محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831289079
آیا بارزانی به طور مسالمت‌آمیز از قدرت کنار می‌رود؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۲۵ مرداد ۱۳۹۴ - ۱۷:۰۰
عرفان قانعی فرد - پژوهشگر تاریخ معاصر اوضاع عراق بهم ریخته و از هم گسیخته است و با این منوال هم حکومت مرکزی نمی‌تواند چندان مثمر ثمر باشد و همه مذاهب، اقلیت‌ها، قومیت‌ها و قبیله‌ها را با هم زیر یک پرچم واحد جمع کند. چه بسا این ضعف حکومت مرکزی هم امری بدیهی و قابل مناقشه نیست. بنا به شهادت تاریخ معاصر از زمان تاسیس حکومت عراق و بعدها تشکیل جمهوری در این کشور، بیشتر قدرت‌ها و دولت‌ها - تا این لحظه - با کودتا و خونریزی و جنگ به پایان رسیده و یا بر سر کار آمده‌اند. قبلا خاطرنشان کرده بودم که " بغداد نامحبوب‌ترین شهر جهان عرب است؛ شهری که از گنجینه‌های بابلی‌اش تنها آواری برجای مانده بود. شهری زشت و مملو از ترور، خوف و حمام خون و خشونت و هراس ... نظامی‌های تا بن دندان مسلح. شهری که در هر تغییرش صدها و هزارها کشته داده و خون‌ها ریخته و هول و هراس در دل مردمانش جای گرفته؛ مردمانی شوربخت با انزجار و نفرت از هرج و مرج و فلاکت. شهری که قدرت را نافرجام می‌داند و ناسازگار و ... چه جاهلان متوهم که حکمرانان تک‌صدای این سرزمین بوده‌اند. شهری نمایشگر تاریخ و هویتی گم‌شده اما آغشته به خون و چه بسا خشت و گل شهر، یادگارها دارد از عهد ماضی. برای همین دیوانه‌ترین شهر جهان عربش می‌نامند؛ شهری و سرزمینی که زیر آن دریایی از نفت، موج می‌زند"( مقدمه کتاب پس از شصت سال؛ خاطرات جلال طالبانی، چاپ دوم، نشر علم، تهران) پس از کسالت و رفتن جلال طالبانی از عرصه سیاسی عراق، توازن همه قدرت‌ها و جناح‌ها در این کشور به هم ریخت و با کمی نگاه انتقادی شاید بتوان گفت ارتش عراق هم وجود خارجی ندارد؛ آنچه هست گروهی از نیروهای مسلح شیعیان است و یا نیروهای نظامی کردها در قسمت‌ها و بخش‌های مختلف. اما یکی از بحران‌های جدید عراق موضوع اقلیم کردستان عراق است که تا چهار روز دیگر از مرز بحران هم گذشته و احتمال هر رخداد تلخی می‌رود. مسعود بارزانی در میان رسانه‌های منتقد، متهم است که نه تنها موجب توسعه کردستان نشده بلکه سیاست و عدم مدیریت منطقی او، 30 سال کردستان را هم به عقب رانده و هزاران شرکت خارجی که در کردستان مشغول کار بودند همگی تعطیل و یا نیروهای کار داخلی هم بیکار شده‌اند. منتقدان او را دارای تفکر قبیله‌ای می‌دانند که حتی از نگاه سیاسی و حزبی به موضوع‌ها نمی‌نگرد و تنها منافع شخصی و خانوادگی‌اش در درجه اول اهمیت است . در این چند روز رسانه‌ها تحلیل‌ها را به آن سو برده‌اند که اگر هر حزبی با او همراه شود طرفداری مردمان جامعه کردستان را از دست می‌دهد. دو سال پیش وقتی جلال طالبانی واسطه شد و دو سال دیگر مدت ریاست او را برخلاف قانون مصوب پارلمان کردستان، تمدید کردند، بنا به گفته یکی از مقامات امنیتی اتحادیه میهنی کردستان عراق حدود 170 هزار نفر رای‌دهنده طرفدار را در انتخابات از دست داد و به سمت حزب گوران - تغییر - رفتند و بعد هم گوران با بارزانی هم‌پیمان شد و چه بسا خواست با حزب بارزانی علیه اتحادیه میهنی کودتا کند، اما همان هم‌پیمانی با بارزانی، او را به مرز اضمحلال در برابر افکار عمومی کردستان، نزدیک کرد و به ناچار دوباره به سمت اتحادیه میهنی کردستان بازگشت. این روزها هم در پارلمان کردستان عراق می‌خواهند از راه قانون و تصویب قانونی رئیس جدید اقلیم کردستان عراق را تعیین کنند اما مسعود بارزانی حاضر به ترک صندلی قدرت نیست و حرمتی هم برای قانون و پارلمان قائل نیست؛ چنانکه در سخنانش آن‌ها را هم کودتاچی خوانده و حتی حاضر به ترک صندلی برای پسر یا فرزند برادرش - مانند سیستم شاهنشاهی - نیست . از دید او ترک کُرسی یعنی نابودی هویت؛ بنابراین همچنان اصرار دارد رهبر مادام‌العمر کردها باشد. همه رسانه‌های عراق در سه روز اخیر نمایش قدرت نظامی در شهر اربیل را مخابره کرده‌اند که با کاروان اتومبیل‌های نظامی - اکثرا از ترکیه - برای ترساندن و ایجاد وحشت در میان مردم کردستان، به رژه و نمایش قدرت نظامی پرداخته و برای مردم کردستان یادآور صحنه‌های 31 اوت 1996 شدند که با همکاری حزب بعث عراق و تانک ارتش صدام، به قتل عام 11000 کُرد منجر شد، و اکنون رسانه‌های وابسته به حزب بارزانی همچنان تصویر می‌کنند که کردستان در معرض تهدید جنگ داخلی و قتل عام و برادرکشی قرار دارد. اگر بارزانی از صندلی قدرت کنار برود مردمان همچنان می‌گویند که " اگر قدرت نظامی واقعی داشتند شنگال را برای داعش تخلیه نمی‌کرد و فرار نمی‌کردند". سه راه حل این بحران، در میان بحث‌های سیاسی امروز کردستان عراق متداول است که یکی همان سیستم سنتی دو اداره‌ای و تقسیم 50-50 است، یا اینکه بارزانی در قدرت بماند و در پارلمان طبق قانون قدرتش محدود و بیشتر صاحب یک شغل تشریفاتی باشد و سوم اینکه پس از 10 سال تصاحب قدرت، علیه دموکراسی کودتا نشود و شخصی دیگر بر کرسی قدرت بنشیند. اما امروز پنج میلیون جمعیت کردستان که سال‌ها علیه دیکتاتوری و استبداد، تاریخ مبارزاتی ثبت کرده‌اند نمی‌خواهند تن به برپایی سیستم شاهنشاهی یا قدرت انحصاری در اختیار یک نفر بدهند. حزب بارزانی هم به دور از مطالب تبلیغی رسانه‌ای در پشت پرده با سیاسیون، حاضر به هر تنازلی از موضع خود است اما مشروط به اینکه تنها بارزانی در قدرت بماند. در این چند روز هم چندین پروژه به اسم اشخاصی مطرح شده‌اند اما هیچکدام مبنای قانونی ندارند و تنها برای نوعی کاسبی شخصی و نزدیک شدن به بارزانی هستند، اما صرفا پارلمان کردستان عراق می‌تواند قانونی را تصویب و یا طرحی قانونی را مطرح و اعلام کند. در این چند روز هم مطرح شده است که برخی از همسایگان مجاور اقلیم کردستان خواهان بقای بارزانی هستند؛ زیرا با او و حزبش قراردادهای امنیتی - اقتصادی دارند و گروهی هم چندان تمایلی به ماندن او ندارند؛ زیرا همواره مشکلات امنیتی خلق کرده است. البته در ماه اخیر برخی سازمان‌های تروریستی تجزیه‌طلب مانند کومله و دمکرات و پژاک را هم علیه امنیت قومی ایران و ایجاد تهدید در مرزهای ایران تحریک کرده بود تا شاید مشکلی امنیتی میان پ ک ک و ایران خلق شود و ایران هم مانند ترکیه خواهان و طرفدار بقای او باشد. برخی مقام‌های سیاسی عراق معتقدند " مشاوران و اطرافیان بارزانی بنا به تبلیغات گسترده و گاه بدون مبنای واقعی، تصویری کاذب و فضایی غیرواقعی را برای بارزانی ترسیم کرده‌اند که شخص مسعود بارزانی در عالم واقعیت و صحنه حاضر زندگی نمی‌کند و نمی‌تواند توازن را هم نگه دارد؛ زیرا اطلاعی از تحولات ندارد". سپس وی را به نقش داشتن صریح در همکاری با داعش و خلق جنایت شنگال متهم می‌کنند و اینکه "نفت کردستان را به تاراج برده‌اند و به مدت 50 سال ثروت و سامان کردستان عراق را در اختیار ترکیه گذاشته‌اند." بارزانی هم تا چند کیلومتری دورتادور خانه‌اش تدابیر شدید امنیتی وضع کرده است و مرتبا در رسانه‌هایش اعلام می‌کند که کسی در کردستان عراق برای جانشینی او وجود ندارد و امروز هم کردستان در موقعیتی خطرناک است و ... اما منتقدان هم می‌گویند او خالق تقسیم کردستان و جنگ برادرکشی و وضعیت فعلی این اقلیم است . سخن آخر بارزانی این است که دو سال دیگر در قدرت بماند و سال 2017 هم مجددا حق کاندیداتوری داشته باشد . در عین حال او بارها و بارها سخنی غیرممکن را به زبان آورده و آن هم ایجاد دولت مستقل کردی بوده اما قبلا مام جلال طالبانی آن را خوابی شاعرانه دانسته و امروز هم نسل جوان در تظاهرات و نقدهای خود آن را یک شوخی بی‌مزه تعبیر می‌کنند که " وقتی کسی توان تامین حقوق سه ماه آنان و یا برق شهرها را ندارد کدام استقلال؟" به زبان سیاسی هم مطرح می‌کنند که "به دنبال سراب رفتن و بدون تائید سازمان ملل و قدرت‌های جهان، دل‌خوش کردن به چنین وعده‌های خیالی، سودی برای کسی ندارد". در تظاهرات بغداد هم تصویر هشیار زیباری وزیر خارجه قبلی عراق وابسته به بارزانی به عنوان "یکی از چهره‌های فاسد مالی در عراق" توسط تظاهرات‌کنندگان به نمایش درآمد. همچنین خبرها حاکی از آن است که تهدید به مرگ نمایندگان مجلس توسط اداره امنیت بارزانی شروع شده؛ زیرا در مجلس اعلام کرده‌اند که از روز 19 اوت دیگر بارزانی مشروعیتی نداشته و فاقد هر صلاحیت قانونی است. اما در مقابل حزب بارزانی اطلاعیه‌ای خشم‌آلود و تهدیدآمیز منتشر کرده که رئیس پارلمان کردستان، مشروعیت ندارد و پارلمان لانه دشمنان و کودتاچی‌هاست. اما آیا روز 28 مرداد - 19 اوت - بارزانی از قدرت به طور مسالمت‌آمیز کنار می‌رود؟ این پرسشی است که فضای سیاسی امروز عراق را به خود مشغول کرده است. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها