محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843272461
از ادعای هاشمی درباره تعصبات امام خمینی(ره) در مورد زنان پیش از انقلاب تا واقعیت امام(ره)
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
از ادعای هاشمی درباره تعصبات امام خمینی(ره) در مورد زنان پیش از انقلاب تا واقعیت امام(ره)
امام با تطبیق روش برخورد رژیم پهلوی به آموزه‌های دینی، شخصیت زن را ازدست‌رفته می‌بیند و ازاین‌رو، رژیم پهلوی را با جاهلیت پیش از اسلام مقایسه می‌کند.
سایت مهرخانه نوشت: روز یکشنبه 23 فرودین ماه، همایش بانوی انقلاب در تجلیل از خدیجه ثقفی، همسر مرحوم امام خمینی (ره) با حضور بسیاری از بزرگان و علما برگزار شد. در بخشی از این همایش، آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی به ایراد سخن پرداختند. صحبت‌های هاشمی از منظرهای گوناگون قابل‌تأمل و بررسی است؛ اما آنچه موردنظر ماست، بخشی از سخنان وی است که شاید به جهت نداشتن زمینه سیاسی، کمتر موردتوجه قرار گرفت. هاشمی گفت: «امام با رفتاری که باهمسرشان داشتند، نشان دادند چه احترامی برای زن قائل هستند. البته، امام (ره) قبل از انقلاب تعصب‌هایی هم داشتند. مثلاً همسر من نقل می‌کند که وقتی همسر امام (ره) با مردی که خریدهای خانه را انجام می‌داد صحبت می‌کرد، امام (ره) می‌فرمود چرا با این‌ها صحبت می‌کنی؟ دو کلمه بنویس و به آنها بده، اما بعد از انقلاب که شرایط تغییر کرد، دختر جوان امام (ره) در برابر خودشان برای مردم سخنرانی می‌کردند.»
آنچه در این بخش از سخنرانی قابل‌توجه است، تعصب امام (ره) قبل از انقلاب و تغییر شرایط و طرز تفکر امام (ره) در بعد از انقلاب است. اینکه فقیهی در جایگاه امام (ره)، و با موقعیت سیاسی و علمی و اعتقادی و عرفانی ایشان، در هر دوره‌ای براساس خواست‌ها و موقعیت‌های خود تصمیم بگیرد و برخورد کند و حتی تعصب‌هایی خارج از عرف و منطق نیز داشته باشد، امری است که موقعیت فقاهت و حتی امامت و زعامت ایشان را دچار تردید خواهد کرد. مگر جز این است که مرجع تقلید باید عادل باشد و با علم تصمیم بگیرد؟!
زمینه فکری امام خمینی (ره)
در بررسی روحیه انقلابی و دیدگاه‌های متعالی فکری امام (ره) نسبت به زنان، نمی‌توان نسبت به زمینه‌های تربیتی ایشان بی‌تفاوت بود.
وجود زنان آگاه و بیدار و هوشیار به مسائل سیاسی در خانواده امام (ره)، مسلماً در رشد و بینش ایشان تأثیر داشته است. امام (ره) 4 ماه و 20 روز داشتند که پدرشان شهید شد و از آن به بعد در کنار سه زن بزرگ شدند؛ یکی مادر، یکی عمه‌شان صاحبه خانم و یکی هم خاور خانم. امام (ره) تربیت‌های اولیه خود را از این سه زن گرفتند و نگاه امام (ره) نسبت به زن، متأثر از این سه زن است.
در فرهنگ قدیمی ایران، زن را ضعیفه می‌دیدند، ولی امام در کنار آنها احساس می‌کرد که زن اصلاً ضعیفه نیست. (1) از طرفی می‌بینیم که هم مادر و هم عمه امام (ره) از زنان برجسته آن محیط و منطقه بوده‌اند. مخصوصاً حاج‌آقا مصطفی از شجاعت و علم و تحصیلات عمه‌شان بانو صاحبه خیلی حرفها داشتند که متأسفانه ضبط نشده و از دست رفته‌اند. وقتی پدر امام (ره) شهید می‌شوند، بانو صاحبه به تهران می‌آید و در حضور مظفرالدین‌شاه یک سخنرانی در دفاع از خون شهیدشان و اینکه قاتل باید اعدام شود، می‌کند. (2) از طرف دیگر، ننه خاور زنی لطیف، خوش‌اخلاق، کریم و توانمند است. لذا نگاه امام (ره)، به‌طور فطری و غریزی به زن، غیر سنتی بود. (3)
و البته به تمام این موارد اضافه کنید، فقاهت و اعلمیت و اسلام‌شناسی امام (ره) را. زن موردنظر امام (ره)، زنی غربی یا شرقی نیست، بلکه یک زن اسلامی است با تمام ملاک‌ها و معیارهای اسلامی و با الگوگیری از زهرای مرضیه سلام‌الله‌علیها. زن مدنظر امام (ره) را در تمام دیدارها، نوشته‌ها، مصاحبه‌ها و سخنرانی‌های ایشان، حتی قبل از انقلاب نیز، می‌توان مشاهده کرد.
نظرات امام خمینی (ره) پیش از انقلاب اسلامی
نگرش امام خمینی (ره) به مسئله زن، برخواسته از آموزه‌های دینی است. امام (ره) با الهام از وحی، سیره نبوی و دستاوردهای فقهی، به مسئله زن نگاهی متفاوت دارد. ایشان با تطبیق روش برخورد رژیم پهلوی به آموزه‌های دینی، شخصیت زن را ازدست‌رفته می‌بیند و ازاین‌رو، رژیم پهلوی را با جاهلیت پیش از اسلام مقایسه می‌کند. با توجه به اینکه امام (ره) مجتهدی زمان‌شناس بود و موضوعات اجتهادی خود را از جامعه می‌گرفت، سپس برای استنباط به سراغ ادله می‌رفت؛ ازاین‌رو با آگاهی از جوانب یک موضوع به استنباط می‌پرداخت. امام خمینی (ره) مقتضیات زمان را در نظر داشت و برای اظهارنظر درباره زن، هرگز او را به خانه محدود نکرد، بلکه با روشن‌بینی تمام در مورد حقوق زن در اسلام، فعالیت‌های او در اجتماع را مجاز شمرد. (4)
باهمین طرز فکر بود که امام خمینی (ره)، در برابر قانون حق رأی زنان ایستادند و با آن مخالفت کردند؛ چراکه ازنظر امام (ره) «چه‌کاری از این کار واجب‌تر است که رضایت بیست میلیون جمعیت را فراهم کنند؟ چون از ده میلیون نفر جمعیت زن ایران، فقط یک‌صد نفر زن هرجایى مایل هستند که این کار بشود.» (5)
این رأی بر اساس استدلالی صحیح است که مربوط به زمان قبل از انقلاب اسلامی است: «مگر با چهارتا زن فرستادن [به] مجلس، ترقى حاصل می‌شود؟ مگر مردها که تا حالا بودند ترقى براى شما درست کردند تا زن‌هایتان ترقى [درست کنند]؟ ما می‌گوییم این‌ها را فرستادن در این مراکز، جز فساد چیزى نیست. شما بعد تجربه کنید ببینید بعد از ده سال، بیست سال، سى سال دیگر، این‌ها را بفرستید، به خیال خودتان، ببینید اگر شما جز فساد چیز دیگرى دیدید؟ ما با ترقى زنان مخالف نیستیم، با این فحشا مخالفیم، با این‌کارهای غلط مخالفیم. مگر مردها آزادند که زنها می‌خواهند آزاد باشند؟ «آزادمرد» و «آزادْزن» با لفظ درست می‌شود؟ مردها آزادند؟»(6)
امام (ره)، به اوضاع آن روزگار معترض است؛ به محیط مختلط بدون در نظرگرفتن حد و حدود ارتباط زن و مرد؛ و این اعتراض را علناً اعلام می‌کند و سعی در روشن‌ساختن دیگران نیز دارد: «لازم است به آقایان محترم تذکر دهم: به‌طوری‌که از قراین ظاهر می‌شود دستگاه جبار درصدد تصرف در احکام ضروریه اسلام است؛ بلکه شاید- خدای‌نخواسته- بخواهند قدم‌های بلندترى بردارند. کراراً در نطق‌های مبتذل‌شان تصریح به‌تساوی حقوق زن و مرد در تمام جهات سیاسى و اجتماعى کرده‌اند که لازمه‌اش تغییر احکامى از قرآن مجید است. و چون با عکس‌العملی از طرف مسلمین مواجه شدند، مُزورانه انکار نمودند و عذر بدتر از گناه خواسته‌اند. غافل از آنکه ما آنها را خوب می‌شناسیم، و به گفتار آنها اعتماد نداریم. دخترها را به «سپاه دانش» دعوت یا تشویق می‌کنند و خودشان تصریح می‌کنند که باید قبلاً به سربازى بروند و چون مواجه با نفرت عمومى می‌شوند، به انکار برمی‌خیزند و در مطبوعات تصریح می‌شود که تصویب‌نامه سربازى دخترها در دست تنظیم است؛ با این وصف آن را انکار می‌کنند و به تشبثات مضحک دست می‌زنند. دستگاه جبار گمان کرده با زمزمه تساوى حقوق می‌تواند راهى براى پیشرفت مقاصد شوم خود، که آن ضربه نهایى به اسلام است، باز کند.» (7)
با نگاهی به این جملات: «یک حقایقى در کار است. شما آقایان در تقویم دو سال پیش‌ازاین یا سه سال پیش‌ازاین بهایی‌ها مراجعه کنید؛ در آنجا می‌نویسد: تساوى حقوق زن و مرد، رأى عبدالبهاء است؛ آقایان از او تبعیت می‌کنند. ...تعلیم اجبارى عمومى نظامى‌کردن زن، رأى عبدالبهاء است.» (8) درمی‌یابیم که در حقیقت امام (ره) به‌خوبی متوجه تزویر حکومت شده و در برابر این تزویر است که می‌ایستد، نه در برابر احقاق حقوق زنان. امامی که پیش از انقلاب هم نظراتشان در حمایت از زنان است و در راستای نظرات اسلام: «در خصوص زنان، اسلام هیچ‌گاه مخالف آزادى آنان نبوده است، برعکس اسلام با مفهوم زن به‌عنوان شىء مخالفت کرده است و شرافت و حیثیت او را به وى بازداده است. زن مساوى مرد است. زن مانند مرد آزاد است که سرنوشت و فعالیت‌های خود را انتخاب کند؛ اما رژیم شاه است که با غرق‌کردن آنها در امور خلاف اخلاق، می‌کوشد تا مانع آن شود که زنان آزاد باشند. اسلام شدیداً معترض به این امر است. رژیمْ آزادى زن را البته نظیر آزادى مرد از میان برده و پایمال ساخته است. زنان مانند مردان زندان‌های ایران را پرکرده‌اند. در اینجاست که آزادى آنها در معرض تهدید و درخطر قرارگرفته است. ما می‌خواهیم که زنان را از فساد، که آنان را تهدید می‌کند، آزاد سازیم.» (9)
امام (ره)، زنان را حرکت‌دهنده و جریان‌ساز می‌دانند و معتقدند: «این شاه است که به‌حسب نقل در مصاحبه با مخبر ایتالیایى گفته است: "درک من از زن آن است که او باید زیبا و فریبا باشد."؛ این شاه است که زنها را به فساد می‌کشاند و آنها را عروسک می‌خواهد بار بیاورد. مذهب با این فاجعهها و دردها مخالف است، نه با آزادى زن. شرکت زنها در رفراندوم اخیر، بیهوده‌بودن ادعاهاى پوچ شاه را براى تمام اقشار ثابت کرد. زنان همدوش مردان به پا خاستند و آزادى و استقلال خود را تقاضا کردند و شاه را محکوم نمودند.» (10)
مسلماً این دیدگاه‌ها، خصوصاً در شرایط پیش از انقلاب، دیدگاه‌های یک فرد متعصب نمی‌تواند باشد. این نظرات تابع نعل به نعل احکام اسلام است، و نه از سر تعصب و خودرأیی.
دیدگاه امام خمینی (ره) بعد از انقلاب اسلامی
نظرات و دیدگاه‌های امام (ره) در مورد زن، پس از انقلاب، دیدگاه‌هایی است که بسیار مشهور است و در بسیاری از ابعاد سیاسی- اجتماعی نیز شاهد بوده‌ایم. مهم‌ترین جمله‌ای که به‌عنوان دیدگاه امام (ره) در مورد زنان و حضور اجتماعی مطرح است، آن است که: «زن باید در مقدرات اساسی مملکت دخالت کند.» (11) نه تنها فکر و قول امام (ره)، که عمل ایشان نیز، مؤید این کلام است.
امام خمینی (ره) در وصیت‌نامه خود نیز بر این نظرات تأکیددارند و می‌نویسند: «ما مفتخریم که زنان پیر و جوان و خرد و کلان در صحنه‌های فرهنگی و اقتصادی و نظامی حاضر، و همدوش مردان یا بهتر از آنان در راه تعالی اسلام و مقاصد قرآن کریم فعالیت دارند.» (12)
خلط مبحث
نکته‌ای که در این میان وجود دارد، خلط بحثی است که میان حدود شرعی روابط زن و مرد و حضور اجتماعی زنان، شده است.
امام (ره)، در هیچ‌یک از صحبت‌های موجود و خاطرات بیان‌شده دخترانشان، محدودیتی غیرطبیعی برای خانواده‌شان قایل نبودند و آنها را از تحصیل و فعالیت اجتماعی منع نمی‌کردند، بلکه حتی مشوق ایشان نیز بودند، اما این دیدگاه، به معنای قایل شدن به تسهیل روابط میان محرم و نامحرم نیست.
امام (ره) نیز مانند هر مسلمان معتقد دیگر و شاید کمی بیشتر، در جایگاه مرجعیت جهان اسلام، بر رعایت حدود و ضوابط میان دو جنس تأکید بیشتری داشتند. زهرا مصطفوی، دختر امام، بر این روش کلی امام (ره) تأکید داشت که همواره در داخل منزل امام (ره)، اصل بر عدم اختلاط بین محرم‌ها و نامحرم‌ها بود و آن‌گاه که در بین اعضا، خانواده زن و مرد نامحرمی از قبیل دامادها و نوه‌ها بود، سفره مردها و زنها جداگانه انداخته می‌شد. در خاطرات ایشان آمده است: «امام در مقابل بیرونی و نامحرم خیلی سخت‌گیرند. الآن پسرهای من و احمد آقا [سال 67] 15 و 16 ساله‌اند و ما اگر یک روز منزل آقا برای ناهار دعوت شویم، پسرها حق آمدن ندارند. یا اگر هم بیابند ما خانه خانم [همسر حضرت امام(ره)] می‌نشینیم و سفره می‌اندازیم و آنها منزل احمد آقا، آن‌هم برای اینکه پسرها و دخترهای اهل فامیل و خانه باهم غذا نخورند؛ نه‌فقط سر سفره بلکه حتی سلام هم به هم نمی‌کنند، چون سلام واجب نیست.» (13)
بااین‌وجود خود ایشان در جای دیگری در رابطه با فعالیت‌هایش می‌گوید: «بعد از انقلاب خود من در تلویزیون، سمینارها، سخنرانی‌ها و جلساتی که آقایان و خانم‌ها حضور داشتند، حضور فعال داشتم و امام (ره) هرگز نگفتند نروید و این کار را انجام ندهید، ولی در همان دوران اگر شوهرخواهرم می‌آمدند، این‌طور نبود که سفره زنها و مردها یکی باشد. رفت‌وآمد بود؛ اما مردها جدای از زنان در اتاق‌های مختلف پذیرایی می‌شدند.» (14)
درنتیجه، مرور این نکته لازم است که نظرات و دیدگاه‌های امام خمینی (ره)، ازآنجاکه برگرفته از تعالیم ناب اسلامی و منطبق با دین و قرآن بود، قبل و بعد از انقلاب، یکسان و هماهنگ بود. امام (ره) همان‌طور که نظر اسلام است، مخالف ارتباط خارج از عرف زن و مرد بودند و به‌شدت مراقب آن، اما حضور در اجتماع، به‌نحوی‌که مخاطب خاصی در برخوردها وجود نداشته باشد، ازنظر ایشان بلااشکال بود و حتی در سخنرانی‌های متعدد بر آن تأکید نیز داشتند و از زنان فعال در عرصه اجتماع تقدیر می‌کردند.
علاوه بر آن، استناددادن عمل یک فقیه، به تعصبات، اگرنه توهین که کم‌لطفی آشکاری به اوست؛ آن‌هم فقیه و مرجعی، به جامعیت و کاملیت امام (ره)، که لحظه‌به‌لحظه زندگی و کلمه‌به‌کلمه سخنان‌شان، الگویی برای جهانیان است و نمود عینی و مجسم یک مسلمان واقعی. مطلب فوق مربوط به سایر رسانه‌ها می‌باشد و خبرگزاری فارس صرفا آن را بازنشر کرده است. بازگشت به صفحه نخست گروه فضای مجازی انتهای پیام/
94/02/14 - 15:20
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]
-
گوناگون
پربازدیدترینها