واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: وصف معلم اخلاق و مهذب نفوس
نویسنده : علي احمدي فراهاني
يكي از مضار مرور زمان، به محاق خاموشي رفتن برخي آثار و يادمانهاي ارجمند تاريخي است. از منظر نگارنده از مصاديق اين نوع يادمانها، بزرگداشت نامهاي است كه براي شهيد والاقدر، معلم اخلاق و مهذب نفوس، آيتالله حاج سيدعبدالحسين دستغيب شيرازي از سوي كانون تربيت شيراز نشر يافت و دگر بار، مجال انتشار پيدا نكرد. اين اثر كه به همت مرحوم حجتالاسلام والمسلمين سيدمحمدهاشم دستغيب تدوين وعرضه شد، ناگفتههايي ناب را از سلوك علمي و عملي آن بزرگوار در خود دارد. مرحوم سيدهاشم دستغيب در آغاز اين دفتر آورده است:«اختري تابناك از آسمان علم و تقوي، زهد و ورع و حكمت و عرفان غروب كرد، اما غروبي كه از هر طلوعي درخشندگياش بيشتر است و هر روز بر شعاعش ميافزايد. آن شمع فروزاني كه ميسوخت و با سوختنش به اطراف نور و حرارت ميداد خاموش شد، اما آن خاموشي كه از هر گويايي گوياتر است، به طوري كه ايده، هدف، مقصد و مقصودش محبوب و راهش را بيشتر و بهتر ميآگاهاند و روز به روز بر ارشادش ميافزايد. سخنوري ماهر و نويسندهاي توانا و خطيبي شهير و عالمي عامل از ميان ما رخت بربست، اما طنين صدا و قلم شيوايش گوشها و ديدههايمان را نوازش ميدهد و خاطراتش ماندني و آثارش جاوداني است. شهيد مظلومي كه يك عمر با قدم، قلم، بيان و همه وجودش در راه خدا و براي بهره خلق خدا بود و جانش را نيز در راه خدا و دين خلق خدا فدا كرد، اما جاني تازه و زندگاني جاودانه يافت. آري زندگانند و نزد پروردگارشان روزي داده ميشوند.(1) خونش از بيانش رساتر و بدن صد پارهاش از نوشتههايش براي اسلام، انقلاب و جمهوري اسلامي و بهطور كلي امت اسلام نافعتر بود. درود بيپايان خداوندي به روان پاكش كه در زندگياش مدام در انديشه پيشبرد اسلام و راحتي مسلمانان بود و با شهادتش نيز در اين راه بيشتر و بهتر از زندگياش كوشيد. رحمت خداوند بر او باد كه از كودكي شغل پدرانش را پسنديد و به دنبال تحصيل علم دين رفت و عمرش را وقف راه خدا كرد.» مرحوم سيدهاشم دستغيب سپس در ادامه نوشتار خويش درباره دوران كودكي پدر وتحت عنوان «يتيمي زحمتكش و بردبار» مينويسد:«10، 11ساله بود كه پدرش را از دست داد و بار سنگين اداره خانواده پنج شش نفري در دوران كودكي با چشيدن تلخي يتيمي او را سختكوش و متحمل بار آورد. در برابر مشكلات پايمردي را از كودكي تمرين كرد و در پيري به اوج كمال رسانيد. همزمان با تحصيلاتش به تهذيب نفس و كسب كمالات معنوي و به اصطلاح خودسازي و خوديابي پرداخت. چه روزهاي دراز و گرم تابستان را كه به روزه گذرانيد و چه شبهاي سرد و طولاني زمستان را كه به عبادت به صبح رسانيد. فراموش نميكنم بعضي نيمههاي شب از خواب بيدار ميشدم و كودكي خردسال بودم و صداي نالهاش را در سجده ميشنيدم، خودم را به خواب ميزدم، اما گوش به زمزمههاي همراه با گريهها و اشكهاي روانش ميدادم. گويي هم اكنون آوايش از اتاق مجاور در گوشم طنين ميافكند و آه جانسوزش دلم را ميآزارد. خوب به خاطر دارم خوراكش كمتر از يك چهارم يك نان خشكيده جوين بود كه آن را آب ميزدند و با قدري پياز و نمك و گاهي مختصري پنير و روغن زيتون را با نان جو ميآميخت و مختصري به اندازه خوراك يك بچه دو سه ساله يا كمتر ميخورد و بهخصوص از خوردن گوشت پرهيز ميكرد. رياضتهاي شرعي مداوم، مجاهدت و ترك شهوات او را ضعيف و رنجور بار آورده بود و معدهاش او را ميآزرد به قسمي كه ديگر نميتوانست آن طور كه مايل بود روزه بگيرد و ترك حيواني و بهخصوص گوشت كند.» اميد ميبريم كه خاندان محترم شهيد آيتالله دستغيب با بازنشر بايسته اين يادواره و افزودن ساير مدارك بدان، زمينه آشنايي نسل جوان با آن بزرگ را بيش از پيش فراهم آورند. پينوشت: (1) أَحْيَاء عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ. قرآن كريم، سوره آلعمران، آيه 169
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۹ فروردين ۱۳۹۴ - ۱۷:۵۹
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 102]