تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1838122232
مبارزان بولیویایی و سینمای فاسد ایران
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > موسوی، سیدعبدالجواد - به محتوای نامه آقای شمقدری به علیرضا سجادپور کاری ندارم. موضوع نامه سینماگرانند که خودشان بهتر می‌دانند چگونه باید از منافعشان دفاع کنند. منتهی آنچه برای من مهم است ادبیات به کار رفته در این نامه است. ادبیاتی که مختص آقای شمقدری نیست و باید آن را شاخصه اغلب دولتمردان در این سال‌ها دانست. قائلان به این نوع ادبیات خود را مطلقِ حق و حقِ مطلق می دانند به همین دلیل صریح و زمخت به رد و نفی دیگران می‌پردازند و علی‌رغم آنکه خود در موضع قدرت قرار دارند مدام از مظلومیت می‌نالند و به گونه‌ای سخن می‌گویند که گویی هم‌اکنون در جنگل‌های بولیوی به سر می‌برند و دوشادوش برادر ارنستو در حال رزمند. این درست که کار فرهنگی چیزی از قماش جهاد است ولی ابزارهایش که ابزار جنگ و جهاد نیست. فرمان عملیات که صادر نمی‌کنید. قرار است نامه‌ای بنویسید و مثلا بگویید طرح اصلاح و ساماندهی فیلم‌ها فعلا به تعویق بیافتد ولی در عوض می‌نویسید: «نجات سینمای ایران که سال‌هاست در کمند زر و زور و تزویر گرفتار آمده و رو به اضمحلال است وظیفه اصلی ماست» حالا هرکس جرات دارد با طرح اصلاح و ساماندهی حوزه اکران مخالفت کند. بدون شک از منظر کسی که چنین نامه‌ای را می‌نویسد هر مخالفتی در سپاه صاحبان زر و زور و تزویر قرار می‌گیرد و مبارزه تا زمانی که زمین از لوث وجود چنین مخالفانی پاک شود وظیفه برادران مبارز ما در جنگل‌های بولیوی است. فقط چند نکته را متوجه نمی‌شوم. آقای شمقدری فرموده‌اند: «شاه‌نشین‌هایی که از کنج عافیت و فضای امن شغلی خود تنها درصدد هستند زخم‌های ناشی از شکست‌های سیاسی خود را با مرهمی از جنس نقدهای آتشین و کورکورانه درمان کنند» راستی چگونه می‌شود آدمیزاد هم شکست خورده و هم شاه‌نشین باشد؟ هم عافیت‌نشین باشد و هم نقدهایش آتشین؟ هم فضای امن شغلی داشته باشد و هم معترض به وضعیت شغلی‌اش؟ دیگر اینکه مگر آقای شمقدری و همکارانش مدعی کار برای رضای خدا نیستند؟ پس چرا مدام از این موضوع که دیگران قدر تلاش‌های آنان را نمی‌دانند و چنان که باید و شاید زحمات بی‌شائبه آنان را ارج نمی‌نهند گلایه می‌کنند؟ اگرتلاش شما صرفا برای رضای خدا و سالم‌سازی سینمای ایران است دیگر چه اهمیتی دارد مشتی شاه‌نشین ساکن در کنج عافیت و دارای امنیت شغلی به شما معترض شوند که این گونه برآشفته می‌شوید: »گویا بعضی به جای قدرشناسی و پاسداشت این تلاش‌هاهیچ ماموریتی به جز متهم کردن و تقابل با مدیران جدید سینمایی، برای خود نمی‌شناسند.» بعد هم اگر قرار باشد شما کاری انجام دهید و شاه‌نشینان ساکن در کنج عافیت و دارای امنیت شغلی قدرشناس شما باشند که باید در ماهیت آنچه انجام می‌دهید از اساس شک کنید. و نکته آخر اینکه آدمیزاد خواه ناخواه اهل قیاس است. این حرف‌های به ظاهر ارزشی را با سینمای مورد حمایت و علاقه شما می‌سنجد و بی شک و گمان به نتایج جالبی می‌رسد. نتایجی که شنیدنش ممکن است از سوی شما به ناسپاسی و قدرناشناسی تعبیر شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 300]
-
گوناگون
پربازدیدترینها