واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
شانس 8 هزار برابری فرزندان سناتورها برای ورود به کنگره
نشریه اکونومیست به میزان نفوذ خانوادههای ثروتمند بر سیاست و اقتصاد دنیا پرداخته و بر اساس آمار نوشته که حتی فرزندان سیاسیون هم شانس خیلی بیشتری برای جلوس بر فرزند پدران خود دارند.
به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری فارس، ماهنامه اکونومیست در مقالهای، به خدمات متقابل پول و قدرت پرداخته و نوشته که حتی در حکومتهایی که بنا بوده مردمسالار شوند هم، این خانوادههای شاخصاند که عنان را در اختیار دارند. در ابتدا به سراغ نمونه بارز یعنی آمریکا میرویم، «آرتور اشلسینگر»، یکی از مشهورترین مورخین آمریکا در سال 1947 گفته بود که آمریکا به عنوان یک حکومت مردمسالار باید از حاکمیت سلسلههای خانوادگی رها شود. مقالهنویس اکونومیست سریعا چند دهه پیش میآید تا ببیند رویای اشلسینگر چقدر محقق شده؛ اکونومیست نوشته «حالا پس از گذشت 70 سال از این اظهار نظر تاریخنویس شهیر آمریکایی، انتخابات ریاستجمهوری در آمریکا یک مسئله خانوادگی است. در 9 دوره اخیر انتخابات ریاستجمهوری، رقابت میان یک بوش و یک کلینتون بوده و رقابت این دوره «جب بوش» و «هیلاری کلینتون» شاید بر خلاف روح عدالت باشد ولی با آمار و احتمالات کاملا سازگار است.» مقالهنویس متوجه شده که شاید خواننده از دیدن چنین داستانی، شوکه شود ولی یکه خوردن را نابجا توصیف میکند و می نویسد «ممکن است مردم از خود بپرسند که چگونه میشود این داستان در کشوری رخ دهد که مردمش برای خلاص شدن از شر یک رئیس جمهور موروثی، وارد جنگ شدند؛ اما این سوال، سوال غلطی است زیرا هنوز هم در همه جای دنیا، چه در سیاست و چه در تجارت، قدرت در دست خانوادههای ثروتمند متمرکز شده است.» نمونههای دیگر حکومتها و کرسیهای موروثی مدرن به این صورت فهرست شده: «در دنیای سیاست، سیطره بوش-کلینتونی بر عرصه حکمرانی، چیز غریبی نیست. در ژاپن، کرهجنوبی، فیلیپین و بنگلادش، همه رهبران سیاسی با بلندپایگان حکومتی سابق، ارتباط خویشاوندی دارند. در هند هنوز گاندیها بر سر قدرتاند، در پاکستان «بوتو»ها، کنیاتاها در کنیا و بستگان فوجیموری در پرو. این روند فقط به شرق محدود نیست، در کانادا هنوز هم میبینیم که «ترودو»ها، شانس بالاتری برای رسیدن به قدرت دارند. در فرانسه هم، فرانسوا اولاند از شریک سابق زندگیاش یعنی «سگولن رویال» 4 فرزند دارد، خانم رویال همان کسی است که در سال 2007، کاندیدای ریاستجمهوری بود؛ به انگلیس برویم، 57 نفر از 650 نماینده مجلس انگلیس که اخیراً کارش به انحلال کشید، از خویشاوندان نمایندگان سابق یا فعلی هستند.» در قلب لیبرال دموکراسی یعنی آمریکا، باور بر شایستهسالاری است و گفته میشود که باید به استعدادها، فرصت بروز داد؛ در همین آمریکا، محاسبات روزنامه نیویورکتایمز نشان داده که فرزند یک فرماندار، 6 هزار بار بیشتر از فرزند یک شهروند عادی، شانس فرماندار شدن را دارد؛ همین محاسبات نشان داده که فرزند یک سناتور، هشت هزار و پانصد بار بیشتر از فرزند یک آمریکایی عادی، شانس نشستن بر کرسی سنا را دارد. سکه این قدرت خانوادگی، یک روی دیگر هم دارد، یک روی تاریک. مثلا در نمونه کلینتونها، این خانواده یک بنیاد تأسیس کردهاند همه جور آدم از حکمرانان دیگر کشورها گرفته تا سیاسیون آمریکایی، میلیونها دلار به این بنیاد کمک میکنند به امید اینکه شاید این پول، برای آنها نوعی نفوذ بر سر رئیسجمهور آینده ایالات متحده آمریکا ایجاد کند. انتهای پیام/
94/02/10 - 01:26
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 68]