محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846207561
نامتناسب بودن سريال ها با فضای ماه رمضان
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: نامتناسب بودن سريال ها با فضای ماه رمضان در مسیر زاینده رود با داشتن داستانی اجتماعی و پر از لحظات تلخ و دردناک، بر چه اساسی برای پخش در رمضان که ماه خیر و برکت است، برگزیده شده است؟/تهیه و تولید آثار هنری خوب مانند جراحت، وقتی تکمیل می شود که به شکل و با برنامه ای مناسب عرضه شود/ملکوت با وجود این که نشان دهنده تلاشی قابل تقدیر برای بیان نکات معنوی در ماه رمضان است اما با پرداخت نامناسب یک سوژه ناب رو سوزانده است.اکنون چند سالی است که همزمان با فرا رسیدن ماه مبارک رمضان، صدا و سیما سریال هایی را ویژه این ماه معنوی تهیه و تدارک می بیند تا در لحظات پس از افطار، خانواده ها را جلوی تلویزیون نشانده و در قالب این سریال ها، مفاهیمی که به نظر مسئولان و برنامه ریزان رسانه ملی، لازم تشخیص داده شده، به ایشان ارایه کنند.به گزارش تابناک، در سال های نخستینی که صداوسیما چنین کاری را آغاز کرده بود، اغلب سریال ها، شکل و شمایل طنز داشتند و با این حربه نیز توانستند عموم مردم را جذب کنند.هرچند این روش، الگوبرداری از برخی شبکه های تلویزیونی کشورهای عربی بود، با اقبال عمومی نیز روبه رو شد و تا چند سال اول ادامه هم داشت، تا این که به تدریج رویکرد مسئولان مربوطه به سمت سریال هایی که به آنها «ماورایی» اطلاق می کردند، متمایل شد و بر این اساس، می توان گفت مدیران رسانه ملی به این نتیجه رسیدند که در ماه عبادت و معنویت، بهتر است با زبان این نوع سریال ها، بر آگاهی های مردم از مسایل ماورایی افزوده شود و تماشاگران شبکه های تلویزیونی کشورمان نیز به فراخور رویه ای که به تدریج به عادتی خاص تبدیل می شد، این نوع آثار را هم، با وجود همه ضعف ها و قوت هایی که داشتند، همراهی کردند و به تماشا نشستند.اما این روال هم دستخوش تغییر و در سال جاری سریال های اجتماعی، با فضایی تلخ و گزنده به آن افزوده شد، به گونه ای که هم اکنون دو سریال با رویکرد اجتماعی ـ در مسیر زاینده رود و جراحت ـ و یک اثر با موضوع ماورا ـ ملکوت ـ و تنها یک سریال طنز ـ نون و ریحون ـ پخش می شود.هرچند نفس تلاش رسانه ملی برای عرضه آثاری از این دست قابل تقدیر است، اما هر کدام از این سریال ها، دارای مواردی قابل ذکر است.«در مسیر زاینده رود » که به گاو خونی ختم شود؟سریال « در مسیر زاینده رود» کار حسن فتحی است که با سریال موفق «میوه ممنوعه» و تجربه ساخت اثر ویژه این ماه، توقعات را بالا برده بود از همان روزهای نخست ماه مبارک، به دلیل انتخاب اصفهان، به عنوان محل وقوع رویدادها و به دنبال آن، داشتن لهجه توسط شخصیت ها، با اعتراض هایی روبه رو شد.این سریال با داستانی که تاکنون روایت کرده، سه مسأله اساسی را به اذهان متبادر می کند:1) آنچنان که دست اندرکاران سریال هم در گفت وگو با مطبوعات، تأکید کرده اند می توانست در هر جایی از این کشور پهناور اتفاق بیفتد و بر اساس لحن مشترک محاوره در کشورمان ـ همچون میوه ممنوعه که اتفاقا نویسنده هر دو اثر علیرضا نادری است ـ روایت شود و در واقع هیچ لزومی نداشته و ندارد که با لهجه ای خاص ساخته شود.2) این سریال با داشتن داستانی اجتماعی و پر از لحظات تلخ و دردناک، بر پایه چه نسبتی برای پخش در ماه مبارک رمضان، که ماه پر خیرو برکتی است، برگزیده شده است؟3) صرف نظر از این که در برخی لحظات، شخصیت ها، تنها در کلام و یا هنگام خوردن سحری و بدون هرگونه کاربرد نمایشی، به روزه داری اشاره دارند ـ که به راحتی می توانستند چنین اشاره ای را هم حذف کنند، بدون آنکه به روند قصه لطمه ای وارد شود ـ چه لزومی باعث شده که ساعاتی از شب های این ماه، که ماه میهمانی خداوند است، به خود اختصاص دهد؟شاید این که در این ماه سریال های تلویزیونی با اقبال مواجه می شود، تنها دلیلی باشد که مطرح کنند، اما تجربه سریال های دیگری که حسن فتحی ساخته نشان می دهد، اگر کار او در دیگر ایام هم پخش شود مخاطب خواهد داشت.این نبود تناسب و دافعه ای که برای تماشاگران در پی دارد، در حالی است که بنا به اعلام حسن فتحی، گروه سازنده، همچنان از صبح زود تا پاسی از شب می کوشند تا کار را ضبط و برای پخش آماده کنند.به تعبیر دیگر، در حالی که گروه سازنده با سختی و محدودیت شدید زمان در حال کار هستند، به دلیل نامناسب بودن زمان تعیین شده برای نمایش آن، مردم به قدری که شایسته این اثر است از آن استقبال نکرده اند. در چنین شرایطی بهتر نبود با درک و برنامه ریزی بهتر، کار دیگری که با این ایام سنخیت محتوایی دارد، برگزیده می شد تا ضمن ادای درست وظیفه مسئولان، برای مشارکت در معنویت این ماه، سریال فتحی با داشتن زمان مناسب و کافی برای تولید، در فرصتی دیگر پخش می شد؟«جراحت» برای وقتی دیگر مورد بعدی سریال جراحت ساخته محمد مهدی عسکرپور است که از شبکه سوم به روی آنتن می رود.1) این سریال، یکی از مشکلات بقیه سریال های در حال پخش، یعنی مشکل کمبود زمان برای تهیه و تولید را ندارد و این روند را در سال گذشته طی کرده، به طوری که بر اساس اخبار منتشرشده درباره این سریال، حتی قرار بر آن بود که همان سال پخش هم بشود.2) همچون سریال قبلی، با لحنی تلخ و گزنده، مسایل اجتماعی را نشان می دهد و حتی اگر این کار را به خوبی هم انجام داده باشد؛ اما حتما بعید به نظر می رسد که در لحظات نخست بعد از افطار بتواند فضایی در خور این ماه را برای مخاطب فراهم آورد.به تعبیر دیگر به راحتی نمی توان در این اثر هم دلیلی یافت که آن را شایسته پخش در این ماه، به ویژه در نخستین ساعات پس از افطار، دانست.البته باید از توجه مسئولان صداوسیما به مسایل اجتماعی تقدیر کرد؛ اما بر این نکته نیز تأکید چند باره کرد که تهیه و تولید آثار هنری، وقتی تکمیل می شود که به شکل و با برنامه ای مناسب عرضه شود؛ در غیر این صورت، زحمات همه دست اندرکاران، اگر حتی کاملا به هدر نرود، ولی حتما خیلی کم دیده می شود.کاش مسئولان صدا و سیما مانع قضاوت های مختلف در این زمینه می شدند و با بیان دلایل کارشناسی و متقن برای پخش چنین سریال هایی در ماه مبارک، باعث ایجاد آگاهی و همچنین رغبت در عموم می شدند و پاسخ درخوری به برخی منتقدان که قاطعانه اعلام می کنند به دلیل ندانم کاری های مسئولان صداوسیما، چند صد میلیون بودجه ای که صرف این سریال ها شده، بدون آن که ذره ای بر کمالات جامعه بیفزاید، به هدر رفته است، می دادند.«ملکوت» موضوع متناسب، با بیانی نامناسب«ملکوت» با بازی محمدرضا شریفی نیا و کارگردانی محمدرضا آهنج، دیگر اثری است که بر خلاف دو سریال گذشته بنا بر روال سال های گذشته و در ادامه تهیه و تولید سریال های با موضوع ماورا ساخته شده و در حال پخش از شبکه دوم سیماست.این سریال که گویا روند ساخت و در واقع پشت صحنه آن نیز با رویدادهایی مواجه بوده و برای نمونه، تغییر کارگردان در میانه راه باعث شده که بخشی از آن دوباره ساخته شود، تلاش داشته و دارد که بر پایه آیات قرآن کریم و روایت ائمه اطهار (ع) و علمای اعلام، به عالم برزخ و بخشی از شرایطی که انسان پس از مرگ با آن روبرو می شود، بپردازد.موضوعی قابل توجه و تقدیر که از معدود جنبه های مثبت سریال های امسال به شمار می رود. جنبه مثبتی که متاسفانه در حد همین کلیات باقی می ماند، چون در ورود به عرصه جزئیات درمانده و نتوانسته آن چنان که باید و شاید مخاطب را با خود همراه کند.برای بیان ویژگی های این سریال ذکر این نکته الزامی است که وقتی قرار بر استفاده از زبان نمایشی ـ با ابزار تلویزیون ـ برای انتقال معانی و مفاهیم گوناگون باشد، توجه به دو عنصر «باورپذیری» و «زیبایی شناسی» متضمن موفقیت اثر است؛ نکاتی که شاید پشت صحنه آشفته سریال «ملکوت» فرصت کافی برای توجه به آنها را نداشته و اغلب عناصر، از انتخاب اشخاص اصلی پیش برنده داستان ـ حاجی و فرشته داستان ـ تا جلوه های ویژه، فاقد آن هستند.به هر روی، «ملکوت» با وجود این که نشان دهنده تلاشی قابل تقدیر برای بیان نکات معنوی لازم و ضروی، در ماه مبارک رمضان است، اما دارای این پیام است که مسئولان مربوطه نباید تنها به برگزیدن موضوعی مناسب بسنده کنند، بلکه باید با فراهم کردن زمینه های کافی برای تولید، و همچنین تدقیق در شیوه بیان اثر موجب حصول نتیجه مورد نظر شوند تا موجبات سوخت شدن یک سوژه عالی را فراهم نیاورند.«نون و ریحون» بی ادعا و تا حدی دیدنیتنها سریال امسال است که تا اندازه ای بنا بر روال ساخت سریال های با رویکرد طنز در ماه مبارک رمضان، در شبکه پنج سیما، تهیه و پخش می شود؛ سریالی که اگر چه ربطی به مفاهیم مربوط به ماه مبارک ندارد، اما به نظر نمی رسد چنین ادعایی هم داشته باشد.این سریال که در بخش های نخست، قصد ورود به مسیری بی ربط با داستان و به نوعی ناخوشایند را داشت، با هوشمندی مسئولان و دست اندکاران به مسیری بازگشت که آسیب های احتمالی و ناخواسته را از آن زدود.در این سریال، فرزاد موتمن در نخستین تجربه تلویزیونی اش، قصد روایت داستانی مشخص را دارد و اتفاقا همین ویژگی، مشکلاتی را برایش در پی دارد و اتفاقا باعث کاسته شدن تماشاگرانش شده است.هرچند به نظر می رسد، تلاش کارگردان و نویسنده برای بیان قصه ای سر راست با هدف حفظ عامه تماشاگران بوده، اما حتما فراموش نکرده اند این سادگی و مسیر از پیش تعیین شده، باید توسط اشخاص ایفا شود و این روند باعث شده برای روایت خط مستقیم داستان ابعاد متعددی نداشته باشند و در حد تیپ هایی قابل پیش بینی تنزل یابند، به گونه ای که اگر از شوخی های کلامی برخی بازیگران امتحان پس داده این سریال بگذریم، خط داستان به سختی می تواند قاطبه تماشاگران را که از اقشار گوناگون جامعه هستند، به خود جلب کند.باید از موتمن که با اغلب آثار سینمایی اش نشان داده که شخصیت پردازی را به خوبی می شناسد، پرسید که چرا قدر این توانایی ها را در این اثرش ندانسته و یا به قدری که از او انتظار می رود، از این نوع تجربیاتش بهره نگرفته است.اما «نون و ریحون» با وجود این موارد، به دلیل صداقتی که در تمام لحظات اثر محسوس است، شاخص تر از سریال های دیگر امسال، راهی را که انتخاب کرده است، پشت سر می گذارد و به نظر می رسد بهتر از آنها هم به سرانجام برسد.پایان مشترک، همه چیز در دو قسمت آخر؟آن چنان که از روند داستان های هر چهار سریال بر می آید، تعلیقات و گره ها، در یکی دو قسمت آخر به فرجام می رسند.یعنی با وجود این که متناسب با تغییراتی که در ذایقه و سطح آگاهی تماشاگران به وجود آمده، تحولاتی در سریال سازی ـ برای نمونه، در شیوه های روایت ـ رخ داده، معلوم نیست چرا دست اندرکاران سریال های رسانه ملی، همچنان اصرار دارند که فرجام آثارشان را در یکی دو بخش آخر به مردم عرضه کنند.این اصرار که تلنبار شدن فرجام رویدادها در قسمت های پایانی همراه است، علاوه بر آن که با برخی تحولات جدید سنخیت ندارد، ممکن است باعث شود برخی تماشاگران که امکان دیدن آن قسمتها را نداشته باشد، از جمع کسانی که تحت تأثیر کار قرار می گیرند حذف کند و آنان که این امکان را هم داشته باشند از فکر کردن به برخی ظرایف بازدارد؛ بنابراین، باید برای پایان این نوع سریال ها نیز تمهیداتی اندیشید.تعلل تصمیم گیران، مشکل همیشگینکته مهم دیگر، تعلل در ساخت این سریال های مناسبتی است. در بین هنرمندان و سریال سازان های تلویزیونی، ماه مبارک رمضان، به عنوان یکی از مهمترین مناسبت های مورد توجه صداوسیما شناخته شده است، به گونه ای که اغلب فعالان این عرصه برای ساخت این نوع سریال ها دغدغه خاصی دارند و اغلب، به محض پایان ماه مبارک و در سال، انواع و اقسام طرح ها را به صداوسیما ارایه می کنند و در انتظار اعلام نظر مسئولان شبکه ها می مانند.با وجود این، همه ساله و در اغلب موارد، مسئولان مربوطه به قدری در انتخاب و یا سفارش این سریال ها تعلل می کنند که متاسفانه روند تولید همواره بسیار دیر آغاز شده و نتیجه آن می شود که برای نمونه، اغلب سریال های سال جاری هنوز هم در مرحله تولید هستند و فشار بسیاری به دست اندرکاران وارد می شود تا به موقع کارشان را به واحد پخش شبکه ها تحویل دهند؛ فشاری که البته حتما در افت کیفیت این نوع آثار هم نقش موثری دارد و جالب اینجاست که همیشه هم به این موارد اعتراض شده، اما گویا عاملان این مشکل اهمیت چندانی برای این موضوع قایل نمی شوند!بنابراین، گروهی همچون گروه معارف سیما که مسئولیت مستقیم در تولید این سریال ها دارد، باید با در پیش گرفتن روشی، بر انجام هر چه به هنگام تر، بر این کارها نظارت جدی تر داشته باشد و مانع تعلل بیش از حد مسئولان شبکه ها شود، چرا که وقتی به دلیل تعلل در آستانه ماه مبارک قرار بگیرند، چاره ای جز تولید آنچه به ایشان عرضه می شود، ندارند و در این صورت، در بهبود کیفیت، تأثیر چندانی نمی توانند داشته باشند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 211]
-
گوناگون
پربازدیدترینها