واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
اخلاق در فضای مجازی فقر معنویت در ارتباط مجازی امروزه ارتباطات معنوی در جامعه کمرنگ شده است و روابط عموما صوری و ظاهری هستند. کمرنگ شدن ارتباطات، ناشی از کمرنگشدن معنویات در جامعه است؛ بنابراین ما با ارتباطات ضعیف و دوستیهایی مواجه هستیم که تنها بر اساس منافع شخصی، مصلحتگرایی و خودگرایی شکل میگیرند.
در شهرهای بزرگ، برخلاف روستاها، افراد نسبت به یکدیگر بی اعتنا هستند. مثال آشکار این سخن، واقعه میدان کاج و حتی کشته شدن آن دختر دانشجو در پل مدیریت تهران است. افراد در شهرهای بزرگ منفعت گرا و مصلحت گرا هستند و همین عاملی است تا در مشکلات یکدیگر دخالتی نکنند. دوستی ها نیز در چنین وضعی قرار گرفته است. دوستی ها از پی رنگ است و منفعت طلبی. دوستی های شهری را نمی توان معنوی دانست؛ زیرا بچه های شهر، شهری فکر می کنند. همبستگی میان آنان کمرنگ است. در چنین جامعه ای دوستی ها بی محتوا می شود و اگر دوستی ای شکل بگیرد، از پی سود جویی است. بیهوده نیست که مجرمان و بزهکاران، کارهای خود را از چشم دوستانشان می بینند؛ زیرا نه تنها دوستی به شکل واقعی تعریف نشده، بلکه اخلاقیات هم ضعیف شده است. هم دین، هم معیارها و هنجارهای اخلاقی دوستی در شهرهای بزرگ ایران، بسیار کمرنگ و سودجویانه است. تمام این مسائل در فضای مجازی به مراتب بدتر دیده می شود. چت کردن، استفاده از شبکه های اجتماعی مختلف مانند فیسبوک و... موجب شده ارتباطات معنوی میان افراد کمرنگ تر از دیگر زمان ها شود؛ در حالی که ساکنان روستاها و شهرهای کوچکی که همگی در کنار یکدیگر زندگی می کنند، در کل، یک گروه هستند در چند بدن. ارتباطات ساکنان چنین مناطقی این قدر سطحی و منفعت طلبانه نیست. البته این آسیب ها، ناشی از ویژگی های صنعت است که انسان ها را از هم دور و آنان را دچار ازخودبیگانگی می کند. یعنی افراد را هم از خود و هم از دیگران بیگانه و آنها را به تنهایی و بی کسی وادار می کند. انسان ها در شهرهای بزرگ تنها، بی هویت و بی کس هستند. در شهرهای بزرگ، هر کس به هر وسیله ای می کوشد از دیگری برای رسیدن به اهداف خود استفاده کند. همین مساله در فضای مجازی نیز دیده می شود و چه بسا بسیار بدتر از آنچه در دنیای واقعی و ارتباطات رودرروی افراد رخ می دهد زیرا در فضای مجازی افراد چهره به چهره با یکدیگر ارتباط ندارند و هر دو از دور، پایه یک ارتباط را بنا می نهند. ارتباطی که ممکن است بر مبنای واقعیات ساخته نشده و اخلاقیات در آن بسادگی نادیده گرفته شده باشد. در این میان دختران عزیز همواره در معرض آسیب های جدی تری هستند. من همواره آنان را از دوستی های مجازی، اینترنتی، چت کردن و... دور کرده ام، زیرا چنین فضایی همه تزویر است. در فضای مجازی واقعیات قلب می شوند و دروغ و تزویر و ریا جایگزین راستی می شود. این خطر بزرگی است که باید همواره نسبت به آن آگاه بود. دکتر امان الله قرایی مقدم / جامعه شناس و استاد دانشگاه
 
شنبه 30 خرداد 1394 ساعت 04:40
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 117]