واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: قلبم با تو پیوند خورده
رابطهی والدین با فرزند، اولین و مهمترین عاملی است که در اخلاق و رفتار آیندهی او موثر است. یکی از مهمترین مسائل در زمینهی رابطهی والدین با فرزندان این است که والدین بتوانند رابطهی گرم و صمیمی با کودک برقرار کنند. برقراری رابطهی صمیمانه با کودک، نیازهای مهم روانی کودک از جمله نیاز به محبت، امنیت و همدلی را برآورده میکند. احترام همراه با محبت و مهربانی، شیوهی تربیتی بسیار موثری است که هم به پیدایش صمیمیت میانجامد و هم رشد هم جانبهی شخصیت کودک را تامین میکند.ما نباید از این شیوهی موثر که مورد توجه همهی روانشناسان و علمای تعلیم و تربیت است غفلت کنیم. مطالعهی شیوهی زندگانی پیامبر اکرم صلیالله علیه واله وسلم و امامان معصوم علیهمالسلام نشان میدهد که قرنها قبل از آنها این مساله به عنوان موضوع اصلی روانشناسی کودک و نوجوان مطرح و در برخوردهای این بزرگان با کودکان و نوجوانان به دقت مورد توجه بوده است.پیامبر اکرم "ص" چنان روابط گرم و صمیمانهای با کودکان داشت که آنان بیهیچ دغدغهای با او به بازی میپرداختند. همبازی شدن با کودکان، با آنها به گردش و تفریح رفتن، وقت بیشتری را با آنها به صحبت و گفتگو مصرف کردن و بالاخره با محبت و احترام با آنها رفتار کردن در پیدایش صمیمیت موثر است . با فرزندان به بازی و جست و خیز بپردازیدبا کودکان خود بازی های کودکانه کنید. زمستان ها با برف، آدم برفی بسازید و از برف بازی لذت ببرید. شاید نتوانید هم پای او بدوید و تحرک داشته باشید. حضور شما، نیروی پایداری را در کودکتان افزایش می دهد و دلیلی برای خنده و شادی هر دو شما خواهد شد. بچه ها از اینکه می توانند بیشتر بپرند و سریع تر بدوند، احساس غرور می کنند و با آزاد کردن انرژی درونی شان، احساس شادی و نشاط می کنند.برای رسیدن به صمیمیت باید از عواملی که موجب از بین رفتن صمیمیت و پیوند قلبی میشوند پرهیز کرد. اهانت و تحقیر کودک، سرزنشهای مداوم و انتقادهای بیجا از مهمترین عواملی هستند که بذر کینه و نفرت را در دل کودک میپاشند با صدای بلند بخندیدلطیفه بگویید. داستان های طنز و خنده دار و شعرهای شاد بخوانید. به دنبال سرگرمی های شاد کننده باشید. کاری کنید تا صدای خنده فرزندتان بلند شود. آن وقت خواهید دید که با خنده او شما هم خواهید خندید. خندیدن شما تأثیر فراوانی بر جسم و جان شما می گذارد و بسیاری از فشارهای روانی کاهش پیدا می کنند. اکسیژن بیشتری به بدنتان می رسد و با روحیه بهتری به حل مشکلات می پردازید. کودکان موفق، کودکان شادند و کودکان شاد، کودکان موفقند. همه کودکان به زمانی برای تخلیه بار هیجانی، زنگ تفریح و بازی های شادی بخش نیاز دارند. دیدن پرواز پرندگان، حرکت ابرها و دقت در محیط اطرافشان هم می تواند به نوعی تفریح به شمار آید.
بلندپروازی را فراموش کنیداگر پدر و مادر هدف معقول و قابل دسترسی برای فرزند خود تعیین کنند و آنها را کمتر دچار بلندپروازی و بهترین بودن سازند، بچه ها طعم شادی و لذت را در سراسر زندگی شان بیشتر خواهند چشید. باید هدف هایی را که برای کودکان ترسیم می کنیم، قابل دسترس باشند تا پس از رسیدن به آن احساس توانمندی و شادی کنند. به صحبت فرزندتان فعالانه گوش دهیدهیچ چیز مثل گوش دادن به سخنان کودک و توجه کردن به رفتارهای او نمی تواند احساس شادی و شعف را در وی به وجود آورد. شاید با این کار خود به او می فهمانید که چقدر برایش ارزش قائلید. شنونده فعال بودن به معنای آن است که وقتی فرزندتان با شما صحبت می کند، اگر کاری در دست دارید، کنار بگذارید و به گفته های او توجه کنید. برای رسیدن به صمیمیت باید از عواملی که موجب از بین رفتن صمیمیت و پیوند قلبی میشوند پرهیز کرد. اهانت و تحقیر کودک، سرزنشهای مداوم و انتقادهای بیجا، ناسزا گفتن به او و به کارگیری الفاظ رکیک و تعبیرهای غیرمحترمانه از مهمترین عواملی هستند که بذر کینه و نفرت را در دل کودک میپاشند و زمینه را برای پیدایش صمیمیت از بین میبرند. بر این اساس در تعالیم اسلامی توصیههای اکیدی وجود دارد که پدر و مادر با فرزندان خود با ادب و احترام رفتار کنند، پیامبر اکرم "ص" فرمود: فرزندانتان را گرامی بدارید (با احترام با آنها رفتار کنید) و رفتارتان را نسبت به آنها نیکو سازید. بر این اساس موارد زیر می تواند در افزایش صمیمیت در رابطه با فرزندان موثر باشد. قبل از آنکه کودک در آستانهی بلوغ قرار گیرد و گرفتار طوفان روحی و عاطفی گردد باید با برقراری رابطهی صمیمانه در دل او راهی جسترفتار محترمانه با فرزندان خود داشتن، علاوه بر آثار تربیتی یاد شده، این اثر مهم را نیز دارد که سبب میشود فرزندان هم به دیدهی احترام در والدین خود بنگرند. این نگرش، آنها را به اطاعت از والدین وا میدارد و بر نفوذ کلامشان میافزاید. رابطهی صمیمانه داشتن با کودکان در این دورهی سنی از یک جهت اهمیتی ویژه دارد و آن این است که کودکان در این دوره از آرامش و ثباتی مطلوب برخوردارند. اما این آرامش، آرامش قبل از طوفان است. آنها با نزدیک شدن به دورهی نوجوانی و بلوغ دستخوش بحران و انقلاب روحی میشوند و آرامش خود را تا حد زیادی از دست میدهند. اگر والدین در دورهی دبستانی نتوانند با کودک خود رابطهی صمیمانه برقرار کنند، در دورهی بلوغ و در چنان شرایط بحرانی، ایجاد صمیمیت بسیار دشوار است و چون موثرترین راه نفوذ در نوجوانان و ارشاد و تربیت آنها، برقراری رابطهی صمیمانه با آنهاست، میتوان به اهمیت ایجاد صمیمیت در دوران کودکی پی برد. بنابراین علاج واقعه را قبل از وقوع باید کرد. قبل از آنکه کودک در آستانهی بلوغ قرار گیرد و گرفتار طوفان روحی و عاطفی گردد باید با برقراری رابطهی صمیمانه در دل او راهی جست. همدلی و صمیمیت با کودک، سرمایهی گرانبهایی است که او را از بسیاری از آفتها در دورههای بعد حفظ میکند و پیوند او را با خانواده محکم میسازد. از اینجا میتوان بار دیگر به این نکتهی مهم پی برد که دوران کودکی از لحاظ تربیتی فرصت بینظیری است که نباید آن را از دست داد. برگرفته از کتاب فرزند صالحگنجینه ، اردیبهشت 1384، شماره 51فرآوری و تنظیم : کهتری شما می توانید کتاب "اسلام و تربیت فرزند " را در کتابخانه تبیان مطالعه کنید.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 461]