واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: تا جوانید فکری کنید (درس اخلاق امام 4)
در روایت است که پنج چیز را قبل از پنج چیز غنیمت بشمار: یکی از آنها جوانی قبل از پیری است. (×) تا کسی از پل قوی و نیرومند جوانی عبور نکند و با کویر سست و خشک پیری دست و پنجه نرم نکند٬ نمیفهمد که خداوند متعال چه نعمتی به او هدیه کرده است.امام خمینی در سفارش به طلاب٬ تاکید زیادی به این مساله دارد که در جوانی٬ باید خود را تهذیب کنید و الا در پیری کار٬ مشکل خواهد بود.شما اگر نیت خود را خالص كنید، عمل خود را صالح نمایید، حبّ نفس و حبّ جاه را از دل بیرون كنید، مقامات عالیه و درجات رفیعه براى شما تهیه و آماده مىباشد. مقامى كه براى بندگان صالح خدا در نظر گرفته شده، تمام دنیا و مافیها، با آن جلوههاى ساختگى، در مقابل آن به قدر پشیزى ارزش ندارد. بكوشید به چنین مقامات عالیه برسید. و اگر توانستید، خود را بسازید و ترقى دهید تا آنجا كه به این مقامات عالیه و درجات رفیعه هم بىاعتنا باشید و خدا را براى رسیدن به این امور عبادت نكنید، بلكه چون سزاوار عبادت و كبریایى است ا و را بخوانید (1) و در مقابل او سجده كرده سر به خاك بسایید.ولى اگر در جوانى به فكر اصلاح و ساختن خود نباشید، دیگر در پیرى كار از كار گذشته است. تا جوانید فكرى كنید نگذارید پیر و فرسوده شوید. آن وقت است كه «حجب نور» را پاره كرده به «معدن عظمت» دست یافتهاید. آیا شما با این اعمال و كردارى كه دارید، با این راهى كه مىروید، به چنین مقامى مىتوانید دست یابید؟ آیا نجات از عقوبات الهى و گریز از عقبات هولناك و آتش جهنم بآسانى ممكن خواهد بود؟ شما خیال مىكنید گریههاى ائمه طاهرین و نالههاى حضرت سجاد (ع) براى تعلیم بوده و مىخواستهاند به دیگران بیاموزند؟ آنان با تمام آن معنویات و مقام شامخى كه داشتند از خوف خدا مىگریستند و مىدانستند راهى كه در پیش دارند پیمودنش چه قدر مشكل و خطرناك است. از مشكلات، سختیها، ناهمواریهاى عبور از صراط، كه یك طرف آن دنیا و طرف دیگرش آخرت مىباشد و از میان جهنم مىگذرد، خبر داشتند از عوالم قبر، برزخ، قیامت، و عقبات هولناك آن، آگاه بودند از این روى هیچ گاه آرام نداشته همواره از عقوبات شدید آخرت به خدا پناه مىبردند. شما براى این عقبات هولناك توانفرسا چه فكرى كرده و چه راه نجاتى یافتهاید؟ چه وقت مىخواهید در مقام اصلاح و تهذیب خود برآیید؟ شما كه اكنون جوانید، نیروى جوانى دارید، بر قواى خود مسلط مىباشید و هنوز ضعف جسمى بر شما چیره نشده است، اگر به فكر تزكیه و ساختن خویش نباشید، هنگام پیرى كه ضعف، سستى، رخوت و سردى بر جسم و جان شما چیره شد و نیروى اراده، تصمیم و مقاومت را از دست دادید و بار گناه و معصیت قلب را سیاهتر ساخت، چهگونه مىتوانید خود را بسازید و مهذب كنید؟ شما كه اكنون جوانید، نیروى جوانى دارید، بر قواى خود مسلط مىباشید و هنوز ضعف جسمى بر شما چیره نشده است، اگر به فكر تزكیه و ساختن خویش نباشید، هنگام پیرى كه ضعف، سستى، رخوت و سردى بر جسم و جان شما چیره شد و نیروى اراده، تصمیم و مقاومت را از دست دادید هر نفسى كه مىكشید، هر قدمى كه برمىدارید، و هر لحظهاى كه از عمر شما مىگذرد، اصلاح مشكلتر گردیده ممكن است ظلمت و تباهى بیشتر شود. هر چه سن بالا رود، این امور منافى با سعادت انسان زیادتر شده قدرت كمتر مىگردد پس، به پیرى كه رسیدید دیگر مشكل است موفق به تهذیب و كسب فضیلت و تقوى شوید نمىتوانید توبه كنید زیرا توبه با لفظ اتوب إلى اللّه تحقق نمىیابد بلكه ندامت و عزم بر ترك لازم است (2). پشیمانى و عزم بر ترك گناه براى كسانى كه پنجاه سال یا هفتاد سال غیبت و دروغ مرتكب شده، ریش خود را در گناه و معصیت سفید كردهاند، حاصل نمىشود. چنین كسانى تا پایان عمر مبتلایند. جوانان ننشینند كه گرد پیرى سر و روى آنان را سفید كند. (ما به پیرى رسیدهایم و به مصایب و مشكلات آن واقفیم) شما تا جوان هستید مىتوانید كارى انجام دهید تا نیرو و اراده جوانى دارید مىتوانید هواهاى نفسانى، مشتهیات دنیایى، و خواستههاى حیوانى، را از خود دور سازید. ولى اگر در جوانى به فكر اصلاح و ساختن خود نباشید، دیگر در پیرى كار از كار گذشته است. تا جوانید فكرى كنید نگذارید پیر و فرسوده شوید. منابع: جهاد اکبر٬ ص57 و 58. ×- وسائل الشیعه٬ ج 1 ٬ ص 114.1- از امام صادق (ع) روایت شده : پرستش سه گونه است: گروهى خداوند عزّ و جل را از ترس مىپرستند؛ و این پرستش بندگان است. گروهى خداوند تبارك و تعالى را براى رسیدن به پاداش مىپرستند؛ و این پرستش مزدوران است. و گروهى خداوند عزّ و جلّ را از روى محبّت مىپرستند؛ و این پرستش آزادگان است. و این از همه پرستشها برتر است.وسائل الشیعة، ج 1، ص 45، «أبواب مقدمة العبادات»، باب 9، حدیث 1. «اصول» كافى، ج 3، ص 131، «كتاب ایمان و كفر»، «باب عبادت»، حدیث 5.2- از امیر مؤمنان است كه فرمود: (همانا استغفار درجه علّیین است. و آن اسمى است كه واقع مىشود بر شش معنى. اوّل آنها پشیمانى بر گذشته است. دوم، عزم بر بازنگشتن به سوى آن إلى الابد...) نهج البلاغة، ص 1281، «حكمت» 409. تهیه و فرآوری: محمد حسین امین - گروه حوزه علمیه تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 327]