واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: تيرهاي دوپيکر در آسمانشايد يکي از بهترين رويدادهاي نجومي براي علاقه مندان به آسمان شب بارش شهابي جوزايي باشد. اين شب ها بهترين زمان براي رويت اين بارش شهابي است. رصدگران نيمکره شمالي زمين در بهترين حالت اين بارش، مي توانند نزديک به 120 شهاب را در يک ساعت مشاهده کنند. البته اين تعداد شهاب در زمان اوج بارش شهابي و در شرايط رصدي مناسب ( مانند صاف بودن هوا، دور بودن از آلودگي نوري و ...) قابل رويت است.
در اثر حرکت دنباله دارها و بعضي از سيارک ها (که مدارشان به مدار زمين نزديک است يا با آن تلاقي دارد) توده ها و ذراتي از اين اجرام در فضاي پيرامون مدار زمين به جا مي ماند. هنگامي که زمين در حرکت ساليانه اش به دور خورشيد از اين مناطق عبور مي کند، ذرات به جاي مانده از اين دنباله دارها تحت گرانش زمين قرار مي گيرند و با سرعت هر چه تمامتر به جو زمين وارد مي شوند که در اثر اصطکاک با لايه هاي بالاي جو مي سوزند. ما سوخته و يونيزه شدن اين ذرات را به صورت شهاب در آسمان مي بينيم. اگر شهاب هاي يک بارش شهابي را در جهت مخالف حرکتشان امتداد دهيم به يک منطقه مشخص در آسمان مي رسيم که انگار شهاب ها از آنجا سرچشمه گرفته اند. به اين منطقه از آسمان، کانون بارش گفته مي شود. اگر شما نيز به شهاب هايي که در اين شب خواهيد ديد دقت کنيد، به نظر مي آيد که منشا تمامي آن ها در صورت فلکي جوزا ( دوپيکر) بوده است. به همين خاطر به اين بارش شهابي، بارش شهابي جوزايي گفته مي شود. علت اين که ما تصور مي کنيم تمامي شهاب ها از يک منطقه سرچشمه مي گيرند اينگونه است که ذرات به جا مانده از جدا شدن مواد از دنباله دارها، به حرکت خود در همان مدار قبلي دنباله دار ادامه مي دهند و به صورت کاملا موازي با يکديگر حرکت مي کنند و در زمان برخورد با جو زمين نيز اين حالت را حفظ مي کنند. اين حالت درست مانند برخورد قطرات باران به شيشه هاي کناري اتومبيلي در حال حرکت است که ردهاي باريک و موازي ايجاد مي کنند . از آنجا که فاصله محل برخورد شهاب ها در جو تا ناظران زميني حدود يکصد کيلومتر است، به نظر مي رسد که تمامي آن ها از ناحيه اي کوچک و نقطه اي سرچشمه مي گيرند. شهابهاي اين بارش قطر زيادي دارند و به همين دليل شهابهاي روشن و آذرگويها در ميان آنان فراوانند. بارش شهابي جوزايي در مقايسه با ساير بارش هاي شهابي شايد کمتر مورد توجه قرار گرفته شده باشد و دليل آن هم به خاطر زمان رخ دادن آن در اواخر پاييز و سرد بودن هوا در شب است. اما افرادي که بتوانند بر سردي هوا چيره شوند و اين بارش را از دست ندهند، مجذوب شهاب هايي خواهند شد که رصد مي کنند. زيرا در مقايسه با ساير بارش هاي شهابي، شهاب هاي بارش جوزايي با سرعت کمتري (در حدود 35 کيلومتر در ثانيه ) حرکت مي کنند و در نتيجه فرصت بيشتري براي خودنمايي به رصدگران دارند! يکي ديگر از نکات جالب توجه اين بارش تنوع رنگ شهاب ها و درخشندگي بالاي آن هاست که در برخي از سال ها آذرگوي هايي با قدر منفي 5 نيز گزارش شده است. شهابهاي اين بارش قطر زيادي دارند و به همين دليل شهابهاي روشن و آذرگويها در ميان آنان فراوانند.
بارش هاي شهابي يکي از معدود رويدادهاي نجومي هستند که نيازي به تلسکوپ و دوربين دوچشمي براي رصد ندارند. چون اين وسايل باعث مي شوند تا ميدان ديد شما بسيار محدود شود و تماشاي شهاب هاي بسياري را از دست بدهيد. پس براي رصد بارش شهابي شما تنها به يک جفت چشم نياز داريد. نيمه شب و بعد از غروب ماه در آسمان، محل تاريکي را با افق به نسبت باز در محل زندگي خود پيدا کنيد که بهتر است از آلودگي نوري نيز به دور باشد. روي زمين دراز بکشيد، به آسمان چشم بدوزيد و بگذاريد چشمانتان به تاريکي عادت کند. بهتر است رو به محلي از آسمان قرار بگيريد که تاريکتر از بقيه مناطق هستند. توجه داشته باشيد که به موبايل خود يا ساير منابع نوري نگاه نکنيد چرا که اين کار باعث مي شود انطباق با تاريکي چشم شما از بين برود. هيچ گاه به کانون بارش چشم ندوزيد و سعي کنيد هميشه 40 تا 50 درجه در اطراف آن را ببينيد. هرچه نگاه شما به کانون نزديکتر شود رد شهاب ها کوچکتر خواهد شد تا جايي که در کانون بارش، شهاب ها را به صورت نقطه اي خواهيد ديد. تهيه و تنظيم براي تبيان: م.ح.اربابي فر
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 294]