تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834130919
نگاهي به پديده پرخاشگري و بددهني در فرزندان
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: ريشه عمده انواع پرخاشگري و بددهني را بايد در سال هاي كودكي و در زمان فرايند اجتماعي شدن جست و جو كرد. روانشناسان مي گويند: «پرخاشگري رفتاري است که به ديگران آسيب ميرساند يا بالقوه مي تواند آسيب برساند. ایران: پرخاشگري و بددهني كودكان يكي از مهمترين موضوعات قابل بررسي در روانشناسي به شمار مي‌رود. پديده اي كه بسياري از خانوادهها را در سراسر جهان آزار مي دهد. در انگلستان يكي از مشكلات معلم ها در كلاس درس به ويژه مقاطع پائين، پرخاشگري دانش‌آموزان و حتي در برخي موارد كتك خوردن آنها از كودكان و نوجوانان است. اين مشكل در روسيه نيز كم و بيش به شكل حادي وجود دارد تا آنجا كه چندي پيش پليس اين كشور موظف به دستگيري نوجوانان بددهن در خيابان ها و اماكن عمومي شهر شد. شايد شما هم به نحوي با اين موضوع دست به گريبان باشيد. از پرخاشگري مدام كودكان خود آزرده و مستأصل شده ايد و يا با وجود رعايت ادب فرزندانتان، بددهني و پرخاشگري كودكان و نوجوانان ديگر در معابر و اماكن عمومي شما را رنج مي دهد. با اين پديده چگونه مي توان مبارزه كرد و ريشه هاي آن كجاست؛ خانواده، مدرسه، گروه همسالان و يا رسانه‌هاي جمعي؟ كدام يك در بروز چنين رفتاري و يا تعديل آن نقش عمده را بازي مي‌كنند. يك شهروند دراين‌باره مي‌گويد: «خدا را شكر مي كنم كه بچه هاي من بسيار با ادب و خوش اخلاق هستند هرچند گاهي صبر و تحمل خود را از دست مي دهند كه فكر مي‌كنم دليل آن را هم در خيلي چيزها مي شود رديابي كرد؛ از تغذيه گرفته تا شكاف طبقاتي كه مخصوصاً نوجوانان را خيلي اذيت مي‌كند. آنها معمولاً چيزي بر زبان نمي آورند اما به روحيه‌اي مي رسند كه ممكن است گاهي به صورت پرخاش در خانواده يا مدرسه بروز پيدا كند با اين همه چيزي كه مرا بيشتر عذاب مي دهد معابر عمومي است. گاهي از طرز حرف زدن بچه‌ها خجالت مي كشم. البته خب اين موضوع چندان فراگير نيست ولي خيلي ها را هم مي بينيم كه به بدترين شكل ممكن حرف مي‌زنند. حرف هاي ركيك را بلند بلند رد‌و‌بدل مي كنند و گوش شان هم بدهكار موقعيت نيست و يا شايد تشخيصي در اين زمينه ندارند. آنها به همين وضعيت بزرگ مي شوند و وقتي هم جوان رشيدي شدند مي بينيم كه مشكل در وجودشان عميق تر شده است.» همانطور كه عنوان شد ريشه عمده انواع پرخاشگري و بددهني را بايد در سال هاي كودكي و در زمان فرايند اجتماعي شدن جست و جو كرد. روانشناسان مي گويند: «پرخاشگري رفتاري است که به ديگران آسيب ميرساند يا بالقوه مي تواند آسيب برساند. پرخاشگري ممکن است بدني باشد مثل سيلي يا مشت زدن – لگد زدن – گاززدن و يا لفظي باشد همچون فرياد زدن و رنجاندن. در عين حال پرخاشگري ممكن است به صورت تجاوز به حقوق ديگران نيز بروز پيدا كند مثل چيزي را به زور گرفتن و...» متخصصين مي گويند نقطه قوت اين تعريف عيني بودن آن است در عين حال كه ممكن است شامل بسياري از رفتارهايي نيز شود که به طور معمول پرخاشگري محسوب نمي شوند. بنابراين اين رفتار را در تعاريف ديگري به درجات مختلف و نحوه بروز آن تقسيم بندي مي كنند كه در برخي درجات زودگذر بوده و نمي‌تواند محل نگراني عميقي براي والدين باشد اما در صورت ماندگاري و پايداري يك رفتار پرخاشگرانه حتماً بايد به پزشك و روانشناس مراجعه كرد. يكي از نكات مهم در بررسي اين رفتار آن است كه متخصصين مي گويند رفتار پرخاشگرانه را بايد از جرأت‌ورزي متمايز دانست. جرأت‌ورزي و دفاع از حقوق يا متعلقات مانند ممانعت کودک از اين که کسي به اسباب بازي‌اش دست بزند يا بيان اميال و آرزوها را در بر مي‌گيرد با پرخاشگري متفاوت است. مردم معمولاً كودك و يا شخص با جرأت را پرخاشگر مي‌دانند، در صورتي که کسي که از حق خود دفاع مي کند با جرأت است نه پرخاشگر. در رفتار پرخاشگرانه قصد و نيت اصلي آسيب رساندن و يا حداقل فكر كردن به اين كار است در حالي كه در بسياري از موارد كودكان بدون چنين قصدي مبادرت به پرخاش يا بروز عصبانيت مي كنند كه پرخاشگري وسيله اي از آن جمله است. روانشناسان در اين باره مي‌گويند: «پرخاشگري وسيله‌اي رفتاري است در جهت رسيدن به هدفي اما پرخاشگري خصمانه رفتاري است در جهت آسيب رساندن به ديگران، بيشتر پرخاشگري‌هاي بين کودکان کوچک از نوع «وسيله‌اي» است. اين نوع پرخاشگري به خاطر متعلقات بروز پيدا مي‌كند به اين معني كه کودکان از يکديگر اسباب بازي مي‌قاپند، يکديگر را هل مي‌دهند تا به اسباب بازي که مي‌خواهند بازي کنند دست يابند و در اين بين به ندرت اتفاق مي افتد که کودکان بخواهند به کسي آسيب برسانند يا از روي عصبانيت دست به پرخاشگري بزنند. کودکان در ۱۲ ماهگي وقتي با هم هستند شروع به ابراز رفتار پرخاشگرانه وسيله اي مي کنند يعني رفتار پرخاشگرانه آنان غالباً به خاطر اسباب بازي و متعلقات ديگر است و در ارتباط با همسالان ابراز مي‌شود. کودکان گاهي اوقات به والدين و کودکان بزرگتر حمله ور مي شوند، ولي اين گونه پرخاشگري در مقايسه با پرخاشگري با همسالان، نسبتاً نادر است. کودکان همچنان که به سال هاي پيش از مدرسه و مدرسه نزديک مي شوند، کمتر دست به اعمال پرخاشگرانه مي‌زنند و در نوع پرخاشگري آنان هم تغييراتي ايجاد مي شود. يعني وقتي که پرخاشگري ابراز مي‌شود غالباً خصمانه است و کمتر «وسيله‌اي» است. به اين معنا که کودکان براي به دست آوردن هدف هاي وسيله‌اي کمتر مستقيماً از حربه‌هاي جسماني استفاده مي‌کنند؛ ولي وقتي که به کسي حمله لفظي يا بدني مي کنند بيشتر امکان دارد که با قصدي خصمانه اين کار را کرده باشند.» بعضي از مطالعات نشان ميدهد که ثبات پرخاشگري دخترها در طول زمان کمتر از پسرهاست و چند تحقيق ديگر نشان داده است که دخترها و پسرها از اين لحاظ تفاوتي ندارند. البته کودکان به هنگامي که با وقايع تنش‌زا مثل جدايي پدر و مادر يا به دنيا‌آمدن کودکي جديد رو به رو مي شوند بيشتر پرخاشگر مي شوند، ولي پرخاشگري شديد که بيش از چند ماه به طول انجامد غالباً حاکي از تداوم داشتن اين الگوي رفتاري است. به اعتقاد روانشناسان پرخاشگري در حد معمول کمتر جاي نگراني دارد. به خصوص در سال‌هاي پيش از مدرسه. شايد اين اندازه پرخاشگري صرفاً نشان دهنده اين باشد که کودک مي‌خواهد انواع مختلف کنش متقابل اجتماعي را بيازمايد. با اين همه تحقيقات نشان مي دهد تفاوت هاي زيادي در اين زمينه ميان دختران و پسران وجود دارد و پسرها معمولاً پرخاشگرتر از دخترها هستند. اين تفاوت در غالب فرهنگ‌ها و تقريباً در همه سنين و نيز در غالب حيوانات ديده مي‌شود. پسرها بيش از دخترها پرخاشگري بدني و لفظي دارند. از سال دوم زندگي اين تفاوت ها آشکار مي شود. براساس مطالعات مشاهده اي در مورد کودکان نوپاي بين سنين ۱ تا ۲ سال تفاوت‌هاي جنسيتي از لحاظ تعداد پرخاشگري بعد از ۱۸ ماهگي ظاهر مي شود و قبل از آن اثري از آن نيست. پسرها به خصوص وقتي که كسي مزاحم کارهايشان مي‌شود تلافي مي کنند. روانشناسان، خانواده، مدرسه، هم گروه دوستان و رسانه‌ها را هر يك به نوبه خود عامل تثبيت، بروز و يا تعديل كننده اين ناهنجاري مي دانند. چهار نهاد مهم اجتماعي كه مي‌توانند با پنبه كردن رشته‌هاي يكديگر و خنثي سازي جنبه هاي مثبت ديگري اين ويژگي را تقويت كنند. خانواده دوست ندارد بچه هاي بددهني تربيت كند اما گروه دوستان و همسالان اين خواسته را نقش برآب مي‌كنند و يا بالعكس خانواده ها خواسته يا ناخواسته چنين روحيه اي را در فرزندان پرورش مي دهند. به عنوان مثال ممكن است برخي خانواده ها به فرزندان آموزش دهند كه براي احقاق حق خود ميان دوستان يا در مدرسه از كتك كاري و ناسزا گويي ترسي نداشته باشند و مثل يك بزدل ترسو همه چيز را به عهده والدين و اولياي مدرسه واگذار نكنند. مدرسه ممكن است ظاهراً سعي در تعديل و تصحيح چنين رفتاري داشته باشد اما اين امكان نيز وجود دارد كه ناخواسته محيطي براي بروز هرچه بيشتر آن به وجود آورد. متخصصين مي‌گويند بروز رفتار پرخاشگرانه اغلب به نوع ادراك فرد پرخاشجو از رفتار ديگران بستگي دارد. کودکان در مورد پرخاشگري ديگران برحسب اين که آن را عمدي يا تصادفي بدانند قضاوت‌هاي متفاوتي مي کنند. تحقيقي که پسرهاي بسيار پرخاشگر را با پسرهاي غير پرخاشگر مقايسه مي کند نشان مي دهد که پسرهاي پرخاشگر احتمالاً از مقاصد ديگران، درکي متفاوت از پسرهاي غير پرخاشگر دارند. براساس درجه بندي معلمان و همسالان تعدادي از پسرها در کلاس‌هاي دوم و چهارم به عنوان بسيار پرخاشگر يا غير پرخاشگر طبقه بندي شدند. سپس اين عده در موقعيتي آزمايشي مشاهده شدند که به آنان براي جور کردن قطعات پازل جايزه اي تعلق مي گرفت. قرار بر اين شد که وقتي قسمتي از پازل کامل شد پسر بچه ديگري که همدست آزمايشگر بود آن را به هم بزند. در حالت اول، پسر بچه آن را عمداً به هم زد، در حالت دوم، طوري به هم زد که تصادفي جلوه کند و در حالت سوم انگيزه‌هاي پسر بچه مبهم بود. کودکان مورد آزمايش اين امکان را داشتند که با خراب کردن پازل اين کودک «تلافي» کنند. هر دو گروه کودکان پرخاشگر و غير پرخاشگر وقتي که احساس کردند آن کودک عمداً خرابکاري کرده تلافي کردند و هر دو گروه وقتي که ديدند عملش غيرعمدي بوده تلافي نکردند، اما واکنش آنان به انگيزه‌هاي مبهم اين کودک بدين ترتيب بود که پسر بچه‌هاي پرخاشگر تلافي کردند و طوري واکنش نشان دادند که گويي اين کودک عمداً اين کار را کرده است ولي کودکان غير پرخاشگر تلافي نکردند و طوري عمل کردند که گويي اعمال او غيرعمدي بوده است. روانشناسان در اين ميان به پرخاشگري دروني نيز اشاره دارند كه حاصل فرو خوردن خشم است كه در نهايت به صورت افسردگي بروز پيدا خواهد كرد. كودكان افسرده از دست خود و اينكه نتوانسته‌اند وضعيت را با داد و فرياد يا پرخاشگري به نفع خود برهم بزنند، عصباني هستند. از ياد نبريد بچه ها با چشم‌هاي شان ياد مي گيرند و پرتاب كردن اشيا، برهم زدن، فرياد كشيدن، پا به زمين كوبيدن و ... چيزهايي است كه از شما ياد گرفته‌اند. كودكان آئينه تربيت خانوادگي خود هستند. سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 271]
-
گوناگون
پربازدیدترینها