تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805468265
بدترین وضعیتی که در تاریخ جنگ با آن مواجه شده ایم! |اخبار ایران و جهان
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: بدترین وضعیتی که در تاریخ جنگ با آن مواجه شده ایم!
صدام اعلام کرد «مهران مهریه ی فاو است و تا زمانی که ایران در فاو است ما هم محکم و استوار در مهران خواهیم ماند.» درعراق سه روز تعطیل عمومی اعلام کردند و مردم جشن گرفتند. صدام هم می گفت: «ما نمی خواهیم ارتش عراق تنها از مرزهای عراق دفاع کند، بلکه می خواهیم ارتش عراق سپر امت عرب و شمشیر از نیام برکشیده علیه دشمنان باشد.»
کد خبر: ۵۰۰۹۷۳
تاریخ انتشار: ۲۷ ارديبهشت ۱۳۹۴ - ۱۶:۴۶ - 17 May 2015
روزهای منتهی به اردیبهشت سال 1365 از سخت ترین روزهایی بود که در تاریخ دفاع مقدس به ثبت رسیده است و در چنین روزی بود که شهر مهران توسط عراقی ها مجددا اشغال شد و مقاومت جانانه رزمندگان تیپ 114 امیرالمومنین (ع) که تا روز 28 اردیبهشت به تنهایی با نیروهای پرشمار دشمن می جنگیدند تا جایی که از خستگی و تشنگی از حال رفته بودند، خاطراتی است که شاید تا به حال نخوانده باشید. آنچه در ادامه می خوانید گزارشی از همین ماجرا است. به گزارش «تابناک»، فروردین 1365 در ایران جشن فتح فاو برپا بود و فرماندهان از سال سرنوشت و پایان مقتدرانه ی جنگ می گفتند. امام خمینی (ره) آن سال را سال استقامت نامید و حوادث آن سال نشان داد امام خوب معادلات جهانی را می شناخت.
منطقه عملیاتی مهران
فشار بر صدام زیاد شد. روزنامه ها می نوشتند تصرف فاو مانند چنگی در گلوی صدام است. با دستور صدام ارتش عراق با تبلیغات بسیار، دوره ای جدید را آغاز کرد. نظامیان مانور برگزار می کردند و بعد در سمینارها ضعف هایشان را بررسی می کردند. فرماندهان رده بالا با سربازان عراقی صمیمی شدند تا روحیه شان را تقویت کنند. رسانه های عراق روحیه ی انتقام جویی از ایرانیان را تبلیغ و ترویج می کردند. صدام می گفت جبهه جنگ ما با ایران شبیه یک مار است. « ما از دم مار شروع کرده ایم ( از منطقه عملیاتی والفجر 9 در شاخ شمیران) تا به سر مار (فاو) برسیم. ما به این نتیجه رسیده ایم که اگر ارتش ما حمله نکند، ایرانی ها حمله می کنند و ما در دفاع به اندازه ی حمله تلفات می دهیم.» می گفتند هدف ما دفاع غیر ساکن است و در رسانه ها حمله های عراق به دفاع متحرک مشهور شد. بهار سال 1365، فصل حمله های دنباله دار عراق بود؛ 15 فروردین به ارتفاعات دربندیخان، 18 فروردین به شرهانی، 22 فروردین به ارتفاعات سومار، 4 اردیبهشت به سیدکان، 6 اردیبهشت به جزیره ی جنوبی مجنون، 10 اردیبهشت به فکه، 19 اردیبهشت به پیچ انگیزه و 24 اردیبهشت به حاج عمران حمله کردند. زمین هایی که تصرف می کردند استراتژیک نبود، اما با تبلیغات پیروزی هایشان را بزرگ جلوه می دادند. ایرانی ها از حملات مکرر ارتش عراق غافل گیر شدند. عراق بعد از یکی دو ماه اول جنگ دیگر عملیات تهاجمی نداشت و هویزه را هم در ماه چهارم جنگ و در ضدحمله ی عملیات نصر از ایران گرفته بود. عراق پس از آن در زمین در لاک دفاعی بود و تنها جنگ شهرها و جنگ نفت کش ها را گسترش داده بود. علی شمخانی معاون فرماندهی سپاه می گوید: بعد از عملیات والفجر 8 خط مشی عراق، آفند در همه جا شد و ما پدافند در همه جا و ما این را نمی خواستیم. وضعیت سختی شده بود. آقای هاشمی در نماز جمعه به مردم روحیه می داد، اما در جلسات خصوصی می گفت از سال 1360 تاکنون این بدترین وضعیتی است که در تاریخ جنگ با آن مواجه شده ایم. هر روز خبری از حمله ی عراقی ها و درخواست کمک می رسید. دشمن هم قلق ما دستش آمده بود، یا حمله می کرد یا فیگور حمله می گرفت و ما گمان می کردیم می خواهد حمله کند.
علی شمخانی در جلسه فرماندهان « اگر مجموعه تلکس هایی که ما را وادار به عکس العمل در رابطه با تحرکات دشمن کرده بررسی شود می بینیم گزارش شده که سردشت از دست رفته، مریوان از دست رفته، خرمشهر از دست رفته، پاوه را احاطه کرده اند. اگر این طور باشد، با پنج برابر توان فعلی سپاه هم نمی توانیم پاسخ گوی این درخواست ها باشیم. این ناشی از ضعف اطلاعاتی ماست. دشمن یک سیم خاردار برمی دارد، ما دلیل حمله می گیریم. پناهنده می فرستد تا ما را به نتیجه برساند که عراق قرار است به فلان جا حمله کند. ما نباید به این شکل به کار اطلاعاتی ادامه دهیم.» در سال 1365 گزارش ها نشان می داد عراق بناست به مهران حمله کند، فرماندهان مانده بودند، فکر فاو باشند یا مهران. رحیم صفوی: « بهتر است لشکرهای 41 ثارالله (ع) 5 نصر و تیپ امام رضا (ع) سریعا به مهران اعزام شوند.» فرمانده ای دیگر: «اگر عراقی ها به فاو حمله کنند، چه کنیم؟» رحیم صفوی: « من هم نگران فاو هستم اما فعلا هم چاره ای برای اعزام نیرو به مهران نداریم.» جلسه های پی در پی و بحث های مختلفی انجام شد. محسن رضایی می گفت: «هدف دشمن زمین گیر کردن توان تهاجمی ما است تا از عملیات سرنوشت ساز ما جلوگیری کند. با این حمله ها هم زمان می گیرد هم موازنه ی سیاسی را در مقابل پیروزی های ما برقرار می کند. چیزی که مورد توافق مشترک بین ابرقدرت هاست این است که ایران نباید بر عراق پیروز شود و عراق نباید بر ایران پیروز شود.» صیاد شیرازی، فرمانده نیروی زمینی، پیشنهاد می کند سپاه را در دفاع شریک کنیم. دست کم سپاه در آن منطقه ای که قصد حمله دارد خودش دفاع را به عهده بگیرد. عزیز جعفری: «عراق فهمیده ما فقط سالی یک بار حمله ی گسترده داریم، می خواهد تمرکز و سازماندهی ما را بر هم بزند. ما سه راه بیشتر نداریم. ادامه ی حمله در فاو، عملیات محدود برای پس گرفتن مناطق اشغال شده، افزایش نیرو در مناطقی که دشمن می خواهد به آن ها حمله کند.» شمخانی «عنصر منتظر در جنگ همیشه بازنده است چون میدان و شرایط جنگ را طرف مقابل انتخاب کرده و به وی تحمیل می کند.» تعدادی از فرماندهان دیگر هم معتقد به حمله اند.
فرماندهان عراقی به آینده خوش بین اند و به تصرف مهران می اندیشند. فرمانده عراقی «بیش تر توان نظامی ایران در فاو به کار گرفته شده بود و نیروهای کمین گزارش می دادند در مهران تنها یک هنگ دفاعی و بعضی واحدهای پشتیبانی حضور دارند. زمینه برای تهاجم کاملا مهیا است.» ابوغزاله، وزیر دفاع مصر، هم می گوید «صدام به دنبال راهی برای اثبات قدرت تهاجمی خود بود و حمله به مهران، که نیروهای پدافندی کمی داشت، راحت ترین راه برای این کار بود.» اما مهران در مقابل فاو ارزش استراتژیکی نداشت. فرمانده عراقی «مهران شهری است که ما در جریان اشغال اول با خاک یکسانش کرده بودیم و جز تلی از خاک و ویرانه چیزی از آن باقی نمانده بود، اما بار دیگر انتخاب شد تا با اشغال مجددش شکست عظیم فاو جبران شود. در حالی که برای همه ی ما روشن بود که شهری ویران است و هیچ نقش مهم اقتصادی و نظامی ای ندارد و هرگز قابل قیاس با فاو و اهمیت فوق العاده آن نخواهد بود.» ساعت یک نیمه شب 27/2/1365 همزمان با اعزام نیروهای کمکی ایران به مهران عراق هم به مهران حمله کرد. اول آتش سنگینی بر مهران بارید، بعد از دو محور شمالی و جنوبی پیش رفتند سمت مهران. تصرف ارتفاعات، کلید تصرف مهران بود. لشکر 84 خرم آباد (ارتش) و تیپ 4 لشکر 21 حمزه (ارتش) با شش گردان پیاده و دو گردان زرهی، با عراقی ها درگیر شدند و عقب نشینی کردند. رزمندگان ایلامی اصلی ترین مدافعان مهران در حمله ی عراق بودند. پس از عقب نشینی نیروهای پدافندی ارتش، به تیپ 114 امیر المومنین دستور دادند هر چه در توان دارد برای نبرد با عراقی های مهاجم بسیج کند. محمد کرمی راد، فرمانده تیپ، تمام ماشین های موجود را به خط کرد و رزمندگان ایلامی را به جنگ عراقی ها فرستاد. آن ها تلاش می کنند مدافعانی را که عقب نشینی کرده اند دوباره به خط مقدم برگردانند، اما تلاش سرهنگ علی یاری، فرمانده قرارگاه مقدم ارتش در غرب، هم بی فایده است و غافل گیری و دستپاچگی از تهاجم عراقی ها زیاد است. مهران از دست رفته بود، اما مدافعان همچنان برای توقف پیش روی عراق در ارتفاعات اطراف مهران می جنگیدند، اگر عراقی ها تمام ارتفاعات منطقه را نمی گرفتند موقعیتشان در مهران آسیب پذیر بود و پس گرفتن مهران قدری آسان تر می شد. رزمندگان تیپ 114 امیرالمومنین تمام هم و غمشان را برای حفظ ارتفاعات گذاشته اند. «توان نیروهای فرمانده، که اغلب 17 تا 23 سال دارند، به خاطر گرمای شدید کم شده است. برخی از زور خستگی به سختی در پشت خاکریز ها به خواب رفته اند. فرمانده، مدام آب و غذا و مهمات درخواست می کند و نیروهایش را به صبر و استقامت توصیه می کند.» رزمندگان تیپ 114 امیرالمومنین تا روز 28 اردیبهشت به تنهایی با نیروهای پرشمار دشمن می جنگیدند و در روز 28 نیروهایی از لشکر 5 نصر، لشکر 41 ثارالله و تیپ 21 امام رضا به کمکشان آمدند. «تا حدی وضعیت دفاعی منطقه بهتر شد. مدافعان ایرانی، در نبردی سخت، مانع سقوط ارتفاعات شمال مهران شدند و آن قدر روحیه گرفتند که روز 30 اردیبهشت، پس از دو روز دفاع سخت، به عراقی ها حمله کردند ولی نتوانستند پیش روی کنند. روز چهارشنبه 31 اردیبهشت، ایرانی ها دوباره حمله کردند و ارتفاعات 307، 310، 345 و 330 و تپه ی رضاآباد را آزاد کردند. عراقی ها هم تیپ های جدیدی به منطقه وارد کردند تا تپه هایی را که از دست داده بودند پس بگیرند، اما رزمنده های ایرانی با تمامی حمله های عراق روزهای 1 و 2 خرداد عراقی ها را شکست دادند و عراقی ها هم به اشغال شهر مهران و برخی ارتفاعات منطقه اکتفا کردند.
عراقی ها جشن گرفتند و گفتند نیروهای طلایی صدام در عملیات خون خواهی قهرمانان مهران را فتح کردند. سرباز عراقی: «رادیو با چنان آب و تابی خبر فتح مهران را پخش کرد که گویا تهران را فتح کرده ایم.» صدام اعلام کرد «مهران مهریه ی فاو است و تا زمانی که ایران در فاو است ما هم محکم و استوار در مهران خواهیم ماند.» می گفتند ایران از عقب نشینی ارتش عراق به مرزهای بین المللی سواستفاده کرده و این سزایش است. عقب نشینی ایران در فاو در مقابل عقب نشینی عراق از مهران خواهد بود و الا شهر مهران را در اشغال خود نگه می داریم. درعراق سه روز تعطیل عمومی اعلام کردند و مردم جشن گرفتند. چند کشور عربی هم می گفتند «ایران فاو را پس بدهد، مهران را پس بگیرد.» صدام هم می گفت «ما نمی خواهیم ارتش عراق تنها از مرزهای عراق دفاع کند، بلکه می خواهیم ارتش عراق سپر امت عرب و شمشیر از نیام برکشیده علیه دشمنان باشد.» ارتش عراق اعلام کرد در حال بازسازی نیروهایش برای حمله ی دیگری است و بچه های اطلاعات گزارش دادند عراق می خواهد به قصرشیرین حمله کند. اوضاع پیچیده شد و امام خمینی از فرماندهان جنگ خواست مهران را آزاد کنید. منبع: (برگرفته ازکتاب راوی: نجات شهر)
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]
-
گوناگون
پربازدیدترینها