محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843586769
در گفت‌وگوی تفصیلی با فارس مطرح شد آب منطقه‌ای پیرامون دشت میناب آدرس غلط می‌دهد/حجم برداشت بخش کشاورزی 30 درصد است
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: در گفت‌وگوی تفصیلی با فارس مطرح شد
آب منطقه‌ای پیرامون دشت میناب آدرس غلط می‌دهد/حجم برداشت بخش کشاورزی 30 درصد است
یک کارشناس ارشد آب‌های زیرزمینی گفت: آب منطقه‌ای هرمزگان در حالی که خود موثرترین بهره‌بردار از این دشت است، ریشه مشکلات را متوجه چاه‌های غیرمجازی می‌داند که روی هم رفته حجم برداشت آنها از سفره‌های دشت میناب به پنج درصد می‌رسد.
به گزارش خبرگزاری فارس از میناب، بحران آب خاکی دشت میناب که از یک دهه اخیر مشخصه‌های آن هویدا شده، امروز در شدیدترین حالت خود قرار گرفته به نحوی که علاوه بر از بین رفتن پوشش گیاهی طبیعی و مصنوعی این دشت در بسیاری از نقاط شاهد ایجاد فروچاله‌ها و فرونشست‌هایی هستیم که نشان از تخریب سفره‌های زیرزمینی در پی عدم تغذیه مناسب و برداشت بی حد و حصار از آنها دارد. در ماه‌های اخیر توسط گروه‌های جوانان و تشکل‌های مردمی حرکت‌ها، همایش‌ها و رایزنی‌ها متعددی برای جلوگیری از ادامه تخریب دشت میناب در این شهرستان و حتی مرکز استان آغاز و یا برگزار شده است. بحرانی که حتی امروزه به عقیده کارشناسان و صاحب‌نظران نامی کشور در حوزه آب و خاک، نیز می‌تواند در صورت ادامه این روند دشت میناب با تمام زیبایی‌هایش را در خود فرو ببلعد.
خبرگزاری فارس در راستا و به موازات این حرکت‌های مردمی در ادامه فعالیت‌های خود در این باب، اقدام به گفت‌وگو با حسن صادقی کارشناس ارشد آب‌های زیرزمینی در میناب که تاکنون مطالعات زیادی پیرامون وضعیت دشت میناب داشته، کرده است. فارس: وضعیت و مشخصات کلی دشت میناب در رویه خشکسالی و کمبود آب به چه صورت است؟ صادقی: امروزه کمبود آب در جهان یکی از اساسی‌ترین مشکلاتی است که زندگی بشر را تحت‌الشعاع قرار داده است. این مشکل بیشتر از همه مناطق خشک و نیمه خشک را تحت تاثیر قرار می‌دهد. برخی از مناطق کشور نظیر استان هرمزگان با قرار گرفتن در کمربند خشک جهانی، بیشتر از مناطق دیگر با مسئله بحران آب روبرو است. با توجه به شرایط کمبود آب می‌توان گفت تعیین اجزای بیلان آبی (ورودی و خروجی آب) در حوزه‌های خشک یکی از راهکارهای موثر در مدیریت منابع آب به شمار می‌رود. دشت میناب در قسمت شرق هرمزگان واقع شده که سطح این دشت با وسعتی برابر 33 هزار و 507 هکتار از مستعدترین مناطق هرمزگان در بخش توسعه کشاورزی به حساب می‌آید. عمده تغذیه آبخانه دشت میناب از شمال، ارتفاعات شمال غربی و شرقی این دشت تامین می‌شود. محدود بودن منابع آب در این منطقه و برداشت روزافزون از آب‌های زیرزمینی به ویژه از اوایل دهه 80 شمسی به بعد، موجب افت شدید سطح ایستایی (سطح آب زیرزمینی) آبخانه شده است. در حال حاضر هدف پیدا کردن دلایل بحران و آگاهی سطح افکار عمومی از وضع موجود و همچنین مدیریت بحران و بهبود این آبخانه است. *فارس: برآورد سطح بیلان آبی چقدر می‌تواند مهم باشد؟ صادقی: آن‌طور که برخی کارشناسان گفته‌اند، یک سوم جمعیت کشورهای در حال توسعه در نواحی قرار دارند که در قرن آینده با کمبود شدید منابع آب روبرو می‌شوند. در این زمان است که بهره‌وری بیش از حد از منابع آبی تهدیدی برای ثبات منابع آب قابل دسترس می‌باشد. بیلان آب در هر منطقه به سطح کاربری و استحصال آب ناشی از ریزش نزولات جوی به غیر از مقادیر آب از دست رفته از طریق تبخیر و روان‌آب‌های گذری از منطقه اشاره شده است. بالا بودن سطح بیلان آب در هر منطقه نمایانگر استعداد ذاتی آن در جهت ایجاد طرح‌های آبی بالادست و طرح‌های کشاورزی، صنعتی در پایین‌دست است. در همین راستا می‌توان اذعان داشت که با توجه به تغییرات اقلیمی صورت گرفته، تامین آب از جمله مشکلات مهم برنامه‌ریزی در سطح کشورهای خشک و نیمه خشک می‌باشد که منطقه مدنظر در این گفت‌وگو نیز از این منظر مستثنی نیست چرا که تامین منابع آبی در این‌گونه مناطق علاوه بر این که تحت تاثیر تنش‌های ناشی از خشکسالی قرار گرفته تا افزایش جمعیت و رشد صنعتی استان میزان تقاضا از آبخانه دشت میناب را افزایش داده و مدیریت منابع این مناطق را دچار چالش کرده و مشکلات را دو چندان کرده که آثار آن در دشت پدیدار و مشهود است و از این رو است که اطلاع از سطح بیلان آب در این منطقه می‌تواند حائز اهمیت باشد. امروزه با مدل‌سازی و برآورد دقیق سطح بیلان آبی در مناطق مختلف می‌توان با برنامه‌ریزی وسیع و دقیق در زمینه توسعه طرح‌های کلان از جمله انتقال آب، کشاورزی و ... مبادرت ورزید. فارس: عوامل موثر بر پتانسیل‌های بیلان آب و میانگین حجم سالانه آنها در کل گستره دشت میناب را چگونه می‌بینید؟ صادقی: دشت میناب به لحاظ استعداد ذاتی در منابع خاکی خود و وجود شرایط آب و هوایی مناسب تولیدات زراعی می‌تواند به یک قطب تولیدات کشاورزی مبدل شود که با توجه به نبود طرح جامع پایش استعدادهای این منطقه، بسیاری از طرح‌ها با ابهاماتی نظیر وجود ریسک آبی مواجه هستند و به همین منظور ایجاد مدل بیلان آبی این منطقه می‌تواند در راستای شفافیت بیشتر در زمینه تعیین پتانسیل آبی منطقه و پیش‌بینی سطح آب در چند سال آینده، استفاده از مدل بیلان آبی منطقه به عنوان ابزاری کاربردی در دست مدیران جهت تصمیم لازم به منظور بهره‌برداری یا حفاظت آبخانه و تاثیرات برداشت و تغذیه به بیلان آبی دشت میناب می‌تواند موثر باشد. بررسی بیلان منابع آب در واقع ابزاری در جهت برنامه‌ریزی و مدیریت بهره‌برداری متناسب با عرضه و تقاضای آب محسوب می‌شود. با مشاهده تغییرات مقادیر بیلان آب می‌توان اثرات تغییرات اقلیم و فعالیت انسان‌ها روی منابع آب را بررسی کرد. در واقع بیلان آب زیرزمینی به معنای تفاضل مجموع آب‌های ورودی و خروجی از آبخانه است. *وضعیت تغذیه‌ای دشت میناب در چه حد و چگونه است؟ صادقی: دشت میناب در حدود 100 کیلومتری شرق بندرعباس واقع شده است و وسعت آن با احتساب حوزه آب‌ریز مسیرهای آب‌ریز ورودی به آن 825 کیلومتر مربع است که موقعیت آن نسبت به شهرهای بندرعباس و میناب و همچنین رودخانه‌های میناب و حسنلنگی مشخص شده است. تراز متوسط دشت حدود 18 متر است و به طور کلی ارتفاع دشت از شرق به طرف غرب و جنوب غربی کاهش یافته و بیشترین سطح دشت بین مرزهای 10 تا 40 متر قرار دارد. نزولات جوی منطقه مورد بحث بیشتر به صورت باران (حدود 95 درصد) بوده که از اوایل مهرماه تا پایان خرداد صورت می‌گیرد. منطقه از نظر پراکندگی بارندگی بسیار نامنظم بوده و به طوری کلی بیش از نیمی از بارندگی سالانه منطقه در فصل زمستان است. فصل بهار در حدود هشت درصد بارندگی سالانه و برابر 14 میلی‌متر، فصل زمستان حدود 67 درصد و برابر 67 میلی‌متر، فصل پاییز حدود 25 درصد و برابر 44 میلی متر و فصل تابستان تقریبا بدون بارندگی است. آب و هوای هر منطقه بستگی به میزان درجه حرارت تغییرات سالانه و روزانه دارد که جهت تعیین متوسط دمای منطقه از آمار ایستگاه میناب استفاده شده است که متوسط دمای منطقه را 35 درجه سانتی‌گراد به طور میانگین سالانه اعلام کرده است. از آنجایی که رطوبت نسبی در وضعیت پوشش گیاهی نقش مهمی داشته و یکی از ویژگی‌های آب و هوایی هر منطقه به حساب می‌آید حداقل رطوبت نسبی هوای منطقه حدود 51 درصد بوده که در ماه‌های اردیبهشت و خرداد رخ داده و حداکثر رطوبت نسبی در بهمن ماه حدود 71 درصد می‌باشد که میانگین رطوبت نسبی سالانه حدود 60 درصد است. یکی از عوامل مهم و موثر در هیدورلوژی و همین‌طور آب و هوای یک منطقه میزان تبخیر و تعرق است که هر چه این میزان کمتر باشد به همان نسبت هوای منطقه نیز بهتر خواهد بود از این رو برای تضمین میزان تبخیر منطقه (میلی‌متر) از آزمایشگاه هواشناسی میناب استفاده شده که میزان تبخیر سالانه در حدود سه هزار و 300 میلی‌متر ثبت شده است. دشت میناب در برگیرنده دو واحد کوهستان و نهشته‌های آبروفتی است. واحدهای ژئومورفیک کوهستان در شمال، غرب و شرق در حالی که واحدهای ژئومورفیک نهشته‌های آبروفتی غالبا در مرکز دشت رخنمون دارد و همچنین وسیع‌ترین واحد ژئومورفیک در منطقه نیز می‌باشد در محدوده مدنظر اغلب واحدهای زاگرس رخنمون دارد. بیشترین واحدهای سنگی، سنگ آهک پلاژیک، چرت رادیولری و شیل در منطقه می‌باشد که در شمال و غرب منطقه رخنمون دارد. همچنین واحد مذکور پی‌سنگ دشت میناب را نیز تشکیل می‌دهد که توسط مصالح آبروفتی پوشیده شده است. وسعت مخروط افکنه‌های دشت میناب حدود 26 درصد از حوضه دشت را به خود اختصاص داده که نقش بسیار مهم و بسزایی در تغذیه سفره آب زیر زمینی دارد. در بررسی‌های اکتشافی، کاوش‌های انجام شده در دشت میناب با استفاده از روش‌های ژئوفیزیکی، حفرگانه‌ها و چاه‌های اکتشافی و آزمایش پمپاژ صورت گرفته است. تعداد 25 حلقه چاه (همه به روش ضربه‌ای) در منطقه حفر شده که برای تعیین ضرایب هیدرودینامیکی آبخوان تنها آزمایش پمپاژ ثبت شده در چاه شماره هفت و چهار که در سال 1370 انجام شده ثبت شده است که پارامترهای هیدرودینامیکی اولیه بر اساس همین دو آزمایش پمپاژ است. با هدف بررسی وضعیت کلی آبخوان و ارزیابی صورت گرفته طی سال‌های مختلف هیدروگراف واحد آبخوان ترسیم و در این راستا اطلاعاتی نظیر تراز ماهانه سطح ایستایی در طول سال‌های مختلف مورد بررسی قرار می‌گیرد. هیدروگراف دشت میناب از اهمیت خاصی برخوردار است چون تمام تغییرات سطح ایستایی در آبخوان، تعیین تمام دوره‌های بیشینه و کمینه تراز آب، محاسبه ارتفاع متوسط سطح ایستایی برای دوره‌های مختلف، نقشه توپرگرافی سنگ بستر منطقه، هم ارتفاعی آبخوان، نقشه هم‌ضخامت آبرفت، نقشه ضریب هدایت هیدرولیکی و نقشه قابلیت انتقال آب را می‌توان از آن استخراج کرد. آبخوان آبرفتی محدوده دشت میناب براساس داده‌های سطح آب چاه‌های مشاهده‌ای حفاری اکتشافی و چاه‌های برداشت از نوع آزاد می‌باشد، مقاطع ژئوفیزیک این دشت نیز گسترش لایه‌های رسی که بتواند سفره آب تحت فشار گسترده‌ای را تشکیل دهد نشان نمی‌دهد و با توجه به مطالعات ژئوفیزیک و تراز پیزومترهای در محدوده مورد نظر فقط یک نوع سفره آزاد وجود دارد. از سوی دیگر با توجه به مطالعات گذشته بخش وسیعی از دشت از رسوبات آبرفتی پوشیده شده که در اثر تخریب و فرسایش رسوبات قدیمی، رسوبات دوران چهارم نظیر مخروط افکنه‌های پای ارتفاعات و آبرفت پراکنده در سطح دشت به وجود آمده‌اند.
*نقش چاه‌ها و حجم برداشت‌ها و تاثیر آن بر دشت میناب چگونه است؟ صادقی: طبق آنچه از سوی مراجع و سازمان‌های مرتبط بیان می‌شود، آمار چاه‌های مشاهده‌ای دشت به صورت ماهیانه است پس از بررسی چاه‌های برداشت منطقه مشخص شده که هر چند در طول سال از آبخوان بهره‌برداری می‌شود اما به طور کلی حداکثر برداشت برای کشاورزی بوده و به طور متوسط 180 روز در سال این برداشت صورت می‌گیرد که در واقعیت حداکثر برداشت برای کشاورزی دشت میناب نبوده بلکه برای شرب، صنعت و فضای سبز مرکز استان و غرب استان بوده که در سال‌های اخیر به اوج خود رسیده است و اثر مخرب آن در دشت میناب به وفور دیده می‌شود. این در حالی است که آب منطقه‌ای استان تنها بحث چاه‌های غیرمجاز را به مردم گزارش می‌دهد در صورتی که واقعیت چیز دیگری است و چاه‌های غیرمجاز فقط شاید پنج درصد از آب این دشت را برداشت می‌کنند و سهم کشاورزان و باغداران مینابی نهایتا حدود 30 درصد بیشتر نیست و باقی سهم مرکز و غرب استان است. می‌توان گفت آماری که آب منطقه‌ای ارائه می‌کند که بیشترین برداشت آب زیرزمینی توسط بخش کشاورزی صورت می‌گیرد آمار کلی مرسوم در کشور بوده و هست در حالی که در اینجا تمام معادلات برداشت آب زیرزمینی چیز دیگری است که در ادامه به طور کلی شرح داده خواهد. با توجه به اهمیت آبخوان، این مقوله طی سال‌های اخیر مورد توجه بیشتر مسئولان قرار گرفته اما با این وجود نمی‌توان عدم قطعیت برخی اطلاعات را نادیده گرفت. در همین راستا در سال 1378 چاه‌های بهره‌برداری دشت میناب به طور کامل مورد بررسی قرار گرفته و طبق آمار به دست آمده در این منطقه تعداد چاه‌های کم عمق یک هزار و 622 حلقه، چاه‌های نیمه عمیق 678 حلقه و چاه‌های عمیق 133 حلقه می‌باشد که عمیق‌ترین آن با عمق 145 متر ثبت شده است. *فارس: از مجموع اطلاعات و آمار بیان شده چگونه می‌توان نتیجه گرفت تا به سمت کاهش آسیب‌ها سوق پیدا کرد؟ صادقی: تمرکز بیش از حد بر چاه‌ها و بهره‌برداری بیش از اندازه در اغلب مناطق دشت موجب ایجاد یک مخروط افت کلی در ناحیه مرکزی دشت شده است. همچنین بررسی نقشه‌های تراز آب زیرزمینی محدوه مدنظر نشان می‌دهد که بیشترین تراز آب در بخش‌های مرکزی دشت می‌باشد که این بیانگر جهت کلی تغذیه و حرکت آب زیر زمینی از سمت شمال دشت به طرف مرکز و خروجی دشت در جنوب (درست در محل چاه‌های اضطراری انتقال آب میناب به بندرعباس) است. هیدروگراف واحد رسم شده در طول 13 سال اخیر نشان می‌دهد میزان تغییرات بالا، افت و خیزها بسیار زیاد و سطح آب منطقه نیز حدود 12 متر افت کرده است. بخش اعظم تخلیه از سفره آبخوان توسط چاه‌های مرکز دشت (چاه‌های اضطراری انتقال آب میناب به بندرعباس) و چاه‌هایی است که برای آبیاری باغات توسط آب منطقه‌ای حفر شده است. تغذیه سالانه آبخوان از ارتفاعات شمالی و شمال غربی و همچنین شرقی صورت می‌گیرد و سهم تغذیه توسط نزولات جوی و سیل‌های فصلی به نسبت کمتر است. *فارس: برای دشت‌ها چند نوع شرایط هیدرولوژیکی را می‌توان را مورد بررسی قرار داد؟ صادقی: در مجموع سه نوع شرایط هیدرولوژیکی برای دشت میناب در حالت‌های مختلف را می‌توان مورد بررسی قرار داد. شرایط هیدرولوژیک نسبتا پرآب و بهره‌برداری معمولی: در این شرایط آبخوان از نظر افت متحمل تغییرات محسوسی نمی‌شود و فقط در ناحیه بسیار کوچکی در خروجی محدوده دشت به سمت دریا (شمال بندرتیاب) سطح آب به علت تبخیر بالا و بهره‌برداری توسط چاه‌ها به صورت دوره‌ای در فصول پر آب و خشک دچار افت ناچیزی می‌شود که با تغییر فصل بلافاصله جبران می‌شود.
شرایط هیدرولوژیکی متوسط روند بهره‌برداری اضافه از آبخوان: با در نظر گرفتن شرایط که تعداد چاه‌ها و بهره‌برداری بیشتر از سفره آب زیرزمینی دشت میناب تراز سطح آب به ترتیب در نواحی ذیل دچار نوسان می‌شود. نخستین ناحیه‌ای که شاهد افت سطح آب می‌شود ناحیه شمال غرب گوربند است که تراز آب در این قسمت دچار افت می‌شود. ناحیه بعدی که افت سطح آب را تجربه می‌کند در حوالی دمشهر قرار دارد و سومین نقطه در ناحیه شمال بندر تیاب است که در این ناحیه تراز آب به سمت صفر میل می‌کند و آب شور دریا وارد آبخوان می‌شود. با گذشت زمان در این شرایط حساس، ضمن تشدید افت سطح آب در نواحی گوربند و دمشهر سفره در حوالی روستاهای تمبک، دهو، چلوگاومیشی، نصیرایی، گورزانگ و تمبانو تحت تاثیر افت سطح آب قرار می‌گیرد و ضمن این که در ناحیه روستاهای مازغ بالا و دهو افت سطح آب قابل توجه بوده و سطح آب زیر زمینی پایین‌تر از سطح آب دریا قرار می‌گیرد و کیفیت آب زیرزمینی این مناطق تغییر می‌کند هر ماه نیز EC (هدایت الکتریکی) افزایش پیدا می‌کند همان گونه که در بیشتر مناطق دشت EC بالای یک هزار و 500 میکروموهوس به سانتی‌متر هم گزارش شده است. شرایط هیدرولوژیکی کلی آب و ادامه بهره‌برداری اضافه: اگر این روند ادامه یابد ورودی رودخانه میناب که بهترین قسمت آبخوان را تشکیل می‌دهد و هم اکنون تحت تاثیر قرار گرفته، دچار نوسان و افت سطح آب می‌شود. این تاثیر به صورت افت سطح آب زیر زمینی و عقب نشینی منحنی‌های تراز سطح آب به سمت حاشیه دشت و مدخل ورودی رودخانه میناب ظاهر می‌شود ضمن این که نواحی شمالی روخانه میناب (حوالی احمدآباد به سمت حکمی بالا) نیز افت محسوس را نشان می‌دهد که در این شرایط تمام نواحی که در شرایط پیشین از آنها نام برده شد نیز تحت تاثیر افت قرار می‌گیرند، به ویژه حوالی گوربند و دمشهر که به علت بالا بودن چاه‌های بهره‌برداری افت شدیدتری را متحمل می‌شوند.
*وجود و تاثیر سد استقلال بر دشت میناب را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ صادقی: سفره آب زیرزمینی دشت میناب در مرز آبخوان قرار دارد و می‌طلبد که مدیریت اصولی، دقیق و مناسب‌تری در این زمینه اعمال شود. عملکرد بهره‌برداری از سد استقلال میناب نشان می‌دهد تاکنون برنامه مشخصی برای تغذیه مصنوعی آب‌های زیرزمینی دشت میناب به کمک کانال‌های آبیاری وجود نداشته است. می‌توان گفت یکی از راهکارهای مهم و پیشنهاد علمی و کم هزینه که می‌تواند در تقویت نواحی آسیب‌پذیر دشت میناب و تغذیه سفره این دشت موثر باشد بهره‌برداری مناسب از سد میناب است یا به عبارت واضح‌تر تغذیه از سد استقلال بهترین راه نجات سفره‌های دشت میناب است. به نظر می‌رسد تصمیمات مدیریتی گذشته تاثیر چندانی بر روی بیلان مثبت آبی منطقه نداشته است و بیشتر مدیران گذشته توجهی به این دشت نداشته و تمام تلاش آنها بر تامین آب شرب، فضای سبز مرکز استان و صنایع غرب بندرعباس متمرکز بوده است. حال با توجه به این که شرایط ویژه دشت میناب نیازمند توجه بیشتر است می‌طلبد که دستگاه‌های مسئول نسبت به تهیه آمار دقیق و جدید از چاه‌های بهره‌بردار در منطقه اقدام کنند. نصب کنتور حجمی بر روی چاه‌های بهره‌بردار حتی چاه‌های متعلق به شرکت آب منطقه‌ای که موثرترین بهره‌بردار در این دشت است نیز لازم و ضروری است. انجام آزمایش‌های پمپاژ با پراکندگی و تعداد مناسب در منطقه جهت تعیین ضرایب هیدرودینامیکی، انجام عملیات ژئوفیزیک حتی المقدور با دقت عمق گستردگی کافی به منظور تکمیل اطلاعات از دیگر پیشنهادهایی است که برای وضعیت دشت میناب ضروری است. همچنین با توجه به میزان افت شدید آب زیر زمینی و وضعیت زمین‌شناسی دشت میناب پیشنهاد می‌شود اثرات افت سطح ایستایی بر روی نشست زمین و نیز اثرات زیست محیطی در این دشت نیز مورد بررسی دقیق قرار گیرد. تعلیق موقت و یا کاهش راندمان چاه‌های طرح انتقال آب میناب به بندرعباس و یا جایگزینی آنها با چاه‌های اضطراری سرخون، ایسین و شمیل و نیان از دیگر راهکارهای پیشنهادی است. انجام مطالعه هیدروشیمی آبخوان دشت میناب با یک کد عددی طی حداقل 10 سال گذشته و بررسی دقیق اثرات افت سطح آب زیرزمینی در کیفیت آن نیز از مواردی است که با قید فوریت باید عملیاتی شود. در پایان باید گفت در کنار تمام راهکارهای مناسب برای تامین آب مورد نیاز، وجود دریا در هرمزگان نعمتی عظیم و خدادادی است که با بهره‌گیری از فناوری‌های نوین می‌توان دغدغه و چالش‌های پیرامون آب در این استان را کاهش داد چرا که با استفاده از تکنولوژی شیرین‌سازی آب دریا و صنعت آب‌شیرین‌کن می‌توان بار سنگین تامین آب شیرین مورد نیاز در بخش‌های مختلف را از دوش سفره آب‌های زیر زمینی برداشت. انتهای پیام/88004
94/04/06 - 00:05
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 109]
-
گوناگون
پربازدیدترینها