واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: نیویورک تایمز: مشکل اعراب داخلی است/ سخنرانی علیه ایران نارضایتی ها را رفع نمی کند تهران - ایرنا - تحلیلگر نیویورک تایمز با نوشتن اینکه دولت های عرب این روزها از توافق هسته ای آمریکا با ایران احساس خشم می کنند، افزود، امیدهای جوانان عرب (در پی بهار عربی) معطل مانده است و اعمالی چون بمباران یمن و سخنرانی علیه ایران این نارضایتی ها را بر طرف نمی کند.

راجر کوهن در آغاز تفسیری درباره واکنش دولت های عرب منطقه را به توافق هسته ای احتمالی بین آمریکا از دبی نوشت: عمرو موسی، دبیر کل پیشین اتحادیه عرب، اخیرا در دبی، سخن از تحقیر اعراب توسط سه دولت غیر عربی یعنی اسرائیل، ترکیه و ایران به میان آورد و اینکه این دولت ها به واسطه هژمونیشان، عرب ها را به سوژه خنده و تمسخر تبدیل کردند. از او پرسیدم که دقیقا چه منظوری دارد.
وی در ادامه تفسیر خود افزود: پاسخ وی بر ایران تمرکز داشت که این به خودی خود جالب است. وی می گفت بیانیه های تهران که حکایت از جایگاه تعیین کننده ایران در چندین پایتخت عربی از جمله دمشق، بغداد و صنعاست، "بسیاری از ما را به خشم می آورد و به عرب ها این احساس حقارت را می دهد که "هر قدرتی می تواند به آنها جسارت کند".
از این گفته های عمرو موسی می توان فهمید که این روزها، ایران بیشتر از اسرائیل به نقطه تمرکز خشم و تشویش عرب ها تبدیل شده است و بسیاری از دولت های عربی با اسراییل نوعی اشتراک منافع دارند که بر زبان آورده نمی شود.
این روزها در کمپ دیوید، باراک اوباما در تلاش است تا سران کشورهای عربی خلیج فارس را مطمئن سازد که ایالات متحده می تواند- به تعبیر جان کری وزیر خارجه آمریکا- "دو کار را همزمان صورت دهد"، یعنی توافق هسته ای با ایران را به نتیجه برساند و همراهیش را با پادشاهی های سنی، یعنی رژیم هایی که نفتشان اکنون دیگر از اهمیت راهبردی کمتری برای آمریکا برخوردار است، محترم شمارد.
اما این گفتمان آمریکا که می تواند هر دو کار را همزمان انجام دهد، چندان به خرج عرب ها نمی رود چرا که پای وجاهت و تحقیر عربی در میان است.
به همین دلیل است که ملک سلمان سعودی به کمپ دیوید نرفت و به همین دلیل است که سعودی ها، دست به بمباران یمن زدند تا حوثی ها را، که از نظر ریاض نیروهای نیابتی ایران هستند، متوقف سازند.
به همین دلیل است که آنچه این روزها در دبی- محل کار و زندگی بسیاری از ایرانیان- می شنوید، سخنانی است درباره خیانت اوباما به اعراب بخاطر نرد عشق باختن به ایران.
عرب ها می گویند دیگر بس است. به تعبیر عمرو موسی که در گردهمایی رسانه ای دبی سخن می گفت عرب ها اکنون در آستانه یک "بیداری" قرار دارند.
آری، عرب ها بدین ترتیب دچار خشم و عصبانیت هستند. آنها متقاعد شده اند که نقشه های توسعه طلبانه ایران برای منطقه، با توافق نهایی هسته ای نیرومندتر می شود چرا که تهران و واشنگتن را به هم نزدیک می سازد و جمهوری اسلامی را از نقدینگی فراوانی در پی رفع تحریم ها، برخوردار می کند.
بنا بر این، بمباران عدن توسط سعودی ها، بنوعی شلیک تیر هشدار برای اوباما و ایران است و پاسخ درست از طرف اوباما، ادامه مسیر با ایران و پرهیز از دست گذاشتن در دست سعودی هاست.
دلیل اول اینکه، ایران موقعیت کنونیش را در خاور میانه در نبود یک توافق هسته ای به دست آورد و نه با وجود یک توافق هسته ای.
دوم اینکه، احساس حقارت عرب ها، دست کم به همان اندازه از داخل کشورهایشان سرچشمه می گیرد که از خارج.
مثل هر قدرت دیگری، عرب ها هم سرنوشتشان در دست خودشان است. میلیون ها جوان عرب، چند سال قبل به پا خاستند تا خواهان توانمندی و فرصت شوند. از تونس و دبی در حال رشد که بگذریم، این امیدها معطل مانده است. با بمباران یمن، فحش دادن به ایران یا سخنرانی های آتشین علیه اسراییل، این نارضایتی ها، بر طرف نمی شود.
سوم اینکه در ایران موازنه بین نیروهای تندرو و نیروهای خواهان بهبود رابطه با غرب با وجود رییس جمهوری حسن روحانی، برقرار است. شورای همکاری (خیلج فارس) هم باید بر این مساله تمرکز داشته باشد که با یک توافق هسته ای، کدام جناح احتمالا در مسیر زمان تقویت خواهد شد.
و چهارم اینکه ایران یک قدرت مهم منطقه ای در خاور میانه است.
ممکن است این طور به نظر رسد که منافع کوتاه مدت دولت های عربی در این است که وضع موجود یعنی تلقی ایران به عنوان یک نیروی شر (از نظر آمریکا) و گرایش های کنونی آمریکا در منطقه، بدون تغییر بماند.
اما در واقع، منافع واقعی دولت های عربی باید در این باشد که ایران هم از همکاری های اقتصادی منطقه ای سود ببرد.
تعریف "اینشتین" از دیوانگی این است که یک کار واحد را بارها و بارها تکرار کنیم اما انتظار نتایجی متفاوت داشته باشیم. به نظر می رسد که این تعریف یک افزوده نیاز دارد: دیوانگی این است که در خاور میانه یک کار را بارها و بارها تکرار کنیم و انتظار نتایجی متفاوت را داشته باشیم.
اوباما، آدمی است که می تواند دو کار را (توافق با ایران و راضی نگه داشتن عرب ها) را با هم انجام دهد.
اروپام**1479**
29/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 64]