از کارافتادگی و واماندگی را درمان کنند و از فرافکنی مشکل بپرهیزند. سیستم سازمان ملل برای ثبت نام از پناه جویان دیگر منسوخ است. کشورهایی مانند مجارستان می گویند که قادر نیستند به تنهایی پذیرای همه این پناه جویان باشند .نگارنده مطلب سپس پیشنهاد می دهد:بهترین راهکار این است که کشورهای کانادا، استرالیا، آمریکا، برزیل و سایر کشورها تیمهای پردازش به شهرهای بوداپست، آتن و دیگر شهرهای بزرگی که مبداء ورود پناهجویان به اروپا هستند اعزام کنند تا از آنها ثبت نام به عمل آورده و ترتیباتی برای اسکان این پناه جویان در این کشورها نجام دهند .در این منظر، هر کشوری اهداف خود را می جوید . آمریکا و کانادا به عنوان مثال می توانند به عنوان شروع کار دست کم تعداد 25 هزار مهاجر سوری را پذیرش کنند . وعده ای که آمریکا اخیرا برای پذیرش 5 هزار تا 8 هزار مهاجر سوری در سال آینده میلادی داده ابدا قانع کننده نیست و پذیرش این تعداد پناه جو بسیار کم است. کلیساها، مساجد، اماکن عمومی و خانواده ها می توانند قیمومیت وسرپرستی و اسکان اجباری مهاجران را برعهده گیرند.اغلب کشورهایی که متحمل این بار سنگین هستند مانند مجارستان ، یونان، ترکیه، ایتالیا هرگونه کمک سایر کشورها و سازمانها در این زمینه را می پذیرند. مشارکت غیراروپاییان در امر پناه دادن به مهاجران سوری به واقع اسباب شرمساری سایر کشورها از جمله کشورهای مستبد و خودکامه حاشیه خلیج فارس که با کمال تاسف در قبال این معضل بی تفاوت مانده اند را فراهم خواهد ساخت.چرا رهبران کشورهای آمریکا، کانادا، برزیل و استرالیا اینقدر در برخورد با این بحران کوتاهی می کنند؟بازگرداندن پناه جویان به وطنشان معضل مهاجرت را تبدیل به بحران می کند و حامل تبعات و پیامدهای ناگوار پیش بینی نشده ای است که در آن صورت تیم های پردازش آنها قادر به کنترل اوضاع نخواهند بود.عواملی همچون ، مدیریت مبتکرانه و قاطع توزیع شفاف پناه جویان سوری به خصوص خانواده های جوان روشهای ساده در پذیرش آنها و اقدام برای انتقال فوری پناه جویان با هواپیما به خارج می تواند حلال مشکلات باشد.یکی از علل انفعال و خنثی ماندن رهبران غیر اروپایی در قبال معضل مهاجران سوری ؛ این است که داخل کشور هیچ فشاری بر روی این رهبران برای مشارکت در امر اسکان این پناه جویان وجود ندارد.امروز به یمن عکسهایی دلخراش از وقایع و حوادث مرتبط با این معضل می توان امیدوار بود فشارها در داخل برای ابتکار عمل در این زمینه آغاز شود.شکی نیست که پدیده مهاجرت و فرار از مهلکه جنگ، عملی است منطبق با شرع کتب مقدس آسمانی و این پدیده پاسخی جهانی را می طلبد.اگر کشورهای جهان در امر فرار پناه جویان سوری از کشور کمک نکنند دلالان و قاچاقچیانان انسان این کار را انجام خواهند داد و بالطبع آمار تلفات مهلک این پدیده سیری صعودی پیدا خواهد کرد.اما اگر اروپاییان متوجه شوند که دوستان دمکرات آنها هم آماده اند سهمی در رفع این معضل داشته باشند ، آنها هم با خاطری آسوده تر در این زمینه اقدام خواهند کرد . با این جنبش « کنوانسیون پناهندگان » مصوب سال 1951 نیز اصلاح خواهد شد تا به موجب آن همه شهروندانی که از بحرانهای داخلی نظیر جنگ ،سقوط دولت ها و یا حملات و کشتار شبه نظامیان می گریزند از همان مراقبتی برخوردار خواهند شد که شهروندان گریخته از ستم و سرکوب داخلی بهره مندند.تاریخ ثابت کرده است که ما همواره هر کاری را به اقتضای موقعیت آن انجام داده ایم.در اواخر سال 1956 که اتحاد جماهیر شوروی ستم و سرکوب را در مجارستان حاکم کرد دولت کانادا بلافاصله یکی از وزرای کابینه را عازم وین کرد تا در آن شهر، مرکزی برای انجام روند اداری پذیرش از صدها مهاجر مجارستانی دایر کند. این مرکز این مهاجران را با هواپیما به کانادا منتقل کرد و امروز مجارها ابدا احساس مهاجر بودن در کانادا را ندارند.در اواخر دهه 1970 و اوائل دهه 1980 کشورهای استرالیا، زلاند نو ، کانادا و آمریکا صدها هزار ویتنامی را که با قایق به سواحل این کشورها آمده بودند پذیرفتند.اما همان زمان هم صداهای اعتراض در داخل این کشورها شنیده شد که هشدار می داد ورود این مهاجران به کشور تبدیل به سیل غیر قابل کنترل مهاجرت خواهد شد. البته همینطور هم شد اما ویتنامی ها و مجارها تبدیل به شهروندانی فوق العاده مقبول در این کشورها شدند . ویتنامی ها و مجارها از شر حاکمیت کمونیسم در کشورهایشان فرار کردند .پس چرا امروز در این کشورهای غیر اروپایی حس همدردی با مهاجران سوری احساس نمی شود؟این مهاجران شاهد روزگار هولناکی در کشورشان بوده اند. برخی به دست گروههای بسیار متنوع و بی رویه جهادی و شبه نظامیانمخالف دولت شکنجه، ربوده و قتل عام شده اند. آنها مدتها ست که در اردوگاههای پناهندگان زندگی می کنند و به خیال واهی منتظرند جامعه بین الملل به کمک آنها بشتابد.اینک آنها سوار بر قایق و قطار در جاده مهاجرت افتاده اند و پاسخ رهبران سیاسی کشورهای مقصد به این پدیده، حصار کشی، نصب سیم های خاردار و افزودن بر تعداد ماموران پلیس در مرزهاست.واقعا مهاجران سوری که در اطراف ایستگاه راه آهن بوداپست چادر زده اند تصورشان از تعابیر خوش آهنگ ما در مورد «حقوق بشر » و «مراقبت از مهاجران » چیست ؟اگر ما حرف و عملمان یکی نباشد و در انجام وظیفه در قبال این بحران قصور کنیم ، نسلی را خواهیم آفرید که بذر کینه را در قلبش افشانده ایم و این کینه در سینه او ماندگار خواهد ماند. اگر عاطفه و وجدان در اینجا خاموش است، شاید از تدبیر و بیدارباش کاری ساخته باشد .اگر سوری ها ما را بابت کوتاهی مان نبخشند، خداوند به فریادمان برسد.آساق**1591**1446
16/06/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها