محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826461413
خاطراتي از شكنجه در اسارت
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: خاطراتي از شكنجه در اسارت
نویسنده : سردار غلام‌عسگر كريميان*
يكي از موضوعات مهم در اسارات بحث شكنجه اسرا توسط بعثي‌ها بود. عراقي‌ها از لحاظ روحي و جسمي بچه‌ها را مورد شكنجه قرار مي‌دادند. آنها خلاف مقررات و معاهده ژنو از همه نوع شكنجه‌اي استفاده مي‌كردند. اين نوع برخورد و شكنجه‌ها از خصوصيات بارز طرف باطل جنگ به شمار مي‌رفت چراكه جنگ ما جنگ حق عليه باطل بود. من به مدت يك سال و نيم مفقود‌الاثر بودم يعني كسي نمي‌دانست زنده هستم يا نه؟ در دوران اسارت بسياري از بچه‌ها بر اثر شكنجه شهيد شدند. در طرف مقابل ما در اردوگاه‌هاي خودمان در ايران خيلي به اسرا اهميت مي‌داديم. يكي از انواع شكنجه بعثي‌ها نسبت به اسرا، رها كردن مجروحان به حال خودشان بود. آنها من را 30 ساعت در اردوگاه زخمي رها كرده بودند و بعد به بيمارستان بصره انتقال دادند و بعد از چند ساعت بدون بيهوشي مرا عمل كردند. 17 بخيه خوردم، سه بخيه اول به هوش بودم و بعد بيهوش شدم. زماني كه خبرنگاران خارجي مي‌خواستند از اسراي ايراني ديدار كنند ما را به اتاق‌هاي مرتب و تميز انتقال دادند و بعد از گرفتن خبرها و عكس‌هاي‌شان، مجدداً به مكان قبلي كه شبيه يك انباري بود منتقل كردند. جراحت‌هاي صورت من بسيار عفونت كرده بود، به طوري كه نمي‌توانستم نفس بكشم. هيچ نوع آنتي‌بيوتيكي نبود، زنده‌ماندن‌مان كار خدا بود. به شخصه تصور نمي‌كردم شش ماه بيشتر زنده بمانم. يكي ديگر از مشكلات اسرا در اردوگاه‌هاي عراقي، غذاي ناسالم و نامناسب بود. در زمان اسارت به ما دو وعده غذا مي‌دادند. يك غذا آش مانند صبح مي‌دادند و ساعت 3 بعد از ظهر مقداري برنج و گوشت يخ زده كه بچه‌هاي خودمان درست مي‌كردند. بچه‌هايي كه جوان بودند و مجروح نياز به تغذيه مناسب‌تر و سالم‌تري داشتند تا قوت بگيرند و جان داشته باشند در برابر شكنجه عراقي‌ها دوام بياورند. اگر يكي از وعده‌هاي غذايي به هر دليل حذف مي‌شد، بچه‌ها از حال مي‌رفتند. نمي‌دانم سلول‌هاي انفرادي عراقي‌ها را چطور بايد برايتان تشريح كنم. يكي از اين سلول‌هاي انفرادي در اردوگاه موصل بود. خدا براي هيچ بنده‌اي نخواهد. محيط آلوده، دود آشپزخانه كه به سلول هدايت مي‌شد، گرماي وحشتناك، شكنجه‌هاي بعثي‌ها و... حتي گاهي اجازه نمي‌دادند تا يك هفته از دستشويي استفاده كنيم. اگر كسي يك هفته در انفرادي بود، ما از چهره او مي‌فهميديم كه انفرادي رفته. اگر مدد اهل بيت(ع) و توسل به آنان نبود، هرگز نمي‌توانستيم آن شرايط دشوار را تحمل كنيم. * فرمانده سپاه آذربايجان شرقي
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۳ تير ۱۳۹۴ - ۱۴:۳۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها