واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: عصر ديجيتال و کرسي مادربزرگ! محمد تورنگ
آتي نيوز - امروزه، وسايل ديجيتالي، ايراني ها را احاطه كرده و بدون اجاز در درون خانه و محيطهاي كاري ما رخنه كرده است.اين مساله باعث كمررنگ شدن پيوند ميان روزگاران قديم و جديد بسيار شده و بتدريج فاصله ميان سنت و مدرنيته بيشتر مي شود. در شرايط كنوني ما غرق در پيشرفتهاي ديجيتالي و امكانات مدرن شده ايم و گذشته را با تمام خاطراتش از ياد برده ايم چرا كه آلبوم ها هم امروز در درون رايانه ها با يك كليك درست مي شوند و عكس ها رانشان مي دهند.در حقيقت، ديجيتال و فناوري هاي مدرنيته آن در روزگاران قديم که دنياي آدم هايش ماشيني نبود و همه کارها با دست و توسط انسان ها انجام مي شد، عنصري غريبه و ناآشناست .اين مساله را مي توان به وضوح در عکس هاي قديمي آلبوم مادربزرگ ها و پدربزرگ هايمان که هنگام شکستن يخ حوض و يا جوشاندن آب روي هيزم گرفته شده و الان گرد و غبار رويشان را پوشانده، مشاهده کرد.يادش بخير، روزگاري که به محض روشني نور خورشيد و طلوع آفتاب مادربزرگ با پشتي خميده و دستاني پر از چين و چروک عصا زنان و با سلام و احوالپرسي گرم صبح بخير مي گفت و به تک تک فروشگاه ها و مغازه ها براي پيدا کردن وسيله و يا کالاي مورد نظرش سر مي زد.هنگام بازگشت نيز، سري به نانوايي مي زد و نان داغ سنگگ و بربري را از شاطر مي گرفت و با گفتن جمله خدا برکت، راهي منزل مي شد.مادربزرگ، روي چهارپايه ي کوچکش مي نشست و لباس ها را در سرما و گرما با دستان ظريف و ترک خورده اش چنگ مي زد تا پس از برق زدن در آب يخ و سرد حوض بشويد و زير نور آفتاب پهن کند و منتظر شود تا خشک شوند.مادربزرگ با شوق و ذوقي وصف ناشدني برنج را در ديگ آبکش مي کرد و چند بار مي چشيد تا به قول امروزي ها، مزه آن را امتحان کرده باشد.اما او نمي دانست که روزي دستگاه هاي ماکروفر، در مدت کوتاهي برنج را مي پزند و نيازي به جمع آوري هيزم از دشت و صحرا براي روشن کردن اجاق نيست يا ماشين لباسشويي با برخورداري از فناوري هاي نوين به طور خودکار رخت ها را شسته و خشک و بودن چين و چروك، تحويل خانم خانه دار مي دهد.هيچ کس به مغزش خطور نمي کرد که روزگاراين طور تغيير کند و دوران ساده و سنتي مادربزرگ يک شبه با تولد فرزنداني ناخوانده از دنياي تکنولوژي به نام رايانه و اينترنت دچار دگرگوني شود و دنياي ماشيني جايگزين کارهاي دستي شده و نسل قديم و کارهايش تبديل به خاطره اي در قاب عکس ها شود.امروزه افراد با صداي ساعت هاي سخن گو از خواب بلند مي شوند و به جاي رفتن به سر ميز صبحانه در اولين گام، ايميل يا همان نامه هاي الکترونيکي خود را کنترل کرده و يا به وضعيت پيام هاي تلفن همراهشان رسيدگي مي کنند.به دستگاه چاي ساز خود براي خوردن چاي نيمه جوش ويا داغ برنامه مي دهند و نان يخي را در ماکروفرها گرم و صبحانه اي سرپايي را ميل مي کنند.مادر بزرگ هاي 70 ساله، هيچ گاه نمي دانستند که دردوران بعدي نيازي به چسباندن پاکت نامه با آب و رساندن آن به مقصد با پرواز دادن کبوتر نامه بر نيست و ديگر مجبور نخواهند بود براي رساندن يک پيغام به دوستانشان ، چند نفر را واسطه قرار دهند بلکه تنها با صرف چند دقيقه وقت مي توانند پيام هاي خود را به هر کس و در هرکجا به راحتي با دستگاههاي رايانه و يا تلفن همراه ارسال کنند .فناوري هاي ديجيتال در عصر کنوني مرزها را در نورديده و به مرزهاي جغرافيايي کشورهاي مختلف راه پيدا کرده و باعث برقراري ارتباط افراد با يکديگر شده است.مردم در نگاه اول از حضور اين همه وسايل و امکانات ديجيتالي متحير مانده اند و از خود مي پرسند که در توهم به سر مي برند و يا واقعيت!سهم آنان از دنياي ديجيتال چيست و از نظر آشنايي با فناوري هاي نوين آن در کجا قرار دارند و تاکنون از کدام امکانات ديجيتالي در منزل و يا محل کار خود بهره مند شده اند.مادربزرگ هاي قديم اگر الان زنده بودند به طور قطع با ديدن صحنه هاي زندگي ديجيتالي و انجام شدن کارها با وسايل راحت و اسان ديجيتال،اين جمله را بارها تکرار مي کردند که ديجيتال ديگه چيه؟ ديجيتالم کجا بود!آنان ترجيح مي دادند زير آتش گرم کرسي، زمستان را با انارهاي سرخ و ترشي هاي خوشمزه ليته و کلم وخواندن شاهنامه فردوسي و گرفتن فال حافظ بگذرانند اگر چه اين کار هم امروز تنها با نيت کردن و با زدن کلمه اينتر در رايانه به آساني امکانپذير است. دلم برای قدیم ها تنگ شده است....کاش حرمت قدیم ها برگردد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 420]