واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
ضرورت بررسی برجام و منافع ملی
همه به یاد دارند و از خود سؤال میکنند، مذاکره و توافقی که قرار است حلال مشکلات باشد چرا نباید توسط دیگر در ارکان ملی مورد بررسی قرار گیرد؟
گروه بینالملل خبرگزاری فارس- هادی محمدی: با پایان یافتن مذاکرات طولانی در وین و توافق برجام، ارزیابی از ابعاد مختلف محتوایی، حقوقی، امنیتی، فنی، اقتصادی آن در ایران و آمریکا و برخی کشورهای دیگر نیز آغاز شد. با اینکه مهندسی مذاکرات و اجزاء آن از دو سال قبل با نواقص حرفهای از منظر مذاکراتی هماره بود و یک نگاه غیر ملی و با تمایل انحصاری و حذف دیگران در طراحی و برنامهریزی، سناریوها و پیوستهای مذاکراتی و حتی تیمبندی و عناصر مذاکره کننده اعمال شده و بر اساس یک تحلیل خاص از مجموعه نرم افزاری و سخت افزاری برنامه هستهای از همان ابتدا با نیروی انسانی فنی و دانشمندان رفتارهای شایسته برای حفظ توانمندیهای علمی و ارتقاء آن صورت نپذیرفته و نیروهای شاغل از سازمان انرژی اتمی منفک و به سازمانهای دیگر منتقل شده و یا بیکار شدهاند. این تحلیل خاص در نگاه به شرایط حریف و آمریکا و اینکه تمایل آنها به مذاکره از روی نیاز است یا تاکتیکهای قبلی برای تست وضعیت پایداری و مقاومت در ایران، با رفتاری مبتنی بر نیاز قطعی به مذاکره و کسب نتایج پیش رفته است. این نگاه معیوب در مدیریت گور و گرهزدن ریز و درشت موضوعات و مشکلات کشور و حتی آب خوردن مردم به نتایج مذاکره،گاه و بیگاه و بطور مثال در ماههای پایانی سال گذشته بجایی رسید که مقامات عالیه خود را ناتوان از مدیریت کشور معرفی کردند تا در مسیر مذاکرات جاری، به عقبنشینی در برخی مسائل هستهای و حتی همکاری با آمریکا در عراق و منطقه را موجه و ضروری نشان دهند. حال آنکه ساز و کارهای اصلی نظام نه تنها با تحلیل مبنایی و حاکم بر روند مذاکره موافق نبودند بلکه راه حل مشکلات اقتصادی کشور را در روشهای مدیریت اقتصادی و در اقتصاد مقاومتی میدانستند و نخبگان سیاسی و امنیتی و فنی و نمایندگان مجلس و تیمهای مذاکره کننده قبل با تیکه بر تجربه و تحلیل دقیق از روند مذاکره، همواره با هشدارها و تأکید بر خطوط قرمز اعلام شده از سوی رهبری معظم انقلاب، انحراف در مسیر و محتوای مذاکره را تهدید کننده منافع و امنیت ملی و اهانت کننده به کرامت و اراده ملی و مردم دانستند و موجب برخی تغییرات و روشها و هدفگذاریةای مذاکراتی شدند. یعنی اکر واکنشهای صورت گرفته در سه سطح رهبری، نخبگان و مردم در مسیر مذاکره نبود، محتوای توافق بسیار اسفبار تر از آنچه بدست آمده میشد. در مورد محتوای توافق از ابعاد گوناگون بحث و بررسی اجمالی صورت گرفته و حداقل در ابعاد موشکی - تسلیحاتی و مسئله بازرسیها مبتنی بر پروتکل الحاقی اشکالات جدی وجود دارد. نکتهای که حداقل در یکماه اخیر از سوی برخی مذاکره کنندگان و اخیراً توسط دکتر روحانی در خصوص غیر ضروری بودن بررسی برجام در مجلس شورای اسلامی مطرح میشود، بجز سؤال برانگیز بودن این موضع، متکی به توجیهات سمت و یا کذب است. همه به یاد دارند و از خود سؤال میکنند، مذاکره و توافقی که قرار است حلال مشکلات باشد چرا نباید توسط دیگر در ارکان ملی مورد بررسی قرار گیرد؟ این توافقی که قرار است حلال مشکلات باشد چرا نباید توسط دیگر ارکان ملی مورد بررسی قرار گیرد؟ این توافق به اذعان همه طرفها دارای ابعاد گوناگون اقتصادی، فنی، حقوقی، امنیتی، نظامی و سیاسی است و بار و هزینههایی فراتر از اختیارات و شأن رئیس جمهور و قوه مجریه در بر دارد و اگر قرار است این یک توافق که ظاهراً توسط رئیسجمهور و رئیس تیم مذاکره کننده هم امضاء نشده و دارای این ابعاد وسیع است و همه ارکان و اجزاء نظام را متعهد و متأثر میکند، چرا نباید نسبت به محتوای آن اظهار نظر کنند؟ اینکه مسائل مذاکراتی از سال 82 تاکنون زیر نظر شورای عالی امنیت ملی اداره شده،کفایت کافی برای اینکه امروز هم همه شئون مذاکره و نتایج توافق را به یک مرکز مهم امنیتی در کشور موکول بدانیم، امری غلط است. بویژه اینکه یک نگاه سیاسی خاص در سالهای 82،با پذیرش CTBT و اجرای آن بدون موافقت مجلس، به راحتی، مؤلفهای امنیتی کشور را به خطر انداخته بود تا حسگرهای نصب شده در برخی مناطق کشور، اطلاعات ویژهای را در اختیار دشمن قرار دهند. مشکل آنجا بود که آن مسئولین آمریکا را دشمن کشور نمیدانستند و تبرک جستن از نگاه رضایتمندانه آمریکا را، برای خود یک موفقیت می دانستند. مسئله دیگر اینست که آقای عراقچی و برخی دیگر از اعضای مذاکره کنند و آقای دکتر روحانی تأکید میکنند که این توافق توسط هیچیک از کشورهای طرف مذاکره تصویب و بررسی نمیشود، که این یک دروغ آشکار است. وقتی دعوای سیاسی در آمریکا در مورد روندهای قانونی مخالف کنگره با برجام و سپس و قوی رئیسجمهور مطرح میشود و دهها موضع علنی مقامات کاخ سفید مبنی بر اینکه اگر کنگره با برجام مخالفت کند، آبروی آمریکا و مصداقیت آنرا زیر سؤال میبرد، همگی نشان میدهد که بررسی برجام توسط کنگره در یک مسیر قانونی قرار دارد و نتیجه هر چی باشد، ولی وظایف قانونی کنگره در حال پیگیریست. پس در آمریکا که مهمترین طرف مذاکره کننده در 1+5 است و همه اعضای غربی هم پذیرفتهاند که اگر آمریکا، قبول و پذیرش خود را اعلام کند، آنها هم تبعیت میکنند، مطرح مدرن اینکه چون دیگران اینکار را نمیکنند، اولا یک دروغ است و ثانیاً اگر ایران با فعال کردن همه ارکان خود و حتی کسب حمایت قاطبه مردم و با رعایت مصالح ملی در مورد برجام اظهار نظر کند، به چه دلیل باید دیگران را حذف کرد؟ آیا اگر مجلس در مورد این توافق نظر دهد،بار جدید به لحاظ حقوقی بر دوش دولت خواهد بود که فراتر از مسئولیتهای تعهد داده شده در برجام است؟ ثانیاً اینکه اگر مجلس محترم و دیگر اجزاء نظام و مردم که تمامی دشواریها را تحمل کردهاند، در مورد برجام سخن بگویند و بررسی کنند، آیا فقط یک مسیر برای اظهار نظر وجود دارد؟ آیا مجلس محترم نمیتواند به روشهای گوناگون در مورد برجام اظهار نظر کند؟ بدیهی است که مجلس می تواند به شکلهای گوناگون در مورد برجام برخورد و تعامل داشته باشد و اگر یک تعامل سازنده از سوی دولت وجود داشته باشد، اجماع در موضع و محتوا و زمان و روش در قبال برجام کار دشواری نخواهد بود. در حالی که اگر روحانی در قبال حصر سران فتنه، اینگونه میاندیشد که با پایان دادن به یک مسئله بی نتیجه!!! اجماع ملی را قوت بخشیم، چرا ارکان نظام و اجزاء آن مردم که اساس اجماع ملی هستند در توافق برجام، مورد حمایت ایشان و برخی افراد مذاکره کننده،نیست؟ روایت و نسخهای که برخی تفکرات سیاسی معیوب و مسموم ر کشور از توافق وین برجام دارند تا با بازگشایی سفارت استعمار پیر در روز 28 مرداد، به استقبال انتخابات بروند، نشان میدهد که در نگاه آنها، مذاکره و تعامل با آمریکا و قدرتهای استعماری اصل است و با تفسیر معجزهگونه از توافق وین، باید بهرههای سیاسی آنرا در روندهای انتخاباتی بچینیم و برای اینکار باید بر عدم ضرورت تأثیرگذاری دیگران در توافق،استدلال کرده و آنا را حذف نمائیم. در مسیر مذاکرات نیز برخی گفته بودند که تیم مذاکره کننده توجهی به خواستههای نظام نداشته باشند و به پیش بروند تا ما، نظام را با امر واقع روبرو کنیم و مجبور به تأیید نمائیم!!! آیا این روی عطوفت و مهربانی است که سران فتنه را شرط الزامی برای اجماع و آشتی میدانیم و حذف ارکان نظام و مردم را مطابق منافع ملی قرار میدهیم. این نعل وارونه نمیتواند به منافع ملی، اجماع ملی و امنیت ملی کشور خدمت کند و همانگونه که در مسیر مذاکرات و به رغم ناراحتی برخی، نظام و نخبگان آن جلوی آسیبهای مهم در منافع و امنیت ملی را گرفتهاند، اکنون نیز همین وظیفه را با احساس دقیق از منافع ملی و نه منافع قدرتها، در بررسی برجام از خود نشان خواهند داد. انتهای پیام/
94/06/13 - 00:02
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 56]