واضح آرشیو وب فارسی:روز نو:
تجمعات غیرقانونی مخالفان و برهمخوردن برنامههای موافقان
روز نو : کمتر از یک ماه تا رسیدن به موعد نهایی توافق هستهای، مخالفان دولت صفآرایی خود علیه مذاکرات را جدیتر دنبال میکنند. همایشها و تجمعهای متعدد خیابانی در تهران و شهرستانها با حداکثر توان برگزار میشود و چهرههای متنفذ این جریان هیچ ابایی ندارند که با حضور در آن هرگونه اتهامی را به دولت نسبت دهند. اما مشکل اصلی این روزهای دولت در این بزنگاه شاید چیز دیگری باشد؛ اینکه قسمت عمده این تجمعات بدون مجوز انجام میشود. گو اینکه مخالفان دولت درصدد هستند تا فراتر از بحث مذاکرات هستهای این پیغام را به حسن روحانی بدهند که دولت او در این کشور یک «هیچکاره» بیشتر نیست. نه در سیاست داخلی و نه در سیاست خارجی. به گزارش خرداد؛ «دلواپسان» هستهای به راحتی آب خوردن در هفته گذشته تجمعات بدونمجوز خود را برگزار کردند و حتی نیروی انتظامی هم به عنوان نهاد مسئول برای برخورد با اقدامات غیرقانونی به حفاظت از تجمعات آنها پرداخت. طرفه آنکه تجمع بدون مجوز مشهد بارها و بارها از بخشهای مختلف خبری صدا و سیما پخش شد. در مقابل اما وضعیت هواداران دولت در همین روزها کاملا متفاوت بود. از جمله لغو همايشي با عنوان «دولت، ملت، همدلی و همزبانی» در کرج که قرار بود با سخنرانی شخصیتهایی چون علی مطهری برگزار شود. این وضعیتی است که ربطی به امروز و دیروز ندارد و تقریبا 20 ماه است که دولت در همین فضا کشور را اداره کرده است. دولتی که از یک سو توان کنترل رفتارهای فراقانونی و گاه غیر قانونی مخالفانش را ندارد و از سوی دیگر نمیتواند چتر حمایت خود را بر سر حامیانش بگستراند. پیغام چنین وضعیتی برای جامعه و ناظران سیاسی چه خواهد بود؟ قطعا اولین مفهوم چنین وضعیتی در کشور این است که دولت در حوزه اجرای برخی قوانین و کنترل وضعیت داخلی یک «هیچ کاره» بیشتر نیست. دولتی که در مقابل رفتارهای غیر قانونی مخالفان و فشارهای گاه و بی گاه به موافقانش تنها حکم یک نظارهگر را بازی میکند. مقامات دولت یازدهم چندین بار به صورت تلویحی گفتهاند که موضوعات مربوط به سیاست داخلی را برای بعد از توافق با 1+5 گذاشتهاند تا در فضایی مساعدتر بتوانند موضوعات را بررسی کنند. اما آیا با وضعیتی که کشور هم اکنون درگیر آن است، امیدی خواهد بود تا حتی در صورت رسیدن به توافق هستهای مخالفان دولت امکان اجرایی شدن آن را فراهم کنند؟ دولت باید متوجه یک موضوع مهم باشد و آن اینکه با تجمعات هفته گذشته مخالفان و البته فشار مضاعفی که به موافقان مذاکرات برای بیان نظراتشان وارد میشود، شانس قبول توافق نهایی در داخل رو به کاهش است. حتی اگر دولت بتواند بر سر میز مذاکره مچ 6 قدرت جهانی را هم بخواباند، با این وضعیتی که در داخل وجود دارد نمیتواند برای اجرای برخی از تعهداتش از سد نهادهای چون مجلس که بیشتر در اختیار منتقدان و مخالفان مذاکرات است، بگذرد. مجلسی که گارد بسته آن در قبال پذیرش پروتکل الحاقی «اظهر المن الشمس» است و اتفاقا عباس عراقچی، معاون وزیر خارجه در همان مجلس گفته که عدم پذیرش پروتکل یعنی بر هم خوردن همه توافقات میان ایران و 1+5. از هم رو است که امید بستن دولت به فضای بعد از مذاکرات برای ترمیم سیاست داخلی شاید خیالی خام بیشتر نباشد. در قبال رفتارها، شعارها و توهینهای مخالفان مذاکرات میتوان مسایل زیادی از بعد اخلاقی و حتی «مچ گیری» مطرح کرد اما از آتش هیچکدام از این مسایل نمیتوان آبی برای توفیق مذاکرات و باز کردن گرههای کشور گرم کرد. واقعیت این است که جولان یک طرفه طیفهای تندرو تاثیر خود را بر همه شقوق سیاستهای دولتی خواهد گذاشت و اکنون دولت در تقابل با این جریان میدان را وا نهاده است. دولتی که از هر سو توهین و فحاشی میشنود اما توان پاسخگویی و عکسالمعل مناسب و اثرگذار را ندارد. تا اینجای اگر از سخنان تند رئیس دولت علیه منتقدان – که البته بازخورد مثبتی هم برای دولت نداشته است – بگذریم، باید قبول کنیم مخالفان دولت بهخوبی توانستهاند از پاستورنشینان تصویر یک «هیچکاره» را در کشور بسازند که نه توان برخورد با اقدامات غیر قانونی مخالفانش را دارد و نه حتی میتواند از موافقانش حمایت کند.
تاریخ انتشار: ۰۹ خرداد ۱۳۹۴ - ۱۵:۳۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روز نو]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 90]