تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835025705
یادداشت/ محمدعلی دستمالی چرا ترکیه حالا از داعش می‌هراسد؟
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت/ محمدعلی دستمالی
چرا ترکیه حالا از داعش می‌هراسد؟
آیا ترکیه تصمیم خود را گرفته و به شکل گسترده و جبهه‌ای با داعش وارد جنگ و درگیری می‌شود؟ آیا مذاکرات صلح بین پ.ک.ک و ترکیه به پایان رسیده است؟ چرا ترکیه تنها بر روی داعش تمرکز نمی‌کند و این گروه تکفیری را در کنار پ.ک.ک و گروه کمونیستی نجات خلق، به عنوان گروه‌های تروریستی تهدید کننده ترکیه معرفی می‌کند؟
گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس – محمدعلی دستمالی: شاید یکی از عجیب ترین اخبار چند روز گذشته، بمباران هوایی مواضع گروه تروریستی – تکفیری داعش از سوی هواپیماهای جنگنده نیروی هوایی ترکیه بود. ترکیه در یک عملیات شبانه 72 دقیقه‌ای، سه قرارگاه و یکی از نقاط محل اجتماع داعشی‌ها در شمال سوریه را بمباران کرد و ظاهرا در این عملیات، 35 عضو داعش کشته شده‌اند. به موازات این حملات هوایی، در استانبول و چندین استان دیگر، نیروهای پلیس ضدترور، به خانه‌های تیمی نیز حمله‌ور شده و شماری از اعضای داعش را دستگیر کرده‌اند. اما در عملیات شهری، تنها داعشی‌ها دستگیر نشدند و در کنار آنان، شماری از هواداران پ.ک.ک و همچنین تعدادی از اعضای گروه کمونیستی موسوم به جبهه آزادی خلق نیز دستگیر شدند که تعداد آنان تا دیروز به 621 نفر رسیده است. داوداوغلو به این اقدامات بسنده نکرد و دستور حمله به مواضع پ.ک.ک در کوهستان‌ها و مناطق قندیل، گارا، زاپ، حفتانین، خاکورک و آواشین در اقلیم کردستان عراق نیز صادر شد و چند قرارگاه پ.ک.ک بمباران شد. در این شرایط چند سوال مهم به وجود می‌آید: آیا ترکیه تصمیم خود را گرفته و به شکل گسترده و جبهه‌ای با داعش وارد جنگ و درگیری می‌شود؟ آیا مذاکرات صلح بین پ.ک.ک و ترکیه به پایان رسیده است؟ چرا ترکیه تنها بر روی داعش تمرکز نمی کند و این گروه تکفیری را در کنار پ.ک.ک و گروه کمونیستی نجات خلق، به عنوان گروه‌های تروریستی تهدید کننده ترکیه معرفی می کند؟ در پاسخ به این سوالات باید گفت: خیر. ترکیه قصد ندارد به طور جدی و گسترده با داعش بجنگد. اگر چه در حال حاضر، آنکارا به شکل سریع و شتاب زده، تصمیم گرفته که انجرلیک و چند نقطه دیگر را به عنوان پایگاه هوایی در اختیار آمریکا و نیروهای ائتلاف ضدداعش بگذارد و حمله به داعش مستقر در سوریه از داخل خاک ترکیه صورت بگیرد، اما چنین چیزی به معنی درگیر شدن مستقیم ترکیه با داعش نیست. بلکه ترکیه در این مسیر، مقابله نیابتی و غیرمستقیم و نیز تاکتیک تهدید و گروگان گیری را در پیش گرفته تا داعش نتواند علیه امنیت عمومی ترکیه حمله‌ای صورت دهد. شواهد موجود حاکی از آن است که در میان افرادی که در استانبول و چند شهر دیگر دستگیر شده‌اند، برخی از چهره‌های برجسته داعش نیز وجود دارند و تا زمانی که این افراد در دست ترکیه باشند، احتمال انتقام گیری تروریست‌های داعشی، نزدیک به صفر است. به خاطر داشته باشیم که ترکیه پیش تر با استفاده از ظرفیت‌های ویژه احرار الشام، چند تن از چهره‌های مهم داعش را در شمال سوریه دستگیر کرده بود و در رویداد گروگان گیری کنسولگری موصل، توانست از این افراد استفاده کرده و آنان را با کنسول، دیگر دیپلمات‌ها و خانواده‌های آنان، مبادله کند. حال باید به این سوال پاسخ داد: آیا مذاکرات صلح بین ترکیه و پ.ک.ک متوقف شده است؟ در جواب باید گفت: واقعیت این است که دست کم از سه ماه پیش از انتخابات، اقدام مهمی در مسیر مذاکره صورت نگرفت و دولت داوداوغلو ترجیح داد با تعلل و وقت کشی با پرونده کردها برخورد کند. چرا که اردوغان و داوداوغلو به شدت از قدرت گرفتن کردها در شمال سوریه و تقویت بنیه‌های سیاسی، نظامی و اجتماعی حزب اتحاد دموکراتیک کردهای سوریه (PYD) نگران بودند و به این تحلیل نهایی رسیدند که اگر به موازات قدرت گرفتن این گروه وابسته به پ.ک.ک در شال سوریه، حزب دموکراتیک خلق‌ها (HDP) نیز به عنوان یکی دیگر از نهادهای اقماری پ.ک.ک، در ترکیه قدرت بگیرد، شرایط؛ برای ادامه مذاکره دشوار می شود. با وجود آن که سران حزب عدالت و توسعه معتقد بودند که حزب دموکراتیک خلق‌ها نمی تواند حد نصاب ده درصدی لازم برای ورود به مجلس را کسب کند، اما در کمال ناباوری، این حزب به رهبری صلاح الدین دمیرتاش جوان، توانست با کسب 13 درصد از آرای مردم، در مجلس هشتاد کرسی به دست بیاورد و اتفاقا همین پیروزی بزرگ آنها بود که داوداوغلو را در شرایط بحرانی قرار داد و حزب عدالت و توسعه در شرایطی قرار گرفته که نمی‌تواند کابینه را به تنهایی تشکیل دهد. با اتکا به واقعیت‌های عینی همین تابلوی سیاسی است که زبیر آیدار مسئول شاخه اروپای پ.ک.ک اعلام کرده که بمباران هوایی قندیل، به معنی انتقام گرفتن حزب عدالت و توسعه از کردهایی است که آرای خود را از یاران داوداوغلو دریغ کرده‌اند. قاعدتا این تحلیل زبیر آیدار، صرفا در چهارچوب رویکرد پ.ک.ک به ترکیه می تواند مورد توجه قرار بگیرد و از بنیان های منطقی مستحکمی برخوردار نیست چرا که حزب عدالت و توسعه در شرایطی نیست که بخواهد به دنبال انتقام گیری باشد. می دانیم که هنوز هم کابینه تشکیل نشده، ارزش لیره به پایین ترین حد سالیان اخیر رسیده، منتقدین با تمام توان به میدان آمده اند و مساله داعش و شمال سوریه نیز، دولت داوداوغلو را در شرایط سخت و دشواری قرار داده است. به نظر می رسد حملات پ.ک.ک به چند پاسگاه، کشتن دو پلیس ترکیه به عنوان انتقام گیری بمب گذاری سوروچ و به اتهام حمایت از داعش، به آتش کشیدن ده ها خودرو و ربودن چند کارمند دولت، از اقداماتی بود که دولت را به سوی بمباران مواضع پ.ک.ک سوق داد. شاید بهتر بود در این شرایط حساس و بحرانی، پ.ک.ک به جای آن که به سور مستقیم وارد میدان شود، اجازه می داد که حزب دموکراتیک خلق ها از ظرفیت های جدید خود استفاده کند. فراموش نکنیم که در شرایط کنونی این حزب هشتاد کرسی از پانصد و پنجاه کرسی مجلس را در اختیار دارد و در شرایطی که کردها از چنین ابزار مهمی برخوردار هستند، دست زدن به اقدامات خشونت محور، عملا به معنی خنثی کردن قدرت نمایندگان در میدان مبارزه پارلمانی است. ترکیه در این شرایط، از توان بالایی برخوردار است و تنها چند ساعت پس از بمباران مواضع پ.ک.ک، آمریکا از این اقدام آنکارا حمایت کرده و اقدامات پ.ک.ک را تروریستی و غیرقابل قبول خواند. حال باید دید در روزهای پیش رو، تحولات مرتبط با داعش در سوریه و ترکیه به کدام سمت می رود؟ همچنین باید دید پ.ک.ک چه واکنشی به حملات ارتش ترکیه نشان می دهد. آیا یک بار دیگر، در شرایط بحرانی و بن بست، اوجالان وارد صحنه می شود و پ.ک.ک را دعوت به آرامش می کند؟ یا قرار است این حملات بخشی از سناریوی دولت، برای پیروزی در انتخابات احتمالی پیش از موعد باشد؟ انتهای پیام/
94/05/04 - 11:09
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 67]
-
گوناگون
پربازدیدترینها