محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803490320
در گفت‌وگوی با فارس مطرح شد عدم حمایت از هنر «کاغذسازی» در اصفهان / هنری که رو به فراموشی می‌رود
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: در گفت‌وگوی با فارس مطرح شد
عدم حمایت از هنر «کاغذسازی» در اصفهان / هنری که رو به فراموشی می‌رود
هنر کاغذسازی از جمله رشته‌های هنری است که قدمت آن به سال 150 میلادی بر می‌گردد و در سال 83 توسط نرگس کریمی، هنرمند جوان اصفهانی احیا شد اما متاسفانه مدتی است که به دلیل عدم حمایت لازم به این هنر، به رشته دیگری روی آورده است.
به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، جوان‌تر از آن بود که در ذهن می‌پروراندیم، وقتی شنیدیم که بانویی در اصفهان به هنر «کاغذسازی» که قدمت آن به سال 150 میلادی برمی‌گردد روی آورده، گمان می‌کردیم که سنی از او گذشته اما متوجه شدیم که تنها 37 سال از بهار زندگی‌اش می‌گذرد. نرگس کریمی که مدرک کارشناسی ارشد هنرهای اسلامی خود را از دانشگاه تربیت مدرس گرفت و دوره لیسانس را در رشته صنایع دستی در دانشگاه هنر اصفهان گذراند، جزء معدود افرادی بود که از مسیرهای پرپیچ و خم زندگی عبور کرد تا بتواند رشته‌ای را که صدها سال به دست فراموشی سپرده شده بود را احیاء کند. او در گفت‌وگو با ما از هر دری سخن گفت، از مشکلاتی که برای احیا کردن این هنر با آن مواجه شده بود تا نبود مکانی برای ساخت کاغذ سنتی و به دنبال آن، نداشتن صرفه اقتصادی اما با این حال باز امید در چشمانش موج می‌زد و هر از گاهی علاوه بر اینکه سعی می‌کرد از مشکلات پیش رویش بگوید، در لا‌به‌لای صحبت‌هایش از عشقی که به این هنر داشت نیز سخن می‌گفت تا جایی که حتی موضوع پایان‌نامه‌اش را هنر کاغذسازی انتخاب کرد. همین‌ها بهانه‌ای شد تا گفت‌وگویی با نرگس کریمی در خانه صنایع دستی اصفهان انجام دهیم که در ادامه می‌خوانید: فارس: مطلع شدیم که شما را به عنوان یکی از جوان‌ترین هنرمندانی که هنر کاغذسازی را در استان احیاء کرده می‌شناسند، چه انگیزه‌ای سبب شد اقدام به انجام چنین کاری کنید؟ کریمی: در مقطع کارشناسی دانشگاه باید یکی از رشته‌های صنایع دستی را از ترم پنج با گرایش خاص انتخاب می‌کردیم تا به عنوان پایان‌نامه انتخاب شود تا اینکه از سال 83 وقتی همایشی در هتل عباسی برگزار شد، خانمی از کشور هند آمده بود که در زمینه ابر و باد، یکی از تزئینات روی کاغذ کار می‌کرد و در مورد کاغذ دست‌ساز صحبت کرد بعد از آن روز بود که تحقیقاتم را آغاز کردم که کدام هنرمند در اصفهان کاغذ دست‌ساز درست می‌کند کسی را پیدا نکردم و متاسفانه متوجه شدم که سال‌ها است کسی هنر کاغذسازی را انجام نمی‌دهد و تقریبا از اواخر دوره قاجار این هنر رو به فراموشی رفت. فارس: وقتی به این واقعیت رسیدید، از ادامه مسیر نا امید نشدید؟ کریمی: خیر، اصلا؛ با یکی از همکاران در آستان قدس رضوی صحبت کردم، گفتند فردی به نام نخبر اصفهانی است که خارج از ایران زندگی می‌کند که کاغذسازی سنتی را به بعضی از موزه‌های مختلف که کتب نسخ خطی داشتند آموزش داده، یادم هست که چند سال پیش اصفهان آمد و با دیدن او، توضیحاتی درباره کاغذ دست‌ساز ارائه داد و طبق گفته او باید کاغذسازی را از روی کتابی که منتشر کرده بود یاد می‌گرفتم اما کار سختی بود چون دستگاه کوبنده‌ای نیاز داشت اما کسی نبود که کوبنده را بسازد و مجبور شدم در هاون‌های سنگی، خمیر کاغذ را که از الیاف گیاهی مانند کتان، کنف یا پنبه و ابریشم تهیه می‌شد بکوبم و سختی‌های کار سبب شد که پایان‌نامه کارشناسی من یک سال طول بکشد چون 7 ماه باید این خمیرها را آماده می‌کردم. فارس: به سختی‌های کارتان اشاره کردید، لطفا کمی بیشتر توضیح بدهید. کریمی: مثلا برای خرید کتان به همه جا سر زدم اما به خاطر کمبود آب، این گیاه به صورت متداول کاشت نمی‌شد اما شنیده بودم که در کشورهایی مانند مالزی، اندونزی یا هند، کتان به راحتی پیدا می‌شد و مجبور شدم با کتانی که قبلا از آقای نخبر تهیه کرده بودم استفاده کنم. فارس: در مسیر فعالیتی که آغاز کرده بودید، مهم‌ترین مشکلی که با آن مواجه شدید، چه بود؟ کریمی: همانطور که گفتم نبود کتان بود اما به هر حال پایان‌نامه را ارائه دادم و کاغذها را با همان الیافی که پیدا کرده بودم ساختم بعد از مدتی متوجه شدم که دانشگاه هنر، رشته‌ای به نام کتابت نگارگری که در یکی از واحدهای درسی آن، کاغذسازی و بوم‌سازی سنتی بود را به همان روش قدیمی به دانشجویان آموزش می‌دهد اما چون کار سختی بود، بعضی از دانشجویان علاقه چندانی به این واحد درسی نداشتند چون کوبیدن الیاف برای تبدیل به خمیر، زحمت بدنی زیادی می‌خواست اما به هر حال کسانی بودند که اظهار علاقه نشان می‌دادند. فارس: مثلا در هر ترم ورودی این دانشگاه، چند نفر کار می‌کردند؟ کریمی: در هر ترم 18 نفر بودند. فارس: پس جای امیدواری بود؟ کریمی: بله، الان که حدود 5 سال در حال تدریس این هنر هستم فقط یک نفر پایان‌نامه‌اش را در زمینه کاغذسازی انتخاب کرده چون نه امکاناتی هست و نه و مکانی برای انجام این کار. فارس: از کاربری‌های کاغذسازی سنتی بگویید؟ کریمی: هنرمندان نگارگری، خوشنویسی و تذهیب گل و مرغ اگر بخواهند آثارشان چندین سال ماندگاری داشته باشد ترجیح می‌دهند کاغذهایی را انتخاب کنند که ماندگاری بالاتری داشته باشند مثلا اگر روی کاغذهای فابریانو، کار گواش انجام دهند، پس از چند سال وقتی رنگ‌ها در برابر نور خورشید قرار می‌گیرند، حالت رنگ پریدگی پیدا می‌کند در حالی که کاغذ دست‌ساز به خاطر داشتن ماندگاری بالا، سال‌ها باقی می‌ماند. فارس: تاریخچه هنر کاغذسازی به چند سال پیش برمی‌گردد؟ کریمی: هنر کاغذسازی در سال 105 میلادی توسط فردی به نام «تساوی لون» در چین اختراع شد تا پیش از ورود کاغذ به ایران، هخامنشیان روی لوحه‌های گلی می‌نوشتند و در دوران ساسانیان در سال 650 میلادی کاغذ چینی را که از پوست درخت توت ساخته می‌شد به ایران وارد کردند، این کاغذ تنها برای مدارک مهم دولتی به کار برده می‌شد. اسرار ساختن کاغذ تا سال 751 میلادی که تعدادی از چینیها اسیر مسلمانان شدند، برای چینیها باقی ماند، در کنار رودخانه طراز بین مسلمانان به سرداری زیادبن طالس و ترک‌ها و چینیها جنگ درگرفت و سرانجام ارتش ترک و چین شکست خورد. از جمله اسیران افرادی بودند که در ساختن کاغذ مهارت داشتند و آنها در سمرقند آغاز به ساختن کاغذ کردند و این هنر در آنجا رونق گرفت و کم‌کم از سمرقند به خراسان و سپس به سایر نقاط ایران برده شد. در دوره تیموریان یعنی قرن 8 هجری قمری که اوج هنر کتابت بود، صنعت کاغذسازی ترویج پیدا کرد و در دوره صفویان نیز کارخانه‌های متعدد اقدام به ساخت کاغذسازی سنتی می‌کردند و از زمان ورود صنعت کاغذسازی به ایران، کاغذهای گوناگونی رواج یافت. فارس: با وجود این همه مشکلاتی که پشت سر گذاشتید، باز راغب به ادامه کار هستید؟ کریمی: یک روز این سئوال را از استادم پرسیدم و او به من گفت من به غیر از این، کار دیگری بلد نیستم، خیلی از هنرمندان چون هنرشان را نسل به نسل یاد گرفته‌اند، عِرق خاصی به هنرشان دارند اما من می‌گویم که امیدوارم حداقل دانشجویان آشنا شوند. متاسفانه بعضی از رشته‌ها به ندرت در حال فراموشی هستند مانند عبابافی نایین، قفل‌سازی و شعربافی و چون سرعت ساخت آنها پایین و قیمت بالایی دارند، کمتر کسی است که وارد این هنرها می‌شوند اما متاسفانه الان مردم به دنبال کیفیت نیستند و بیشتر به تنوع اهمیت می‌دهند پس اگر قرار باشد که کاغذسازی سنتی یا صحافی حرفی برای گفتن داشته باشند، باید اینقدر تولیدات بالا و نوآوری داشته باشیم تا بتوانیم حرفی برای گفتن داشته باشیم و از طرفی بتوانیم قیمت آن را پایین آوریم. فارس: الان جایگاه این هنر در کشورهای دیگر چگونه است؟ کریمی: در بعضی از کشورها مانند چین و هندوستان، زنان و مردان در زمین زراعتی‌شان نشسته‌اند و هنر کاغذسازی را همان جا انجام می‌دهند البته در کشور فرانسه هم هنرمندان به این هنر اهمیت می‌دهند چون رشد نیشکر و کتان بسیار زیاد است اما متاسفانه الان در کشورمان اگر چه تولید پنبه زیاد است اما آیا واقعا از همین پنبه، کاغذ پنبه‌ای درست می‌کنیم؟ فارس: آیا شما در کارهایتان از پنبه‌ای که از آن صحبت کردید، استفاده می‌کنید؟ کریمی: بله، درست می‌کنم. فارس: از فروش محصولاتی که از پنبه یا دیگر الیاف گیاهی تولید می‌کنید راضی هستید؟ کریمی: محصولات من، تنها جاهای خاصی فروش دارد مثلا برای بوم‌سازی سنتی که کار پژوهشی انجام می‌دادم، چند نفر از هنرمندان می‌گفتند که نیاز مبرمی به کاغذهای من دارند و من هم تعداد زیادی کاغذ را به آنها فروختم البته من تعداد زیادی کاغذ هم دارم که با الیاف مختلفی مانند ساقه‌های برنج، گندم، جو و حتی برگ‌های ذرت تولید می‌کنم. فارس: مسئولان میراث فرهنگی استان، اعلام آمادگی برای حمایت از این هنر کردند؟ کریمی: چند سال پیش نامه‌نگاری زیادی برای در اختیار گذاشتن فضایی به این هنر انجام دادم، پیگیری کردم تا اینکه مسئولان گفتند که خانه جواهری را به شما می‌دهیم اما چون کوبنده باید به زمین پیچ می‌شد و زمین از بین می‌رفت و از طرف دیگر، قراردادها هم یک ساله بود و جابه‌جایی، آسیب‌های زیادی را به وسایل وارد می‌کرد، منصرف شدم البته مسئولان تمایل به کمک کردن داشتند اما با کمبود بودجه مواجه بودند به همین خاطر با شرکت شهرک‌های صنعتی برای در نظر گرفتن فضایی، نامه‌نگاری کردیم اما مسئولان شرکت به ما می‌گفتند به تولیدات انبوه مکان می‌دهیم و متاسفانه توجیه نشده بودند که کار کاغذ دست‌ساز، تولید انبوه ندارد. فارس: با این حال باز امیدی به ادامه کار داشتید؟ کریمی: متاسفانه حدود 6 ماهی است که به خاطر نداشتن مکانی، کاغذسازی را کنار گذاشتم و به هنر ابروباد و پاپیه ماشه روی آوردم چون اصلا صرفه اقتصادی نداشت، فرض کنید یک کارخانه که تولیدات زیادی کاغذ دارد، کاغذ را با قیمت مناسب‌تری وارد می‌کند در حالی که الان یک کاغذ سنتی 30 هزار تومان است اما متاسفانه تعداد زیادی کاغذ دست‌ساز از ترکیه وارد ایران می‌شود که قیمت بالایی هم دارند این در حالی است که خودمان قدرت تولید داریم اما چون برای این رشته، کدی شناخته نشده، کسی رغبتی به این کار ندارد. فارس: فکر می‌کنید چرا تولید انبوه کاغذ نداریم؟ کریمی: متاسفانه به خاطر سرعتی که در زندگی ما ایجاد شده، مردم کارهایی را که روند آن به کندی انجام شود، رها می‌کنند از طرفی در گذشته کارگاه‌های سنتی وجود داشت که همه دور هم جمع می‌شدند و با حمایت افرادی مانند درباریان که در کتابخانه سلطنتی‌اش، هنرمندانی چون نگارگران، تذهیب کار، آهاربندان و دیگر هنرمندان کار می‌کردند و کتابی که پادشاهان سفارش می‌دادند را تهیه می‌کردند. ********************* گفت‌وگو از آسیه عسگری ********************* انتهای پیام/63054/صا40
94/05/15 - 12:55
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 54]
-
گوناگون
پربازدیدترینها