تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1838133711
زخمهاي ناسور يک ديکتاتور بر پيکره انسانيت
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: دلنيا دخترک حلبچه اي که چهره کودکانه اش را گرد يک غم بزرگ و ديرين فرا گرفته است، انگشتان نحيفش را بالا مي -گيرد و با نگاهي به عکس مشهور عمر خاور که بر ديواره کپر نصب شده است، همان مردي که در بمباران شيميايي، خود و کودکي که در آغوش داشت و در نهايت با خاک نيز هم آغوش شدند، آهي کشيد و جمله اش را اين چنين بيان مي کند: باوکي من بو به قوربانيي کيمياباراني ديکتاتور؛يعني پدر من قرباني بمباران شيميايي جانيان ديکتاتور شد. اين جمله کلاس را در سکوتي مرگ بار فرو برد و بار دگر جمله دلنيا روزهاي سياه اين شهر ماتم زده را پيش ديدگان معلم نمايان ساخت و او بود که شهر را سياه مي ديد اما به کودکان حلبچه اي مي خواست بياموزد که در وراي هر سيهي، سپيدي خواهد آمد. جينوسايد (نسل کشي)، ديکتاتور، کيمياباران، علي کيميايي (علي شيميايي)، پنج هزار شهيد؛ اينها و بسياري واژگان ديگر حاصل سوزها و دردمندي اعضاي يک پيکره به نام انسانيتند که همه اهالي حلبچه اعم از مرد و زن، پير و جوان، کودک و ميانسال با آن آشنايي و انس يافته اند. ديروز صفحات تقويم واپسين روزهاي سال جاري را ورق مي زدم به يکباره نگاهم به صفحه 25 اسفند اين سياهترين روز ثبت شده در تاريخ بشري افتاد همان روزي که شقي ترين آدم روي زمين به تبع اسلاف خود ابن ملجم ها، خون سرخ و بي آلايش هزاران انسان که جرم شان تنها انسان بودنشان بود را بر زمين ريخت. همان روزي که جوي جوي اين خونها به هم پيوستند و رودخانه اي بزرگ براي سر دادن سرود آزادگي و آزادي سردادند و اين همان رودخانه اي بود که سردار تار عنکبوت نشين قادسيه را با شمردن شپشهايش به چنگال دست عدالت الهي انداخت و بر طبل رسوايي تکريتي هاي بعثي و عوامل تشنه به خون عراقيان آزادي خواه کوبيد که علي حسن المجيد و بزران تکريتي سرآمد اين جانيان بودند. بر دار کردن صدام و عوامل آتيلا صفتش مرهمي هر چند ديرگاه بر دلهاي ريش ريش شده هزاران مادر و پدر داغدار حلبچه اي بود که در سال 1988 و در آستانه نوروز باستاني به جاي پوشاندن رخت نو و جامه هاي خوش نقش و نگار کردي بر تن فرزندان خود به جاي استقبال از بهاري ديگر بار، به يکباره حتي فرصت کفن پوشاندن بر تن دلبندان خود را نيافتند و آنها را به جاي سالي نو، راهي ديار باقي کردند و برايشان ندا آمد که زهي خيال باطل؛ بهاري در کار نيست اينک از سوي قائد شقي به شما خزاني سياه ارزاني شده است با بو و طعم خردل و فسفر و انواع کشنده هاي شيمايي! وقتي در اين روزها با فرزند و همسرم به خريدهاي شب عيد مي رويم، حتي لحظه اي احساس و شرايط آن روزهاي سياه حلبچه اي ها را نمي توانم از نظر دور دارم با خود مي انديشم آيا اگر به شرايط آستانه نوروز سالي که حلبچه سياه شد، بازگشت مي کردم، احساس نشاطي از باب آمدن بهار داشتم؟ آيا کودکان در آن روزهاي حلبچه از پدرانشان عيدي نمي -خواستند؟ آيا مادران خانه را آب و جارو نمي کردند؟ و... آيا باز هم در دنيا ديکتاتوراني چون قوم وحشي بعث را به نظاره خواهيم نشست. بارها از صفحه تلويزيون بر سر در يکي از ساختمانهاي سازمان ملل متحد شعر جاويدان و زيباي سعدي را ديده ايم همان شعر معروف که مي گويد: بني آدم اعضاي يک پيکرند، که در آفرينش ز يک گوهرند چو عضوي بدرد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار تو کز محنت ديگران بي غمي نشايد که نامت نهند آدمي خرسند مي شويم و احساس غروري خاص به ما ايرانيان دست مي دهد که آوازه ادب و تمدن ايران زمين حتي تا بين المللي ترين نهاد حال حاضر جهان رسوخ کرده اما.. وقتي به بمبهاي شيميايي و گازهاي سمي به کار رفته از سوي دولت عراق در بمباران حلبچه همچون گاز خردل، سارين، تابون و v-x فکر مي کنم که از سوي برخي دولت‌هاي غربي به رژيم بعث عراق تحويل داده شده بود و معامله‌گر هلندي فرانس فان آنرات نيز در اين مسئله نقش کليدي داشت فکر مي کردم همواره ذهنم روي اين نقطه بود که يک جاي اين بازي با شعر شاعر بزرگ کشورم ايراد و ناهمخواني دارد. پارادوکس و تناقضي که در رفتار غربيان، چه اسلاف و چه اخلافشان در تعامل و رويکرد با کشورهاي فقيرتر و بخصوص مسلمانان دارند را مي توان در آيينه کنش آنها در حلبچه ديد و حس کرد. مگر مي شود که از يک سو شعر پرمحتوا و نغز سعدي شيرازي که پيام صلح و همدلي را به جهانيان عرضه مي کند بر سر در سازمان ملل نوشت اما در وراي پرده، جانياني چون صدام، ميلوشويچ، پينوشه و.. را براي آدمکشي هر چه بيشتر مورد حمايت مستقيم قرار داد. آيا غربي هايي که اين شعر زيباي سعدي را که قطعا ترجمه انگليسي آن هم در دسترسشان است، مي خوانند هيچ به فکر داغهاي يک مادر حلبچه اي فکر کرده اند يا کودکان معصومي که به جاي آغوش گرم پدر و مادر خود هر روز مجبورند سري به گورستان شهر بزنند و يک دل سير گريه کنند با کدام منطق مي توان شعارهاي پرطمطراق حقوق بشري و انسان دوستي آنها را باور کرد؟ مگر آنها نمي دانند که در هشت سال جنگ تحميلي صدام ماليخوليا زده عليه ايران که ويراني ها برجا گذاشت و جانها ستاند اين سردمداران وقت آنها بودند که اين آدمکش بالفطره را به انواع و اقسام تسليحات کشتار جمعي تجهيز نمودند و کاري کردند که اين تشنه به خون شقي حتي سردشت ايران را از حمله شيميايي اش بي نصيب نگذاشت و جان هزاران انسان بي گناه عراقي کرد و شيعه و کويتي و ايراني را گرفت؟ نه؛ آقايان اين حناها ديگر رنگي ندارد نمي شود باور کرد که پنج هزار انسان بي گناه در چشم به هم زدني با جنايتي که نقش قدرتهاي شيطاني روزگار در آن بسي پررنگ بود به خاک و خون کشيده شوند اما در ان سوي آبها با تاسيس نهادهاي اسمي و با رنگ و لعاب و تزئين شده به دکوراسيون به اصطلاح حقوق بشري دم از انسان زد و داعيه دفاع از حقوق انسان داشت. مگر خون يک شهروند کرد يا يک شهروند فلسطيني از خون يک روباه انگليسي کم رنگ تر است؟ آيا نمي بينيد که جانيان صهونيستي در فلسطين و غزه چه بر سر مردم مي آورند؟ البته ممکن است در تعاريف دموکراتيک و اومانيستي غربيها که کمي آنسوتر انبارهاي انباشت شده از سلاحهاي شيميايي و اتمي را در پستو براي روز مبادايشان نهان داشته اند، جائي براي يک شهروند کرد حلبچه اي و يا يک عرب غزه اي وجود نداشته باشد شايد هم گوشهايشان را پشت و رو پوشيده اند و چشمانشان سو ندارد. مطمئن باشيد روزي خواهد رسيد که حق خواهد آمد و باطل مي رود و آن روز ديگر دلنيا در جمله سازي هاي خود مي نويسد: باوکي شه هيدي من داري ئازادي مروفايه تي ئاوياري کرد و ئيمه ش به سه رفه رازي له سيبه ري دا ده ژين. پدر شهيد من درخت تناور آزادي و انسانيت را آبياري کرد و ما هم با افتخار در سايه آن زندگي مي کنيم. 571/567
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 345]
-
گوناگون
پربازدیدترینها