واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: یکی از اختلالهای مربوط به خواب است که به صورت قدم زدن در حالت خواب بارز میشود. در این اختلال، کودک از رختخواب بلند میشود و بدون هوشیاری شروع به راه رفتن میکند. راه رفتن در خواب یکی از اختلالهای مربوط به خواب است که به صورت قدم زدن در حالت خواب بارز میشود. در این اختلال، کودک از رختخواب بلند میشود و بدون این که هوشیار باشد و بداند چه کار میکند، شروع به انجام کارهای خودش مثل غذا خوردن، حرف زدن، راه رفتن و ... میکند. چنان چه در این حالت کودک از خواب بیدار شود، چیزی به خاطر نمیآورد و هیچ آگاهیای از آن چه که انجام میداده است، ندارد. " خواب گردی " اغلب با صحبت کردن هم همراه است و به طور معمول زمانی که کودک وارد مرحله خواب عمیقی میشود (یعنی 1 تا 2 ساعت بعد از خواب رفتن) آغاز میگردد. علایم راه رفتن در خواب به طور کلی زمانی که کودک کاملا ً در خواب فرو رفته است، آهسته بلند میشود. در این حالت حرکات او بسیار آرام و کند است. او ممکن است انگشتها و دستهایش را مرتب تکان دهد. چشمهای کودک گاهی کاملا ًباز است و حتی احتمال دارد که چشمک هم بزند. گاهی کودک خواب گرد از رختخواب بلند میشود و بدون هدف دور اتاق میگردد. در بیشتر مواقع نیز، بدون مشکل و ناراحتی خاصی دوباره به رختخواب بر میگردد و میخوابد. کودک ممکن است این کارها را کاملا ًآرام وراحت انجام دهد. در مواقعی حتی ممکن است فعالیتهای هدفمندی مثل لباس پوشیدن، باز کردن در و ... را هم انجام میدهد. به طور معمول کودک خواب گرد هنگام انجام این کارها هوشیار نیست، زمانی که با کودک صحبت شود، ممکن است او با زمزمه کردن و زیر لب پاسخ دادن، جواب دهد. هر دوره از خواب گردی حدود 5 تا 20 دقیقه طول میکشد و بعد از آن، دوباره به اتاق و رختخوابش برمیگردد. علت راه رفتن در خواب و خطرات ناشی از آن پژوهشها نشان میدهد که به طور تقریبی 15 درصد از کودکان (بین 5 تا 15 سال) برای اولین بار دچار خواب گردی میشوند، و حدود 3 تا 6 درصد این تعداد بیش از یک بار در خواب راه میروند. این اختلال در پسرها شایع تر از دخترها است و به طور معمول وقتی روی میدهد که کودک دچار خوابهای پریشان شده است. چنان چه این اختلال در بین والدین و اعضای دیگر خانواده نیز مشاهده شده باشد، میتواند به عنوان اختلال ارثی از آن نام برد. در حدود 10 تا 20 درصد از خواب گردیهای کودکان میتواند ناشی ازسابقه خانوادگی باشد. هم چنین خواب گردی کودک، میتواند ناشی از خستگی مفرط یا فشارها و تنشهای روزانه باشد. تحقیقات نشان میدهند خواب گردی در کودکان مبتلا، با افزایش سن کاهش مییابد و به تدریج از بین میرود. اما اگر خواب گردی کودک از 9 سالگی به بعد شروع شود، ممکن است در دوران بزرگ سالی نیز ادامه یابد. در این صورت بهتر است، حتما ًاین مشکل را جدی گرفت ئ در صدد درمان برآمد. در نمونههایی مشاهده میشود که خواب گردی کودک ناشی از عوامل زیر است: خواب ناکافی برنامه نامنظم خواب بیماری و داشتن تب بالا مصرف بعضی از داروها پر بودن مثانه خوابیدن در محیطی شلوغ و پر سرو صدا خواب گردی در دوران کودکی به انواع مختلفی دیده میشود. بیشتر کودکانی که تحت تأثیر شرایط و تغییرات محیطی قرار میگیرند، شبها در خواب راه میروند. این گونه خواب گردیهای کودک، ناشی از هیچ اختلال جدی و مهمی نیست و به تدریج با کاهش شرایط استرس آور و رشد کودک از بین میرود. والدین این کودکان تنها باید مراقب باشند که فرزندشان هنگام خواب آسیبی نبیند. برخی از کودکان تنها یک بار در چند ماه و برخی دیگر چند بار در طول یک ماه در خواب راه میروند. کودکان خواب گرد اغلب از این عمل ناخودآگاه خود احساس خجالت، شرمساری، اضطراب، گناه و گیجی میکنند. خواب گردی کودک خطری برای دیگران ندارد اما بهتر است که او را بیدار کرد. بیدار کردن او هیچ مشکلی پیش نمیآورد، تنها ممکن است برای چند لحظه جهت یابی خود را از دست بدهد و کمی گیج و سرگردان شود. روشهای پیشگیری تا کنون روش علمی ویژه ای برای درمان کامل این اختلال در کودکان ابداع نشده است، ولی میتوان با به کار بردن روشهای زیر میزان خواب گردی کودک را هر چه کمتر کرد: - از مصرف داروهای نامتعارف، داروها و قرصهای تجویز نشده از سوی پزشک خودداری کنید. - از مصرف داروهای خواب آور خودداری کنید. - برنامه خواب و بیداری منظمی برای کودک در نظر بگیرید. - تمرینهای آرام سازی عضلانی، یوگا و مراقبه میتواند موجب کاهش استرس و فشار روانی و بهبود رفتار خواب گردی در کودک شود. کمکهای والدین و اعضای خانواده والدین و اعضای خانواده میتوانند با به کار گیری نکات زیر به کودک مبتلا به خواب گردی کمک کنند: 1. کودک را خیلی آرام به رختخواب برگردانند. 2. کودک را از آسیبها و حوادث ناشی از خواب گردی مصون نگاه دارند. 3. جلوی نردهها، بالکنها و پرتگاههای منزل نرده بکشند. 4. درب اصلی خانه را قفل بزنند (قفلی که بالاتر از دسترس کودک باشند). 5. اجازه ندهند کودک هنگام خواب خیلی خسته و متشنج به خواب رود. 6. زنگوله ای به در اتاق کودک نصب کنند تا با باز شدن در، به صدا درآید و اعضای خانواده را با خبر کند. هم چنین با استفاده از روشهای زیر میتوانند خواب گردی کودک را کاهش دهند؛ 1. کودک را برای چند شب تحت نظر بگیرند (چه موقع از خواب بیدار میشود و چه مدتی خواب گردی میکند). 2. بعد از چند شب، کودک را 15 دقیقه قبل از خواب گردی شبانه اش بیدار کنند. 3. کودک را 4 دقیقه بیدار نگه دارند (با او کمی حرف بزنند یا کمی آب به او بدهند). 4. این کار را به مدت یک هفته انجام دهند. 5. چنان چه مجددا ًخواب گردی کودک شروع شد، انجام این اقدامات را دوباره از سر بگیرند. والدین و اعضای خانواده هرگز نباید کودکی را که زیاد دچار خواب گردی میشود، دست بیاندازند و اذیت کنند، زیرا او نسبتبه این رفتار خود هیچ آگاهی ای ندارد و به طور کلی چیزی به خاطر نمیآورد و فقط در صورتی درباره خواب گردی شب قبل او صحبت کنند که کودک در این خصوص پرس و جو کند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 417]