تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868421931
تکرار تاریخ با به توپ بستن استادیوم آزادی
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: جمعه ۲۹ خرداد ۱۳۹۴ - ۱۴:۰۰
خبرگزاری دانشجویان ایران - طنز روز فرزین پورمحبی اینکه آدم در کشوری باشد که هیچ چیزش قابل پیش بینی نیست، نه تنها اشکالی ندارد، بلکه کلی هم هیجان دارد. حداقل فایده اش هم این است که زندگی را از حالت روزمرگی درمی آورد. مثلا کنسرتی با طی کردن همه مراحل قانونی، مجوز می گیرد و بلیطش را هم «سولد آت» می کند. اما در ادامه این داستان مهیج، عده ای خودجوش در کنسرت را بدون هیچ عذاب وجدانی گِل می گیرند. بعضی وقتها هم ترجیح می دهند از دیوار سفارتخانه ای بپرند یا با تحریم ها تک چرخ بزنند و... بگذریم ! با این اوصاف فرض بفرمایید تیم ملی کشورمان بازی مهمی در پیش دارد. معمولا رسم کلیشه ای کشورهای جهان آن است که همه چیز در راستای این بازی سازماندهی می شود: عده ای خود را برای خرید بلیط آماده می کنند، عده ای چیبس و ماست و تخمه می خرند تا از روی کاناپه منزلشان بازی را دنبال کنند. عده ای دست به کار می شوند تا برای تشویق هر چه بهتر تیمشان سر و صورت خود را به رنگ پرچم کشورشان درآورده و لباس هایی هماهنگ با تیم کشورشان بپوشند و ... اما در کشورهایی که اصل «عدم قطعیت» بر همه اموراتش سایه افکنده، معمولا در چنین شرائطی شیوه هایی اتخاذ می شود تا همگان سورپرایز، غافلگیر و البته هیجان زده شوند. مثلا عده ای اعلام می کنند ورود بانوان به استادیوم ها با هیچ دین و مسلکی حرام نیست. عده ای دیگر در پاسخ به آنها اعلامیه می دهند، چه حلال باشد و چه حرام، استادیوم را با چنین اوضاعی به توپ خواهند بست (مسلما منظورشان توپ ورزشی نبوده). عده ای هم بدون اعلام و اعلامیه خاصی زیر لب چیزهایی می گویند و بعد هم جوری وانمود می کنند که انگار چیزی نگفته اند! عده ای با خود خلوت می کنند و برای حذف احتمالی میزبانی ایران اشک حسرت می ریزند. عده ای در آن‌سوی آبها خوراک بنگاه های سخن پراکنی خود را می یابند. اپوزیسیون کرم خودش را در همین راستا می ریزد. انجمن فمنیسم هم تا دلتان بخواهد جلز و ولز می کند. فداراسیون والیبال تهدیدات خودش را ابلاغ می کند و عده ای هم از اینکه باعث شده اند جهانیان تا این حد به ما توجه کنند به خود و قرار گرفتن در تیتر خبرها می بالند! عده ای هم زیرک تر از گروه های قبلی، طرح تماشاچیان گزینشی خانم (مانند دعوت از خانواده های بازیکنان) را می دهند تا دم خروس را این‌گونه پنهان کنند. خلاصه؛ این جریان ها و جریان سازی ها همچون فیلم های سینمایی تا به لحظه آخر سراسر ماجراست و نفس ها را در سینه ها حبس می کنند. کسی هم نمی‌داند بالاخره چه پیش خواهد آمد. حتی برخی اوقات می بایست تقاضای ویدئو چک کرد تا بشود یقه آنهایی را که در این آشفته بازار چیزی در جهت منافعشان می پرانند و بعد هم زیرش می زنند، گرفت! باری به هر جهت در کشور ما هیجان بازی های بدون توپ جناحی بیرون از استادیوم بسیار بیشتر از هیجانات تیم های داخل استادیوم هاست. حال پیشنهاد می کنیم با توجه به اینکه تا قبل از موفقیت های تیم ملی والیبال و بسکتبال در عرصه های بین المللی ورود بانوان به استادیوم ها بدون حاشیه و بلامانع بوده، برای آرام شدن اوضاع ترتیبی اتخاذ شود تا این تیم ها به سطح اولیه اشان بازگردند! یادمان نرود به‌جز اختلاس و چند مورد دیگر ما ملتی نیستیم که در کارهای گروهی بتوانیم موفقیت های قابل عرضی کسب نماییم و اگر هم در میدان کسب کنیم، خارج از میدان جنبه اش را نداریم و نتیجه اش، همینی می شود که شده! انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 192]
-
سرگرمی
پربازدیدترینها