تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1864627615
وضعیت تولید چای گیلان، هر سال بدتر از پارسال
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: وضعیت تولید چای گیلان، هر سال بدتر از پارسال
چندین سال است که چای دومین محصول استراتژیک گیلان است و این استان با داشتن ۹۰ درصد باغهای چای ایران، مهمترین استان تولیدکننده چای در کشور محسوب می‌شود. اما چندی است این صنعت در استانهای شمالی کشور به ویژه گیلان مورد بی مهری قرار گرفته و هر سال بر مشکلات فعالان این قشر افزوده می شود.
نویسنده : مریم احمدی
بیش از یک دهه است که وضعیت چای کاری در استانهای شمالی کشور در سراشیبی سقوط افتاده و هر سال مشکلات بزرگتری پیش پای چایکاران سبز می شود.در طی دو سال گذشته وضعیت کشت و تولید چای در هر هکتار از مزارع گیلان با کاهش 30 تا 50 درصدی روبرو شد و امسال هم ظاهرا وضع بدتراز قبل شده است. ////////// سال گذشته در کنار عواملی چون واردات بی رویه چای، عدم انجام به موقع تعهدات و پرداخت مطالبات از سوی دولت و نبود برنامه مشخص برای احیای باغات چای، خشکسالی و کمبود بارندگی در صدر عوامل مخرب محصول چای گیلان قرار گرفت و حدود 30 میلیارد تومان از درآمد چایکاران گیلان را کاهش داد. رقمی که با پرداخت خسارت از سوی دولت هم قابل جبران نبود. با این حال برخی مسئولان نقش این عامل نسبتا جدید دررکود صنعت چایکاری را نسبت به موارد دیگر کمتر می داند. غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی نماینده مردم رشت در مجلس شواری اسلامی با اشاره به اینکه بخش قابل توجهی از باغات چای گیلان به دلیل خشکسالی در معرض نابودی است می گوید: مشکل اصلی که هنوز چایکاران با آن دست به گریبان هستند واردات بی رویه این محصول است که همچنان ادامه داشته و معضلاتی را برای چایکاران به وجود آورده است. عضو کمیسیون برنامه، بودجه و محاسبات مجلس شورای اسلامی با اشاره به تحمیل خسارات ناشی از خشکسالی به چایکاران شمالی می افزاید: اعلام خرید تضمینی چای با نرخ متناسب تا حدودی چایکاران را دلگرم کرد، اما رفع این مشکلات نیازمند اخد تدابیر عملی از سوی مسئولان است. البته رییس سازمان چای برخی مدیریتهای ضعیف و سیاست‌های نادرست سازمان چای در دوران گذشته مانند تغییر مداوم برنامه‌های تولید و خرید برگ سبز، یارانه چای را علت بروز مشکلات فعلی چایکاران دانسته و در این خصوص می گوید: طی سالهای گذشته چایکاران مشکلات بسیاری را تجربه کرده‌اند که ناشی از برخی مدیریتهای ضعیف گذشته، کمبود اعتبار و بودجه این سازمان طی سالهای اخیر بوده است. بنابه گفته علی محرر طی سالهای اخیر کمبود بودجه این سازمان هم یکی از مهمترین عواملی بوده که باعث بروز مشکلات شده است . روندصعودی سقوط ! با وجوداینکه هر سال در آستانه فصل برداشت چای اخبار ناخوشایندی از باغات چای استان های شمالی کشور به گوش مسئولان می رسد اما تاکنون اقدام موثری برای رونق و توسعه این محصول استراتژیک انجام نشده است. سال گذشته مدیرعامل اتحادیه چای کاران شمال کشور از کاهش 50 درصدي ميزان توليد چای در هکتار طي سال 92 خبر داده بود . بنا به گفته مصطفی نصراللهی میزان تولید برگ سبز در هر هکتار طی سالهای گذشته بین 6 تا 7 تن بوده و این میزان در سال92 به حدود 3 تا4 تن رسید.همین مسئول برای سال بعد از آن یعنی سال 93 آمارهای بدتری را اعلام کرد. رئیس اتحادیه چایکاران شمال با اشاره به کاهش 30 درصدی تولید چای در سال گذشته هم اعلام کرد: در سال نود و سه، 15 هزار تن چای خشک در کشور تولید شد، ضمن اینکه نیاز ما به چای سالانه چیزی حدود 90 تا 100 هزار تن است! نصرالهی تولید برگ سبز چای در کشور در سال 93 را حدود 66 هزار تن به ارزش ریالی 90 میلیارد تومان اعلام کرد و گفت: این میزان تولید شامل 48 درصد برگ سبز درجه یک و 52 درصد برگ سبز درجه دو بوده است.بنا به گفته این مسئول تولید برگ سبز و چای خشک نسبت به سال92 بین 25 تا 30 درصد و نسبت به سال 91 بین 45 تا 50 درصد کاهش یافته است.مدیرعامل اتحادیه بازرگانان و صادرکنندگان چای هم با اعلام اینکه پس از دفاع مقدس تولید چای به 70 هزار تن رسیده بود و حالا میزان چای تولیدی در کشور به 10 هزار تن رسیده است بر سیر نزولی تولید این محصول مهر تایید زد. درحالی که مسئولان امر خود، مهمترین عوامل کاهش تولید چای در سالهای اخیر را را سوء مدیریت، عدم توجیه اقتصادی بهای برگ سبز و بی اعتمادی چایکاران به شیوه‌های کاری حاکم بر صنعت چای عنوان می کنند اما تاکنون هیچ قدم موثری در راستای پایان بخشیدن به مشکلات چندین ساله چایکاران و رونق و توسعه این محصول استراتژیک بر نداشته اند و ظاهرا چشم به آسمان دوخته اند تا راهکاری بر باغات چای ببارد. حالا بماند که هر سال با بالا بردن میزان واردات چای خود زخم بدتری بر پیکر این صنعت و فعالان این حوزه وارد می کنند. معضلی به نام واردات! مصرف سرانه چای در کشور بین 1.3 تا 1.5 کیلوگرم برآورد شده و براین اساس، نیاز کشور به چای سالانه چیزی حدود 90 تا 100 هزار تن است. اما با توجه به شرایط موجود چای کاران کشور تنها قادر به تولید 15 هزار تن از این محصول هستند و مابقی نیاز از کشورهایی چون هند وارد می شود. یکی دیگر از مشکلات چایکاران واردات بی‌رویه چای است که گویا هیچ نظارتی برآن وجود ندارد.مسئله ای که بنا به گفته نماینده مردم رشت در مجلس خود به یکی از مشکلات اصلی چایکاران تبدیل شده و این صنعت را به نابودی نزدیک تر می کند. جعفرزاده ایمن آبادی واردات بی‌رویه چای و خشکسالی را مهمترین معضل چایکاران در گیلان دانست و گفت: متاسفانه واردات چای بی کیفیت و ارزان از کشورهای دیگر سبب تغییر ذائقه مردم شده است از این رو باید با اطلاع رسانی مردم را از مضررات اسانس موجود در چای های وارداتی مطلع کرد تا تمایل استفاده از چای وارداتی کاهش یابد.بنابه اعلام بسیاری از کارشناسان مرغوبیت چای وارداتی بسیار پایین است و این نوع چای هیچ وقت به کشورهایی نظیر اروپا و آمریکا صادر نمی شود زیرا فاقد استانداردهای لازم برای این کشورهاست و تنها برای کشورهای جهان سوم کاربرد دارد! با این تفاسیر آیا نمی توان گفت چنانچه میزان اعتبار صرف شده برای واردات چای برای رفع مشکلات باغات چای استانهای شمالی کشور به عنوان تولید کننده 90درصد نیاز داخلی صرف شود، علاوه بر جلوگیری از خروج ارز از کشور برای وارد کردن محصولی بی کیفیت، می توان برای حفظ و ارتقای این صنعت استراتژیک در کشور گام برداشت؟
منبع : جوان آنلاين
تاریخ انتشار: ۰۷ ارديبهشت ۱۳۹۴ - ۱۶:۱۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها