واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۱۰ خرداد ۱۳۹۴ - ۱۱:۰۲
تیم در حال سقوط بود و تنها چند ثانیه با خداحافظی از لیگ برتر فاصله داشت. همه امیدها رنگ باخته بود تا اینکه یک ضربه سر در دقیقه 92 سرنوشت را تغییر داد؛ نفت تهران در لیگ برتر ماند تا یک تیم و سه سرمربی ارزشمند و دوست داشتنی به فوتبال ایران هدیه کند. به گزارش ایسنا، نفت تهران سابقه طولانی در فوتبال ایران دارد. سالهاست که این تیم در کنار سایر تیمهای وزارت نفت در ورزش ایران فعالیت میکند و هر سال در گوشهای از ورزش نام خود را ثبت میکند. چهار سال گذشته برای نفت اما طعم دیگری داشت؛ پله پله رسیدن به اوج افتخار و سربلندی مسیری بود که نفت تهران طی کرد تا الگویی شود برای همه باشگاهنماهای فوتبال ایران. 1- انتهای فصل 90 – 89 بود که نفت تهران با گل دقیقه 92 در لیگ برتر ماندگار شد و پاس همدان را به لیگ دسته اول فرستاد. پاس پس از آن سقوط دیگر سربلند نکرد و تنها چند بار تا آستانه بازگشت به لیگ برتر پیش آمد اما نفت از آن بقای دقیقه نودی کمال استفاده را برد و ظرف چند سال خود را تا بلندترین جایگاهها رساند. نفت آن روزها روی نیمکت خود حسین فرکی را داشت؛ یک سرمربی جوان با اندیشههای نو که در نفت متولد شد و خود را ثابت کرد. فرکی پس از آن که تیم را در لیگ برتر حفظ کرد یک سال دیگر در نفت ماند و تیم را در میانههای جدول تثبیت کرد. فصل 91 – 90 ، فصل تولد نفت تهران و حسین فرکی بود. فرکی سرمربی نوگرای فوتبال ایران آن روزها اهداف بلندپروازانهای در سر میپروراند و نفت سکوی پرشی برای این مربی شد. حسین فرکی اولین دستاورد مثبت باشگاه نفت تهران برای فوتبال ایران بود. 2- نفت با فرکی در لیگ ماند و یک سال دیگر با هدایت مربی کارنامهداری چون منصور ابراهیمزاده پیش رفت و دیگر خود را به عنوان یک تیم لیگ برتری ثابت کرد. ابراهیمزاده قبل از آن با رسیدن به فینال لیگ قهرمانان آسیا به همراه ذوب آهن به موفقیت بزرگی دست یافته بود و در فصل دوازدهم وظیفهاش تثبیت جایگاه نفت بود که موفق به این کار هم شد. در فصل سیزدهم، مدیران نفت دست به کار بزرگی زدند و یحیی گلمحمدی جوان را روی نیمکت تیم خود نشاندند. گلمحمدی فصل قبلش با پرسپولیس به فینال حذفی رسیده بود اما با شکست برابر سپاهان در تهران کاخ آرزوهایش خراب شده بود. نفت با فرصت دادن به گلمحمدی کاری کرد که هم خود و هم این مربی جوان طعم شیرین موفقیت را بچشند. نفت تهران با هدایت گلمحمدی برای نخستین بار در تاریخ خود سهمیه لیگ قهرمانان آسیا را کسب کرد و چندین بازیکن جوان و ارزشمند را به فوتبال ایران معرفی کرد. مرتضی پورعلیگنجی، وریا غفوری، وحید امیری، علی بیرانوند و چند نام دیگر را گلمحمدی در نفت پرورش داد و به تیم ملی رساند. یحیی گلمحمدی دومین ثمره مفید نفت تهران برای فوتبال ایران بود. 3- فصل چهاردهم در حالی آغاز شد که یحیی گلمحمدی در نفت نمانده بود تا با تیمش در آسیا بجنگد. او ذوب آهن را انتخاب کرده بود و میخواست تیم ضعیف شده اصفهان را به روزهای خوش گذشته بازگرداند. در نفت اما باز هم یک مربی جوان در حال شکوفایی بود. علیرضا منصوریان که پیش از آن در پاس همدان موفق نبود و تنها تجربه حضور در کنار کارلوس کیروش را در تیم ملی داشت، هدایت نفت تهران را بر عهده گرفت و به تصورات غلط علیه خود خط بطلان کشید. منصوریان با نفت روند رو به رشدی را که گلمحمدی آغاز کرده بود ادامه داد و در هر سه جام حذفی، لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا در بهترین حالت جنگید. نفت به فینال جام حذفی رسیده است و در لیگ برتر تا یک قدمی قهرمانی پیش رفت. این تیم تنها نماینده ایران بود که توانست به جمع هشت تیم برتر آسیا راه یابد. علیرضا منصوریان، سومین هدیه نفت تهران به فوتبال ایران بود. 4- نفت تهران سه هدیه بزرگ و ارزشمند به فوتبال ایران هدیه کرده است. حسین فرکی دوبار با فولاد و سپاهان قهرمان لیگ برتر شده و یحیی گلمحمدی ذوب آهن ویران شده را بازسازی کرده است. منصوریان هم به جایگاهی رسیده که حتی او هم مهمترین گزینه هدایت استقلال بزرگ میدانند. اما آیا تا به حال از خود پرسیدهایم که مجموعه نفت تهران را چه چیزی به فوتبال ایران هدیه داده است؟ مجموعه فرهنگی – ورزشی نفت تهران در چند سال اخیر یک نکته مهم را کاملا رعایت کرده است. این باشگاه ثبات مدیریت دارد، ساختار اصولی دارد، صاحبان با کفایت دارد و از همه مهمتر یک باشگاه حرفهای به تمام معناست. اگر نفت امروز به این جایگاه رسیده، حاصل تلاش مدیران زحمتکش و با برنامهاش است. هیات مدیره و مدیرعاملی که همیشه بر پایه اصول از پیش تعیین شده گام برداشتهاند و هرگز برای کسب منافع پا روی اصول خود نگذاشتهاند. نفت نه بازیکن میلیاردی دارد و نه به کادر فنیاش پول هنگفت میدهد. همیشه جزو کمهزینهترین باشگاههای ایران بوده و هیچ گاه مورد غیر اخلاقی، ناهنجاری، عصبیت یا جنجال در این تیم دیده نشده است. مدیران باشگاه نفت همیشه تیم را با کمترین بودجه ممکن بستهاند اما حقوقها را به موقع پرداخت کردهاند. حتما پاداش در این باشگاه تابع اصول خاصی است. هیات مدیره باشگاه برای پرداخت پاداش فرمولی دارد که در پایان فصل طبق برنامه از قبل تعیین شده پرداخت میشود. در باشگاه نفت این گونه نیست که ناگهان بعد از یک برد، یک نفر پیدا شود و مبلغ هنگفتی پاداش به جیب بازیکنان بریزد. در باشگاه نفت این طور نیست که یک بازیکن جنجال به پا کند، با داور و بازیکنان حریف دست به یقه شود، به مربی توهین کند و باز در ترکیب اصلی به میدان برود.. در باشگاه نفت همه چیز سر جای خودش است؛ سرمربی میداند چه وظیفهای دارد و آن را انجام میدهد، بازیکنان کار خود را تا جایی که توان دارند به بهترین شکل انجام میدهند و مدیریت باشگاه به وعدههایش عمل میکند. باشگاه نفت الگوی مناسبی برای فوتبال اخلاقمدار است. این باشگاه نشان داده است که میشود با صرف هزینه کم موفق بود، در لیگ برتر مدعی بود، در جام حذفی مدعی بود و در لیگ قهرمانان آسیا هم مدعی بود؛ این سه گانه مدعی بودن سالهاست که برای باشگاهنماهای ولخرج ایرانی یک آرزوست. 5- نفت تهران آرزوهای دیگران را به خاطره تبدیل کرده است. شاید تنها نقطه ضعف نفت این است که هوادار زیادی ندارد. هرچند با توجه به شرایط خوب این باشگاه و آینده روشنی که در انتظارش است، هیچ بعید نیست که در سالهای آینده شاهد تولید یک بهمن یا پاس دیگر باشیم. مدتهاست که فوتبال ایران در آرزوی داشتن یک باشگاه سراسر اخلاقی، معنوی، موفق و ساختارمند مانده است. نفت با ادامه روندی که دارد میتواند رویای فوتبال ایرانی را تحقق بخشد. شاید شاهین دیگری در راه است. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]