تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867295567
- راهبرد یک کمربند، یک جاده چین
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: راهبرد "یک کمربند، یک جاده" چین تهران - ایرنا - اسکات کندی و دیوید پارکر دو پژوهشگر مرکز مطالعات راهبردی و بین المللی واشنگتن در مقاله ای به ابعادی از برنامه های زیرساختی توسعه در چین پرداخته اند.
در این مقاله آمده است: 28 ماه مارس گذشته، کمیسیون اصلاح و توسعه ملی چین (National Development and Reform Commission (NDRC)) که عالی ترین نهاد برنامه ریزی اقتصادی این کشور است، برنامه عمل تازه ای را منتشر کرد که جزییات کلیدی ابتکار "یک کمربند، یک جاده" دولت چین را ترسیم می کند. شی جی پینگ رییس جمهوری چین، این برنامه را در کانون سیاست خارجی و نیز راهبرد اقتصادی داخلی کشورش قرار داده است. آخرین نسخه منتشر شده از این ابتکار که در ابتدا بعنوان شبکه ای از پروژه های زیرساختی منطقه ای معرفی شده بود، اشاره دارد که دایره ابتکار "کمربند و جاده"، گسترده تر شده و اکنون پیگیری هماهنگی در سیاست های مربوط به آن در سطح قاره آسیا را در کنار درهم بافتگی مالی، آزادسازی تجاری و ارتباط مردم با مردم در بر می گیرد. تلاش های چین برای اجرای این طرح، احتمالا تاثیر مهمی بر معماری اقتصادی منطقه، الگوهای تجارت منطقه ای، سرمایه گذاری و توسعه زیرساختی خواهد داشت و به نوبه خود پیامدهای راهبردی ای برای چین، ایالات متحده و دیگر قدرت های مهم جهان به همراه می آورد.
پرسش اول: "یک کمربند، یک جاده" چیست و برنامه تازه چه می گوید؟
پاسخ: "کمربند اقتصادی جاده ابریشم" و "جاده ابریشم دریایی قرن بیست و یک" ابتکارهایی هستند که برای نخستین بار در پاییز 2013 توسط رییس جمهوری چین و به ترتیب در جریان دیدارهایی از قزاقستان و اندونزی ارائه شدند. انتظار می رود که این دو طرح در سیزدهمین برنامه پنج ساله اقتصادی چین که از سال 2016 تا 2020 به اجرا در می آید، گنجانده شوند و راهبرد سرمایه گذاری ملی این کشور را در سراسر این دوره تعیین نمایند.
جزییاتی که تاکنون توسط رسانه های چینی منتشر شده، نشان می دهد که این "کمربند" بعنوان شبکه ای طراحی شده از جاده های فراسرزمینی و خطوط آهن، لوله های نفت و گاز و دیگر پروژه های زیرساختی است که از شهر شیئان در مرکز چین آغاز و سراسر آسیای میانه را در می نوردد و سرانجام به مناطق دوردستی چون مسکو، روتردام و ونیز می رسد. اما عنوان "جاده" (که احتمالا نامگذاری مناسبی نیست)، به شبکه ای از بنادر طراحی شده و دیگر پروژه های زیرساختی ساحلی اطلاق می شود که جنوب و جنوب شرق آسیا را به شرق آفریقا و شمال دریای مدیترانه متصل می سازد.
اما طرح تازه "کمربند و جاده" که مشترکا توسط کمیسیون اصلاح و توسعه ملی و وزارت خانه های امور خارجه و تجارت منتشر شده، تاکید دارد که دایره این ابتکار بسیار فراتر از ساخت زیربناهاست. این برنامه همچنین تلاش هایی را برای به پیش راندن درهم بافتگی بیشتر مالی و استفاده از ارز رایج چین – یوان رنمینبی- توسط کشورهای خارجی، ایجاد یک "جاده ابریشم اطلاعاتی" که شبکه های منطقه ای فن آوری ارتباطات و اطلاعات را به هم پیوند می دهد و موانع کمتر برای تجارت و سرمایه گذاری فرامرزی در منطقه در بر خواهد داشت.
موسسه های منطقه ای تازه، همچون بانک سرمایه گذاری زیرساختی آسیا(AIIB) و صندوق جاده نوین ابریشم(NSRF) نیز تاحدودی به منظور تکمیل و پشتیبانی از توسعه ابتکار کمربند و جاده ایجاد شده اند. این طرح همچنین از این جهت قابل توجه است که زبان دیپلماتیک سنتی چین (یعنی تاکید بر حق حاکمیت و عدم مداخله) را در با ادبیات و شعارهای تازه ای ترکیب می کند که بر پایبندی به استانداردهای بالا، عرف ها و نرم های بین المللی و نقش "تعیین کننده" بازار و صنعت در پیشبرد این ابتکار تاکید دارد. این مسئله بازتابی است از تعهدی که رهبری چین در پلونیوم سوم نوامبر 2013 بیان کرد به این مضمون که "بازار نقشی تعیین کننده در جایابی منابع خواهد داشت." با اینحال باید دید که آیا نیروهای بازار و ملاحظات تجاری، در واقع نقشی تعیین کننده در پیش برد جاده ابریشم خواهند داشت یا نه.
پرسش دوم: چین تلاش می کند که با این ابتکار به چه چیزی دست یابد؟
پاسخ: این ابتکار از پیشران های اقتصادی و ژئوپولیتیک مهمی برخوردار است هرچند احتمالا پکن در حال حاضر با توجه به چالش های اقتصادی داخلی اش، بر جنبه اقتصادی این طرح تاکید دارد. رهبری چین، بویژه در تقلاست تا گذار دشوار به نرم تازه ای از رشد اقتصادی کندتر و پایدارتر را مدیریت کند. پروژه های زیرساختی که بعنوان بخشی از ابتکار کمربند و جاده پیشنهاد شده اند- و بسیاری شان هم از میانه برخی از فقیرترین و عقب مانده ترین مناطق چین عبور می کنند- می تواند تکانه لازم برای کمک به مهار اثرات این کاهش عمیق شونده رشد را فراهم آورد. پکن همچنین امیدوار است که با بهبود ارتباط میان استان های در حال توسعه جنوب با استان های غربی- و سواحل غنی تر آن- و نیز کشورهای حول و حوش خود، طرح کمربند و جاده به درهم بافتگی و توان رقابت داخلی اقتصاد چین و افزایش رشد متوازن منطقه ای کمک کند. گذشته از این، در نظر است که کار ساخت این زیربناها، از ظرفیت اضافی بسیار انبوه تولیدات صنعتی چین استفاده کند و ورود کالاهای چینی به بازارهای منطقه را تسهیل نماید.
در این زمان که بسیاری از شرکت های بزرگ دولتی چین تقلا می کنند که به زیر آب نروند و بانک ها نیز در چرخه ای از مشکلات به چالش افتاده اند، پروژه های شکل دهنده طرح کمربند و جاده می تواند به ادامه حیات آنها کمک کند. اما در جبهه خارجی، کمربند و جاده بازتاب بسیاری از اولویت هایی است که شی جی پینگ در نوامبر گذشته و در یک گردهم آیی مهم حزب کمونیست چین در زمینه امور خارجی، بیان کرد. این اولویت ها، شامل تمرکز نیرومندتر بر بهبود دیپلماسی با کشورهای همسایه و استفاده راهبردی تر از اقتصاد بعنوان بخشی از جعبه ابزار کلان چین می شود.
باتوجه به فاصله موجود میان کشورهای منطقه در زیرساخت ها که تریلیاردها دلار برآورده شده است، این ابتکار در واقع منابع فزاینده و هنگفت چین را در مرکز توجه قرار می دهد و بعنوان یک هویج مهم مالی برای برانگیختن دولت های آسیا به پی جویی همکاری بیشتر با پکن عمل می کند.
در میان مدت و درازمدت، اجرای موفق این ابتکار می تواند درهم بافتگی اقتصادی منطقه را تعمیق بخشد، تجارت فرامرزی و جریان های مبادله مالی بین کشورهای یوروآسیا با جهان خارج را تقویت نماید و الگوهای چین محور تجارت، سرمایه گذاری و زیرساخت را تثبیت نماید. این امر به تقویت جایگاه چین بعنوان یک شریک اقتصادی برای همسایگانش می انجامد و بطور بالقوه اهرم دیپلماتیک چین در منطقه را قدرت می بخشد. سرمایه گذاری بیشتر در منابع انرژی و معادن، بویژه در آسیای مرکزی، می تواند همچنین به کاهش اتکای چین به کالاهایی وارداتی از خارج و از جمله محموله های نفتی که از تنگه مالاکا می گذرد، کمک کند.
پرسش سوم: آیا این ابتکار به یک حوزه آزاد تجاری یا ایجاد نوعی نهاد بین المللی منجر می شود؟
پاسخ: نه. این ابتکار به دنبال یک محدوده آزاد تجاری منطقه ای نیست و شامل توافقات الزام آور دولت با دولت هم نمی شود. در عوض، هسته این ابتکار نوعی تعهد توسط چین برای استفاده از منابع اقتصادی و مهارت دیپلماتیک اش به منظور تقویت سرمایه گذاری زیرساختی و توسعه اقتصادی است که به پیوند نزدیک میان چین با بقیه آسیا و اروپا کمک می کند.
از این چشم انداز، ابتکار مزبور بازتابی است از ترجیح چین به پرهیز از پیمان های رسمی الزام آور به سود تدابیر کمتر رسمی که به چین امکان مانور بیشتری می دهد و به این کشور امکان می دهد تا مهارت های اقتصادی و سیاسی اش را بیشتر کند.
پرسش چهارم: بازده این برنامه برای آسیا کدام است؟
پاسخ: به طرح "یک کمربند، یک جاده" بعنوان نسخه چینی طرح مارشال اشاره می شود. البته چینی ها از این مقایسه چندان خشنود نیستند چرا که مدعی اند ابتکار مزبور، مایه های ژئوپولیتکی طرح مارشال را در خود ندارد. صرفنظر از انگیزه های ارائه این طرح، باید گفت که این ابتکار به خوبی گویای ظرفیت و توان اقتصادی فزاینده چین و قصد دولت شی جی پینگ برای به کار گرفتن این ظرفیت ها در بیرون کشور است. اگر این طرح به درستی اجرا شود، می تواند به رشد اقتصادی، توسعه و درهم بافتگی منطقه کمک کند. بنابر گزارش بانک توسعه آسیا، "شکاف" سالانه ای بین عرضه و تقاضا در زمینه هزینه های زیرساختی در آسیا وجود دارد که حدود هشتصد میلیارد دلار است. اگر فرض کنیم که این زیرساخت در قلب ابتکار کمربنده و جاده قرار گیرد، این امکان وجود دارد که نقش سازنده ای در معماری اقتصادی منطقه بازی کند. ازاین گذشته، چنانچه این طرح به رشد پایدار و دربرگیرنده ای منجر شود، می تواند به تحکیم نهادهای سیاسی منطقه کمک کرده و انگیزه ها و فرصت های جنبش های تروریستی را کاهش دهد.
پرسش پنجم: ریسک های احتمالی کدام اند؟
پاسخ: اجرای طرح کمربند و جاده، دربردارنده ریسک ها و چالش های برجسته ای برای چین و همسایگانش است. مشکلات گذشته سرمایه گذاری چین در زیرساخت های خارجی، بویژه در چارچوب تدابیر دوجانبه، نشان می دهد که برون داد بسیاری از پروژه های پیشنهادی، نهایتا چیزی بیش از یک مشت کارهای پرهزینه اما کم ارزش نیست. باتوجه به سابقه بسیار ضعیف شرکت های ساختمانی چین که در کشورهای خارجی فعال اند (از جمله بدرفتاری مستمر با کارگران محلی)، گسترش زیاد فعالیت های خارجی شان، ریسک واکنش های سیاسی خسارت بار و آسیب دیدن وجهه چین یا بی ثباتی در کشورهای میزبان را افزایش می دهد بویژه اگر این تلاش ها، منافع پایداری را برای اقتصادهای محلی به همراه نداشته باشد. تقویت پیوستگی منطقه ای همچنین ممکن است که در صورت سوء رفتار و مدیریت، بازخوردهایی برای چین به همراه آورد. یک ریسک دیگر این است که بسیاری از کشورهای آسیا و بیرون آسیا (از جمله آمریکا)، نسبت به اثرات ژئوپولیتیکی کمربند و جاده نگرانی هایی دارند. هرچند پکن در آخرین نسخه این برنامه، درپی کاستن حجم این نگرانی ها برآمده و بر ظرفیت برد- برد این ابتکار تاکید کرده است اما این تلاش ها برای شماری از بازیگران کلیدی منطقه ای از جمله ژاپن، هندوستان و روسیه، پیامدهای برجسته ای در حوزه سیاست خارجی خواهد داشت.
مسکو بویژه نگران آن است که این ابتکار، نفوذ بیشتر چین در آسیای میانه را به همراه داشته باشد؛ منطقه ای که دیرزمانی است بعنوان حوزه نفوذ روسیه شناخته شده و رقابت چین و روسیه در آن هم این اواخر به نحو چشم گیری تشدید شده است. در این حال، هندوستان بویژه به دلیل سرمایه گذاری چینی ها در سری لانکا- که هند هم آنجا را جزو حیاط خلوت خود می داند- زنگ هشدار را می شنود.
به این ترتیب، به روشنی این ریسک وجود دارد که تلاش های پکن- چه با حسن نیت باشد یا نباشد- تنش های ژئوپولیتیک را در منطقه ای که از گذشته هم دچار تنش بوده، افزایش می دهد. همچنین پی آمدهای امنیتی مستقیمی از این پروژه ناشی می شود. جاده ابریشم آبی، بویژه می تواند ظرفیت چین برای گسترش قدرت رو به افزایش نیروی دریایی اش به سمت خارج را بیشتر کند همچنانکه دخالت چین در ایجاد زیرساخت های فن آوری اطلاعات منطقه ای، می تواند کانال های تازه ای برای پکن برای اعمال نفوذ در این منطقه فراهم آورد.
این احتمال هم هست که این طرح های بلندپروازانه، به بار ننشیند. این راهبرد چین که "بساز، آنها خواهند آمد"، پیش ازاین در داخل کشور هم به مشکل خورده است. اگر همین وضعیت در بیرون هم پیش آید، نه تنها پیامدهای سیاسی برای چین به همراه می آورد بلکه ناتوانی وام گیرندگان به بازپرداخت بدهی هایشان، یا ناتوانی بازرگانان در بازگشت سرمایه گذاری ها، می تواند به جای کمک به کم شدن پی آمدهای کاهش رشد اقتصادی، فشار مضاعفی را بر اقتصاد چین وارد کند.
درباره نویسندگان: دیوید پارکر David A. Parker ، همکار پژوهشی کرسی اقتصاد سیاسی سیمون در مرکز مطالعات راهبردی و بین المللی واشنگتن است. اسکات کندی Scott Kennedy ، معاون مدیر کرسی مطالعات چین و مدیر پروژه تجارت و اقتصاد سیاسی چین در همان مرکز است.
متن اصلی مقاله : http://csis.org/publication/building-chinas-one-belt-one-road
ج.س. 380
12/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 96]
-
گوناگون
پربازدیدترینها