محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832729949
سیر نزولی گزارشگری ورزشی در ایران + صوت
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سه‌شنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴ - ۱۱:۱۴
در طی سال‌های پس از انقلاب اسلامی گزارشگری ورزش و خصوصا فوتبال همواره از مسائل پر بحث مردم و رسانه‌ها بوده است. افت و خیز‌های پیرامون گزارشگری فوتبال علاوه بر برخی کشورهای دنیا در ایران نیز مشهود و چشمگیر است موضوعی که در ایران در برخی موارد، چالش‌ساز نیز بوده است. به گزارش خبرنگار ورزشی ایسنا، فیلم صامت طرفدران خاص خود را دارد اما در تماشای این نوع فیلم‌ها بیننده باید تمام حواس خود را معطوف به فیلم کند تا متوجه اتفافاتی که در جریان فیلم می‌افتد بشود، همچون مسابقه بدون گزارشگر. راوی مسابقه نقش کلیدی در بسط و گسترش آن دارد و به درک بیشتر مخاطب کمک می کند. گزارشگر و صدای ورزشگاه در جذابیت یگ گزارش تاثیر دارد اما نیاز به گزارشگر در جذابیت یک مسابقه بیشتر از هر چیزی احساس می‌شود. بازیگران فیلم با دیالوگ‌ها بیننده را در جریان فیلم قرار می‌دهند اما در یک مسابقه ورزشی گزارشگر نقش دیالوگ گویی بازیگران را بر عهده دارد. او با بیان قوانین مسابقه بخش‌های گنگ آن را برای بیننده روشن می‌سازد. در برخی از رشته‌های ورزشی که کمتر از صدا و سیما پخش می شود و مخاطب آشنایی کمی نسبت به آن دارد، این موضوع بیشتر حائز اهمیت می‌شود. صدای خوب یکی از مهمترین ویژگی‌های هر گزارشگری است، گزارشگر اگر تمام ویژگی‌ها را دارا باشد، اما صدای گیرایی نداشته باشد، مخاطب را جذب نخواهد کرد. دید خوب داشتن خلاق بودن و دایره واژگان بالا داشتن از دیگر ویژگی های گزارشگران محسوب می‌شود. با توجه به پرطرفدار بودن ورزش فوتبال و پخش متنوع و پرتعداد مسابقات کشور های صاحب سبک توسط صداوسیما، گزارشگران این رشته بیشتر زیر ذره‌بین مخاطبان قرار می‌گیرند اما چقدر این ویژگی ها در راویان ایرانی دیده می شود؟ صاحب سبک بودن گزارشگر یکی از ویژگی هایی است که او را از دیگر گزارشگران متمایز می‌کند. واقعا چند درصد از گزارشگران ایرانی دارای این پتانسیل هستند؟ در اوائل انقلاب این ویژگی‌ها در گزارشگران ایرانی کمتر دیده می‌شد، اما از سال 1373 با ورود جواد خیابانی به حوزه گزارشگری فوتبال تغییراتی در شیوه گرازش‌های فوتبال سیما ایجاد شد، شاید یکی از ویژگی‌های خیابانی داشتن اطلاعات درست یا غلط و دادن این اطلاعات به بیننده بود، اطلاعاتی که مخاطب نمی‌دانست. اوج گزارشگری جواد خیابانی گزارش بازی ایران - استرالیا در مقدماتی جام جهانی 1998 فرانسه بود. پس از خیابانی، عادل فردوسی‌پور با سبکی جدید و متفاوت و البته مخاطب پسند پا به این عرصه گذاشت. تسلط وی به چند زبان در آگاهی بیشتر او در حوزه فوتبال تاثیر داشت، همچنین نحوه‌ی گزارشگری او متفاوت از دیگران بود. سبکی که تا به امروز طرفدار دارد و توانسته تمام سلایق را راضی نگه دارد. متاسفانه باید اعتراف کرد که پس از فردوسی‌پور جهشی در گزارشگری فوتبال ایران دیده نشده است و این یعنی در جا زدن. پس از فردوسی‌پور اکثر راویان و گزارشگران سعی بر تقلید و تکرار سبک‌های پیشین داشته‌اند و خود را ملزم به ایجاد سبک جدید ندیده‌اند. معضل بی‌سبکی و شاید تقلید از گذشتگان تنها در ایران دیده نمی‌شود نکته‌ای که روزنامه گاردین نیز در یک از شمارگان خود به آن اشاره داشته است:"سال‌هاست سبک جدیدی در گزارشگری انگلیسی دیده نمی شود و گزارشگران تنها به جملات تکراری راویان گذشته اکتفا می کنند". شاید برای شما هم سوال باشد که چه تفاوت‌هایی در گزارشگری ایرانی و گزارشگری خارجی وجود دارد. یکی از آشکارترین این تفاوت ها هیجان دادن گزارشگر خارجی به بازی است، اوج این هیجان زمانی است که گلی به ثمر می‌رسد. هیجان و پرشوری در این هنگام از راوی خارجی خصوصا گزارشگران آمریکای جنوبی، پرتغالی و تا حدودی اعراب دیده می شود که در ایران به نحو کاملا متفاوتی بیان می شود. البته تعادل در هر امری موجه‌تر است به طوری که منتقدین خارجی افراط در این موضوع را نهی می‌کنند و بر این عقیده هستند تنها تن صدا را بالا و پایین بردن کافی نیست، تا جایی که منتقد مکزیکی برخی از گزارشگران کشور خود را این‌طور توصیف می کند:"دلقک هایی که زمین بازی را سیرک فرض می کنند." تفسیر مسابقه تا حدی بر عهده گزارشگر است و نیاز به مفسر است تا حرفه‌ای‌تر این کار انجام شود. در گذشته برخی از گزارشگران ایرانی تفسیر های قاطعی می‌کردند اما پس از آغاز به کار برنامه‌هایی همچون 90 و مشخص شدن والبته روکردن برخی اشتباهات گزارشگر، دیگر تفسیر قاطعی از جانب گزارشگران دیده نشد. وجود مفسر در کنار گزارشگر ایرانی در حین پخش مسابقه به ندرت دیده می‌شود اما در کشور های دیگر یک یا دو مفسر تا پایان مسابقه همراه گزارشگران هستند. بررسی ابعاد مختلف یک گزارشگر خوب نشان می دهد که مهمترین عامل موفقیت در این حوزه در قدم اول انتخاب درست است. فرد از تمام جهات ارزیابی شود، مثل صدای خوب تسلط داشتن اطلاعات کافی و... مسابقه آقای گزارشگر مثالی است برای ورود گزارشگر جدید به صدا و سیما، اما این تنها کافی نیست و باید آموزش‌های لازم به متقاضی داده شود. اگر این موارد برای ورود گزارشگر انجام شود دیگر با کم بودن تعداد گزارشگر خوب مواجه نمی شویم و گزاشگری ضعیفی دیده نمی شود. نباید از این نکته غافل بود که سابقه و با تجربگی ملاک برتری در گزارشگری نیست. تجربه به گزارشگر کمک می‌کند، تسلط گزارشگر باتجربه نسبت به گزارشکران جوان بیشتر است اما دلیل بر برتری و خوب بودن او در این امر نیست. باید به جوانان فرصت داد تا سبک های جدید به این حوزه وارد شود. جوانان پرشورتر و باانگیزه تر هستند. تنها در شبکه ورزش سیما چهره‌های جدیدگزارشگری دیده می شود اما صدایشان مخاطب را جذب نمی‌کنند. مدیر رادیو ورزش، حمید قاسمی اخیرا در نشستی اعلام کرد که دلیل ضعف گزارشگری نبود نیروی مناسب است. نیاز به شناسایی، جذب افراد جدید است، همچنین تقویت گزارشگران حاضر. وی ترافیک گزارشگر در برخی رشته ها مثل فوتبال و نبود متقاضی برای دیگر رشته ها را از مشکلات این حوضه خواند. همچنین از دلایل دیگر ضعف این رشته، گزارشگرانی هستند که کارمند رسمی شبکه هستند و قانون شبکه بر این است که تعداد گزارش مشخص شده او در یک ماه باید انجام بشود. همین موضوع باعث می شود که گزارشگران جدید و یا خوب کمتر بتوانند گزارشگری کنند. با توجه به پرمخاطب بودن مسابقات ورزشی به خصوص فوتبال که هواداران زیادی دارد صداوسیما باید با حساسیت بیشتری این مسابقات را پخش کند، کیفیت تصویر گزارشگر خوب و دیگر مسائل را در نظر بگیرد. صداوسیما از طریق پخش مسابقات درآمدزایی میلیاردی دارد با توجه به پرمخاطب بودن مسابقات فوتبال و نقش مهم گزارشگر درآن، باید به نحوه گزارشگران حساس تر شد، گزارش‌های آن ها را پیگیری کرد و اگر ضعفی در آن دید این مشکل را برطرف کند. صداوسیما با این کار به مخاطب خود احترام می‌گذارد. به نظر می‌رسد تنها مسئول این ضعف و سیر نزولی در گزارشگری ایران، صداوسیما است و نه هیچ کس دیگر.
انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]
-
ورزش
پربازدیدترینها