محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846027414
یکی بخر دو تا ببر
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: یکی بخر دو تا ببر تهران - ایرنا - روزنامه روز شنبه شرق در سرمقاله ای به قلم احمد غلامی سردبیر با اشاره در جریان بودن مذاکرات هسته ای به سناریو بهره برداریهای طیف طرفداران رییس دولت قبلی از نتیجه مذاکرات اشاره می کند.
در این مطلب می خوانیم : سیدجواد، بقال نبش خیابان ما، مهم ترین چهره سیاسی محله بود. نبض سیاست مملکت دستش بود و می توانست بفهمد بخت کدام نامزد ریاست جمهوری از بقیه بلندتر است. همین که عکس کاندیدایی پشت شیشه مغازه اش جا خوش می کرد، کار تمام بود.
درخردادماه سال ٨٨ درکمال ناباوری اهالی محله مان، عکس احمدی نژاد را پشت شیشه اش نصب کرد و از کسی هم نترسید که شیشه مغازه اش را بشکنند یا تحریمش کنند. سیدجواد سرد و گرم چشیده بود و از توفان های بزرگ تر از این هم گذشته بود. یک انقلاب را پشت سر گذاشته بود و گذشته از اینکه متحمل هیچ خسارت و هزینه ای نشده بود، حتی دکانش را که یک زیرپله بود، به بقالی کنار خیابان توسعه داده بود.
او خیلی خوب بلد بود از منافعش صیانت کند، اگرچه محبوب نبود، اما منفور هم نبود. پدرم می گفت مردم دار است. این حرف، حالا معنای دیگری دارد، که بگذریم. هر چه بود سیدجواد کارش را گسترش داد و چند جای دیگر، مغازه خرید. این آخری ها حسودها چشم دیدنش را نداشتند. اما من به او مدیونم، چون از او یاد گرفتم که با نگاه کردن به سر خط اخبار احساساتی نشوم و تا آخر کار را بخوانم.
سیدجواد فکر و ذکرش یک چیز بیشتر نبود و آن هم حفظ منافع و گسترش آن بود. حتی اگر زمانی بازار جواب می داد، اجناسش را یکی بخر دو تا ببر عرضه می کرد. همین کارش در سیاست هم جواب می دهد. با سیاست «یکی بخر دوتا ببر»، باید از تدوین هر برنامه ای یا ابراز هر خواسته و مطالبه ای پرهیز کرد.
اول باید دید کفه ترازو به نفع کدام سو خم می شود و در برایند نیروهای سیاسی رقیب، برد با کیست. بعد سر فرصت می توان در عین بی طرفی و پرهیز از هر شور مداخله ای، این طور وانمود کرد که نفع جمع و حتی حرکت تاریخ طوری اقتضا می کند که ما هم با برنده احتمالی همسو و هم داستان شویم.
هم اینک سیاست «یکی بخر دو تا ببر» در دو اردوگاه کاملا متفاوت سیاسی خودش را نشان می دهد. محافظه کاران جدید برآمده از تحول سیاسی خرداد ٩٢ بر آنند تا با چسب و بست نوعی لیبرالیسم خفیف، اندوخته تاریخی راست گرایان سنتی و تکنوکرات ها را در هم ادغام کنند و به وعده ای شکل بدهند که بعد از توافق احتمالی در مذاکرات هسته ای با تصاحب مجلس جامه عمل می پوشد.
طرف دیگر سیاست «یکی بخر دو تاببر»، تغییر آرایش سیاسی احمدی نژاد و یارانش است که جسته و گریخته در رسانه های نزدیک به خود، چنین وانمود می کنند که«نظام در نهایت به پای مذاکره می رفته است.اما با غنی سازی ٢٠ درصدی، احمدی نژاد کاری کرده است که ارزش های اصلی و اساسی نظام آسیبی نبینند.»*
ناگفته پیداست که احمدی نژاد به تعبیر منطق دان ها محل سؤال را تغییر می دهد و هیچ حرفی از ناگواری تحریم ها و سختی های وارد بر مردم به میان نمی آورد. در عوض، طوری صحنه سازی می کند که گویی مذاکرات هسته ای، هیچ ربطی به تحریم ها ندارد. تا اینجای کار معلوم است که طرفین قطب بندی سیاسی، هر دو از توفیق مذاکرات هسته ای سود می برند و هر کدام این توفیق را به خود منتسب می کنند.
از این رو، به جای آنکه مردم مولد سیاستی در مقام حمایت یا نقد دولت باشند، صرفا مصرف کنندگان تعبیرات و شبه تحلیل هایی خواهند بود که منفعت عده کمی را جایگزین صلاح و مصلحت جمعی می کنند. دیری نمی گذرد که احمدی نژادیست ها، با اشاره به ناکامی دولت در وعده های انتخاباتی اش، پیروزی هسته ای را پیامد عملکرد خود قلمداد می کنند و همزمان در طرف دیگر این معادله، محافظه کاران جدید، با تکیه بر معضلات ناشی از دوره هشت ساله احمدی نژاد وضعیت موجود را رو به جلو توصیف می کنند.
در فرهنگ انگلیسی، بین دو مفهوم «ارث» (heritage) و «میراث» (legacy) تفاوت ماهوی وجود دارد. ارث، ماترکی مادی است که هم می توان آن را تصاحب کرد و هم قابل انتقال به غیر است. اما میراث، گذشته از آنکه از شأنی معنوی برخوردار است، قابل انتقال نیست.
به عنوان مثال، ملک و ثروت از مصادیق ارث هستند. اما مفاهیمی مثل «نام نیک»، «اعتماد» یا «حسن ظن» نمودهایی از میراث اند که به هیچ وجه قابل انتقال به دیگری نیستند. تأکید بر این تمایز از این بابت معنی دار است که دولت روحانی «ارثش» را از احمدی نژاد دریافت کرده است و «میراثش» از حمایت اصلاح طلبان ناشی می شود.
منطق سیاست «یکی بخر دوتا ببر» هم از دل این تبارشناسی ذووجهین بیرون می زند. حالا باید صبر کرد و دید که سید جواد، چه تصویری را پشت شیشه اش نصب می کند.
* نقل به مضمون از پاسخ های استاد طاهرازاده از ویژه نامه راز سوم تیر
منبع : روزنامه شرق
اول ** 1647
13/04/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 77]
-
گوناگون
پربازدیدترینها