واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:

۳ شهريور ۱۳۹۴ (۱۴:۱۴ب.ظ)
شانس توليد واکسن ديابت با استفاده از نانو ذرات موج - محققان آمريکايي با تغيير سلولهاي ايمني دندريتي، از تخريب سلولهاي پانکراسي توليدکننده انسولين (سلولهاي بتا) در بدن جلوگيري کردهاند که استفاده از اين روش ميتواند اميدي تازه در توليد واکسن زز با استفاده از نانو ذرات باشد.
به گزارش خبرگزاري موج، دو سال قبل براي اولين بار پژوهشگران روش جديد ايمنيدرماني تجربي را که ميتواند از شروع ديابت نوع يک پيشگيري کند، گزارش کردند.
محققان ميگويند: اين گام مهم نيازمند استخراج سلولهاي دندريتي مورد نظر براي دستکاري بعدي آنها و تزريق مجددشان به بدن است.
پژوهشگران نانو ذراتي به نام ليپوزومها را در آزمايشگاه توليد کردند و زماني که اين نانوذرات به بدن تزريق شدند، تخريب سلولهاي بتا را متوقف و از ابتلا به ديابت جلوگيري کردند. اين روش ميتواند انتخاب بهتري براي واکسن انساني باشد.
محققان با اشاره به اين که قطرههايي از چربي و آب ميتوانند در سطح وسيع توليد شوند، اظهار کردند: ليپوزومها سلول نيستند، بلکه قطرههايي حاوي غشاهايي مانند غشاهاي سلولياند. اين قطرهها را ميتوان با استفاده از فرآيند خاصي توليد کرد اما اين فرآيند بايد بيخطر و آسان باشد و همينطور بهراحتي در حجم بالا توليد شود.
به گفته آنها، قطر ليپوزومهاي توليد شده براي اين منظور، از نيم تا يک ميکرون بود. اين ليپوزومها به طور اختصاصي ايجاد شدهاند تا از سلولهاي بتاي پانکراس که در فرآيند مرگ برنامهريزيشده سلولي هستند، تقليد کنند. اين روشي است که بدن از طريق آن از تخريب سلولهاي بتا ممانعت و اين امکان را فراهم ميکند تا تحمل ايمنيشناختي خود را بهبود ببخشد.
محققان ميگويند: پس از اثبات اين مطلب که ليپوزومها از ابتلا به ديابت نوع يک در موشهاي آزمايشگاهي جلوگيري ميکنند، گامهاي بعدي شامل آزمايش آن روي سلولهاي انساني در شرايط آزمايشگاهي، شروع آزمايشهاي باليني بر داوطلبهاي انساني از نظر واکسيناسيون پيشگيرانه و درمان بيماري از طريق ترکيب واکسن با روشهاي درماني احياکننده هستند.
محققان در نظر دارند اين گامها را روي بيماران بستري در بيمارستان انجام دهند و فرآوردهٔ مزبور را از نظر ميزان دوز و بررسيهاي راهنما (guideline studies) بهينه کنند.
بالارفتن شيوع بيماري و پيامدهاي پيچيده
محققان ميگويند: ديابت نوع يک، بيماري است که در آن، بدن سلولهاي بتاي پانکراس را به عنوان سلولهاي خودي نميشناسد و آنها را تخريب ميکند. در نتيجه پانکراس، انسولين کم و کمتري توليد ميکند. انسولين هورموني است که امکان پردازش قند مصرفي را فراهم ميکند.
بيماران بايد چندين بار در روز انگشتان خود را براي کنترل ميزان قند خونشان سوراخ کنند و به ناحيه شکم يا ديگر اعضاي بدنشان انسولين تزريق کنند. اين کنترل مداوم هميشه آسان نيست و بالا يا پايينبودن انسولين ميتواند پيامدهاي جدي داشته باشد. از جديترين مشکلات، هيپرگليسمي (افزايش قندخون) بلند مدت است که موجب آسيب به شبکيه شده و به نابينايي، نارسايي کليه، تخريب رشتههاي اعصاب محيطي يا زخم پاي ديابتي منجر ميشود.
به گفته محققان، دلايل بيماري نامشخص هستند، با اين وجود هر دو عامل ژنتيکي و محيطي دخيل هستند. حدود ۰٫۳ درصد از جمعيت جهان مبتلا به اين بيماري هستند و ميزان ابتلا، طي يکسال سه تا چهار درصد افزايش مييابد. بيماري مزبور اغلب در کودکان و نوجوانان ظاهر ميشود و درمانناپذير است. اين روش ايمنيدرماني راه حل محتملي براي درمان ديابت نوع يک ارائه ميدهد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]