واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: آنچه خلوت حرا را برهم زد صداي جبرئيل پيام آور وحي بود : بخوان، بخوان به نام پروردگارت كه جهان را آفريد. همان كه انسان را از خون بسته اي خلق كرد. بخوان كه پروردگارت از همه بزرگوارتر است، همان كه به وسيله قلم تعليم نمود و به انسان آنچه را نميدانست، آموخت در بيست و هفتم رجب حضرت محمد(ص) با نزول اولين آيات قراني ( سوره علق) از سوي پروردگار به پيامبري برگزيده شد و اين چنين شد كه ايشان آغازگر دعوتي الهي، براي آييني توحيدي و فطري شدند،كه با خلقت بشر هماهنگي دارد و سيراب گر روح و جسم تشنه انسان است. يكي از مهم ترين علل بعثت، تهذيب نفس و تربيت انسان هاي مستعد است، پيامبر(ص) تلاش كردند تا نيروهاي دروني افراد را بارور كنند، آنان را براي رسيدن به قله سعادت و كمال ياري دهند و زمينه ساز ارتباط افراد با مبدا هستي شوند. حضرت محمد(ص) در شرايطي به ابلاغ رسالت الهي به مردم برگزيده شد كه عربستان گرفتار اوضاع نابسامان اجتماعي بود، در چنين شرايطي براي جلوگيري از تكذيب و تهمت هاي ناروا در ابتداي رسالت رسول نبي(ص)، دعوت به اسلام مخفيانه آغاز شد. نبي اكرم(ص) دعوت به توحيد را نخست از خانواده خود شروع كردند و اولين كساني كه به او ايمان آوردند، همسر ايشان خديجه(س) و پسر عموي بزرگوارشان حضرت علي ابن ابيطالب(ع) بودند و اين دو تن پس از آن ياري بخش پيامبر(ص) در مسير دشوار رسالت شدند. حضرت علي(ع) پس از ايمان آوردن، به پيامبراكرم(ص) فرمودند: من بر فطرت يكتاپرستي متولد شدم و از ديگران به ايمان و هجرت سبقت گرفتم. حضرت خديجه(س) در رابطه با بعثت رسول خدا(ص) به ايشان فرمود: به خدا قسم ديرزماني است كه من در انتظار چنين روزي، به سر بردهام و اميدوار بودم كه روزي تو پيامبر خدا براي هدايت مردم شوي. دوران سه ساله دعوت مخفيانه پيامبر اسلام(ص) را مي توان يكي از سازنده ترين دوران اسلام دانست زيرا حضرت محمد(ص) با جاذبه شخصيت، راستي و امانت داري و جايگاه بلند مرتبه خويش سبب شد تا آيين اسلام آرام آرام در دل ها نفوذ كند و مقدمات دعوت علني به سوي دين الهي را فراهم سازد. پيام رسالت حضرت محمد(ص) هر چند نخست ازميان نزديكان و قوم خويش آغاز شد، اما از آغاز پيامي جهانشمول بود. اسلام، كه در واقع ديني در جهت توحيد و تصحيح انحراف ها بود، از ابتدا با ترويج روشن بيني و آگاهي بخشي به مردم و به اصلاح آداب و رسوم اهل جاهليت و رفتارهاي ناپسند آنان همت گماشت. سه سال پس از بعثت، خاتم النبيين(ص) به فرمان الهي دعوت خود را آشكار ساخت: آشكارا آن چه را ماموريت داري بيان كن و از مشركان روي گردان، ما شر استهزاكنندگان را از تو دور مي كنيم. پيامبر(ص) از سوي پروردگار مامور شد تا همگان را از خاندان قريش گرد آورد و دعوت توحيد را در سطحي گسترده تر آغاز كند. شعار توحيدي و دعوت اعتقادي با مفاهيم جاهليت و نظام طبقاتي اجتماع و سياست حاكمان ستمگر آن زمان سازگاري نداشت و منافع سياسي و اقتصادي آن ها را در معرض خطر جدي قرار داد، از اين رو مخالفت ها آشكار شد و سختگيري مشركان چنان افزايش يافت كه پيامبر عدهاي از اصحاب را فرمان دادند تا به حبشه هجرت كنند و خويش نيز مقدمات هجرت به مدينه را فراهم كردند. كفار قريش كه از پيشرفت روز افزون اسلام ناخشنود بودند، با شنيدن خبر هجرت رسول نبي تصميم به قتل ايشان گرفتند تا با اين كار مانع گسترش اسلام شوند به همين دليل شبانه، خانه آن حضرت(ص) را محاصره كردند تا در دل شب به ايشان حمله كنند، اما پروردگار، پيغمبر(ص) را از اين تصميم باخبر ساخت و به ايشان امر فرمود كه همان شب به مدينه هجرت نمايد. علي ابن ابيطالب(ع) با شجاعت تمام در بستر آن حضرت خوابيدند و اين چنين نقشه شوم كفار ناكام ماند و آخرين فرستاده خداوند به خواست ايشان از اين گزند مصون ماندند و با هجرت حضرت محمد(ص) برگي ديگر از تاريخ اسلام ورق خورد. با هجرت پيامبر(ص) به مدينه و استقبال مردم ازدين اسلام، پيوند برادري بين دو طائفه بزرگ اوس و خزرج برقرار و همين امر باعث تشكيل نيروي عظيمي به عنوان انصار در صحنه مدينه شد. علاوه بر اين گروه همچنين گروهي تحت عنوان مهاجران نيز، متشكل از مسلماناني كه در اثر آزار و اذيت قريشيان، شهر و ديار خود را رها كرده و براي حفظ دين خود به مدينه مهاجرت كرده بودند، در اين شهر شكل گرفت. رسول اكرم(ص) مسجدالنبي را با كمك ياران خود در مدينه بنا نهادند و اين مسجد پايگاه بزرگي براي اشاعه و ترويج دين اسلام شد. از سوي پيامبر (ص) مبلغين به سرزمين هاي اطراف فرستاده شدند و اسلام با نورانيت خود، به سرعت شروع به پيشرفت كرد و پس از گذشت ده سال از هجرت به مدينه اسلام نه تنها در سراسر عربستان گسترش يافت بلكه به سرزمين هاي ديگر نيز رسيد و مردم بيشماري به اين دين پيوستند. پس از هجرت به مدينه جنگ هاي بسياري رخ داد كه مي توان به جنگ هاي بدر، احد، خندق و خيبر اشاره كرد كه مسلمانان در تمامي آن ها براي دفاع از دين اسلام شجاعانه در برابر كفار ايستادگي كردند. در سال هشتم هجرت پيامبر اكرم(ص) تصميم به فتح مكه گرفتند و در دهم رمضان با سپاهيان اسلام به سوي مكه حركت كردند. زمانيكه حضرت محمد(ص) و مسلمانان وارد مكه شدند، اين شهر بدون مقاومت تسليم و با دستور حضرت بت ها در هم شكسته شد. اينچنين اسلام به پيروزي بزرگ ديگري دست يافت. از اين سال به بعد، مردم جهان گروه گروه به اسلام روي آوردند و با احكام حيات بخش و انسان ساز آن آشنا شدند. سر انجام در سال دهم هجرت، پيغمبر اكرم(ص) براي انجام مراسم حج به مكه رفتند و پس از برگزاري حج در راه بازگشت به مدينه در محلي به نام غديرخم حضرت علي(ع) را به عنوان ولي و جانشين خويش معرفي كردند و چند ماه پس از اين واقعه در 28صفر سال يازدهم هجري قمري، حضرت محمد(ص) در 63 سالگي پس از گذشت 23 سال از بعثت خويش در مدينه چشم از جهان فروبستند، تا عاشقان خود را در دياري ديگر نظاره گر و حامي باشند. ك/1 380/
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 257]