محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840788378
صالحی‌امیری:کسانیکه می گویند دولت روحانی 4ساله است جن گیر و رمال هستند/برخی بین دولت‌و‌نظام تفكیك قائل می‌شوند
واضح آرشیو وب فارسی:روز نو:
صالحی‌امیری:کسانیکه می گویند دولت روحانی 4ساله است جن گیر و رمال هستند/برخی بین دولت‌و‌نظام تفكیك قائل می‌شوند
یكی از افرادی كه از دوران تبلیغات انتخاباتی تاكنون همراه و همگام دكتر حسن روحانی بوده دكتر سیدرضا صالحی‌امیری است. وی در دوران تبلیغات انتخاباتی برنامه‌های فرهنگی آقای روحانی را تبیین می‌كرد و در آغاز كار دولت حسن روحانی، هفتاد روز سرپرستی وزارت ورزش و جوانان را برعهده داشت. صالحی‌امیری هم‌اكنون رئیس سازمان اسناد و كتابخانه ملی است. به همین منظور و برای بررسی عملكرد دوساله آقای روحانی و هچنین انتقادهایی كه به دولت وارد است با وی گفت‌وگو كردیم كه متن آن را از نظر می‌گذرانید.
روز نو : یكی از افرادی كه از دوران تبلیغات انتخاباتی تاكنون همراه و همگام دكتر حسن روحانی بوده دكتر سیدرضا صالحی‌امیری است. وی در دوران تبلیغات انتخاباتی برنامه‌های فرهنگی آقای روحانی را تبیین می‌كرد و در آغاز كار دولت حسن روحانی، هفتاد روز سرپرستی وزارت ورزش و جوانان را برعهده داشت. صالحی‌امیری هم‌اكنون رئیس سازمان اسناد و كتابخانه ملی است. به همین منظور و برای بررسی عملكرد دوساله آقای روحانی و هچنین انتقادهایی كه به دولت وارد است با وی گفت‌وگو كردیم كه متن آن را از نظر می‌گذرانید.
شما از جمله افرادی بودید كه برنامه‌های فرهنگی آقای روحانی را در دوران تبلیغات انتخاباتی تبیین كردید. دولت در طول دو سالی كه از عمرش می‌گذرد به چه میزان موفق شد برنامه‌های فرهنگی خود را عملیاتی كند؟
به نظر من دولت در طول دو سالی كه از عمر آن می‌گذرد در اغلب حوزه‌ها و به خصوص حوزه فرهنگی موفق عمل كرده است. البته این موفقیت «نسبی» است و نمی‌توان به صورت مطلق عنوان كرد دولت در همه زمینه‌ها موفق بوده است. دولت مانند یك قطار است كه روی ریل خود در حال حركت است و قرار است یك جامعه 80میلیونی را به مقصد برساند. به همین دلیل به صورت طبیعی ممكن است در مسیر با مشكلاتی مواجه شود. نكته مهم این است كه دولت آقای روحانی با قدرت در مسیر توسعه و پیشرفت در حال حركت است و این مساله‌ای غیرقابل انكار است. با این وجود عده‌ای به صورت مداوم در مسیر قطار دولت در حال سنگ‌اندازی هستند.
از ابتدا فكر می‌كردید شدت هجمه‌ها نسبت به دولت تا به این اندازه باشد؟
قطعا خیر؛ ما از ابتدا گمان نمی‌كردیم كه برخی از گرایش‌هایی كه در انتخابات ریاست‌جمهوری با اقبال مردم مواجه نشدند، از روز اول روی كار آمدن آقای روحانی مخالفت‌های خود را آغاز می‌كنند و هر روز بر شدت آن بیفزایند. با این وجود بنده این سنگ اندازی‌ها و مخالفت‌ها را موانع كوچكی می‌دانم كه نتوانسته مانع از حركت دولت به سمت توسعه و پیشرفت شود. در زمینه فرهنگی در طول دوسال گذشته اتفاقات مهمی رخ داده است. نخستین مساله این بود كه دولت با نخبگان، روشنفكران و هنرمندان رابطه مناسبی ایجاد كرد. در دولت گذشته نخبگان با دولت رابطه مناسبی نداشتند. به همین دلیل یكی از برنامه‌های فرهنگی آقای روحانی این بود كه رابطه نخبگان و دولت را به رابطه‌ای مناسب و دوطرفه تبدیل كند. در شرایط كنونی اغلب روشنفكران و نخبگان دانشگاهی رابطه منطقی و مثبتی با دولت برقرار كرده‌اند. نكته دوم كه در زمینه فرهنگی اتفاق افتاد رویكرد «عقلانیت» و «خردورزی» و پرهیز از «تصلب فرهنگی» است. ما در دولت آقای روحانی با عبور از دوران «تصلب فرهنگی» به مرحله عقلانیت و خردورزی در مساله فرهنگ رسیدیم. در گذشته برخی فرهنگ را از دریچه كوچكی نگاه می‌كردند و فرهنگ را به چند دیدگاه و شیوه رفتار محدود می‌كردند. امروز اما فرهنگ به عرصه‌ای تبدیل شده كه از مرحله«تحجر» و «جمود فكری» گذشته است و به طراوت و شادابی نزدیك شده است. به نظرمن « فرهنگ» در دولت آقای روحانی یك حیات تازه پیدا كرده است. نكته سوم كه در مساله فرهنگ اتفاق افتاد این است كه دولت حدود وظایف خود را پذیرفته و قبول كرده كه باید «متولی» عرصه فرهنگی باشد و «تصدی گری» خود را كاهش داده است. در شرایط كنونی «فرهنگ» نیازمند این است كه «زنجیرهای تصدی گری» از آن گسسته شود. با این وجود تولی‌گری فرهنگی در دولت آقای روحانی سه مولفه اصلی را دنبال می‌كند؛ اول «سیاست‌گذاری»، دوم «حمایت و بستر‌سازی» و سوم مساله «نظارت». بقیه مسائل باید به نهادهای عمومی، خصوصی و مدنی واگذار شود. به عنوان مثال امسال برای نخستین بار بخش‌های مهمی از برگزاری نمایشگاه كتاب به بخش خصوصی واگذار شد. همچنین نهادهای خصوصی در تشكیل خانه سینما نقش موثری داشتند.
انتقادی كه به دولت آقای روحانی وارد است این است كه اغلب تصمیمات این دولت پشت درهای بسته صورت می‌گیرد. این اتفاق مانع از گردش صحیح نخبگان در عرصه سیاسی و اجتماعی می‌شود. شما این انتقاد را به دولت وارد می‌دانید؟
ما نباید به صورت آرمانی به مسائل نگاه كنیم. ممكن است ما در یك مقطع زمانی برای ادامه مسیر خود رویكرد «واقعیت گرایانه» تعریف كنیم. به صورت طبیعی هر چه موانع كمتری در جلوی راه دولت باشد به همان اندازه سرعت حركت دولت تند‌تر خواهد بود و هرچه موانع بیشترباشد، سرعت كند‌تر می‌شود. مساله مهمی كه در این زمینه باید مورد نظر قرار بگیرد شامل دو محور اساسی است. اول اینكه«جهت‌گیری» به چه صورت بوده و دوم مساله چگونگی و كیفیت«حركت» دولت است. دولت آقای روحانی «ایستا» و «ساكن» نیست و نگاهی به گذشته ندارد. دولت آقای روحانی تلاش می‌كند سیاست‌های خود را منطبق با واقعیت‌های مسیر حركت، جلو ببرد و نه با آرمان‌های خود. مساله‌ای كه امروز حائز اهمیت است«جهت‌گیری»، «هدف گذاری» و نقطه‌ای است كه دولت برای رسیدن به توسعه تعیین كرده است. به عنوان مثال شما وضعیت حوزه مطبوعات، انتشارات و سینمای امروز را با وضعیت گذشته مقایسه كنید. بدون شك متوجه خواهید شد كه تغییرات مهمی در این زمینه صورت گرفته است. در مجموع دولت آقای روحانی در دوسال گذشته كارنامه فرهنگی قابل قبولی از خود به جا گذاشته است. با این وجود نباید این نكته را فراموش كرد كه عمر دولت هنوز به دوسال هم نرسیده است و این دولت برای بررسی كارنامه فرهنگی اش به زمان بیشتری نیاز دارد.
با این وجود در دوسال گذشته آقای روحانی بیشتر در حال ساماندهی به مشكلات دولت گذشته بوده و كمتر اقدامات «ایجابی» و «جلوبرنده» در زمینه‌های فرهنگی انجام داده است. چرا چنین اتفاقی رخ داده است؟
هنگامی كه شما وارد حوزه‌های فرهنگی مانند سینما و مطبوعات می‌شوید متوجه می‌شوید كه همه اهالی فرهنگ، سینما و مطبوعات مساله «تحول» را قبول دارند و معتقدند كه شرایط نسبت به گذشته متحول شده است. با این وجود دولت آقای روحانی با موانع مهمی برخورد كرده كه مانع از سرعت بیشتر دولت شده است.
این موانع كدام است؟ لطفا واكاوی كنید.
به نظر من دو رویكرد مانع از حركت دولت شده است. اول رویكردی كه در«حسرت گذشته» به سر می‌برد وعلاقه‌مند است به گذشته خود باز شود و دوم رویكردی است كه عرصه رقابت را به آقای روحانی واگذار كرده است. پس از انقلاب اسلامی گردش نخبگان به صورت خدشه‌ناپذیر در همه دولت‌ها وجود داشته است. اراده رهبری و نظام همواره به برگزاری انتخابات آزاد در همه عرصه‌های سیاسی بوده است. با این وجود عده‌ای با تحلیلی اشتباه گمان می‌كنند رقابت انتخاباتی پس از 24خرداد92به پایان نرسیده و همچنان ادامه دارد. به صورت عقلانی انتخابات ریاست‌جمهوری باید در 24خرداد پایان می‌پذیرفت و از 25خرداد «رفاقت» آغاز می‌شد. این در حالی است كه چنین اتفاقی رخ نداد و عده‌ای همچنان در رقابت انتخاباتی به سر می‌برند و ادامه رقابت را نوعی «تكلیف» برای خود تصور می‌كنند. واكنش برخی از این افراد نسبت به مسائل مختلف كشور حاوی نوعی«عصبانیت» و دور از«عقلانیت» است. این عده دارای رفتارهایی غیرمنطقی، احساسی و هیجانی هستند. سوال مهمی كه باید از این عده پرسید این است كه آیا دولت آقای روحانی در دو سال گذشته هیچ اقدام مثبتی انجام نداده است كه همواره بر «طبل» مخالفت می‌كوبید؟ این گروه از مرحله «نقد» دولت عبور كرده و به «تخریب» دولت می‌پردازند. به همین دلیل در فضای سیاسی امروز «اخلاق سیاسی» تاحدودی مخدوش شده كه به نظر من «زنگ خطری» برای گفتمان سیاسی تلقی می‌شود.
دولت آقای روحانی بیش از اندازه نسبت به مواضع تندروها انعطاف نشان نمی‌دهد؟ آیا دولت برای جلوگیری از هجمه بیشتر تندروها اغلب به مطالبات آنان روی خوش نشان نمی‌دهد؟
«نجابت» و «اخلاق‌محوری» كه جزئی از اصول دولت تدبیر و امید و آقای روحانی است عملا چنین اجازه‌ای به دولت نمی‌دهد. نكته مهم در این زمینه این است كه تندروها به‌صورت تعمدی تلاش می‌كنند دولت و آقای روحانی را به «معركه مناقشات بی‌حاصل» بكشانند و و وقت دولت را تلف كنند. پس از انتخاب آقای روحانی سه گونه رفتار در فضای سیاسی بروز پیدا كرد. عده‌ای پیروزی آقای روحانی را «تبریك» گفتند. با این وجود بخشی از این تبریك واقع‌گرایانه بود و بخشی دیگر حالت «صوری» داشت. دسته دوم افرادی بودند كه ترجیح دادند در شرایط فعلی سكوت اختیار كنند و نه سیاست «تشویق» در پیش گرفتند و نه سیاست «تخریبی». دسته سوم اما گروهی بودند كه از همان روز اول علیه دولت اقدامات خود را آغاز و به تخریب دولت پرداختند. به نظر من این عده به دلیل اینكه از ابتدا «استراتژی تخریب» را انتخاب كرده‌اند تا پایان عمر دولت به تخریب خود ادامه خواهند داد.
به نظر شما استراتژی آقای روحانی در مقابل تندروها چیست؟
آقای روحانی در این زمینه دو استراتژی در پیش گرفته‌اند. استراتژی اول در پیش گرفتن رفتار اخلاقی توسط دولت بوده است. به همین دلیل دولت آقای روحانی از هرگونه رفتار غیراخلاقی پرهیز می‌كند. استراتژی دوم«روشنگری» و تنویر افكار عمومی است. دولت نباید وقت و هزینه خود را معطوف به واكنش به تندروها كند. عده‌ای دوست دارند دولت به آنها پاسخ بدهد تا بتوانند از فضای به وجود آمده بهره شخصی و سیاسی ببرند.
آیا اتاق فكری در دولت برای تعیین این گونه استراتژی‌ها مشخص شده است؟
بله؛ به صورت مسلم دولت برای همه این مسائل برنامه دارد و در مورد همه مسائل سیاسی «اندیشه» و «تدبیر» می‌كند. برخی معتقدند دولت باید در مقابله با تخریب گران دست به مقابله بزند. با این وجود من معتقدم دولت نباید در «تله» تخریب گران قرار بگیرد.
به نظر می‌رسد دولت باید در ارتباط با افكار عمومی رویکرد جدی‌تری داشته باشد و تیم رسانه‌ای دولت به صورت قوی عمل نمی‌كند. گویا دولت در ارائه گزارش از موفقیت‌های خود به افكار عمومی چندان مصر نیست. به عنوان مثال در شرایط كنونی و در حالی كه مذاكرات هسته‌ای به موفقیت نزدیك است دولت باید با اتخاذ رویکرد اطلاع‌رسانی کارآمدتر، فضای جامعه را به همراهی بیشتر با خود دعوت کند. در این شرایط حساس برخی دست به تجمع می‌زنند و برخی به دولت انتقادهای جدی وارد می‌كنند.
بنده كاستی‌های تیم رسانه‌ای دولت را انكار نمی‌كنم. با این وجود باید در این زمینه به این نكته توجه كنیم كه درصد بسیار كمی از ظرفیت رسانه‌ای كشور در اختیار دولت قرار دارد. در شرایط كنونی بزرگترین ظرفیت رسانه‌ای كشور صداوسیماست كه همراهی بیشتر آن با برنامه‌های دولت می‌تواند به دولت درراهبرد سیاست‌های اجرایی‌اش کمک کند. من معتقدم با تقویت بیشتر رویکرد تعاملی دولت و صداوسیما علاوه بر توجه به خدماتی که دولت ارائه کرده می‌توان این خدمات را نیز در بستر گفتمان انتقادی مطلوب برای رسیدن به یک راهکار عقلانی برای کارآمدی بیشتر برنامه‌های آتی دولت قرار داد. به طور کلی باید به این نکته مهم توجه داشت که در كنار این مساله این نكته را نیز باید در نظر داشت كه حجم روزنامه‌ها و سایتهای حامی دولت نیز نسبت به مخالفان آن كمتر است. كارآمدی دولت به منزله كارآمدی نظام سیاسی است. به صورت روشن‌تر استراتژی برخی تفكیك بین دولت و نظام سیاسی است. به نظر من این رویكرد «خطرناكی» برای آینده فضای سیاسی است. نظام سیاسی بدون دولت و دولت بدون نظام سیاسی بی‌معناست. متاسفانه این عده با تفكیك دولت از نظام سیاسی «تخریب» دولت را نوعی «تكلیف» برای خود تصور می‌كنند.
افرادی كه به چنین تفكیكی قائل هستند چه اهدافی را دنبال می‌كنند؟
تخریب‌گران دولت به دنبال مشروعیت بخشی به اقدامات خود هستند و در این زمینه به حربه‌های مختلفی متوسل می‌شوند. این عده این نكته را فراموش كرده‌اند كه آرای مردم به دولت و نظام هم زمان مشروعیت می‌دهد و تفكیك قائل شدن بین دولت و نظام سیاسی مساله‌ای خطرناك است. كسی نمی‌تواند مدعی شود ما به تخریب دولت می‌پردازیم و در عین حال تلاش می‌كنیم از منافع نظام سیاسی هم دفاع كنیم. هر دوی این رویكردها به صورت همزمان امكان‌پذیر نیست. نظام و دولت دو روی یك سكه هستند.
عده‌ای از كارشناسان معتقدند فشارها و هجمه‌های مخالفان علیه دولت برای پایان‌پذیری چهار ساله و عدم تكرار این دولت است. به نظر هم می‌رسد عده‌ای دوست دارند آقای روحانی نخستین رئیس‌جمهور چهارساله ایران باشد. در این رابطه در دولت بحثی صورت گرفته است؟
این گونه پیشگویی‌ها شبیه «رمالی» و «جن‌گیری» است. كسانی كه از هم اكنون به چنین مسائلی می‌اندیشند آگاه باشند كه مردم در بزنگاه‌های مهم و حساس به خوبی تصمیم مناسب و آگاهانه را خواهند گرفت و اجازه نخواهند داد كسانی كه به فكر منافع شخصی و گروهی خود هستند بر كشور مدیریت كنند. همواره و در بزنگاه‌های سیاسی صندوق آرا و درایت و درك بالای مردم سرنوشت كشور را رقم زده نه كسانی كه در بلندی ایستاده و بلندگو به دست گرفته‌اند و برخلاف منافع مردم فریاد می‌زنند. من معتقدم تندروها در اقلیت قرار دارند اما بلندگو به دست گرفته‌اند و در ارتفاع بلند در حال فریاد زدن هستند. به همین دلیل هم برخی صدای آنها را بلند می‌شنوند.
شما یكی از افرادی بودید كه در انتخاب اعضای كابینه آقای روحانی مشاركت جدی داشتید. به هر حال برخی در طول دوسال گذشته نسبت به انتخاب برخی از وزرای آقای روحانی انتقاد جدی داشتند و معتقد بودند دولت می‌توانست افراد مناسب‌تری را برای كابینه انتخاب كند. آیا در شرایط فعلی كه دو سال از عمر دولت تدبیر و امید گذشته است از انتخاب اعضای كابینه راضی هستید؟
در این زمینه همه چیز براساس یك چارچوب مشخص و تعیین شده پیش رفت. ابتدای روی كار آمدن آقای روحانی بیست شاخص برای انتخاب وزرا تعریف شده و یك كمیته مسئولیت انتخاب افراد شایسته را برعهده گرفته بود. شاخص‌هایی به مانند اعتدال گرایی، كارآمدی، داشتن انگیزه كافی، تجربه و دلسوزی برای مردم و نظام از جمله شاخص‌های در نظر گرفته شده بود كه امروز هم قابل توجه است و رنگ «كهنگی» نگرفته است. مساله دیگر این بود كه یك «فراخوان نخبگی» انجام شده بود كه هر كسی كه فرد شایسته‌ای را برای تصدی‌گری وزارتخانه‌های مختلف مناسب می‌داند به دولت معرفی كند. نكته دیگر اینكه كمیته‌های تخصصی و ویژه شامل افراد متخصص و باتجربه در همه حوزه‌ها تشكیل شده بود تا بهترین افراد هر حوزه مشخص شوند. در این مساله تمام كسانی كه درحوزه‌های تخصصی خود صاحب نظر و با تجربه بودند بدون در نظر گرفتن ملاحظات سیاسی برای مشورت دعوت شدند. پس از مشورت با بزرگان تمام حوزه‌ها لیست افراد پیشنهادی به آقای رئیس‌جمهور ارائه شد كه ایشان نیز با توجه به سوابق و تجربیات هر كدام از گزینه‌ها، تصمیم‌گیری نهایی را انجام دادند. آن چیزی كه در آن زمان انتخاب شد بهترین گزینه‌های ما در سطح كشور بود. نكته مهم در این زمینه این است كه به صورت طبیعی تمامی دولت‌ها در مسیر حركت خود با چالش‌های مختلفی روبه رو می‌شوند كه ممكن است سبب كندی حركت آن دولت شود. در مرحله اول مجلس به برخی از وزرای پیشنهادی دولت رأی اعتماد نداد و به صورت طبیعی بخشی از برنامه‌های دولت دچار اختلال شد. با این وجود دولت تدبیر و امید تلاش كرد در مسیر حركت و به مرور زمان عملكرد اعضای كابینه را مورد ارزیابی قرار بدهد. ما نمی‌توانیم به صورت مطلق درباره عملكرد وزرای دولت اظهار نظر كنیم. اغلب نخبگان و افراد باتجربه در زمینه‌های مختلف نسبت به انتخاب‌های آقای روحانی احساس رضایت می‌كردند.
ارزیابی شما از زمزمه‌های تغییر در كابینه چیست؟تغییرات احتمالی به چه دلیل و هدفی صور ت خواهد گرفت؟
بنده بی‌اطلاع هستم. تنها مرجع صاحب صلاحیت در این زمینه آقای روحانی هستند و نمی‌توان در این زمینه به اظهارات دیگران استناد كرد.
حامیان اصلی آقای روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری جریان اصلاح‌طلبی، طبقه متوسط شهری و روشنفكران جامعه بودند كه یكی از دغدغه‌های اصلی این گروه‌ها مدنی بوده است. با این وجود در دو سال گذشته دولت آقای روحانی در این زمینه ظاهرا زیاد موفق عمل نكرده است. اگر فضای سیاسی دولت اصلاحات را با دولت آقای روحانی مقایسه كنیم به راحتی به این نتیجه خواهیم رسید. دلیل این موضوع چیست؟
آقای روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری یك كاندیدای مستقل بودند و به دلیل بحران ناكارآمدی و نابسامانی‌های دولت گذشته احساس وظیفه كرده و وارد عرصه رقابت انتخابات ریاست‌جمهوری شدند. روشنفكران و نخبگان جامعه هنگامی كه احساس مسئولیت آقای روحانی را درك كردند به كمك ایشان آمدند. در این میان اصلاح طلبان با «تیزهوشی» و نگاه به واقعیت‌ها و منافع ملی از نزدیك‌ترین فرد به گفتمان اصلاحات كه می‌توانست مسائل و مشكلات را حل كند حمایت كردند. در كنار اصلاح طلبان بخش‌هایی از اصولگرایان معتدل هم به این جمع‌بندی رسیده بودند كه آقای روحانی می‌تواند بسیاری از مشكلات را ساماندهی كند. به همین دلیل اصولگرایان معتدل نیز مانند حجت‌الاسلام ناطق نوری نیز از آقای روحانی حمایت كردند. بخش عمده‌ای از دانشگاهیان و فرهیختگان جامعه نیز فارغ از وابستگی‌های جریانی و سیاسی وارد عرصه رقابت‌های انتخاباتی شدند و از آقای روحانی حمایت كردند. همچنین بیت حضرت امام (ره) و آیت‌ا... سید حسن خمینی نیز به این نتیجه رسیدند كه از ایشان حمایت كنند. از همه مهم‌تر اینكه مردم آقای روحانی را هم طراز با شأن وشخصیت ملت تلقی كردند و ایشان را به عنوان منتخب خود برگزیدند. به همین دلیل انتخابات ریاست‌جمهوری سال92 یك انتخابات خاص است كه باید به صورت خاص و با در نظر گرفتن پارامترهای مختلف مورد تحلیل و بررسی قرار بگیرد.
به هر حال بسیاری از حامیان آقای روحانی دغدغه مدنی و سیاسی داشتند و توقع داشتند آقای روحانی در این زمینه اقدامات اساسی انجام بدهد. چرا سرعت دولت در این زمینه كند بوده است؟
ما باید بین عنصر زمان، تقارن مطالبات و واقعیت‌های موجود جامعه تفكیك قائل شویم. نمی‌توان بدون در نظر گرفتن این مسائل به تحلیل عملكرد مدنی دولت آقای روحانی پرداخت. بنده معتقدم مسیر حركت دولت برای پاسخگویی به مطالبات یك مسیر منطقی و همراه با عقلانیت است. مساله دیگر اینكه پاسخگویی به مطالبات گروه‌های مختلف اجتماعی به صورت تدریجی در حال تحقق است. در زمینه آزادی‌های سیاسی باید عنوان كنم بسیاری از همایش‌ها و سخنرانی‌های چهره‌های اصلاح طلب در شرایط كنونی در این دولت امكان برگزاری پیدا كرده است. مطبوعات اصلاح طلب امروز وضعیت متفاوتی نسبت به گذشته دارند. همه این مسائل نشان‌دهنده تلاش دولت برای تحقق مطالبات گروه‌های حامی دولت بوده است. اگر سخنرانی آقای روحانی درباره انتخاب وزیر علوم را به خاطر داشته باشید، ایشان به صراحت عنوان كردند: «اگر لازم باشد50وزیر به مجلس معرفی خواهم كرد اما از اصول خود ذره‌ای عقب‌نشینی نخواهم كرد». یكی از خصوصیات اخلاقی آقای روحانی ثبات قدم و استقامت در مسیر حركت خود است. به همین دلیل آقای روحانی در حالی كه دوسال از عمر دولت تدبیر و امید می‌گذرد هیچ گاه از شعارهایی كه در دوران تبلیغات انتخاباتی خود دادند عدول نكرده است.
آقای روحانی به چه میزان در تولید «گفتمان» موفق عمل كردند؟آیا مفهوم «اعتدال» كه مورد نظر ایشان بود در عرصه عملیاتی به حد وسط بین چپ وراست و خنثی بودن تقلیل پیدا نكرد؟
واقعیت این است كه گفتمان اعتدال كه مبتنی بربرخی از اصول تعریف شده است امروز در جامعه فراگیر شده است. این نكته را نیز باید در نظر داشت كه گفتمان همه دولت‌ها در مسیر حركت دولت‌ها شكل گرفته است. گفتمان دولت آقای روحانی نیز در مسیر حركت خود شكل گرفته و در حال تقویت شدن است. گفتمان اعتدال آقای روحانی دارای چند مولفه اصلی بود. نخستین مولفه رعایت اخلاق در همه زمینه‌ها و به خصوص فضای سیاسی كشور بود. امروز شما مشاهده می‌كنید كه دولت آقای روحانی اخلاق را برتر از سیاست تلقی می‌كند و به جای«سیاست بازی» اقدام به «سیاست ورزی» می‌كند. در دولت گذشته برخی بی‌اخلاقی‌ها در مسائل مختلف وجود داشت. به همین دلیل آقای روحانی یكی از مولفه‌های مهم خود را رعایت اخلاق و ادب سیاسی قرار دادند. دومین مولفه گفتمان اعتدال این بود كه آقای روحانی عنوان كردند ما قرار است «دولتی زمینی» تشكیل دهیم و نه «دولتی آسمانی» و از مقدسات و باورهای جامعه برای نیل به اهداف خود هزینه نخواهیم كرد. مولفه سوم گفتمان اعتدال تاكید بر«قانون‌گرایی» و «قانون‌سالاری» در همه عرصه‌ها بود. این در حالی است كه آقای روحانی قانون را محور سیاست‌های خود قرار داده‌اند. مولفه چهارم گفتمان اعتدال این است كه این گفتمان، گفتمان وحدت گرایی و تعامل‌گر است و نه تقابل‌گرا. متاسفانه ظاهرا عده‌ای علاقه‌مند هستند همواره در فضای سیاسی كشور«تشنج» وجود داشته باشد. گفتمان اعتدال همواره به همنوایی، تعامل، همدلی و همكاری تاكید می‌كند و از اقدامات تندروانه، تقابل‌گرا و فردمحور پرهیز می‌كند. مولفه پنجم كه از بقیه موارد مهم‌تر است و كمتر به آن پرداخته شده ثبات و آرامش نسبی كشور بوده كه از مشخصه‌های بارز دولت اعتدالی آقای روحانی بوده است. یكی از سیاست‌های اصلی و مهم آقای روحانی هدایت كشتی دستگاه اجرایی كشور به ساحل ثبات و آرامش بوده است.
تاریخ انتشار: ۲۶ خرداد ۱۳۹۴ - ۰۸:۱۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روز نو]
[مشاهده در: www.roozno.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 93]
-
گوناگون
پربازدیدترینها