محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798943779
فرمان رئیس جمهور به معاون اول
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: فرمان رئیس جمهور به معاون اول تهران - ایرنا- روزنامه ابتکار در سرمقاله خود نوشت: حتی اگر نه به عنوان عبارت، دست کم به لحاظ مفهوم «اقتصاد مقاومتی» عمری به دیرینگی و دیرپایی مفهوم انقلاب اسلامی دارد. اگر بخواهیم جانب انصاف را رعایت کنیم، ابلاغیه مصوب مقام معظم رهبری خطاب به دولت در حوزه اقتصاد مقاومتی، گرچه مفهومی دیرینه و آرمانی متعلق به اصول انقلاب اسلامی را برای چندمین بار به دولت و مردم یادآوری می کند، اما در عین حال حاوی تحول مهمی در مفهوم این آرمان نیز هست که در هفته های اخیر، با وجود همه سر و صداهای معمول و قابل انتظار و هیابانگ های پیرامون آن در مطبوعات و سایر رسانه ها، کمتر به این تحول توجه شد.
این مقاله به قلم فیروز نعیم محبوبی در ادامه می افزاید: این ابلاغیه، محتوا و سمت گیری جدیدی به جای مفهوم سنتی جایگزین واژه اقتصاد مقاومتی ساخته که عبارت است از «وابستگی متقابل». این اصطلاح مفهومی از اوایل دهه 1340 خورشیدی به گواه اسناد بی شمار موجود، استراتژی همه دولت های نیم قرن اخیر ایران بوده است و نهایتا هر بار چون بازی «مار و پله» زمانی که محصول نهایی این استراتژی به مراحل پایانی اصول کامل نزدیک می شد، نیش مار افزایش شدید درآمدهای نفتی، همه رشته ها را درست در بزنگاه های تاریخی به پنبه تبدیل می کرد و استراتژی را نیز به خانه نخست بازمی گرداند.در همه 35 سال گذشته و بلکه 10 تا 15 سال پیش تر از آن نیز ما ـ به مثابه دولت و ملت ایران ـ هرگاه کسری منابع ارزی و تنگناهای مالیِ ریالی داشتیم، به اقتصاد مقاومتی و خودکفایی اقبال نشان داده ایم و در تبلیغات رسمی، سیب زمینی را برتر از گوشت به مردم معرفی کردیم و هر گاه منابع مان از مصارف پیش افتاد و قیمت نفت خام در جهان افزایش یافت، همه عوایدمان و شعارها و سرمایه گذاری ها را چه در حرف و چه در عمل به باد فراموشی و طاق نسیان سپردیم و گذشتیم. اگر بناست این بار هم مانند همه دفعات گذشته و چنان که مقام معظم رهبری خود به صراحت گله کرده اند، فرمایش ایشان موضوع درفشانی و هنرنمایی هایی توخالی این و آن و لقلقه لسان مدیحه سرایان همیشگی قرار گیرد، این نوشتار حرفی برای ادامه ندارد؛ اما دست کم بنا بر یک تجربه بسیار نزدیک و یک واقعیت از آن هم نزدیک تر، به نظر می رسد اوضاع این بار با گذشته 50 ساله و همه تجربیات رنگارنگ آن متفاوت است.تجربه بسیار نزدیک دولت های نهم و دهم و عملکرد واقعی آن ها در حوزه اقتصاد و به ویژه مفهوم؛ اقتصاد مقاومتی و خودکفایی است. البته ـ با حجم تبلیغات موجود ـ این احتمال چندان دور نیست روزی که تاریخ معاصر ایران این تجربه و عملکرد را نیز به شکلی دیگر و حتی وارونه جلوه دهد؛ اما دست کم اکنون ما همگان به عینه می دانیم که درآمد نفتی ایران طی سال های 1287 تا 1357 خورشیدی، یعنی طی 70 سال معادل 110 میلیارد دلار و در دوره هشت ساله 1384 تا 1391 حدود 600 میلیارد دلار بوده است. در این هشت سال، عملا با بر سر کار بودن دولتی مورد پشتیبانی کامل همه نهادهای حکومتی، چنان عقبگردی در امر خودکفایی اتفاق افتاد که در نتیجه و به عنوان مثال، میزان واردات مواد غذایی از حدود 5/1 میلیارد دلارِ سال 1384 به حدود 15 میلیارد دلار تا سال 1391 رسید و کشوری که در سال 1383 جشن خودکفایی گندم برگزار کرده بود، یک باره به بزرگ ترین واردکننده این محصول در جهان تبدیل شد. این که در همین مدت کوتاه به ازای هر یک درصد رشد اقتصادی نیاز واردات 15 برابر ـ نه 15 درصد! ـ شد، خود گویای همه چیز می تواند باشد.مطابق این تجربه عینی، ناب و همچنان زنده در برابر دیدگان همه ما، جمهوری اسلامی ایران به روشنی و احتمالا برای مدتی طولانی دریافت که با دولتی «مهرورز» با شعار عدالت پیشگی و اشرافیت ستیزی و بهره مند از امواج بی کران دلارهای نفتی، ممکن است به هر جایی رسید، مگر خودکفایی و افزایش مقاومت در برابر دشمنان فزاینده ملت و کشور و نظام و انقلاب اسلامی. همچنین این نکته اثبات شد که صرف ابراز وفاداری در کنار منابع مالیِ پایان ناپذیر، درمان هیچ دردی که نیست هیچ، خود می تواند به درد بی درمانی بدل شود که فساد بی سابقه در سراسر خاورمیانه و رکود تورمی بی سابقه در جهان (مگر به استثنای زیمباوه)، فقط یکی از اجزا و پیامدهای آن است. واقعیت نزدیک تر، روند اخیر قیمت های جهانی نفت خام و چشم انداز تیره آن است. از حدود سال 1379 به این سو، آخرین و طولانی ترین دوران رونق نفتی یک صد ساله اخیر جهان، کار را برای بسیاری از دولتمردان ایرانی و سایر کشورهای نفت خیز به آن جا کشانده بود که غالبا تصور می کردند این ضیافت بزرگ را پایانی نخواهد بود و جهان، به ویژه جهان صنعتی باید برای همیشه با قیمت های ارزان نفت خداحافظی کرده است. اکنون پس از 14 سال و تجربه فروش نفت خام به بهای هر بشکه تا 150 دلار، یک باره قیمت ها به کمتر از 60 دلار سقوط کرده و صحبت از نفت 40 دلاری و کمتر هم در میان است. گرچه مسوولان کشور به راستی به سختی می توانند با این واقعیت اقتصادی کنار بیایند و مثلا مرتبا از «توطئه کاهش عمدی قیمت نفت توسط دشمنان» سخن به میان می آورند، واقعیت تلخ پیش روی آنان این است که برای سال 1394 کشور باید با درآمد نفتی معادل یک چهارم تا یک پنجم عملکرد سال 1390 خو کند و هیچ تاثیر و نشانی هم از آینده ای نزدیک که نشان بدهد قیمت ها به سطوح 100 دلار در هر بشکه یا بالاتر برخواهد گشت، پیش رو نیست.در این شرایط یعنی آن تجربه و این واقعیت، تصویر و تصور از اقتصاد مقاومتی نیز آشکارا از مفهوم سنتی «خودکفایی کامل» به «وابستگی متقابل» تغییر یافته است. مطابق این مفهوم مدرن، ما دیگر نمی خواهیم و نمی توانیم به الگوی کره شمالی برای مقابله با دشمنان مان برگردیم؛ بلکه راز مقابله با تهدیدهای اقتصادی ـ امنیتیِ بین المللی آن است که با ایجاد وابستگی متقابل، هزینه تحریم ها را برای دشمنان خارجی سنگین و «غیراقتصادی» کنیم.این اصلا تصادفی نبود که در بین 200 کشور جهان، 4 یا 5 کشور از تحریم خرید نفت ایران مستثنی شده اند: ترکیه، چین، ژاپن، هند و کره جنوبی. این ها، دقیقا همان کشورهایی هستند که به تجارت با ایران ازجمله واردات نفت آن به شدت وابسته اند و این وابستگی، از شدت تحریم کشور توسط آنان به طرز چشمگیری کاست. اگر ما به صادرات مان فزونی مقدار و ارزش و تنوعی ببخشیم و بسی فراتر از صنایع دستی و پسته و قالی بتوانیم کالاهای صنعتی صادر کنیم، طبعا هزینه بیشتری به طرف های خارجی برای تحریم احتمالی کشور در آینده تحمیل کرده ایم. تلاش صلح آمیز جمهوری اسلامی ایران برای بهره مندی از حق طبیعی، پذیرفته شده و قانونیِ انرژی هسته ای، به هیچ وجه خطرناک تر و بدتر از اشغال رسمی خاک اوکراین توسط روسیه نیست (به گونه ای که هفته گذشته خبر جنگ قریب الوقوع امریکا و روسیه بر سر همین مساله، موجبات شگفتی جهانیان را برانگیخت)؛ اما آنچه اجماع جهانی علیه روسیه و تلاش موفقیت آمیز برای به زانو درآوردن مسکو را غیرممکن ساخته، وابستگی متقابل اروپای غربی به واردات انرژی و صادرات کالای صنعتی به این کشور است. در حالی که سهم ایران در تولید ثروت جهان به کمتر از یک درصد و تجارت بین المللی به بیشتر از نیم درصد هم نمی رسد، دنیا به سادگی می تواند این نیم درصد را هم فراموش کند و ما را با نیاز سالانه مان به واردات 15 میلیارد دلار غذا یعنی به ازای هر ایرانی 700 هزار تومان در سال تنها بگذارد. اقتصاد مقاومتی، در جهان امروز یعنی افزایش تولید ثروت در داخل، متنوع سازی و افزایش صادرات و متوازن کردن واردات. مسیر قبلی را نیم قرن آزمودیم.* منبع: روزنامه ابتکار** اول ** 1337
14/04/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 108]
-
گوناگون
پربازدیدترینها