تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867747156
آیا رسانه ملی حق فوتبال را می‌خورد؟
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها:
آیا رسانه ملی حق فوتبال را می‌خورد؟
صاحبان فوتبال صدایشان به جایی نمی‌رسد، متولیان و مسئولان هم زورشان نمی‌رسد و در چنین فضایی صداوسیما آشکارا حق فوتبال را نمی‌دهد و صدایش را هم درنمی‌آورد.
خبرگزاری ایسنا: در حالی که تنها دو هفته تا پایان فصل چهاردهم لیگ برتر فوتبال باقی مانده است، هنوز سازمان لیگ فوتبال نتوانسته حق این رشته پرطرفدار را از صداوسیما بگیرد. این در حالی است که در میانه‌های فصل حتی پای شورای عالی امنیت ملی هم به این مساله باز شد و چندین نماینده مجلس، چند وزیر کابینه و مقامات عالی امنیتی برای حل و فصل آن تلاش کردند.
مساله این است که در دنیای امروز، فوتبال به عنوان یک صنعت پذیرفته شده و تولیدات آن یعنی بازی‌های فوتبال و اخبار و حواشی آن‌ها در بازار رسانه‌ها به فروش می‌رسند. شبکه‌های تلویزیونی بزرگ دنیا برای جذب مخاطب و پیشی گرفتن از رقبا امتیاز پخش بازی‌های فوتبال را از برگزار کنندگان آن‌ها به قیمت‌های گزاف می‌خرند.
لیگ فوتبال عربستان برای پخش تلویزیونی بازی‌هایش برای دو فصل مبلغی در حدود 10 میلیون دلار دریافت می‌کند. 35 میلیارد تومان، مبلغی است که عرب‌ها برای دیده شدن فوتبال داخلی‌شان دریافت می‌کنند آنوقت لیگ به اصطلاح حرفه‌ای ایران حتی یک ریال هم برای پخش کننده‌اش نمی‌ارزد!
سازمان صداوسیما در ایران طبق قانون، انحصار پخش تلویزیونی را در اختیار دارد. به این معنی که شبکه‌های خصوصی در ایران امکان فعالیت ندارند. این مساله فعلا "قانون" است و شاید در آینده تغییر کند.
بنابر همین اصل قانونی فدراسیون فوتبال ایران یا سازمان لیگ نمی‌تواند فوتبال داخلی را برای پخش به شبکه‌های خارجی یا غیر صداوسیما بفروشد. همین نکته باعث شده که سازمان صداوسیما به راحتی از حق فوتبال ایران چشم‌پوشی کند.
منصور قنبرزاده مدیرعامل باشگاه نفت تهران گفته که سازمان صداوسیما به عهدش وفا نکرده و هیچ پولی بابت حق پخش لیگ برتر پرداخت نکرده است. او معتقد است که به قولی صداوسیما به همه باشگاه‌ها ضرر زده است.
قنبرزاده همچنین مدعی بود که مهدی تاج رییس سازمان لیگ به او گفته که سازمانش زور لازم را برای گرفتن حق فوتبال ندارد.
آن طور که مسئولان سازمان لیگ گفته‌اند، پولی که صداوسیما باید پرداخت کند حدود 180 میلیارد تومان است که باز هم طبق محاسبات و ادعای مدیران سازمان لیگ نیمی از حق پخش واقعی فوتبال است. با این حال پس از کش و قوس‌های فراوان، صداوسیما پذیرفت که 26 میلیارد تومان به سازمان لیگ پرداخت کند؛ پولی که هنوز یک ریالش هم پرداخت نشده است.
در نیم فصل اول، زمانی که صداوسیما زیر بار امضای قرارداد نمی‌رفت، فدراسیون فوتبال تصمیم گرفت دوربین‌های صداوسیما را به ورزشگاه‌ها راه ندهد. چند هفته از تصمیم عملی شد اما در آستانه شهرآورد پایتخت، فدراسیون از موضعش کوتاه آمد و صداوسیما هم پذیرفت که به امضای قرارداد فکر کند.
ورود وزارت کشور، مجلس شورای اسلامی و شورای عالی امنیت ملی به این موضوع، در این تصمیم بی‌تاثیر نبود. با این حال "آژان‌کشی" صورت گرفته در فوتبال جواب نداد و قرارداد حق پخش تلویزیونی در حد همان "کاغذپاره" باقی ماند.
باشگاه‌های فوتبال ایران که در لیگ برتر حضور دارند، برای تامین بخشی از هزینه‌های خود روی سهم حق پخش حساب باز کرده بودند و حالا که لیگ رو به اتمام است دخل و خرج‌شان همخوانی ندارد.
باشگاه‌هایی مثل نفت تهران و ذوب آهن که با تمام نداری‌ها و کمبودهای تیم‌های جوانی ساخته‌اند و با انگیزه زیاد و تلاش فراوان خود را به رده‌های بالای جدول رسانده‌ان، به شدت به این پول نیاز دارند. پرداخت نشدن حق پخش کاملا به زیان فوتبال است و انگیزه چنین باشگاه‌هایی را کم می‌کند.
نکته مهم‌تر این است که وقتی صداوسیما برای تولید یک سریال تلویزیونی، فیلم یا برنامه ترکیبی میلیون‌ها و گاهی میلیاردها تومان هزینه می‌کند تا اندکی مخاطب را به خود جلب کند، چرا از پرداختن حق پخش تلویزیونی فوتبال طفره می‌رود؟ کدام برنامه‌ی تلویزیونی بیشتر از بازی فوتبال مردم را پای رسانه ملی می‌نشاند؟ صداوسیما اعلام کرده که برنامه "90" پربیننده‌ترین برنامه تلویزیونی است؛ برنامه‌ای که تمام مواد خامش فوتبال و حاشیه‌های آن است.
در فضایی که علیه فوتبال هجمه‌های زیادی وجود دارد و همه آن را به میلیاردی بودن و گزافه خرج کردن متهم می‌کنند، این حق‌خوری آشکار از عجایب است.
شاید این روزها حساب صداوسیما خالی است و دخلش کفاف خرجش را نمی‌دهد، شاید بودجه این سازمان عریض و طویل جوابگوی پرداخت حقوق عقب مانده کارمندانش هم نباشد اما این‌ها و ده‌ها دلیل دیگر توجیه کننده حق خوری و پایمال کردن حقوق فوتبال نیست.
فوتبالی‌ها فعلا انتظار ندارند که صداوسیما حق پخش واقعی فوتبال – چیزی حدود 300 میلیارد تومان – را پرداخت کند، بلکه توقع دارند همان 15-10 درصد حق واقعی که قراردادش را امضا کرده‌اند پرداخت شود. این انتظار، کف توقعات فوتبال از یک سازمان "ملی" است.
تاریخ انتشار: ۱۵ ارديبهشت ۱۳۹۴ - ۰۹:۰۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
ورزش
پربازدیدترینها