واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
پرسه در «درکه» محله گل و بلبل ساعت هفت صبح پنجشنبه است، میدان درکه خیلی وقت است از خواب بیدار شده، سحر خیزان همه آمدهاند. بعضی با ظاهر یک کوهنورد حرفهای و بعضیها هم مثل این که یکباره هوس کوه رفتن کردهاند، بدون هیچ تجهیزاتی آمدهاند؛ گروهی یا دو نفر و بعضیها هم با خانواده، اینجا از هر سنی هستند.
نسیم خنک صبح صورت را نوازش می کند و خنکی دلچسب بهار بر تن می نشیند. میدان کم کم شلوغ می شود و هیاهوی ماشین ها که دور دور می چرخند تا جای پارک پیدا کنند از همه مشهودتر است. از میدان درکه به سمت مسیر کوهنوردی دو راه وجود دارد یکی از کنار رودخانه می گذرد و دیگری از کنار مسجد به سمت بالا می رود البته هر دو مسیر به یک مسیر اصلی ختم می شوند. درکه محله ای با قدمت هشتصد ساله است. خانه های روستایی زیبای قدیمی ای را که یادگار گذشته این مکان است هنوز می توان بین خانه های جدید که کم کم در حال قد کشیدن هستند، دید با دیوار های گاهگلی و سقف های شیروانی و کوچه باغ های زیبایی که آدم را یاد شعر سهراب سپهری می اندازد «کوچه باغی است که از خواب خدا سبزتر است.» آوای غالب در اینجا صدای غرش رودخانه است و سکوت که گاهی با خنده و هیاهوی دسته جمعی جوانان شکسته می شود. خیلی از رستوران های اطراف درکه بسته اند، بعضی ها دیرتر باز می کنند و بعضی ها هم از قفل هایی که به درهایشان خورده است به نظر نمی رسد حالا حالا باز شوند. مغازه داری که از بی رونقی کارش شاکی است می گوید همه چیز از سال گذشته شروع شد و هر کس برای تعطیل شدن تعدادی از رستوران ها دلایلی را عنوان کرد؛ از بدحجابی و نوشیدنی های غیرمجاز تا قلیان کشیدن و نبود جای پارک خودرو تا دعوای یک شاگرد رستوران با بچه های مسجد و اعتراض محلی ها همه دلایلی برای پلمب خیلی از کافه ها و رستوران هاست. یکی از محلی ها که خانه کاهگلی اش را با ظاهری عجیب و غریب به موزه تبدیل کرده و مدعی است خانه اش 200 سال قدمت دارد شاکی از تغییر بافت سنتی محله است، اما پیرمردی که کنار بساط آلو و لواشک و برگه هایش آب انار می گیرد، معتقد است بافت سنتی و قدیمی این محل را غیربومی هایی که جهت کسب و کار به اینجا آمده اند و برای پول درآوردن به هر کاری دست می زنند خراب کرده اند، اما جدای از همه ناخشنودی ها، کاسبکارانی هم هستند که کارشان پررونق است مثل رستوران اسپیو که به خاطر غذاهایش و مشتریان خارجی و رئیس و رؤسایی که آنجا می آیند چنان شلوغ است که برای خوردن یک وعده غذا باید مدت ها در صف ایستاد. اما اگر از کوهنوردان حرفه ای و غیرحرفه ای بپرسید هنوز هم رستوران های کوچک بین مسیر یا کنار رودخانه و بالای کوه با یک صبحانه ساده و یک چای داغ و دبش بیشترین طرفداران خود را دارند. بخش های دیدنی درکه شامل هفت حوض استخری طبیعی در مسیر رودخانه و جنگل کارا و یک چشمه زیبا که بعد از کافه جویبار قرار دارد و با طی مسیری تقریبا یک ساعت به آن می رسید، گذشته از آب زلال چشمه، منظره اطراف آن بسیار دیدنی است و چند آبشار و چشمه کفو که آب خارج شده از آن به طول یک کیلومتر کف می کند انتهای مسیرهم ارتفاعات پناهگاه پلنگ چال ازجمله دیدنی های این منطقه هستند. برای رفتن به پلنگ چال از میدان درکه می توانید از طرف رودخانه به سمت شمال حرکت کنید، با رسیدن به دو راهی مسیر مستقیم را ادامه دهید؛ چون مسیر سمت چپ به جنگل کارا می رود. برای طی مسیر درکه لازم نیست کوهنورد حرفه ای باشید، کافی است عادت به پیاده روی داشته باشید. تا مسیر پلنگ چال بجز چند سر بالایی تند بقیه مسیر هموار است و حتی در مسیر های نزدیک به پلنگ چال بعضی قسمت ها با نرده و کابل در اطرافشان به شما در بالا رفتن کمک می کنند. بعد از طی مسیری چند ساعته به پناهگاه پلنگ چال می رسید. در این پناهگاه امکانات مناسب اقامت برای شب وجود دارد. البته بعد از آن هم می توانید بعد از گذشتن از چهل چشمه به ایستگاه پنج و از آنجا به قله توچال بروید. اگر بخت یارتان و هوای تهران هم تمیز باشد می توانید از پناهگاه پلنگ چال تهران را ببینید. یکی از جاهای تاریخی و زیارتی درکه، امامزاده سید ولی از نوادگان علی بن حسین است و دیگری مسجد جامع درکه که نیم قرن قدمت دارد. یادتان باشد در رسیدن به بالا از جاذبه های طبیعی اطراف غافل نشوید؛ زیبایی هایی که شاید فقط منحصر به درکه باشد مثل کوچه باغ های زیبا و دیدن جنگل با درختان گوناگون و آبشارها و صخره های بلندی که روی سرتان سایبان درست کرده اند؛ بخصوص که فصل بهار است و گل های فراوان ازجمله شقایق وحشی در گوشه های بکر آن قابل دیدن است یا سبزی های کوهی که در جای جای آن دیده می شود. از جاذبه های انسانی آن هم غافل نشوید. از دستفروشانی که صنایع دستی می فروشند تا کسانی که در کنار ظرف های بزرگ آلو و برگه و لواشک، ریواس و کنگر و نوعی سبزی کوهی می فروشند تا سنگ نوشته هایی که روی آن اشعاری حک شده یا عکاسی که با یک دوربین قدیمی عکس های سیاه و سفید از شما می گیرد. مسیر درکه یک مسیر کاملا تفریحی است و سختی کوه های دیگر را ندارد. پس اگر اهل پیاده روی و گشت و گذار هستید ییلاق درکه را از دست ندهید. روزهای تعطیل درکه بسیار شلوغ است، اما بین هفته خلوت تر است. شما هر جا که باشید اگر به میدان تجریش بروید، می توانید با مینی بوس های این مسیر خود را به درکه برسانید. اتوبوس های بی آر تی ترمینال جنوب ـ شهید افشار هم شما را در ایستگاه نمایشگاه پیاده می کنند و از آنجا با ماشین های خطی که ابتدای خیابان ولنجک هستند می توانید به درکه بروید. اکرم بیگی / چمدان (ضمیمه آخر هفته روزنامه جام جم)
 
شنبه 19 اردیبهشت 1394 ساعت 11:55
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]