واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۳۱ مرداد ۱۳۹۴ - ۱۴:۴۳

یک فیزیولوژیست ورزشی با بیان اینکه انجام ورزش قهرمانی در ردههای سنی کودکان، نوجوانان و سالمندان مضر است، گفت: بسیاری از قهرمانان، به لحاظ فیزیولوژیکی افراد سالمی نیستند. علیاصغر رواسی در گفتگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه خوزستان، با بیان اینکه ورزش کودکان مساله بسیار حساسی است، اظهار کرد: یک کودک حتی در دورهای که به دنیا نیامده است و دوره جنینی و قبل از تولد را میگذراند، به ورزش احتیاج دارد. مادری که در دوره بارداری ورزش میکند علاوه بر اینکه به خود کمک میکند، در حقیقت به نوزادی که در شکمش است نیز کمک میکند؛ یعنی در حقیقت باید گفت که ورزش کودک از همان زمان شروع میشود. وی افزود: پس از به دنیا آمدن نوزاد و تا زمانی که خود او قادر به انجام کاری نیست، فعال کردن بدن او از طریق به حرکت درآوردن آن میتواند موثر باشد و همواره نیز به مادران توصیه میشود که دست و پای نوزاد خود را از راه ماساژ و تکان دادن، به حرکت در بیاورند تا باعث جریان یافتن خون در آن نواحی شود. عضو هیات علمی دانشگاه تهران اضافه کرد: هر چه سن نوزاد بالاتر رود، سهم او در انجام فعالیتها بیشتر میشود. زمانی که کودک به یک سن خاص رسید، والدین او باید شرایطی را برای او فراهم آورند که محیط کودک با فعالیت و حرکت آمیخته شود. به عنوان مثال، زمانی که کودک قصد حرکت دارد، والدین میتوانند این حرکت او را طوری کانالیزه کنند که کودک از یک بلندی بالا رود؛ البته بلندیهایی که با اجسام منزل برای او میسازند. وی بیان کرد: در نهایت نیز سن کودک به جایی میرسد که باید به سمت و سوی ورزشی خاص سوق داده شود که آن هم استعدادیابیهای خاص خود را میطلبد که این استعدادیابیها در کشورهای شرق اروپا در گذشته خیلی سخت انجام میشد؛ چرا که این استعدادیابیها به هدف قهرمانی انجام میشد که کار مناسبی نبود. رواسی عنوان کرد: والدین در دوران کودکی فرزندانشان بیشتر تمایل دارند خواستههای خودشان را به کودک القا کنند؛ مثلا پدر در دوره نوجوانی خودش تمایل به فوتبالیست شدن داشته است و حالا که در این امر ناکام بوده از پسر این انتظار را دارد، که این زیاد مطلوب نیست. وی ادامه داد: در بسیاری از کشورهای اروپایی در گذشته با اندازهگیری تارهای تندانقباض و کندانقباض کودکان پیشبینی میکردند که کودک در آینده در چه نوع ورزشهایی میتواند موفق عمل کند. از طرف دیگر در این گونه کشورها جهت استعدادیابی کودکان، معیارهای جسمی کودکان مانند طول ران، ساق پا، بازو، ساعد و تنه را اندازهگیری میکردند و به واسطه نتایج این اندازهگیریها، پیشبینی میکردند که کودک به عنوان مثال در آینده فردی قدبلند یا قدکوتاه خواهد شد که این بررسیها، کودک را آزرده خاطر میکرد. این مدرس دانشگاه گفت: با این حال، این که والدین بیایند دقیقا کودکان را به رشتهای بفرستند که در آینده قهرمان آن شوند، ممکن نیست و به جرات میگویم که حتی در پیشرفتهترین کشورهای دنیا به لحاظ ورزشی نیز این امر ممکن نیست و وجود ندارد. وی افزود: به نظر من، آن چه که در جهت سوق دادن کودک به ورزش خاص اهمیت دارد، محل و نفراتی است که کودک با آنها در تماس است. اغلب کلاسهایی که بهخصوص در اوایل تابستان در کشور وجود دارند و پول هنگفتی نیز از پدران و مادران دریافت میکنند، رسیدگی چندانی به کودک نمیکنند. به عنوان مثال من به عینه دیدهام در یک زمین فوتبال یک مربی حدود 50 کودک را میخواهد بدون هیچ امکاناتی پوشش دهد که این امر شدنی نیست. بنابراین به عقیده من، آنچه که در این بین اهمیت دارد این است که این کودک به کجا میرود، محیط اطرافش چگونه است، تعداد کودکان در یک کلاس چند نفر است و چند مربی بالای سر کودکان هستند. خود کودک زمانی که بزرگتر شود و علاقهاش در وی نمایان شود و استعدادیابی نیز تا حد مطلوبی اگر صورت گیرد؛ خودبهخود میتواند به سمت و سوی ورزشی خاص سوق پیدا کند. ورزش قهرمانی برای کودکان، نوجوانان و سالمندان مضر است رواسی با اشاره به ورزشهای برخوردی و غیربرخوردی و فعالیت کودکان در این نوع ورزشها، عنوان کرد: درست است که در ارگانهای ورزشی برای کودکان، نوجوانان و حتی سالمندان در رشتههای ورزشی نظیر کشتی و یا وزنهبرداری و یا برخی رشتههای رزمی برنامهریزی صورت میگیرد ولی من به عنوان یک فیزیولوژیست ورزشی به هیچوجه این ورزشها را برای این ردههای سنی توصیه نمیکنم. در مجموع ورزش قهرمانی برای کودکان در هر رشتهای اعم از برخوردی یا غیربرخوردی را توصیه نمیکنیم. از طرفی ورزشهای سنگین مانند کشتی و وزنهبرداری را نیز برای افراد بالای 50 سال توصیه نمیکنیم. چرا که کشتی پیشکسوتان و یا وزنهبرداری پیشکسوتان برای این افراد سم است. اگرچه افرادی که این مسابقات را برنامهریزی میکنند عضو فدراسیونهای جهانی هستند ولی من به عنوان یک فیزیولوژیست ورزشی که با جسم آدمی آشنا است، به طور صد درصد میگویم که تمام اینها به لحاظ پزشکی خطا است. ورزشهای دوران کودکی و نوجوانی نباید فشار زایدالوصفی به بدن بیاورند وی بیان کرد: در دوره کودکی و نوجوانی ورزشهایی باید انجام شوند که حالت مفرح داشته باشند و فشار بیش از حدی به بدن نیاورند. نمونه اینگونه ورزشها شنا است که فرد در آن وارد آب میشود و طبق قانون معروف ارشمیدس، درصد بالایی از وزن بدن خود را از دست میدهد و در جایی که وزن زیادی روی عضلات و بدنش نیست، در حال فعالیت است و متعاقبا قلب و عروق و ششهایش به کار گرفته میشود که بسیار مفید است. رواسی افزود: نرمشهای ساده نیز از دیگر ورزشهایی است که کودکان میتوانند انجام دهند، به شرطی که مربی نیز چند جلسه به او آموزش دهد، چرا که همان نرمش نیز ممکن است شامل حرکاتی باشد که برای کودک مناسب نباشد و آسیبهایی را به استخوانها و مفاصل او بزند. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]