تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837586628
آیا اراده لازم وجود دارد؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: آیا اراده لازم وجود دارد؟ تهران - ایرنا - روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود نوشت: در 25 سال اخیر 4 میلیون هکتار از جنگل های شمال برای ساخت و ساز در اختیار بخش خصوصی قرار گرفته است.
این مقاله که روز دوشنبه انتشار یافته در ادامه می افزاید: این، خبر تکان دهنده ایست که یکی از مسئولین سازمان جنگل ها در اختیار رسانه ها قرار داده است. اهمیت این خبر هنگامی روشن تر می شود که بدانیم داشتن جنگل برای هر کشوری لازمه ادامه زندگی سالم و بانشاط است و متاسفانه ایران سهم بسیار کمی از جنگل های جهان را دارد بطوری که اولاً نام آن در میان 10 کشوری که دو سوم جنگل های جهان در آنها توزیع شده به چشم نمی خورد و ثانیاً سهم هر ایرانی از جنگل 18 صدم هکتار است درحالی که این سهم در جهان برای هر نفر 8 دهم هکتار می باشد.
به عبارت روشن تر، ما باید تلاش کنیم میزان جنگل های کشورمان را به حداقل 4 برابر فعلی افزایش دهیم تا بتوانیم به میزان موجود در سطح جهانی از مواهب طبیعی برخوردار باشیم.
آمارهای تکان دهنده دیگری نیز وجود دارند که نشان می دهند وضعیت حفاظت از محیط زیست بسیار بدتر از آنست که تصور می شود. برای نمونه، براساس آمارهای دولتی در فاصله سال های 1389 تا 1390 بیش از 5/1 میلیون متر مکعب چوب از جنگل های شمال ایران برداشت شده است. این رقم قطعاً نشان دهنده تمام برداشت ها نیست زیرا قطع کردن درختان به صورت غیرقانونی هم زیاد بوده که همچنان ادامه دارد.
نمونه دیگر اینکه نرخ بیابان زدائی در کشور، یک درصد است و سالانه 50 هزار هکتار از رویش گاه های جنگلی کشور درحال نابود شدن است.
انتشار بعضی از این خبرها به مناسبت هشتم مرداد ماه که با عنوان «صیانت از جنگل» و با شعار «جنگل، رمز حیات» گرامی داشته شد، صورت گرفته است. هر چند انتخاب این عنوان و این شعار را باید به فال نیک گرفت ولی این هشدار نیز باید به مسئولین محیط زیست و سازمان های مرتبط با منابع طبیعی و جنگل ها و کشاورزی داده شود که خود را با عناوین و شعارها سرگرم نکنند و به صورت جدی درصدد مقابله با تخریب منابع طبیعی و محیط زیست برآیند.
این درست است که فقدان آموزش های لازم، فقر فرهنگی و سودجوئی افراد سوداگر موجب شده عده ای به جان طبیعت بیافتند و جنگل ها و منابع طبیعی را نابود کنند ولی تا زمانی که این کمبودها برطرف شوند و راه ها بر روی افراد سودجو بسته شود، مسئولان باید به وظایف خود عمل کنند و مانع نابود شدن مهم ترین مجاری تنفسی و حساس ترین عوامل حیات و نشاط مردم شوند. نگاه به جنگل ها و مراتع حتی اگر نگاه سیاحتی و تفریحی باشد نیز ایجاب می کند با تخریب این سرمایه های خدادادی مقابله شود چه رسد به اینکه این مقابله به لحاظ حفاظت از نیازهای اولیه حیات انسانی، یک ضرورت انکارناپذیر است.
مهم ترین عوامل از میان برنده جنگل و منابع طبیعی در دوران کنونی که باید از آنها با عنوان عوامل ضد حیات انسانی نام برد، برداشت های غیرمتعارف چوب از جنگل ها، بی توجهی به فرهنگ آیش، تغییر کاربری، تخریب به بهانه توسعه اقتصادی و تجاوزهای غیرقانونی مرفهان با تکیه بر ثروت و قدرت و رابطه است.
برداشت چوب از جنگل های کشوری که بهره کمی از جنگل دارد به هر دلیل و بهانه ای صورت بگیرد غیرقابل قبول است. نیازهای چوبی کشور را می توان از کشورهای برخوردار از جنگل های کافی تامین کرد و در داخل کشور به همان مقدار چوب که از فرسودگی جنگل ها عاید می شود اکتفا نمود. تردیدی نیست که سود سرشار مواهب طبیعی جنگل برای کشور و مردم از نظر محیط زیست و حیات انسانی بسیار ارزنده تر از بهره های کوتاه مدت ظاهری و زیان آوری است که به خاطر تامین نیازهای داخلی صورت می گیرد.
کشور ما با توجه به آمارهای تکان دهنده ای که از نابودی جنگل ها و کاهش نزولات آسمانی دردست می باشد اکنون به طرح های بزرگ آیش برای توسعه جنگل ها و منابع طبیعی نیاز دارد. ما باید سرمایه فراوانی را به این امر مهم اختصاص دهیم تا بتوانیم حیات نسل های آینده را تضمین کنیم. این، وظیفه مهمی است که برعهده دولت است و سازمان های مرتبط با محیط زیست و منابع طبیعی و کشاورزی باید برای اجرای سریع و دقیق آن احساس مسئولیت کنند.
آفت بزرگ تغییر کاربری زمین های کشاورزی، منابع طبیعی، پارک ها و باغ های موجود در شهرها و حتی مناطق جلگه ای و جنگلی را باید تهدیدی دانست که به دست طماعان برخوردار از امکانات با همدستی بعضی مسئولان در دستگاه های مختلف صورت می گیرد. شاید حفره های موجود در مقررات و قوانین، راه را برای چنین خیانتی باز گذاشته اند و شاید سوءاستفاده هائی که از موقعیت ها می شود زمینه این تخلف را فراهم کرده است ولی هرچه هست مسئولان بالاتر می توانند این مشکل را حل کنند و تغییر کاربری را بگونه ای محدود و منضبط نمایند که به زیان محیط زیست نباشد. همین مشکل در مورد بهانه هائی از قبیل توسعه اقتصادی نیز وجود دارد درحالی که حیات انسانی را نباید فدای هیچ چیز حتی توسعه اقتصادی کرد، توسعه اقتصادی اگر برای رفاه انسان هاست، باید در چارچوبی قرار گیرد که به حیات سالم انسانی لطمه نزند. این، چیزی است که مسئولان کشور باید برای اجرائی شدن آن همت کنند و اهرم های لازم را جهت برخورد با تخلف از مصالح جامعه ایجاد نمایند.
بزرگ ترین تهدید برای منابع طبیعی، جنگل ها و کشاورزی کشور، تجاوزهای غیرقانونی مرفهان با تکیه بر ثروت و قدرت و رابطه است که به این مواهب خدادادی صورت می گیرد. آنها با تکیه بر ثروتی که معمولاً بادآورده است، از تمام سدها عبور می کنند، موانع قانونی را کنار می زنند و به زمین خواری، دریاخواری و حتی کوه خواری ادامه می دهند. برای آنها نه محیط زیست اهمیت دارد، نه جان انسان ها و نه مصالح کشور. آنها فقط رفاه و آسایش کوتاه مدت خود را می خواهند هر چند اگر درست فکر کنند خواهند فهمید که استراحت های کوتاه مدت در ویلاهای میلیاردی حتی به زیان خود آنها نیز هست، زیرا وقتی محیط زیست آسیب ببیند، عوارض آن شامل همه می شود.
تهدید دیگر، که آنهم بسیار مهم است، به کشاورزی کشور مربوط می شود.
بسیاری از عواملی که محیط زیست را تهدید می کنند، برای کشاورزی نیز تهدید هستند. ایران، کشور پهناور چهار فصلی است که می تواند در زمینه های محصولات کشاورزی خودکفا باشد البته اگر مسئولان کشور برای رسیدن به این مهم از اراده کافی برخوردار باشند. اکنون متاسفانه زنگ خطر در زمینه وابستگی محصولات کشاورزی نیز به صدا درآمده است.
تبدیل شدن بسیاری از زمین های کشاورزی به ویلاها و شهرک های مسکونی ثروتمندانی که فقط چند روز از سال را در این ویلاها می گذرانند و خشکسالی ناشی از کاهش بارندگی، خطر وابستگی کشور در زمینه محصولات کشاورزی را هر روز بیشتر می کند. نکته قابل تامل اینست که مسئولان علیرغم آگاهی از این خطر بزرگ، اراده ای برای مقابله جدی با آن نشان نمی دهند. هشدارهای جدی سال گذشته رهبر انقلاب که حتی خطر کوه خواری را نیز گوشزد کردند و به صورت بسیار جدی از مسئولین قوا خواستند با این خطر مقابله کنند نیز فقط چند صباحی با شعار و بخشنامه بعضی مسئولین همراه گردید و بعد از مدت کوتاهی به فراموشی سپرده شد.
تردید نباید کرد که حفاظت از حیات انسانی و مقابله با تهدیدهائی از قبیل خشکسالی و سیل و رسیدن به خودکفائی کشاورزی نیازمند اراده جدی مسئولان ارشد نظام است، واقعیتی که نادیده گرفتن آن خطرهای بزرگی را متوجه کشور خواهد کرد. رشد این خطر در دورانی که نظام جمهوری اسلامی در کشور حاکمیت دارد، بهیچوجه قابل قبول نیست. نظام جمهوری اسلامی به اقتضای احکام فقهی باید سلامت جسم و روح مردم و رفاه حال و آینده جامعه را تامین کند.
براین اساس، در این دوران باید جنگل و منابع طبیعی در ایران افزایش یابد، برای حفاظت از محیط زیست برنامه ریزی های گسترده صورت بگیرد و این برنامه ها بدون ذره ای کوتاهی و مسامحه به مرحله عمل و اجرا در آید.
مطالعه اوضاع کنونی نشان می دهد درحال حاضر متاسفانه اراده ای برای چنین کاری وجود ندارد. چنین وضعیتی زیبنده نظام جمهوری اسلامی نیست و مسئولان ارشد نظام باید اراده لازم را برای رسیدن به آنچه شایسته این نظام است به وجود بیاورند.
* منبع: روزنامه جمهوری اسلامی
** اول ** 1337
12/05/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]
-
گوناگون
پربازدیدترینها