واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > موسوی، سیدعبدالجواد - نگویید بیذوقی به خرج دادهام و کلمه «مملکت» که اصلاً روان و خوشخوان و خوشآهنگ نیست را به جای «فردا» آوردهام که اصلاً دولتمردان ما و همچنین وکلای ما در مجلس اهمیتی برای ادبیات به ویژه وزن و عروض و قافیه قائل نیستند. بگذریم. از این حرفهای جدی بگذریم و به همان سبک و سیاق همیشگی خود بازگردیم. ظاهراً عده ای میخواهند تعطیلات عید فطر را افزایش دهد اما از آنسو برای آن که از اتهام تعطیلی بیرویه مملکت بگریزند، دو روز از تعطیلات رسمی را ملغی اعلام کرده و تا آنجا که من میدانم، قرعه این دو روز به نام 29 اسفند و 12 فروردین ماه افتاده است. کافی است از هوش یک آدم متوسط برخوردار باشید تا دریابید که دو روز به تعطیلیهای مملکت افزوده شده است. 29 اسفند چه دولت آن را تعطیل اعلام کند و چه نکند، تعطیل است و هیچکس آن را یک روز کاری به حساب نمیآورد. 12 فروردینماه هم وضعیتی مشابه 29 اسفند دارد؛ و کیست که نداند از نیمه دوم اسفند تا اواخر فروردینماه مراکز دولتی حالتی نیمهتعطیل دارند. تعطیلی روزی که فردای آن روز عید محسوب میشود و همچنین تعطیلی روزی که فردای آن سیزدهبدر نام دارد و برای بعضیها از عید نوروز هم مهمتر محسوب میشود، کاری هوشمندانه بود چرا که این دو روز خواهناخواه تعطیل بود و دولت وقت با اسمیکردن این تعطیلات، رسمیبودن آن را تأیید کرد. و اصلاً نمیدانم بعضی ها چه اصراری بر تعطیل کردن مملکت دارند؟ آن هم در سالی که آن را همت مضاعف و کار مضاعف نامیدهاند. اگر این الفاظ به قول مهران مدیری در سریال شبهای برره افعال معکوس است و معنای آن درست عکس چیزی است که در ظاهر از آن فهمیده میشود، رک و راست به مردم بگویند تا دیگران هم تکلیفشان را بدانند. دم به دقیقه مملکت را تعطیل اعلام میکنیم و آن وقت دم از اقتصاد بدون نفت هم میزنیم. مردم قسم حضرتعباس را باور کنند یا دم خروس را؟ با درپیش گرفتن چنین سیاستی، آیا توقع داریم مردم به بلوغ سیاسی هم برسند؟ چرا این مردم نباید متوقع باشند که پول نفت را دم در خانههایشان ببرند؟ مگر به آنها نیاموختهایم که تعطیلی مملکت از یک سو تا هرچند روز که ما دلمان بخواهد، هیچ ضرر و زیانی به حال مملکت ندارد. مگر به آنها نگفتهایم که کاهش ساعات اداری به راحتی آب خوردن میسر است؟ مگر ندیدهاند که عدم موفقیت یک مدیر حتی به ارتقای شغلی او نیز منجر میشود؟ با چنین آموزههایی توقع داریم به کجا برسیم؟ این تعطیلیهای بیحساب و کتاب،معنا دارد و دم دستترین معنای آن، یعنی مملکت روز تعطیل و غیرتعطیلش با هم هیچ فرقی ندارد. یعنی گور پدر بخش خصوصی برای روز و ساعتش هم برنامهریزی کرده است. یعنی کار مضاعف و همت مضاعف فقط یک شعار است که باید برای آن سمینار و همایش برگزار کرد و تیزر تلویزیونی ساخت و در یک کلام، یعنی: فیتیله، مملکت تعطیله.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 355]