تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1851853831
همه‌چیز درباره انتخابات سراسری ۲۰۱۵ "بریتانیا"
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۳۱ فروردین ۱۳۹۴ - ۱۸:۰۳
انتخابات سراسری پارلمانی "بریتانیا" (انگلیس، ولز، اسکاتلند و ایرلند شمالی) پنجشنبه هفتم مه (17 اردیبهشت) برگزار می‌شود تا رهبر حزبی که بتواند بیشترین کرسی‌های را در مجلس عوام پارلمان کسب کند، مامور تشکیل دولت شود. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) شبکه خبری بی.بی.سی در گزارشی به برخی پرسش‌ها که در رابطه با این انتخابات وجود دارد، پاسخ گفته است. زمان رأی‌گیری کی است؟ رأی‌گیری روز پنجشنبه هفتم مه از ساعت هفت صبح تا 10 شب برگزار می‌شود. رأی‌گیری برای چیست؟ در انتخابات سراسری مشخص می‌شود کدام حزب (یا احزاب) دولت بعدی بریتانیا را تشکیل می‌دهند. هزاران نامزد برای ۶۵۰ کرسی مجلس عوام پارلمان بریتانیا رقابت می‌کنند. چه کسانی می‌توانند رأی بدهند؟ کسانی که نام‌شان در فهرست رأی‌دهندگان ثبت شده باشد، روز رأی‌گیری هجده ساله باشند، شهروند بریتانیا باشند، یا شهروند یکی از کشورهای مشترک‌المنافع یا جمهوری ایرلند و ساکن بریتانیا. چه کسانی نمی‌توانند رأی بدهند؟ افراد زیر حق ندارند در انتخابات سراسری رأی بدهند: اعضای مجلس اعیان، شهروندان اتحادیه اروپا ساکن بریتانیا، هرکس که بریتانیایی، ایرلندی یا شهروند یکی از کشورهای مشترک‌المنافع نباشد، زندانی‌ها، کسانی که در پنج سال گذشته به تخلف انتخاباتی محکوم شده باشند، کسانی که «اهلیت قانونی» ندارند (محجورند) و قوه تشخیص ندارند. آیا ملکه می‌تواند رأی بدهد؟ بله، اما در عمل رأی دادن شخص اول مملکت مغایر عرف و سابقه تاریخی است. کاندید شدن چگونه است؟ برای اینکه بتوان نامزد انتخابات شد، باید ۱۰ نفر از حوزه‌ای که می‌خواهید در آن کاندید شوید معرفی‌تان کنند. برگه معرفی با 10 امضا را باید تا روز ۹ آوریل به همراه ۵۰۰ پوند به محل مقرر تحویل بدهید. برای کاندید شدن لازم نیست عضو حزبی باشید. احزاب بزرگ رویه انتخاب خودشان را دارند، که معمولا مبنای آن لیستی واحد و رأی اعضای محلی آن حزب است. هم‌چنین کاندید انتخابات باید دست‌کم ۱۸ ساله و تبعه بریتانیا، کشورهای مشترک‌المنافع یا جمهوری ایرلند باشد. افراد و گروه‌های زیر نمی‌توانند برای نمایندگی پارلمان کاندید شوند: کارمندان دولت، افسران پلیس، نیروهای مسلح، بعضی از کسانی که ورشکسته شده‌اند، مدیران شرکت‌های تجاری که منصوب دولت هستند، قضات، نمایندگان پارلمان در کشورهایی که جزو کشورهای مشترک‌المنافع نیستند، کسانی که به خاطر تخلف انتخاباتی محکوم شده‌اند، اعضای مجلس اعیان. چطور می‌توان حزب سیاسی تأسیس کرد؟ هر حزب سیاسی باید در کمیسیون انتخابات ثبت شود. این کار ۱۵۰ پوند هزینه دارد. کمیسیون برای ثبت حزب مشخصات سه نفر از اعضای حزب، اساس‌نامه و منابع مالی حزب را می‌خواهد. اگر اسم حزبی آن‌قدر به حزبی دیگر شبیه باشد که باعث سردرگمی بشود، یا به نحوی توهین‌آمیز باشد، کمیسیون انتخابات می‌تواند حزب را ثبت نکند. البته کسی که بخواهد کاندید شود لازم نیست عضو حزب باشد. هرکس می‌تواند با اسم خودش – به‌عنوان کاندیدای مستقل – شرکت کند. هر کاندیدا چقدر می‌تواند خرج کند؟ از زمانی که ثبت‌نام تمام می‌شود، نامزدهای انتخاباتی تا سقفی مشخص می‌توانند هزینه کنند. ضمن اینکه کمیسیون نظارت بر انتخابات از نامزدها می‌خواهد سابقه همه مخارج را نگه دارد. در مناطق غیرشهری هر نامزد می‌تواند حداکثر ۸۷۰۰ پوند به‌علاوه ۹ پنس به‌ازای هر یک نفر واجد شرایط رأی‌دادن در آن حوزه خرج کند. در مناطق شهری این رقم حداکثر ۸۷۰۰ پوند به‌علاوه ۶ پنس برای هر رأی‌دهنده است. احزاب سیاسی چقدر می‌توانند خرج کنند؟ احزاب ثبت شده از ۳۶۵ روز مانده به انتخابات محدودیت دارند، به این ترتیب که هر حزب می‌تواند برای هر حوزه انتخابی که در آن نامزد دارد، حداکثر ۳۰ هزار پوند هزینه کند – که اگر حزبی در همه حوزه‌ها شرکت کند، می‌شود ۱۹.۵ میلیون پوند. آیا اشخاص ثالث هم برای حمایت از احزاب سیاسی محدودیت دارند؟ بله، افراد یا گروه‌هایی که در حمایت از یک یا چند حزب سیاسی یا نامزدهایی با سیاستی مشخص فعالیت می‌کنند، هم در مخارج‌شان محدودند. اگر این اشخاص ثالث بخواهند بیش از ۲۰ هزار پوند در انگلستان، یا ۱۰ هزار پوند در اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی هزینه کنند، (در انتخابات سراسری بریتانیا)، باید خودشان را به‌عنوان "فعال غیر حزبی" در کمیسیون نظارت بر انتخابات ثبت کنند. این پول‌ها از کجا می‌آید؟ احزاب سیاسی و نامزدهای انتخاباتی از راه‌های مختلف پول جمع می‌کنند، از حق عضویت گرفته تا برنامه‌ها و ضیافت‌های محلی. مقررات مربوط به کمک مالی بسیار روشن است: کسی که بخواهد بیش از ۵۰۰ پوند به یک حزب یا ۵۰ پوند به یک نامزد کمک کند، باید جزو کمک‌دهندگان مجاز باشد – قانونی که عملا جلوی کمک از خارج کشور را می‌گیرد. هر کمک بالای ۷۵۰۰ پوند به احزاب، یا بیش از ۱۵۰۰ پوند به شاخه محلی حزب، باید علنی شود. انتخابات را چه کسی برگزار می‌کند؟ مسئول برگزاری انتخابات در هر حوزه رأی‌گیری – که نهایتا رأی را اعلام می‌کند – بالاترین مقام دولتی در آن حوزه است. مسئول امور اجرایی در روز انتخابات رئیس اداره خدمات انتخاباتی شورای آن حوزه است. برگزاری انتخابات چقدر هزینه دارد؟ انتخابات سراسری پیشین بریتانیا (سال ۲۰۱۰) حدود ۸۴.۶ میلیون پوند هزینه داشت – بدون در نظر گرفتن هزینه خدمات پستی. چرا انتخابات پنجشنبه‌ها برگزار می‌شود؟ پیش از این برگزاری انتخابات در روز پنجشنبه بیش از آن‌که الزام قانونی باشد، عرف بود. اما قانون جدیدی که دوره‌های کاری مجلس عوام را محدود کرده، می‌گوید انتخابات باید هر پنج سال یک بار، اولین پنجشنبه ماه مه برگزار شود. یکی از فرضیاتی که در مورد ریشه "پنجشنبه" طرح می‌کنند این است که در دوران قدیم مردم دست‌مزد کار هفتگی‌شان را جمعه‌ها می‌گرفتند، بنابراین انتخابات را پنجشنبه برگزار می‌کردند که مردم بیش از حد مست نباشند! کمیسیون انتخابات برای بالا بردن مشارکت، پیشنهاد داده رویه‌ای در نظر گرفته شود که مردم بتوانند یک روز تا یک هفته پیش از روز رأی‌گیری هم رأی بدهند. چه کسی برنده انتخابات است؟ نظام انتخاباتی بریتانیا مبتنی بر اکثریت نسبی است. در هر حوزه انتخاباتی، نامزدی که بیش از رقبا رأی آورده باشد نماینده پارلمان می‌شود – و لازم نیست اکثریت مطلق آراء مأخوذه را کسب کند. چطور می‌توان از عقاید یک کاندیدا یا یک حزب آگاه شد؟ هر حزب باید یک مانیفست انتخاباتی منتشر کند. این مانیفست را می‌شود از خود حزب یا از فروشگاه‌ها خرید. نامزدهای انتخاباتی در حوزه خودشان تبلیغ می‌کنند و می‌توانند مجانی یک دفترچه تبلیغاتی برای رأی‌دهندگان آن حوزه پست کنند. هر حزب چند نماینده دارد؟ آخرین روز کاری پارلمان قبلی، حزب محافظه‌کار ۳۰۲ نماینده داشت، حزب کارگر ۲۵۶، حزب لیبرال دموکرات ۵۶، حزب دموکراتیک اتحادطلب ۸، حزب ملی اسکاتلند ۶، شین‌فین ۵، حزب ملی ولز ۳، حزب سوسیال دموکرات و کارگر ۳، و حزب استقلال بریتانیا ۲. حزب‌های ریسپکت، ائتلاف و سبز هر کدام یک نماینده داشتند، و پنج نماینده هم مستقل بودند. تنها نماینده باقی‌مانده، سخنگوی پارلمان است که در رأی‌گیری‌ها شرکت نمی‌کند. رهبر یک حزب چطور نخست‌وزیر می‌شود؟ فردای انتخابات سراسری، ملکه از رهبر حزبی که اکثریت مطلق (نصف به‌علاوه یک) کرسی‌های مجلس اعیان را برده باشد، می‌خواهد در مقام نخست‌وزیر دولت تشکیل بدهد. اگر آن شخص بپذیرد، بلافاصله نخست‌وزیر می‌شود و جای نخست‌وزیر قبلی را در داونینگ استریت می‌گیرد. اگر نخست‌وزیر کرسی نمایندگی خودش را از دست بدهد چه؟ حزب نخست‌وزیر یک نفر دیگر را به‌عنوان نخست‌وزیر موقت انتخاب می‌کند. ملکه آن فرد را به کاخ باکینگهام دعوت می‌کند که بپرسد حزب‌شان می‌خواهد مسئول تشکیل دولت بشود یا خیر. بعد از آن حزب مربوطه انتخابات داخلی برگزار می‌کند و رهبر جدیدش را برمی‌گزیند. اگر هیچ حزبی در مجلس عوام اکثریت نداشته باشد چه؟ اگر هیچ کدام از احزاب نصف به‌علاوه یک کرسی‌های پارلمان را نبرد، کار کمی پیچیده‌تر می‌شود. حزبی که بیش از همه کرسی دارد، می‌تواند سعی کند دولت اقلیت تشکیل بدهد، اما این کار مشکلات خودش را دارد و ممکن است نشدنی باشد. حالت دیگر این است که این حزب یا احزاب دیگر سعی کنند دولت ائتلافی تشکیل بدهند، به نحوی که مجموع نمایندگان‌شان بیش از نصف کرسی‌های پارلمان بشود. یا اینکه آن حزب می‌تواند با حزبی دیگر غیررسمی توافق کند که اگر حزب مخالف می‌خواست "رأی عدم اعتماد" بدهد، علیه او رأی ندهد – که دولت پایدار بماند. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 191]
-
گوناگون
پربازدیدترینها