واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۲ اردیبهشت ۱۳۹۴ - ۱۵:۲۷
ماهی زردهپر تخمهای سمی دارد و خوردنش باعث تهوع و سرگیجه میشود. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقهی لرستان، زردهپرها گروهی از کپور ماهیان بزرگ آبهای شیرین هستند و با نامهای زردک و سس ماهی نیز معروف هستند. تقریباً همهی خانواده دسته Barbus در مقایسه با کپور که به طور نمونه در لجنهای بستر استخرها و آبهای آرام ساکن میشوند، زردهپرها معمولاً در بسترهای شنی و سنگی در آبهایی با جریان تند با حجم اکسیژن حل شده بالا یافت میشوند. یک زردهپر بالغ طولی بین 25 تا 105 سانتیمتر و وزنی بین 200 گرم تا 10 کیلوگرم دارد اگرچه وزنهای حدود 1 تا 2 کیلوگرم بیشتر معمول هستند. اندازه زردهپرها در رودخانههای بزرگ از این نیز تجاوز میکند. بدنش کشیده و از طرفین کمی فشرده است و سر و فلسهای بزرگی دارد. رنگ پشت آن قهوهای تیره در طرفین زرد و در ناحیه شکم سفید است. علت نامگذاری آن بالههای زردی است که دارد، دهانش در زیر قرار گرفته است. زردهپرها دارای دو جفت سبیل هستند. یک جفت سبیل بلند در جلوی دهانشان واقع شده که بهوسیله آن میتوانند بهراحتی موقعیت خود را در مسیر حرکتیشان تشخیص دهند و یک جفت سبیل کوتاهتر در زیر چانه دارند. نوع دیگری از زردهپر در حوضهی خزر وجود دارد که سری پهن و اندازهای بزرگتر دارد اما اخیراً بسیار کمیاب است. این دو گونه را از روی موقعیت باله پشتی میتوان شناسایی کرد که در گونه مورد بحث برخلاف آن گونه دیگر نسبت سر به دم نزدیکتر است. نوع دیگر همیشه در قسمتهای میانی رودخانه که دارای بستر قلوهسنگی و دمای متوسط ۱۵ تا ۲۰ درجه سانتیگراد به سر میبرد. این ماهی از مواد گیاهی، بذر علوفه، حشرات آبزی، سختپوستان کفزی و بچه ماهیها تغذیه میکند. نرها در چهار سالگی و مادهها در پنج سالگی بالغ میشوند. ماهی نر در زمان تخمریزی روی سر و بدن برجستگیهای مرواریدی دارد. زردهپرها بیشتر در رودخانههای اروپا و آسیای مرکزی زندگی میکنند. آنها همچنین در آفریقا نیز یافت میشوند. نام Barbel از واژه لاتین Barba به معنی ریش یا هرگونه برآمدگی تیز شبیه مو استنتاج شده است که اشاره به حسگرهای مو مانند رشد کرده در طرفین دهان زردهپر دارد. باید توجه داشت که زردهپر یا زردک تخمهای سمی دارد و خوردنش باعث تهوع و سرگیجه میشود. این ماهی در گیزهرود که یکی از رودخانههای مهم و پر آب شهرستان نورآباد است زندگی میکند که از ادغام رودخانه گچینه و بادآور ایجاد شده و به عنوان یکی از سرشاخههای رودخانه سیمره محسوب میشود. این منطقه طبیعتی چشم نواز دارد که میتوان از آن به عنوان زیستگاه مناسبی برای حیواناتی از قبیل شنگ، سمور، انواع موجودات آبزی و پرندگان کنار آبزی نام برد. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 127]